Κύμη Αιολίδας

αρχαία Ελληνική πόλη της Αιολίας

Η Κύμη (ή Φρικωνίς) ήταν αρχαία πόλη των Αιολέων στα βορειοδυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Ο Στράβων τοποθετεί την πόλη βόρεια του Έρμου ποταμού, στη θέση του σημερινού τουρκικού χωριού Namurt. Η Κύμη εθεωρείτο η ισχυρότερη και η σπουδαιότερη πόλη της Αιολικής Δωδεκάπολης. Ως παράλια πόλη είχε αναπτύξει ιδιαίτερα το εμπόριο. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, ήταν μία από τις πόλεις στις οποίες είχε καταφύγει ο Λυδός κυβερνήτης Πακτύης μετά την αποτυχημένη επανάσταση την οποία παρακίνησε εναντίον των Περσών. [1]

Κύμη Αιολίδας
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Κύμη Αιολίδας
38°45′33″N 26°56′11″E
ΧώραΤουρκία
Διοικητική υπαγωγήΕπαρχία Σμύρνης
 • Μέλος του/τηςΔηλιακή Συμμαχία
Ζώνη ώραςUTC+03:00 (επίσημη ώρα)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Συντεταγμένες: 38°51′36″N 27°03′34″E / 38.860028°N 27.059326°E / 38.860028; 27.059326

Χάρτης του Αιγαίου του 200 π.Χ.

Πρώιμη περίοδος

Επεξεργασία

Λίγα είναι γνωστά για τη θεμελίωση της πόλης. Οι περισσότερες αναφορές για την ίδρυσή της συναντώνται σε μύθους και παραδόσεις. Η πόλη φαίνεται να κτίστηκε την περίοδο της μετανάστευσης των Αιολέων τον 11ο αιώνα π.Χ. Στην περιοχή αυτή ήταν ήδη εγκατεστημένοι Πελασγικοί πληθυσμοί[2].Πιθανή αφετηρία των κατοίκων ήταν η περιοχή της Λοκρίδας, στην ανατολική Στερεά, γεγονός που το δηλώνει το δεύτερο όνομα της πόλης (Φρηκωνίς), που προερχόταν από ονομασία βουνού της Λοκρίδας. [3] Αντίθετα, η κύρια ονομασία Κύμη πιθανόν δείχνει προέλευση από την Εύβοια. Η Κύμη ανήκε στις Αιολικές πόλεις, ωστόσο οι κάτοικοί της θεωρούσαν πως ήταν Ιωνικής καταγωγής και πιθανόν μίλαγαν και την Ιωνική διάλεκτο. Βρίσκονταν άλλωστε πολύ κοντά στην Ιωνική αποικία Φώκαια.

Η Κύμη αναπτύχθηκε τα επόμενα χρόνια ως μητροπολιτικό κέντρο της περιοχής. Περιβαλλόταν από τις υπόλοιπες Αιολικές πόλεις στα βόρεια, τα νησιά του Αιγαίου στα δυτικά και τις ψηλές οροσειρές στα ανατολικά. Η πόλη δεν ανέπτυξε ιδιαίτερες εμπορικές σχέσεις με τους λαούς στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, αλλά ήταν περισσότερο στραμμένη προς τη θάλασσα. Πολιτικά η Κύμη ήταν αρχικά μία δημοκρατία αποίκων, καθεστώς που σταδιακά αντικαταστάθηκε από τυραννικό πολίτευμα. Ο Αριστοτέλης την αναφέρει ως παράδειγμα δημοκρατίας που μετεξελίχθηκε σε τυραννία[4]. Η πόλη στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. ακολούθησε την μοίρα των υπόλοιπων ελληνικών πόλεων και υποτάχθηκε στους Λυδούς.

5ος αιώνας π.Χ

Επεξεργασία
 
Τετράδραχμο της Κύμης, 165-140 π.Χ.

