Κατρίν Ντεστιβέλ

Κατρίν Ντεστιβέλ
Προσωπικές πληροφορίες
Όνομα	Κατρίν Ντεστιβέλ
Εθνικότητα	Γαλλίδα
Γέννηση	24 Ιουλίου 1960 (64 ετών); Οράν, Αλγερία
Ορειβατική σταδιοδρομία
Τύπος αναρρίχησης	Αναρρίχηση, Ορειβασία
Γνωστός/ή για	Πολλές ταινίες αναρρίχησης και μοναχικής αναρρίχησης από 1985; Πρώτη γυναίκα που έδωσε το όνομά της σε αναρριχητική διαδρομή (1991); Πρώτη γυναίκα που έκανε μοναχική ελεύθερη αναρρίχηση στη βόρεια όψη του Άιγκερ (1992);
Πρώτες ανάβασεις	Πρώτη γυναίκα που αναρριχήθηκε στο Τράνγκο Τάουερς, Τράνγκο, Καρακορούμ το 1990 (με τον Τζεφ Λόουε); Πρώτη ανάβαση στο όρος Βάιετς και στην κορυφή 4111 στα όρη Έλσγουορθ, Ανταρκτική το 1996 (Με τον Ερίκ Ντεσάμπ);
Γνωστές διαδρομές	Voie Destivelle στην Αιγκίγ ντι Ντρου;

Η Κατρίν Μονίκ Σουζάν Ντεστιβέλ (γεν 24 Ιουλίου 1960) είναι Γαλλίδα αναρριχήτρια και ορειβάτις, γεννημένη στην Αλγερία^[1]. Το 1992 έγινε η πρώτη γυναίκα που ολοκλήρωσε μοναχική ανάβαση στη βόρεια όψη του Άιγκερ^[2]. Ολοκλήρωσε τη χειμερινή ανάβαση σε 17 ώρες. Άλλες αξιοσημείωτες αναβάσεις της περιλαμβάνουν τη διαδρομή του Μπονάττι στη βόρεια όψη του Μάτερχορν και το νοτιοδυτικό πιλιέ της Αιγκίγ ντι Ντρου (Πιλιέ Μπονάττι)^[3]. Η Ντεστιβέλ έγινε κεντρικός χαρακτήρας αρκετών ντοκιμαντέρ^[4] ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνεται το Πέρα από τις κορυφές, του Γάλλου σκηνοθέτη Ρεμί Τεζιέ, (Au-delà des cimes), που κέρδισε βραβείο το 2009 στο Banff Mountain Film Festival^[5].

Βίος

Η Ντεστιβέλ γεννήθηκε στο Οράν, της Αλγερίας από Γάλλους γονείς, τον Σερζ και την Ανί Ντεστιβέλ. Όταν έφθασε σε εφηβική ηλικία η οικογένεια μετακόμισε στη Γαλλία, όπου παρακολούθησε το Λύκειο Κορό, στο Σαβινί-σιρ-Ορζ (Savigny-sur-Orge). Κατόπιν σπούδασε φυσιοθεραπεία στο Ecole de kinésithérapie de Paris, και εργάστηκε ως φυσιοθεραπεύτρια από το 1981 έως το 1985^[1]. Σε νεαρή ηλικία είχε ήδη κάνει σημαντικές αναβάσεις στην κύρια ορεινή μάζα (μασίφ) του Φρέιρ και τους Δολομίτες, ωστόσο πλήρη επαγγελματική σταδιοδρομία στην αναρρίχηση και την ορειβασία ξεκίνησε το 1985, όταν έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής από τις ταινίες αναρρίχησης και τις ελεύθερες μοναχικές αναρριχήσεις της. Το 1985 ξεκίνησε και να συμμετέχει σε διαγωνισμούς αναρρίχησης, κερδίζοντας το Sportroccia, τον πρώτο διεθνή διαγωνισμό (στην Μπαρντονέτσια και το Άρκο, της Ιταλίας), που μετονομάστηκε αργότερα σε Rock Master. Το 1986, μαζί με τον συμπατριώτη της αναρριχητή Πατρίκ Έντλιγκερ, κέρδισε και πάλι την τελική συνδυαστική κατάταξη των διαγωνισμών στο Άρκο και την Μπαρντονέτσια^[6]. Στα τέλη της δεκαετίας του '80, μαζί με την ανταγωνίστριά της Λυν Χιλ, πήρε τις καλύτερες θέσεις σε διάφορους διαγωνισμούς, στη Γκρενόμπλ και το Σνόουμπερντ της Γιούτα το 1988 και το 1989, όπου έγιναν οι πρώτοι διεθνείς διαγωνισμοί σε αμερικανικό έδαφος^[7]. Το 1990, μαζί με την Κριστίν Ζανίν, συμμετείχε σε διοργάνωση ορειβατικού σκι στην Πιέρρα Μέντα, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση^[8].

