Μαλαχίτης

Μαλαχίτης
	Μαλαχίτης επικαθήμενος σε σμιθσονίτη. Προέλευση: Τσουμέμπ, Ναμίμπια
Γενικά
Κατηγορία	Ανθρακικά
Χημικός τύπος	Cu2(OH)2CO3
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα	4 gr/cm3
Χρώμα	Πράσινο λαμπερό, πράσινο κυπάρισσου, μελανοπράσινο, συχνά σε ζώνες
Σύστημα κρυστάλλωσης	Μονοκλινές
Κρύσταλλοι	Βελονοειδείς ή πρισματικοί, ενίοτε απεστρογγυλευμένοι
Υφή	Συσσωματώματα συμπαγή, σταλακτιτοειδή, βοτρυοειδή, ενίοτε γεηρά ή ινώδη
Διδυμία	{100} και {201} πολύ συνήθης, επαφής ή διεισδύσεως
Σκληρότητα	3,5 - 4
Σχισμός	{201} τέλειος αλλά σπάνια ορατός
Θραύση	Κογχοειδής έως ανώμαλη
Λάμψη	Αδαμάντινη, υαλώδης. Ενίοτε μεταξώδης (ινώδης μορφή) έως αλαμπής (γεηρός)
Γραμμή κόνεως	Ανοικτοπράσινη
Πλεοχρωισμός	x άχρους, y ανοικτό πράσινο, z σκούρο πράσινο
Διαφάνεια	Αδιαφανής

Ο μαλαχίτης είναι ορυκτό του χαλκού. Χημικά χαρακτηρίζεται ως βασικός ανθρακικός χαλκός. Έχει ζωηρό πράσινο χρώμα, στο οποίο οφείλει το όνομά του: Ονομάστηκε από το φυτό μαλάχη (κοινώς μολόχα), καθώς έχει παρόμοιο χρώμα με τα φύλλα του.

Ο μαλαχίτης είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Οι επάλληλες ζωνώδεις αλλαγές αποχρώσεων τον κάνουν κατάλληλο ως υλικό διακόσμησης. Οι εναλλαγές αυτές είναι πολύ χαρακτηριστικές και τον διακρίνουν εύκολα από άλλα παρόμοιου χρώματος ορυκτά. Οι έμπειροι τεχνίτες μπορούν να κατεργαστούν ένα κομμάτι μαλαχίτη όχι μόνο για να του δώσουν το επιθυμητό σχήμα, αλλά για να κάνουν αυτές τις ζώνες να ακολουθούν το περίγραμμα του σχήματος. Έτσι, από μαλαχίτη κατασκευάζονται αντικείμενα όπως σταχτοδοχεία, βάσεις ανθοδοχείων, κοσμηματοθήκες και άλλα αντικείμενα διακόσμησης. Χρησιμοποιείται, επίσης, και στην κοσμηματοποιία, όπου, συνήθως, «δένεται» με άργυρο. Για τη χρήση του στην κατασκευή κοσμημάτων αποκαλείται επίσης «ψευδής σμάραγδος» (ψευδοσμαράγδι).

Ο μαλαχίτης, ως δευτερεύον ορυκτό του χαλκού, απαντά στις ζώνες οξείδωσης φλεβών πλούσιων σε χαλκό, γι' αυτό και συνδέεται με αζουρίτη, κυπρίτη, αυτοφυή χαλκό, χρυσόκολλα, χαλκοπυρίτη και χαλκομιγή λειμωνίτη. Συνδέεται επίσης με τον ψευδομαλαχίτη (Cu₅(PO₄)₂(OH)₄), με τον οποίο μοιάζει πολύ στη μορφή. Τα δύο ορυκτά μπορούν να διακριθούν με αραιό ψυχρό υδροχλωρικό οξύ, καθώς ο μαλαχίτης αντιδρά αναβράζοντας, ενώ ο ψευδομαλαχίτης δεν αντιδρά.

Απαντά σε πολλά μέρη του κόσμου, ωστόσο οι πολύτιμες και ημιπολύτιμες παραλλαγές του προέρχονται κυρίως από τα Ουράλια όρη στη Ρωσία (από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα παγκοσμίως), στην περιοχή Τσουμέμπ Ναμίμπια (όπου σχημάτιζε τον αποκαλούμενο «πράσινο λόφο», Green Hill), στο Ζαΐρ, στην Αυστραλία και στην Αριζόνα των ΗΠΑ. Χώρες με μεγάλη παραγωγή μαλαχίτη είναι επίσης η Νότια Αφρική, η Γερμανία, η Ρουμανία, η Χιλή, το Μεξικό.

Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου.

Πηγές

Βιβλιογραφία

James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X
Walter Schumann, R. Bradshaw, K.A.G. Mills: Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2