Λούντβιχ Ούλαντ

Ρομαντικός ποιητής, φιλόλογος, ιστορικός λογοτεχνίας, δικηγόρος και πολιτικός (1787–1862)

Ο Γιόχαν Λούντβιχ Ούλαντ (γερμανικά: Johann Ludwig Uhland‎‎, 26 Απριλίου 1787 – 13 Νοεμβρίου 1862) ήταν Γερμανός Ρομαντικός ποιητής, φιλόλογος, ιστορικός λογοτεχνίας, δικηγόρος και πολιτικός. Συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη των γερμανικών μεσαιωνικών σπουδών και της λαογραφίας και ήταν μέλος του πρώτου γερμανικού κοινοβουλίου, της Εθνοσυνέλευσης της Φρανκφούρτης.[10]

Λούντβιχ Ούλαντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ludwig Uhland (Γερμανικά)
Γέννηση26  Απριλίου 1787[1][2][3]
Τύμπινγκεν[4][5]
Θάνατος13  Νοεμβρίου 1862[1][2][3]
Τύμπινγκεν[6][5]
Τόπος ταφήςStadtfriedhof Tübingen
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Βυρτεμβέργης
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[2][7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλωσσολόγος
ποιητής
στιχουργός
πολιτικός
δικηγόρος
ιστορικός της λογοτεχνίας
διδάσκων πανεπιστημίου
ποιητής-νομικός
συγγραφέας[8]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν
Οικογένεια
ΣύζυγοςEmilie Uhland
ΓονείςJohann Friedrich Uhland
ΑδέλφιαLuise Uhland
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του κοινοβουλίου της Φρανκφούρτης
ΒραβεύσειςPour le Mérite[9]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Ο Λούντβιχ Ούλαντ γεννήθηκε το 1787 στο Τύμπινγκεν του δουκάτου της Βυρτεμβέργης και ήταν γιος δικηγόρου και καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν, όπως και ο παππούς του. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο εκεί, αλλά συγχρόνως ενδιαφέρθηκε για τη μεσαιωνική λογοτεχνία, ιδιαίτερα την παλαιά γερμανική και γαλλική ποίηση. Έχοντας αποφοιτήσει ως διδάκτορας της Νομικής το 1810, πήγε στο Παρίσι για οκτώ μήνες για να συνεχίσει τις σπουδές του στην ποίηση. Από το 1812 έως το 1814 εργάστηκε ως δικηγόρος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Στουτγκάρδης.[11]

Πολιτική

Επεξεργασία
 
Ο Λούντβιχ Ούλαντ το 1848

Ο πολιτικός χάρτης της Γερμανίας άλλαζε κατά τη διάρκεια της αρχής του 19ου αιώνα και ένα νέο σύνταγμα χορηγήθηκε το 1815. Ο Ούλαντ συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις υποστηρίζοντας τον αγώνα για κοινοβουλευτική δημοκρατία στη Βυρτεμβέργη για τέσσερα χρόνια έως ότου το 1819 επιτεύχθηκε μια συμβιβαστική λύση με τον βασιλιά Γουλιέλμο Α΄ της Βυρτεμβέργης.

Στο νέο κοινοβούλιο υπηρέτησε μεταξύ 1819 και 1826 ως εκλεγμένος βουλευτής του Τύμπιγκεν και από το 1826 έως το 1829 ως βουλευτής της Στουτγκάρδης. Τάχθηκε κατά της κληρονομικής μοναρχίας.

Το 1829 διορίστηκε καθηγητής γερμανικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν, αλλά η θέση ήταν ασύμβατη με τις πολιτικές του απόψεις και όταν του αρνήθηκαν την άδεια από το πανεπιστήμιο για να συμμετέχει στα πολιτικά του καθήκοντα, παραιτήθηκε από τη θέση του καθηγητή (1833).

Το 1848 έγινε μέλος του κοινοβουλίου της Φρανκφούρτης που συγκροτήθηκε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1848-49.[12]

Το 1820 παντρεύτηκε την Έμιλι Βίσερ, κόρη πλούσιου εμπόρου. Δεν απέκτησαν παιδιά.