Μαζί με τον αλπινιστή, Ερίκ Ντεσάμπ, η Ντεστιβέλ σκαρφάλωσε τη νοτιοδυτική όψη του Σισαπάνγκμα στο Θιβέτ το 1994 όπως και τον παγοκαταρράκτη κοντά στο Νάμτσε Μπαζάαρ στο Νεπάλ το 1997. Κατά την αποστολή του 1996 στην Ανταρκτική, μαζί με τον Ντεσάμπ έκανε την πρώτη ανάβαση της κορυφής "4111" στα όρη Ελσγουορθ πριν τερματιστεί η αποστολή εξαιτίας πτώσης 20 μέτρων της Ντεστιβέλ από την κορυφή, που της προκάλεσε κάταγμα στο πόδι^[9] Το ζευγάριπαντρεύτηκε το 1996 και τον επόμενο χρόνο απέκτησε ένα γιο τον Βικτόρ^[10]. Συνέχισε τις αναρριχήσεις έως τα τέλη της δεκαετίας του '90 και ανέπτυξε παράλληλα συγγραφική δραστηριότητα^[11].

Από το 2011 συνεργαζόταν με τον Bruno Dupety, και πρόσφατα έγινε εκδότης στην εκδοτική εταιρεία Les Editions du Mont Blanc, ειδικευμένη σε βιβλία για το βουνόκαι τον αλπινισμό^[12].

Αξιοσημείωτες αναβάσεις

1983 – Λα Ντουντούλ, Σοσουά, Γαλλία (τρίτη αναρριχήτρια 7a)
1985 – Πισενιμπούλ, Βερντόν, Γαλλία (τρίτη αναρριχήτρια 7b+)
1985 – Φλερ ντε Ροκάιγ (Fleur de Rocaille), Μουριέ, Γαλλία (πρώτη αναρριχήτρια 7c+/8a)
1988 – Ρεβ ντε Παπιγιόν (Rêve de Papillon), Μπιου, France (τέταρτη αναρριχήτρια 8a)
1988 – Ελιξίρ ντε Βιολάνς (Elixir de Violence), Μπιου, Γαλλία (8a)
1988 – Σαμιζντάτ (Samizdat), Τσιμάι, Γαλλία (8a)
1988 – Λα Ντιαγκονάλ ντι Φου, Μπιού La Diagonale du Fou, Buoux, Γαλλία (8a)
1988 – Chouca, Buoux, Γαλλία (πρώτη αναρριχήτρια 8a+)

Αξιοσημείωτες ελεύθερες μοναχικές αναρριχήσεις

1985 – Ελ Πούρο, Μάλος ντε Ρίγκος στην Ισπανία
1987 – Μπαντιαγκάρα Εσκάρπμεντ στο Μαλί
1989 – Phi Phi Islands στην Ταϊλάνδη
1997 – Ολντ Μαν οφ Χόι στα νησιά Όρκνι, Σκωτία

Αξιοσημείωτες πρώτες αναβάσεις στις Άλπεις

Η Ντεστιβέλ ήταν η πρώτη γυναίκα που ολοκλήρωσε τις παρακάτω μοναχικές αναρριχήσεις:^[1]

1990 (Οκτώβριος) – Πιλιέ Μπονάτι Αιγκίγ ντι Ντρου
1991 (Ιούνιος) – Νέα διαδρομή στην Αιγκίγ ντι Ντρου σε 11 ημέρες, (24 Ιουνίου - 4 Ιουλίου). Η διαδρομή Ντεστιβέλ ήταν η πρώτη που πήρε όνομα γυναίκας αναρριχήτριας^[13].
1992 (Μάρτιος) – βόρεια όψη του Άιγκερ
1993 (Φεβρουάριος) – Το σπιρούνι Γουόκερ στις Γκραν Γιοράς
1994 (Φεβρουάριος) –Διαδρομή Μπονάττι στην βόρεια όψι του Μάτερχορν
1999 (Ιούνιος) – βόρεια όψη direct of the Τσίμα Γράντε ντι Λαβαρέντο

Αξιοσημείωτες αποστολές

1990 – Τράνγκο Τάουερς, Yugoslav Route με τον Τζεφ Λόου.
1992 – Βόρεια κόψη του Λατόκ Α΄ (ακόμη παραμένειπαρθένο έδαφος), μία από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες με τον Τζεφ Λόουε, που διακόπηκε στα 6.000 μέτρα.
1994 – Σισαπάνγκμα νοτιοδυτική όψη, με τον Ερίκ Ντεσάμπ.
1996 – Κορυφή 4111 (Όρη Έλσγουορθ, Ανταρκτική), με τον Ερίκ Ντεσάμπ.

