Ληλάντιος Πόλεμος

Ο Ληλάντιος πόλεμος ήταν πόλεμος που διεξήχθη στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. μεταξύ των δύο ισχυρών αρχαίων κρατών της Εύβοιας, της Χαλκίδος και της Ερετρίας, οι οποίες την περίοδο εκείνη βρίσκονταν στο απόγειο της ακμής τους. Ο πόλεμος ήταν προϊόν του μακροχρόνιου ανταγωνισμού των δύο κρατών, που κατά την διάρκεια του 8ου αιώνα π.Χ. είχαν εξελιχθεί σε μεγάλες εμπορικές δυνάμεις του αρχαίου κόσμου. Αφορμή για το ξέσπασμα του πολέμου, στάθηκε η διεκδίκηση του εύφορου Ληλάντιου πεδίου, της μεγαλύτερης πεδιάδας του νησιού, που βρισκόταν ανάμεσα στις δύο πόλεις.

Χάρτης του Ληλάντιου πεδίου.

Ο πόλεμος αυτός ήταν ένας από τους πρώτους γνωστούς μεγάλους πολέμους μεταξύ αρχαιοελληνικών πόλεων και πήρε πανελλήνιες διαστάσεις καθώς οι αντιμαχόμενοι Χαλκιδείς και Ερετριείς συμμάχησαν και με άλλες ελληνικές πόλεις. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, με τους Χαλκιδείς συμμάχησαν οι Σάμιοι, ενώ με τους Ερετριείς οι Μιλήσιοι. Επίσης με τους Χαλκιδείς συμμάχησαν οι Θεσσαλοί, γεγονός που αναφέρεται από τον Πλούταρχο. Η ακριβής ημερομηνία αυτού του πολέμου δεν είναι σήμερα γνωστή. Τοποθετείται στα τέλη του 8ου αιώνα και στις αρχές του 7ου, ανάμεσα στα έτη 710 και 650 π.Χ.. Για τα γεγονότα του πολέμου υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές σε αρχαίους συγγραφείς. Από ένα ποιήμα του Θέογνι μαθαίνουμε πως κατά την διάρκεια αυτής της σύγκρουσης καταστράφηκε η Ομηρική πόλη Κήρινθος. Ο πόλεμος ήταν αμφίρροπος και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στις δύο πόλεις και τις οδήγησε τελικά στην παρακμή. Την θέση τους ως εμπορικές δυνάμεις του αρχαίου κόσμου πήραν η Κόρινθος, τα Μέγαρα, οι πόλεις της Ιωνίας και η Αθήνα.