Λαυρέντιος Β΄ Μεδιολάνων
Ο Λαυρέντιος Β΄ (ιταλικά : Lorenzo II) (Μιλάνο, περίπου 507 - Γένοβα, 21 Αυγούστου 592) ήταν αρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων και εκ των γεγονότων επίσκοπος Γένοβας από το 573 έως τον θάνατό του.
| Λαυρέντιος Β΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 507 (περίπου) Μιλάνο |
| Θάνατος | 21 Αυγούστου 592 Γένοβα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος Μιλάνου (573–592) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Λαυρέντιος, ο οποίος έζησε στα τέλη του έκτου αιώνα, τεκμηριώνεται ιστορικά από πολλές επιστολές του Μεγάλου Γρηγορίου και από μια επιστολή που του απηύθυνε ο Μεροβίγγιος βασιλιάς Χιλδεβέρτος Β΄ (575-596).
Ο Λαυρέντιος έγινε επίσκοπος Μεδιολάνων στην εξορία αφού ο Αλβοΐνος, βασιλιάς των Λομβαρδών, κατέλαβε το Μιλάνο το 569 και, όπως οι προκάτοχοί του Ονοράτο και Φροντόνε, είχε την έδρα του στη Γένοβα, όπου ένα μέρος του κλήρου και του Μιλανέζου πληθυσμού είχε καταφύγει λόγω της εισβολής των Λομβαρδών. Κατά την εκλογή του στην επισκοπή ο Λαυρέντιος είχε να αντιμετωπίση της πολιτική του προκατόχου του Φροντόνε όπου αποχωρίστηκε από την εκκλησιαστική κοινωνία με τους επισκόπους της Ρώμης, αφού αρνήθηκε να τηρήσει την καταδίκη των Τριών Κεφαλαίων που ενέκρινε η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης το 553 και επικυρώθηκε από τον Πάπα Βιγίλιο τον Φεβρουάριο του 554.
Μόλις έγινε επίσκοπος, σύμφωνα με μια επιστολή του Γρηγορίου του Μεγάλου, ο Λαυρέντιος απηύθυνε στον Πάπα Ιωάννη Γ' (561-574) με μια επίσημη δέσμευση (districtissima cautio), υπογεγραμμένη από πολλά μέλη της αριστοκρατίας του Μιλάνου, με την οποία η εκκλησία του Μιλάνου αναγνώριζε ότι η σχισματική του στάση ήταν αβάσιμη και ζήτησε την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας με την Εκκλησία της Ρώμης. Με τον Λαυρέντιο, λοιπόν, τελείωσε η σχισματική περίοδος στην Μιλανέζικη εκκλησία[1].
Γύρω στο 585 ο Λαυρέντιος έλαβε μια επιστολή από τον Χιλδεβέρτο Β΄, βασιλιά των Μεροβίγγεων, ο οποίος του ανακοίνωσε εκστρατεία των Φράγκων κατά των Λομβαρδών, σε συμφωνία με τον βυζαντινό αυτοκράτορα, και του ζήτησε να αναφερθεί στον βυζαντινό έξαρχο Σμαράγδο, ότι η επίθεση θα γινόταν μόνο τον επόμενο χρόνο και ότι ήλπιζε σε μια σύγχρονη επίθεση από τους Βυζαντινούς[2].
Το 591 ο Λαυρέντιος έγραψε μια επιστολή στον Πάπα Γρηγόριο τον Μέγα, χαμένη πλέον, αλλά το περιεχόμενο της είναι γνωστό χάρη στην απάντηση του Πάπα, που χρονολογείται τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Ο επίσκοπος ενημέρωσε τον Γρηγόριο ότι μόλις είχε αναρρώσει από μια περίοδο ασθένειας και του ζήτησε να επιστρέψει τους φόρους στην κληρονομιά που κατείχε η Μιλανέζικη εκκλησία στη Σικελία και την οποία, ίσως λόγω του σχίσματος, είχαν παρακρατήσει οι Ρωμαίοι ποντίφικες. Στην απάντησή του, ο Πάπας Γρηγόριος ήταν μάλλον επιφυλακτικός, γνωστοποιώντας ότι το θέμα θα συζητηθεί με τον Μιλανέζο διάκονο Κοστάντζο, προσωπικό φίλο του πάπα και μελλοντικό διάδοχο του Λαυρέντιο [3].
Σε άγνωστη ημερομηνία, ο Λαυρέντιος είχε αφορίσει τον Μιλανέζο ιερέα Μάγνο, ο οποίος αποκαταστάθηκε σε πλήρη κοινωνία από τον Πάπα Γρηγόριο λίγο μετά τον θάνατο του Λαυρεντίου[4].
Σύμφωνα με το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium[5], η επισκοπή του Λαυρέντιου διήρκεσε 19 χρόνια και 7 μήνες και έληξε με το θάνατό του στις 21 Αυγούστου. Πιστεύεται ότι το έτος θανάτου είναι το 592, αφού σε μια επιστολή του Μαρτίου 593 ο Πάπας Γρηγόριος κάνει λόγο για τον πρόσφατα εκλιπόντα Μιλανέζο επίσκοπο[4]. Εάν τα στοιχεία που αναφέρονται από τον κατάλογο είναι σωστά, ο Λαυρέντιο θα είχε χειροτονηθεί επίσκοπος τον Ιανουάριο του 573, ίσως την Κυριακή 23 Ιανουαρίου[6].
Ο αρχαίος κατάλογος αναφέρει επίσης ότι ο Λαυρέντιος έζησε 85 χρόνια και ότι θάφτηκε στη Γένοβα στην εκκλησία του Σαν Σίρο. Σύμφωνα με όσα γράφει ο Πάπας Γρηγόριος, άφησε όλα τα περιουσιακά του στοιχεία στην Μιλανέζικη εκκλησία, με εξαίρεση μια κληρονομιά υπέρ της συζύγου (ή των παιδιών) της Αρέθουσας, clarissima femina [7].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. I, p. 234, lettera 4,2.
- ↑ Corpus Christianorum 117, pp. 468-469.
- ↑ Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. I, p. 99, lettera 1,80.
- ↑ 4,0 4,1 Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. I, p. 183, lettera 3,26.
- ↑ Catalogus Archiepiscoporum Mediolanensium Αρχειοθετήθηκε 2017-09-25 στο Wayback Machine., Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, vol. VIII, Hannover 1848, p. 103.
- ↑ Stein, Chronologie des métropolitains schismatiques de Milan et d'Aquilée-Grado, p. 131.
- ↑ Monumenta Germaniae Historica, Epistolae, vol. I, p. 272, lettera 11,11.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- (Λατινικά) Giuseppe Antonio Sassi, Βaldassarre Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series historico-chronologica, vol. I, Milano 1755, pp. 192-198
- Francesco Lanzoni, Le diocesi d'Italia dalle origini al principio del secolo VII (an. 604), vol. II, Faenza 1927, pp. 1027-1029
- (Γαλλικά) Ernest Stein, Chronologie des métropolitains schismatiques de Milan et d'Aquilée-Grado, in «Zeitschrift für schweizerische Kirchengeschichte = Revue d'histoire ecclésiastique suisse» 39 (1945), pp. 126-136
- (Γαλλικά) Charles Pietri, Luce Pietri (ed.), Prosopographie chrétienne du Bas-Empire. 2. Prosopographie de l'Italie chrétienne (313-604), École française de Rome, vol. II, Roma 2000, pp. 1257-1258