Κομήτης του Χάλεϋ
| Κομήτης του Χάλεϋ | |
| |
| Ανακάλυψη | |
|---|---|
| Ανακαλύφθηκε από: | |
| Ανακαλύφθηκε στις: | Παρατηρείται από την προϊστορία Η περιοδικότητα ανακαλύφθηκε από τον Έντμουντ Χάλλεϋ |
| Χαρακτηριστικά τροχιάς | |
| Αφήλιο: | 35,08 AU[1] |
| Περιήλιο: | 0,586 AU [1] |
| Ημιάξονας τροχιάς: | 17,84 AU [1] |
| Εκκεντρότητα: | 0,9671 [1] |
| Περίοδος περιφοράς: | 75,32 χρόνια [1] |
| Μήκος του ανερχόμενου σημείου:' | 58,42° [1] |
| Όρισμα του περιηλίου: | 111,33° [1] |
| Φυσικά Χαρακτηριστικά | |
| Μάζα: | 2.2×1014 Kg |
| Πυκνότητα πυρήνα: | 0,1 g/cm3 |
| Διαστάσεις πυρήνα: | 14,9×8,2 Km[1] |
| Ταχύτητα διαφυγής: | 0,002 Κm/s |
| Αστρονομική περίοδος περιστροφής: | 52,8 h |
| Λευκαύγεια: | 0,04 |
| Φαινόμενο μέγεθος: | 28,2 (το 2003) |
| Έτος επόμενου περιηλίου: | 28 Ιουλίου 2061 |
Ο κομήτης του Χάλεϋ είναι περιοδικός κομήτης που κάνει την εμφάνισή του στην περιοχή της Γης κάθε 75 με 76 χρόνια.[2] Είναι ο μόνος κομήτης που μπορεί να παρατηρηθεί με γυμνό μάτι και δύο φορές σε μια ανθρώπινη ζωή. Άλλοι κομήτες είναι πολύ πιο φωτεινοί και θεαματικοί αλλά περνάνε κοντά στην γη ή είναι ορατοί από αυτήν μια φορά κάθε μερικές χιλιάδες χρόνια.
Έχουν βρεθεί στην Κίνα καταγεγραμμένες παρατηρήσεις του κομήτη του Χάλεϋ από το 240 π.Χ., ενώ πιθανότατα καταγράφηκε από τους Αρχαίους Έλληνες το 467 π.Χ.[3] Μελετήθηκε εκτενώς για πρώτη φορά και πήρε το όνομά του, το 1682, από τον Έντμουντ Χάλλεϋ, Άγγλο μαθηματικό και αστρονόμο, ο οποίος προσδιόρισε την τροχιά του. Έχει αμφισβητηθεί η θεωρία ότι ο κομήτης Χάλεϋ ήταν το Άστρο που οδήγησε τους τρεις Μάγους στην Βηθλεέμ όταν γεννήθηκε ο Ιησούς.[4][5][6]
Η προσέγγιση του 1910
Επεξεργασία
Είναι διάσημος για την εμφάνισή του στις 28 Μαΐου 1910, όταν ο πυρήνας του πέρασε από τη Γη σε απόσταση 22,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνειά της.[7] Οι άνθρωποι σε παγκόσμια κλίμακα είχαν πανικοβληθεί επειδή είχε μαθευτεί από τις εφημερίδες ότι η Γη επρόκειτο να βρεθεί μέσα στα αέρια της ουράς του κομήτη, όπως και έγινε στις 19 Μαΐου 1910,[8][9] και είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι το υδροκυάνιο που είχε ανακαλυφθεί στην ουρά του κομήτη μπορεί να αφανίσει κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη, αν και φυσικά το αέριο ήταν τόσο αραιό που δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος. Ο πανικός όμως, ήταν τέτοιος που κάποιοι τότε σε αρκετές χώρες άρχισαν να αγοράζουν από διάφορους απατεώνες μάσκες αερίων και «χάπια προστασίας από τον κομήτη» και «ομπρέλες προστασίας από τον κομήτη», ενώ άλλοι κλείστηκαν στα σπίτια τους και έφραξαν ερμητικά τις πόρτες και τα παράθυρα.[10]
Η προσέγγιση του 1986
Επεξεργασία
Ο κομήτης εμφανίστηκε 75 χρόνια μετά, το 1985 - 1986, και στις αρχές του 1986 έλαβε χώρα το προηγούμενο περιήλιό του. Ωστόσο, στην προσέγγιση του 1986 δεν ήταν τόσο έντονα ορατός από τη Γη όσο ήταν όλες τις άλλες φορές στο παρελθόν, καθώς η κοντινότερη προσέγγιση ήταν στα 90 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, και μάλιστα ειδικά στο βόρειο ημισφαίριο ήταν ελάχιστα ορατός. Από την άλλη όμως, για πρώτη φορά οργανώθηκαν αποστολές ερευνητικών διαστημικών συσκευών από διάφορες χώρες για να παρατηρήσουν το κομήτη καθώς αυτός πλησίαζε προς τον Ήλιο, και μάλιστα μία από αυτές, το Giotto του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), κατάφερε να φωτογραφήσει τον πυρήνα του σε απόσταση μόλις 596 χιλιομέτρων στις 14 Μαρτίου 1986. Αντιθέτως, το σχέδιο της NASA να εκτοξεύσει έναν δορυφόρο παρακολούθησης του κομήτη, ο οποίος επρόκειτο να τεθεί σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη από το Διαστημικό Λεωφορείο Τσάλεντζερ με την πτήση STS-51-L, κατέληξε σε τραγωδία, όταν στις 28 Ιανουαρίου 1986 Τσάλεντζερ διαλύθηκε 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, με συνέπεια τον θάνατο και των επτά μελών του πληρώματος, συμπεριλαμβανομένης μιας δασκάλας.
Οι επόμενες προσεγγίσεις
ΕπεξεργασίαΤο επόμενο περιήλιο του κομήτη αναμένεται στις 28 Ιουλίου του 2061 και θα φαίνεται πολύ πιο φωτεινός από τη Γη τότε,[11] ενώ το μεθεπόμενο περιήλιο θα λάβει χώρα στις 27 Μαρτίου 2134 και θα φαίνεται ακόμα φωτεινότερος από τη Γη.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 JPL Small-Body Database Browser, ανακτήθηκε 22 Ιουλίου 2013
- ↑ «Ο Κομήτης του Χάλεϊ». Σαν Σήμερα .gr. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019.
- ↑ Paul Rincon (10 Σεπτεμβρίου 2010). «Halley's comet 'was spotted by the ancient Greeks'». BBC News. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-11255168. Ανακτήθηκε στις 2013-07-22.
- ↑ Koberlein, Brian. «The Astronomy Behind The Star Of Bethlehem». Forbes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019.
- ↑ «Was the Star of Bethlehem a Star | Space». www.space.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019.
- ↑ Gill, Victoria (2012-12-23). «What was the star of Bethlehem?» (στα αγγλικά). https://www.bbc.com/news/magazine-20730828. Ανακτήθηκε στις 2019-03-24.
- ↑ «Halley's Comet: Facts About the Most Famous Comet | Space». www.space.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019.
- ↑ Ridpath, Ian (1985). «Through the comet's tail». Revised extracts from "A Comet Called Halley" by Ian Ridpath, published by Cambridge University Press in 1985. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2011.
- ↑ Nunnally, Brian (16 Μαΐου 2011). «This Week in Science History: Halley's Comet». pfizer: ThinkScience Now. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2011.
- ↑ anonymous (2009). «Interesting Facts About Comets». Universe Today. http://www.universetoday.com/tag/comet-nucleus/. Ανακτήθηκε στις 15 January 2009.
- ↑ Τασιοπούλου, Κωνσταντίνα (9 Φεβρουαρίου 2018). «Διέλευση του Κομήτη του Χάλεϊ - 9 Φεβρουαρίου 1986». ert.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Gore, Rick (December 1986). «Halley's Comet '86». National Geographic 170 (6): 758–785. ISSN 0027-9358. OCLC 643483454. https://archive.org/details/sim_national-geographic_1986-12_170_6/page/758.
- Lancaster-Brown, Peter (1985). Halley & His Comet. Blandford Press. ISBN 0-7137-1447-6.
- Needham, Joseph (1959). «Comets, meteors, and meteorites». Science and Civilisation in China: Volume 3, Mathematics and the Sciences of the Heavens and the Earth. Cambridge University Press. σελίδες 430–433. ISBN 978-0-521-05801-8.
- Sagan, Carl· Druyan, Ann (1985). Comet. Random House. ISBN 0-394-54908-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Φωτογραφίες του Κομήτη του Χάλεϋ ανά την ιστορία στο space.com
- Synopsis of the Astronomy of Comets (1706 reprint of Halley's 1705 paper)
- Halley's nucleus by Giotto spacecraft (ESA link)
- Image of Halley in 1986 by Giotto spacecraft (NASA link)
- cometography.com
- 1P/Halley at CometBase database
- seds.org
- Orbital simulation from JPL (Java) / Ephemeris
- Donald Keith Yeomans, "Great Comets in History"
- A brief history of Halley's Comet (Ian Ridpath)
- Photographs of 1910 approach taken from the Lick Observatory from the Lick Observatory Records Digital Archive, UC Santa Cruz Library's Digital Collections Αρχειοθετήθηκε 20 May 2019 στο Wayback Machine.