Στις 26 Απριλίου 1862, τα 75α γενέθλιά του γιορτάστηκαν σε πολλά μέρη σε όλη τη Γερμανία, επειδή πολλοί Γερμανοί τον εκτιμούσαν ιδιαίτερα ως το ιδανικό της εθνικής ενότητας και ελευθερίας. Από το ποίημά του Φλαμουριά, φυτεύτηκαν φλαμουριές σε όλη τη χώρα. Πέθανε λίγους μήνες αργότερα σε ηλικία 75 ετών στις 13 Νοεμβρίου 1862 στο Τύμπιγκεν.

Συγγραφικό έργο

Επεξεργασία
 
Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος της Βυρτεμβέργης και οι φίλοι του ποιητές στον κήπο του Ιουστίνου Κέρνερ. Από αριστερά: Τέομπαλντ Κέρνερ, Νικολάους Λενάου, Γκούσταβ Σβαμπ, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος, Καρλ Μάγιερ, Ιουστίνος Κέρνερ, Φριντερίκε Κέρνερ, Λούντβιχ Ούλαντ και Καρλ Άουγκουστ Φάρνχαγκεν φον Ένζε . Πίνακας του Χάινριχ φον Ρούστιγκε, 1866

Το πνεύμα του γερμανικού ρομαντισμού και του εθνικισμού, όπως και η πολιτική του καριέρα και οι έρευνές του στη λογοτεχνική κληρονομιά της Γερμανίας, ενέπνευσαν την ποίηση του Ούλαντ.[13]

Ως φοιτητής στο Τύμπιγκεν γνώρισε τους φίλους του Γκούσταβ Σβαμπ, Ιουστίνο Κέρνερ, Καρλ Μάγιερ και Έντουαρντ Μέρικε, φοιτητές που είχαν επίσης λογοτεχνικά ενδιαφέροντα και κοινή κατεύθυνση γραφής και σχημάτισαν τον λεγόμενο κύκλο των Σουηβών ποιητών. Όλοι παρέμειναν συνδεδεμένοι σε όλη τους τη ζωή.

Στο Τύμπιγκεν έγραψε τα πρώτα του ποιήματα και μπαλάντες, δημοσιεύοντας από το 1807 και έως το 1813 σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1815 συγκέντρωσε και δημοσίευσε τα ποιήματά του σε έναν τόμο με τίτλο Ποιήματα της Πατρίδας (Vaterländische Gedichte) και εξασφάλισε αμέσως έναν ευρύτατο κύκλο αναγνωστών. Ήταν η πρώτη από τις 50 περίπου εκδόσεις του έργου κατά τη διάρκεια της ζωής του σε κάθε μία από τις οποίες πρόσθετε μερικά νέα ποιήματα. Η συλλογή, η οποία ήταν εμπνευσμένη από την πολιτική κατάσταση στη Γερμανία, αντανακλούσε τόσο την ενασχόλησή του με την παλαιά ποίηση και το δημοτικό τραγούδι όσο και την ικανότητά του να δημιουργεί νέες μπαλάντες σε λαϊκό ύφος. Πολυάριθμοι συνθέτες μελοποίησαν ποιήματά του, μεταξύ των οποίων οι Γιοχάνες Μπραμς, Φραντς Σούμπερτ, Φραντς Λιστ, Γιόζεφ Ράινμπέργκερ, Φέλιξ Μέντελσον, Ρίχαρντ Στράους και άλλοι. Το ποίημα Είχα έναν σύντροφο μελοποιήθηκε σε εμβατήριο από το συνθέτη Φρίντριχ Σίλχερ το 1825 και όταν ακούγεται οι στρατιώτες πρέπει να χαιρετούν, κάτι που επιβάλλεται μόνο στους εθνικούς ύμνους.

Τα δύο θεατρικά του έργα Ερνστ, Δούκας της Σουηβίας (Ernst, Herzog von Schwaben,1818) και Λουδοβίκος της Βαυαρίας (Ludwig der Baier, 1819) είναι ιστορικά ρομαντικά δράματα στα οποία κατήγγειλε τον δεσποτισμό χρησιμοποιώντας το μεσαιωνικό έπος ως υπόβαθρο της αφήγησης.[14]