Τον 5ο αιώνα η Κύμη αναφέρεται από τον Ηρόδοτο ως πόλη της Αιολικής Δωδεκάπολης. [3] Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, ο τύραννος της Κύμης Αρισταγόρας ήταν ένας από τους ηγέτες των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας που αποφάσισαν για την εκδήλωση της Ιωνικής επανάστασης. Στους Περσικούς πολέμους ο κυβερνήτης Σανδόκος της Κύμης προσέφερε πενήντα πλοία στο ναυτικό των Περσών.[5]. Μετά την ήττα των Περσών στη Σαλαμίνα, ο Ξέρξης κατέπλευσε με τον στόλο του στην Κύμη. Η Κύμη αποτελούσε την κύρια ναυτική βάση για το βασιλικό ναυτικό των Περσών[6]. Το γεγονός αυτό φανερώνει και το μέγεθος του λιμανιού της αρχαίας Κύμης.

Ρωμαϊκή και Βυζαντινή περίοδος

Επεξεργασία

Ο ιστορικός Πολύβιος αναφέρει ότι η Κύμη πέτυχε να απαλλαχτεί από τη φορολογία που είχε επιβάλλει ο Αντίοχος Γ΄. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή γνώρισε εμπορική ανάπτυξη. Την εποχή του αυτοκράτορα Τιβέριου η πόλη φαίνεται πως υπέφερε από έναν ισχυρό σεισμό.[7] Άλλες πηγές της ρωμαϊκής περιόδου αναφέρουν την Κύμη ως μία από τις Αιολικές πόλεις της περιοχής[8]. Τη βυζαντινή περίοδο η Κύμη έγινε έδρα επισκοπής.

Αρχαιολογικές έρευνες

Επεξεργασία

Το αρχαιολογικό ενδιαφέρον ξεκίνησε στην περιοχή στα μέσα του 19ου αιώνα. Και οι πρώτες αρχαιολογικές έρευνες έγιναν από τον μεγαλοκτηματία της περιοχής D. Baltazzi και αργότερα ο S. Reinach άρχισε ανασκαφές στη νοτιότερη νεκρόπολη. Το 1925 ο αρχαιολόγος A. Salaç κατάφερε να βρει σημαντικά ευρήματα στην περιοχή. Ενθαρρυμένος από τις επιτυχίες του αυτές ο Τούρκος αρχαιολόγος E. Akurgal[9] ξεκίνησε σημαντικές ανασκαφές από τις οποίες αποκαλύφθηκαν σημαντικά κεραμικά ευρήματα.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Σημαντικοί Κυμαίοι

Επεξεργασία

Από την Κύμη κατάγονταν, ο ιστορικός του 4ου αιώνα π.Χ. Έφορος και ο πατέρας του Ησίοδου, ο οποίος αργότερα εγκαταστάθηκε στην Άσκρη της Βοιωτίας.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Ηροδότου Ιστορία, 1.157.
  2. «Ola Nilsson (University of Lund)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2010. 
  3. 3,0 3,1 P. Mack Crew, J.B. Bury, I.E.S Edwards, C.J. Gadd, John Boardman, N.G.L. Hammond. Cambridge Ancient History: c.1800-1380 B.C. Volume II, Part 2: c. 1380-1000 B.C. Cambridge University Press, 1975.
  4. Αριστοτέλης(edited by Trevor J. Saunders). πολιτικά. Oxford University Press, 1999.
  5. Ηροδότου Ιστορία, vii. 194.
  6. Pierre Briant and Peter T. Daniels. From Cyrus to Alexander: A History of the Persian Empire. Eisenbrauns, 2006.
  7. Tacit. Ann. ii. 47.
  8. Πλίνιος ο πρεσβύτερος v. 30.
  9. "Quartiere residenziale sulla collina sud" Αρχειοθετήθηκε 2007-04-15 στο Wayback Machine..

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία