Κωνσταντίνος Δ΄ της Αρμενίας
Ο Γκυ μετέπειτα Κωνσταντίνος Δ΄ κατά τις Βυζαντινές πηγές Συργής ντε Λουζινιάν ή Λεζιάνο[1] ή και Συρμής Ντενελουζίαν[2]. (απεβ. 17 Απριλίου 1344) από τον Οίκο του Πουατιέ-Λουζινιάν, ήταν ηγεμόνας της Μικράς Αρμενίας (Κιλικίας) το διάστημα 1342-1344. Ως Κωνσταντίνος Β΄ ήταν βασιλιάς της Αρμενίας, ενώ οι δύο πρώτοι με το όνομα αυτό ήταν πρίγκιπες της Αρμενίας.
| Κωνσταντίνος Δ΄ της Αρμενίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1300 ή 1297 Κύπρος |
| Θάνατος | 17 Νοεμβρίου 1344 Άδανα |
| Αιτία θανάτου | δολοφονία χωρίς πρόθεση |
| Τόπος ταφής | Άδανα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Κύπρου Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Aρμενικά Λατινικά Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης άρχων |
| Περίοδος ακμής | 14ος αιώνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Θεοδώρα Συργιάναινα της Αρμενίας |
| Τέκνα | Ισαβέλλα (Ζαμπία) των Πουατιέ-Λουζινιάν |
| Γονείς | Αμωρί Β΄ της Κύπρου και Ισαβέλλα της Αρμενίας |
| Αδέλφια | Μαρία του Λουζινιάν Βοημούνδος του Λουζινιάν Ιωάννης του Λουζινιάν |
| Οικογένεια | Οίκος του Λουζινιάν |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Γκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΗ ζωή του στην Κύπρο και το Βυζάντιο
ΕπεξεργασίαΉταν γιος του "ρήγα" της Κύπρου[2] Αμαλρίκ κυρίου της Τύρου και της Ισαβέλλας των Χετουμιδών, κόρης του Λέοντα Γ΄ της Αρμενίας. Η Ισαβέλλα ήταν αδελφή της Ρίτας, συζύγου του Μανουήλ Θ΄ Παλαιολόγου. Μικρότερα αδέλφια του ήταν ο Ιωάννης κοντόσταυλος και αντιβασιλιάς της Αρμενίας και η Αγνή (Μαρία), σύζυγος του Λέοντα Ε΄ της Αρμενίας. Εξάδελφός του ήταν ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Ανδρόνικος Γ΄[1].
Αναφέρεται στις βυζαντινές πηγές ως ανιψιός του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄, από την Κύπρο[1]. Ο Συρμής έκανε στρατιωτική σταδιοδρομία στο Βυζάντιο και πήρε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Ανδρόνικου Β΄ και Ανδρόνικου Γ΄ υποστηρίζοντας τον Ανδρόνικο Γ΄[1].
Ο Συργής εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη μετά από πρόσκληση της θείας του και Αυτοκράτειρας. Το 1328 διορίστηκε στρατηγός της Εσπερίας (Δύσεως)[1], αργότερα μετατέθηκε στη θέση του άρχοντος των Σερρών[3]. Έπειτα εγκατέλειψε το Βυζάντιο και εγκαταστάθηκε στη Μικρά Αρμενία[3]
Στον Θρόνο της Μικράς Αρμενίας
ΕπεξεργασίαΣτη Μικρά Αρμενία ο Λέων Δ΄/Ε΄ ήταν δυτικόφιλος και στην προσπάθειά του να έλθει βοήθεια από τη Δύση προωθούσε ένωση της Αρμενικής Εκκλησίας με την Καθολική, πράγμα που δυσαρέστησε τους βαρόνους του. Το 1337 ο Κελαούν των Μαμελούκων της Αιγύπτου εισέβαλλε στη Μ. Αρμενία και ο βασιλιάς υπέγραψε μία ταπεινωτική συμφωνία. Το 1341 οι βαρόνοι δολοφόνησαν τον Λέοντα Δ΄/Ε΄ και πρότειναν το στέμμα στον Ιωάννη. Η μητέρα του και τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του, Ούγος και Ερρίκος, είχαν δολοφονηθεί από τον αντιβασιλιά της Μ. Αρμενίας για να μη διεκδικήσουν το στέμμα. Ο Ιωάννης το παραχώρησε στον μεγαλύτερο Γκυ, που για τον ίδιο λόγο ήταν απρόθυμος, τελικά όμως το αποδέχθηκε με το όνομα Κωνσταντίνος Β΄.
Το 1344 σκοτώθηκε σε μία εξέγερση και τον διαδέχθηκε ο γιος του εξαδέλφου του Βαλδουίνου, ο Κωνσταντίνος Γ΄ της Αρμενίας.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε πρώτα π. το 1318 στην Κωνσταντινούπολη την Καντακουζηνή, εξαδέλφη του Ιωάννη ΣΤ΄· δεν απέκτησε τέκνα.
Το 1330-32 νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη Θεοδώρα Συργιάνναινα, κόρη του στρατηγού Συργιάννη και της Ευγενίας Παλαιολογίνας (κόρης του Μιχαήλ Η΄) και είχε τέκνο:
- Ισαβέλλα/Ζαμπία (Μαρία) π. μετά το 1333 - 1382-87, κυρία της Αραδίππου (πλησίον της Λάρνακας). Παντρεύτηκε τον Μανουήλ Καντακουζηνό δεσπότη του Μωρέως, γιο του Ιωάννη ΣΤ΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων[3].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Αγορίτσας, Δημήτριος (2011, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Κωνσταντινούπολη: η πόλη και η κοινωνία της στα χρόνια των πρώτων Παλαιολόγων (1261-1328), 2011, που διανέμεται με άδεια (CC BY-SA 4.0), σελ. 433, ανακτήθηκε 7 Ιανουαρίου 2019
- ↑ 2,0 2,1 Joannis Cantacuzeni, eximperatoris, Historarium libri IV, graece et latine, VI Jean, σελ. 161, ανακτήθηκε 7 Ιανουαρίου 2019
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Ζαφειρίου, Γερακίνα (2000, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Η νοτιοδυτική Θράκη κατά τους 13ο και 14ο αιώνες, σελ. 137]
Πηγές
Επεξεργασία- Boase, T. S. R. (1978). The Cilician Kingdom of Armenia. Edinburgh: Scottish Academic Press. ISBN 0-7073-0145-9.
- Ghazarian, Jacob G (2000). The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393). Abingdon: RoutledgeCurzon (Taylor & Francis Group). ISBN 0-7007-1418-9.
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Constantine II, King of Armenia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |