Κωνσταντίνος Μανέτας
Ο Κωνσταντίνος Μανέτας (1879 - 9 Δεκεμβρίου 1960) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
| Κωνσταντίνος Μανέτας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1879 Τρίπολη |
| Θάνατος | 1960 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ζωή Κολοκοτρώνη |
| Αδέλφια | Ιωάννης Μανέτας Θεόδωρος Μανέτας |
| Οικογένεια | οικογένεια Κολοκοτρώνη |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Εκστρατεία της Κριμαίας, Μικρασιατική εκστρατεία και Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας Υπουργός Συγκοινωνιών της Ελλάδας Υπουργός Εφοδιασμού της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (Ιουνίου 1931 – Αύγουστος 1931) |
Τα πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Τρίπολη και ήταν δευτερότοκος γιος του Παναγιώτη Μανέτα[1] και της Ζωίτσας Κολοκοτρώνη, κόρης του Γενναίου Κολοκοτρώνη. Καταγόταν από την οικογένεια Κολοκοτρώνη και ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του αντιστρατήγου.
Σταδιοδρομία ως αξιωματικός
ΕπεξεργασίαΑποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων, υπήρξε μέλος του Στρατιωτικού Συνδέσμου (1909) και συμμετέσχε στους Βαλκανικούς Πολέμους ως διοικητής λόχου και στη συνέχεια τάγματος. Στη δε μάχη Μάχη Κιλκίς-Λαχανά τραυματίστηκε σοβαρά.[2] Το 1914 προήχθη σε ταγματάρχη, το 1917 σε συνταγματάρχη και το 1920 σε υποστράτηγο. Έλαβε μέρος στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης, στο Μακεδονικό Μέτωπο, στην Ουκρανική Εκστρατεία ως διοικητής πεζικού της ΧΙΙΙ (13ης) Μεραρχίας και στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως διοικητής της ιδίας μεραρχίας. Το 1921 τέθηκε σε διαθεσιμότητα για πολιτικούς λόγους (ως βενιζελικός) και επανήλθε στο στράτευμα τον Οκτώβριο του 1922, μετά το Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922. Το 1923 τοποθετήθηκε διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού και το 1924 διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού.[3] Το 1924 προήχθη σε αντιστράτηγο ενώ χρημάτισε προσωρινός αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού κατά τον Ιούνιο - Αύγουστο του 1931.[2] Το 1935 αποστρατεύθηκε, αποκαταστάθηκε όμως αργότερα για να αποστρατευθεί τελικώς το 1941. Επίσης διετέλεσε στρατιωτικός ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι. Ως στρατιωτικός ήταν σεβαστός από μεγάλο μέρος του στρατού.[2]
Εκτοπισμός
ΕπεξεργασίαΤην περίοδο 1938 - 1940 εκτοπίστηκε στη Νάξο λόγω της αντίθεσής του στο Καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Με την είσοδο των ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα συνελήφθη και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία, όπου παρέμεινε μέχρι το 1943, για να μεταφερθεί αργότερα στη Γερμανία. Απελευθερώθηκε το 1945 και επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1950 εξελέγη βουλευτής Αθηνών[2] αλλά απέτυχε να επανεκλεγεί στις εκλογές του 1951, 1952 και 1956. Στις κυβερνήσεις Γονατά (1923), Οθωναίου (1933) και Πλαστήρα (1950) υπήρξε υπουργός Στρατιωτικών, Συγκοινωνιών και Εφοδιασμού αντίστοιχα.[4][5]
Απεβίωσε στην Αθήνα με το βαθμό του Αντιστράτηγου ε.α. και ενταφιάστηκε δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών στις 11 Δεκεμβρίου 1960[6]. Ήταν άγαμος.
Πηγές
Επεξεργασία- ↑ Βιογραφικό Μανέτα, από την ιστοσελίδα "Αρκάδων Χρόνοι"
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εγκυκλοπαίδεια Παπυρος Λαρους Μπριταννικα, Αθήνα, τόμος 40, σελ. 198
- ↑ Δαφνής Γρηγόριος, "Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων", Τόμος α΄, εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1997, σελ.328
- ↑ κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως
- ↑ κυβέρνηση Αλέξανδρου Οθωναίου, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως
- ↑ εφ. Ελευθερία, Κηδεύεται σήμερον ο στρατηγός Κ. Μανέτας, φύλλο 11/12/1960, σελ. 16.