Μανρέζα

Η Μανρέζα (Manresa στα καταλανικά και τα ισπανικά) είναι μια πόλη της Καταλονίας, πρωτεύουσα της κομητείας Μπάζες στην επαρχία της Βαρκελώνης. Βρίσκεται στο γεωγραφικό κέντρο της Καταλονίας και ιστορικά έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του κεντρικού της τομέα, ευρισκόμενη στον οδικό κόμβο από την ακτή και την κοιλάδα του Λιοβρεγάτ και των εσωτερικών πεδιάδων του Ουρζέλ και της Νογέρα. Το κέντρο της πόλης διατηρεί μερικές μεσαιωνικές κατασκευές ενώ γύρω από αυτήν λειτουργούν βιομηχανίες παρασκευής μηχανιμάτων και υφασμάτων.

Μανρέζα
Σημαία Έμβλημα
Μανρέζα 41°43′35″N 1°49′45″E
Χώρα	Ισπανία
Αυτόνομη κοινότητα	Καταλονία
Επαρχία	Βαρκελώνη
Κομάρκα	Μπάζες
Προστάτης	Μετάσταση της Θεοτόκου
Διοίκηση
• Μέλος του/της	Eurotowns network
Έκταση	41,6 km²
Υψόμετρο	238 μέτρα
Πληθυσμός	78.877 (2023)
Ταχ. κωδ.	08241, 08242 και 08243
Ζώνη ώρας	UTC+01:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Ιστορία

Στα όρια της πόλης έχουν ανακαλυφθεί απομεινάρια τόσο νεολιθικών όσο και ιβηρικών οικισμών. Η Μανρέζα μάλλον ήταν η πρωτεύουσα του ιβηρικού φύλου των Λακετανών, που εκτείνονταν στο έδαφος των σημερινών κομητειών της Σεγάρα, Μπάζες, Ανογιά και Σολσονές. Ο Πτολεμαίος αναφέρεται κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. σε έναν οικισμό ονόματι Bacasis που θα μπορούσε να ταυτιστεί με τη σημερινή θέση της πόλης μιας και το όνομα της σημερινής κομητείας προέρχεται από την ονομασία αυτή. Ο Κάτονας κατέκτησε την περιοχή στα τέλη του 1ου αιώνα και εγκατέστησε έναν ρωμαϊκό οικισμό που τον ονόμασε Minorisa.

Ο πύργος της Manresana, χαρακτηριστικό δείγμα κατασκευής συνόρου της Ισπανικής Μαρκίας και των κομητειών της με τις βορειότερες μουσουλμανικές επικράτειες.

Μετά την ένταξή της στην Ισπανική Μαρκία, η περιοχή πρωταγωνίστησε στο μοναδικό επεισόδιο αντίστασης στην επιβολή της φραγκικής εξουσίας, γνωστό ως η εξέγερση του Αϊσούν. Η περιοχή της Μανρέζα δέχθηκε κατά τον 10ο αιώνα πολλούς χριστιανικούς πληθυσμούς από τις πυρηναϊκές κομητείες της Μαρκίας, που ήταν υπερπληθείς. Οι απόμενοι αιώνες είδαν τον μικρό οικισμό να αντιστέκεται στις επιδρομές των Μαυριτανών και να σταδιακά να ισχυροποιείται μέχρι να φτάσει στην ακμή της τον 14ο αιώνα.

Η ακμή της μεσαιωνικής Μανρέζα βασίστηκε στην οικονομική ανάπτυξη των συντεχνιών και στα προνόμια που της αποδόθηκαν από τους βασιλείς της Αραγώνας (οι δύο γιορτές του Αγίου Ανδρέα και της Ανάληψης συνεχίζονται μέχρι σήμερα). Η εισαγωγή του γοτθικού ρυθμού επέφερε την κατασκευή σπουδαίων εκκλησιών (ο καθεδρικός, του Αγίου Ανδρέα, της Κάρμεν) και παράλληλα πραγματοποιήθηκε το μεγάλο υδραυλικό έργο της, το αρδευτικό αυλάκι της Μανρέζα. Ο πληθυσμός της υπολογιζόταν γύρω στις 3000 κατοίκους. Αυτό το κλίμα ευμάρειας δέχθηκε το ισχυρό χτύπημα της πανώλης το 1348 και της μετέπειτα κρίσης που πέρασε η Καταλονία μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα.

Η ανάδειξη εκ νέου της πόλης επήλθε τον 19ο αιώνα με την εγκατάσταση στην πόλη βιομηχανιών επεξεργασίας δερμάτων. Το 1892 η Συνδιάσκεψη των Καταλανιστών υπέγραψε στο δημαρχείο της πόλης τις λεγόμενες Βάσεις της Μανρέζα, το πρώτο κείμενο όπου περιγράφησαν οι πολιτικοί στόχοι του καταλανισμού. Οι αρχές του 20ού αιώνα έφεραν την περαιτέρω οικονομική, πολεοδομική και πολιτιστική ανάπτυξη, που διήρκησε μέχρι τα χρόνια του εμφυλίου, κατά τον οποίο γκρεμίστηκαν τρεις από τις γοτθικές εκκλησίες της πόλης.

Το 1961, μετά από επίσκεψή του στην πόλη, ο Ζοζέπ Πλα έγραψε για την Μανρέζα:

"...δεδομένου ότι η Μανρέζα είναι μια μείξη εκκλησιαστικής και βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι εκεί δεν μπορούμε να διακρίνουμε τα εργοστάσια από τις εκκλησίες, ούτε και τις εκκλησίες από τα εργοστάσια."

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Manresa στο Wikimedia Commons