Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980

Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη
	Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	10 Μαΐου 1980
Ημερομηνία διάλυσης	21 Οκτωβρίου 1981
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Κωνσταντίνος Καραμανλής
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Γεώργιος Ράλλης
Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης	Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου ; Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας (από 29 Ιουνίου 1981)
Συμμετέχοντα κόμματα	Νέα Δημοκρατία
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	Κυβέρνηση πλειοψηφίας 175 / 300 (58%)
Αξιωματική Αντιπολίτευση	Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης	Ανδρέας Παπανδρέου
Ιστορία
Εκλογές	χωρίς εκλογές (αλλαγή προσώπου)
Θητεία νομοθετικού σώματος	4 Ιουλίου 1977 - 15 Σεπτεμβρίου 1981 (Β΄ κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1977
Διάδοχη	Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1981

Η Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980 (Μάιος 1980 - Οκτώβριος 1981), διορίστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τσάτσο^[2], ως συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Γεώργιος Ράλλης, μετά την απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να παραιτηθεί από αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, εκλέχτηκε στις 8 Μαΐου 1980 από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος που αριθμούσε 175 βουλευτές, ως ο επόμενος αρχηγός.^[3]^[4]^[5] Έτσι, στις 10 Μαΐου ως αρχηγός πλέον του κυβερνώντος κόμματος ανέλαβε και την Πρωθυπουργία.

Τα προβλήματα από τις τότε καταστροφικές διεθνείς συγκυρίες (η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, η οποία ξέσπασε το 1979 εξαιτίας της Ιρανικής Επανάστασης και οξύνθηκε περαιτέρω τα έτη 1980 και 1981 λόγω του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ, με αποτέλεσμα παγκόσμιες πληθωριστικές πιέσεις), αλλά και η κόπωση του κυβερνώντος κόμματος από τα έξι συνεχόμενα χρόνια διακυβέρνησης του τόπου, έγιναν ορατά κατά την διάρκεια της κυβέρνησης Ράλλη.

Τα επεισόδια του εορτασμού της 7ης επετείου του Πολυτεχνείου, με τον θάνατο των δυο διαδηλωτών Κουμή και Κανελλοπούλου,^[6] θα αμαυρώσουν την εικόνα της κυβέρνησης στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, ενώ η απόφαση για την επάνοδο της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει μια σειρά διαδηλώσεων, αφού θα βρει αντίθετη την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά και τη δράση νέων τρομοκρατικών οργανώσεων όπως ο Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας.

Το 1981 θα κάνει την εμφάνισή του το νέο φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Ο Ξενοφών Ζολώτας, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, θα επισημάνει πρώτος το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού: μειούμενο Α.Ε.Π. (-1,6 %) και επιταχυνόμενος πληθωρισμός (το μέγιστο νούμερο σε ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας 24,5 % λόγω των παγκόσμιων πληθωριστικών πιέσεων, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν). Αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων ήταν η ήττα του κυβερνώντος κόμματος στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 (εκλογές που η κυβέρνηση διοργάνωσε ταυτόχρονα με τις πρώτες Ευρωεκλογές) και η ακόλουθη παραίτηση του Γεωργίου Ράλλη από την αρχηγία του κόμματός του.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

^[7]

«Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Γεώργιος Ράλλης

«Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης»: Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου
«Β΄ Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης»: Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας (από 29 Ιουνίου 1981)

«Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» : Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου
«Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου» :Ιωάννης Παλαιοκρασσάς

- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Σταύρο Δήμα

«Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου με αρμοδιότητα θέματα ΕΟΚ» : Γεώργιος Κοντογιώργης

- παραιτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1981 και η θέση έμεινε κενή

«Υπουργείο Συντονισμού»
- «Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Μπούτος

- αντικαταστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980 από τον Πρωθυπουργό

- αντικαταστάθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 από τον Ιωάννη Παλαιοκρασσά

- «Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» : Ιωάννης Παλαιοκρασσάς (η θέση συστάθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1980)

- παραιτήθηκε στις 29 Ιουνίου 1981 και η θέση έμεινε κενή

- «Υφυπουργός Συντονισμού» : Γεώργιος Σουφλιάς