Μαξίμ Κοβαλέφσκι

Ο Μαξίμ Μαξίμοβιτς Κοβαλέφσκι (ουκρανικά: Максим Максимович Ковалевський‎‎; ρωσικά: Максим Максимович Ковалевский; Maksim Maksimovich Kovalevsky, 8 Σεπτεμβρίου 1851 – 5 Απριλίου 1916) ήταν Ρώσος νομικός και η κύρια αρχή στην κοινωνιολογία στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Διετέλεσε αντιπρόεδρος (1895) και πρόεδρος (1905) του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας. Κατείχε επίσης έδρα κοινωνιολογίας στο Ψυχονευρολογικό Ινστιτούτο . Ο Κοβαλέφσκι εξελέγη στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών το 1914. Η Ρωσική Κοινωνιολογική Εταιρεία υιοθέτησε το όνομά του το 1916.

Μαξίμ Κοβαλέφσκι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	8  Σεπτεμβρίου 1851 Κυβερνείο Χαρκόβου
Θάνατος	5  Απριλίου 1916 Αγία Πετρούπολη
Τόπος ταφής	Nikolskoe Cemetery of Alexander Nevsky Lavra
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Σπουδές	αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο της Κρακοβίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ανθρωπολόγος νομικός ιστορικός κοινωνιολόγος ιστορικός καθηγητής πανεπιστημίου δημοσιογράφος πολιτικός δικηγόρος
Εργοδότης	Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Κρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Party of Democratic Reform
Οικογένεια
Οικογένεια	House of Kovalevsky
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας member of the State Council of the Russian Empire
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ο Μαξίμ Κοβαλέφσκι γεννήθηκε στην ουκρανική ευγενή οικογένεια Κοβαλέφσκι και πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε ένα αρχοντικό κοντά στο Χάρκοβο. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χάρκοβο με δάσκαλο τον Ντμίτρι Κατσενόφσκι. Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο, όπου γνώρισε τον Καρλ Μαρξ, τον Φρίντριχ Ένγκελς, τον Χέρμπερτ Σπένσερ και τον Βλαντιμίρ Σολοβίοφ. Συμμετείχε επίσης στο μασονικό κίνημα, συμβάλλοντας στην αναβίωσή του στη Ρωσία.

Μετά το 1878, έκανε διαλέξεις νομικής στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, όπου μελέτησε τη ρωσική αγροτική κοινότητα και τα νομικά ιδρύματα των καυκάσιων ορεινών περιοχών. Μερικά από τα υλικά του χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από τον Φρέντερικ Ένγκελς. Ο υπουργός Ιβάν Ντελιάνοφ δεν ενέκρινε τις φιλελεύθερες απόψεις του Κοβαλέφσκι. Το 1886, ο Κοβαλέφσκι εκδιώχθηκε από το πανεπιστήμιο και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Δυτική Ευρώπη, όπου γνώρισε όλους τους σημαντικούς κοινωνιολόγους και ανθρωπολόγους της εποχής του.

Η χήρα του ξαδέρφου του, η μαθηματικός Σοφία Κοβαλέφσκαγια, του κανόνισε ένα πρόγραμμα διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Παρουσιάζεται ως εραστής και αρραβωνιαστικός της στη σοβιετική ταινία "Sofia Kovalevskaya" (1985) και στο "Too Much Happiness" (2009), ένα διήγημα της Άλις Μανρό, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Αυγούστου 2009 του περιοδικού Harper's. Η Σοφία ήταν «ανένδοτη ότι δεν θα παντρευόταν τον Μαξίμ, φοβούμενη ότι εάν το έκανε, θα άρχιζε να τη θεωρεί δεδομένη και να ψάχνει για ερωμένη». Χώρισαν το 1890 και πέθανε από γρίπη τον επόμενο χρόνο.