 
Ο Λούντβιχ Ούλαντ το 1810

Ως λυρικός ποιητής, ταξινομείται στους συγγραφείς του γερμανικού ρομαντισμού. Όπως κι αυτοί, γοητεύτηκε από τον ηρωισμό του μεσαιωνικού έπους, στράφηκε στον Μεσαίωνα που ενέπνεε την ονειροπόληση και τη φαντασία του και έγραψε ποιήματα για την υπεράσπιση της ανθρώπινης ελευθερίας. Το ύφος του έχει ακρίβεια, ευκαμψία και χάρη και ξεχωρίζει ανάμεσα στα έργα των άλλων Γερμανών ρομαντικών. Από τη δεκαετία του 1820, απομακρύνθηκε συνειδητά από την ποίηση και έστρεψε την προσοχή του στις επιστημονικές του σπουδές, τη μελέτη παλαιών Γερμανικών ηρωικών θρύλων, ταξίδεψε και αφοσιώθηκε σε κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες.

Φιλολογία και ιστορία της λογοτεχνίας

Επεξεργασία

Ως φιλόλογος και μελετητής της ιστορίας της λογοτεχνίας, συγκαταλέγεται στους εισηγητές αυτής της επιστήμης. Εκτός από την πραγματεία Σχετικά με το παλαιογαλλικό έπος (Ueber das altfranzösische Epos,1812) και ένα δοκίμιο Zur Geschichte der Freischiessen (1828), πρέπει να αναφερθούν ιδιαίτερα οι μελέτες Βάλτερ φον ντερ Φόγκελβαϊντε, ένας παλιός Γερμανός ποιητής (Walther von der Vogelweide, ein altdeutscher Dichter, 1822), Ο μύθος του Θωρ, (Der Mythus von Thôr, 1836), αποτελέσματα επίπονης πρωτότυπης έρευνας, και η συλλογή Παλαιά λαϊκά γερμανικά τραγούδια (Alte hoch- und niederdeutsche Volkslieder, 1844). [15]

Αφιερώσεις

Επεξεργασία
 
Μνημείο του Λούντβιχ Ούλαντ στο Τύμπινγκεν

Δρόμοι, πλατείες και σχολεία σε όλη τη Γερμανία έχουν πάρει το όνομά τους από τον ποιητή. Δρόμοι αφιερωμένοι στον ποιητή υπάρχουν επίσης στις ΗΠΑ (Ιστ Ράδερφορντ), στη Ναμίμπια (Βίντχουκ), στην Αυστρία (Κλάγκενφουρτ, Γκρατς) και στην Ελβετία (Βασιλεία, Ζυρίχη).

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η πόλη Ούλαντ στην πολιτεία του Τέξας των ΗΠΑ πήρε το όνομά της από τον Λούντβιχ Ούλαντ. Ο αστεροειδής (9052) Ούλαντ, που ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό αστρονόμο Φράιμουτ Μπόρνγκεν το 1991, πήρε το όνομά του από τον ποιητή.

Μεταφράσεις στα ελληνικά

Επεξεργασία
  • Ο τυφλός βασιλιάς, σε μετάφραση Λορέντζου Μαβίλη [16]
  • Η κατάρα του τραγουδιστή, σε μετάφραση Λορέντζου Μαβίλη [17]
  • Ποιήματα του Ούλαντ περιλαμβάνονται στην Ανθολογία γερμανικής ποίησης των εκδόσεων Δωδώνη. [18]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12427238g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ludwig-Uhland. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  7. CONOR.SI. 123617379.
  8. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  9. Ανακτήθηκε στις 21  Σεπτεμβρίου 2021.
  10. . «poets.org/poet/ludwig-uhland». 
  11. . «britannica.com/biography/Ludwig-Uhland». 
  12. . «mypoeticside.com/poets/Johann Ludwig Uhland». 
  13. . «hyperion-records.co.uk/Johann Ludwig Uhland». 
  14. . «allpoetry.ru/stih/ludwig-der-bayer/uland-l». 
  15. . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Uhland,_Johann_Ludwig». 
  16. . «ebooks.edu.gr/ebooks//Neoteri-EuropaikiLogotechnia_B-Lykeiou». 
  17. . «el.wikisource.org/wiki/Η κατάρα». 
  18. . «politeianet.gr/books/anthologia-dodoni-anthologia-germanikon-poiimaton-aforismon-filosofimaton-kai-apospasmaton-anthologisi-kougkoulos-ntinos».