Μετά την Πρώτη Ρωσική Επανάσταση, ο Κοβαλέφσκι συνέχισε τις διαλέξεις του στη Ρωσία (στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης), ασχολήθηκε με την πολιτική, ίδρυσε ένα κεντρώο κόμμα δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων (βλ. Προοδευτικό Κόμμα), εξελέγη στην πρώτη Κρατική Δούμα και διορίστηκε στο Κρατικό Συμβούλιο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1912 προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης. Ήταν προγραμματισμένο να συμμετάσχει στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά πέθανε τον Απρίλιο του 1916. Το πλήθος που είχε παραβρεθεί στην κηδεία στη Λαύρα Αλεξάντερ Νέφσκι ήταν τεράστιο.

Τεκτονισμός

Μυήθηκε στο βαθμό των τριών τεχνών στις 14 Μαρτίου 1888, στο Παρίσι, στη ρωσική στοά «Κόσμος». Στις 9 Ιανουαρίου 1906 έγινε μέλος της Στοάς «Revival». Σε άλλες πηγές έμφανίζεται ως μέλος της Στοάς «Κόσμος» πριν από το 1915. Από το 1906 ιδρυτικό μέλος της Στοάς "Renaissance" της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας. Ήταν λατρευόμενος Δάσκαλος της Στοάς "Renaissance".

Ιδέες

Ανάμεσα στις συνεισφορές του Κοβαλέφσκι στη ρωσική νομολογία και τις κοινωνικές επιστήμες ήταν μια νέα ιστορική μέθοδος, που συνδύαζε την παραδοσιακή περιγραφική συγκριτική ανάλυση με κοινωνιολογικές/εθνογραφικές μεθόδους. Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Πιτιρίμ Σορόκιν, ο Νικολάι Κοντρατίεφ και ο Νίκολας Τιμάσεφ (βλ. Κοινωνιολογία στη Ρωσία ). Το πρώιμο έργο του για την αγροτική κομμούνα επηρέασε τον Γκεόργκι Πλεχάνοφ.

Ως λόγιος ο Κοβαλέφσκι ήταν κοινωνικός εξελικτικός και αποκαλούσε τον εαυτό του μαθητή του Ογκίστ Κοντ. Όρισε την κοινωνιολογία ως «την επιστήμη που ασχολείται με την οργάνωση και την εξέλιξη των κοινωνιών». Πίστευε στην πρόοδο ως έναν από τους αδυσώπητους νόμους της ιστορίας. Για αυτόν η πρόοδος ήταν «η συνεχής διεύρυνση του περιβάλλοντος ειρηνικής συμβίωσης από τη φυλετική ενότητα μέσω του πατριωτισμού στον κοσμοπολιτισμό ».

Σύμφωνα με τον Κοβαλέφσκι, οι οικονομικές σχέσεις πρόκειται να επεκταθούν ακόμη περισσότερο και η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου «θα επιφέρει την οικονομική ολοκλήρωση όλου του κόσμου, εξαλείφοντας τα αίτια του πολέμου και τελικά θα οδηγήσει σε μια παγκόσμια ομοσπονδία δημοκρατικών κρατών». Η πρόοδος εξαρτάται από την αύξηση του πληθυσμού ως την κύρια κινητήρια δύναμή της.

Περαιτέρω ανάγνωση

• Leo Pasvolsky, "MM Kovalevsky", στο The Russian Review, Volume 1, No. 5 (Ιούνιος 1916), pp. 259–268 (διαθέσιμο στη Wikisource )
• Σύγχρονα έθιμα και αρχαίοι νόμοι της Ρωσίας . Union, NJ: Lawbook Exchange, 2000.(ISBN 978-1-58477-017-6)
• Ρωσικοί πολιτικοί θεσμοί: Η ανάπτυξη και η ανάπτυξη αυτών των θεσμών από τις απαρχές της ρωσικής ιστορίας μέχρι σήμερα . University of Chicago Press (1902).
• Alexander F. Tsvirkun, ιστορία και νομικός και πολιτικός επιστήμονας. Χάρκοβο 2007