Βιβλία

Η Ντεστιβέλ είναι συγγραφέας των παρακάτω βιβλίων :

Danseuse de roc, Denoël, 1987 (ISBN 978-2207233948) (Χορεύτρια των βράχων)
Rocs nature (με φωτογραφίες του Gérard Kosicki), Denoël, 1991 (ISBN 978-2207238981) (Η φύση των βράχων)
Annapurna: Duo pour un 8000 (με τον Érik Decamp), Arthaud, 1994 (ISBN 2-7003-1059-4) (Αναπούρνα, δύο για 8.000μ)
L'apprenti alpiniste: L'escalade, l'alpinisme et la montagne expliqués aux enfants (with Érik Decamp and Gianni Bersezio), Hachette Jeunesse, 1996 (ISBN 978-2012916623) (Ο μαθητευόμενος αλπινιστής: Αναρρίχηση, αλπινισμός και βουνό για μικρά παιδιά)
Ascensions, Arthaud, 2003 (ISBN 2-7003-9594-8) (Αναβάσεις)
Le petit alpiniste: La montagne, l'escalade et l'alpinisme expliqués aux enfants (with Érik Decamp and Claire Robert), Guérin, 2009 (ISBN 978-2352210382) (Ο μικρός αλπινιστής: Το βουνό, η αναρρίχηση και ο αλπινισμός για μικρά παιδιά)

Ταινίες

E Pericoloso Sporgersi, Robert Nicod, 1985
Seo, Pierre-Antoine Hiroz, 1987
Solo Thai, Laurent Chevallier, 1989
Nameless Tower, David Breashears, 1990
11 Jours dans les Drus, Gilles Sourice, 1991
Eiger, Stéphane Deplus, 1992
Ballade à Devils's Tower, Pierre-Antoine Hiroz, 1992
La Cascade, Pierre-Antoine Hiroz, 1997
Rock Queen, Martin Belderson, 1997
Au-delà des cimes, Rémy Tézier, 2008

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Sleeman, Elizabeth (ed.), "Destivelle, Catherine Monique Suzanne", The International Who's Who of Women 2002, Routledge, 2001, pp. 139–140. ISBN 1-85743-122-7
↑ The State, March 12, 1992, p. 4A. Retrieved 17 September 2010.
↑ Jackenthal, Stefani Ellen and Glickman, Joe, The Complete Idiot's Guide to Rock Climbing, Alpha Books, 1999, p. 269. ISBN 0-02-863114-5
↑ The Houghton Mifflin Dictionary of Biography, "Destivelle, Catherine", Houghton Mifflin Harcourt, 2003, p. 429. ISBN 0-618-25210-X
↑ CBC News, Finding Farley wins at Banff Mountain Film Festival, November 9, 2009. Retrieved 17 September 2010
↑ International Federation of Sport Climbing, History of Competition Climbing. Retrieved 17 September 2010.
↑ "Deseret News", 'French Dominate Climbing Meet at Snowbird" Αρχειοθετήθηκε 2015-01-28 στο Wayback Machine., June 13, 1988.
↑ «Pierra Menta 1990» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2014.
↑ Decamp, Erik, "Misadventures Below Zero", in Christian Beckwith (ed.), The American Alpine Journal, The Mountaineers Books, 1997, pp. 98–107. ISBN 0-930410-65-3
↑ Alpinist, "Faces: Catherine Destivelle" Αρχειοθετήθηκε 2013-12-16 στο Wayback Machine., Issue 7, June 2004. Retrieved 17 September 2010 via Google cache.
↑ Arthur, Charles "Mother of all climbdowns", The Independent, May 24, 1998. Retrieved 17 September 2010.
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2014.
↑ Slung, Michele B., Living with Cannibals and Other Women's Adventures, National Geographic Society, 2000, p. 56

[WW-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Sleeman, Elizabeth (ed.), "Destivelle, Catherine Monique Suzanne", The International Who's Who of Women 2002, Routledge, 2001, pp. 139–140. ISBN 1-85743-122-7

[2] The State, March 12, 1992, p. 4A. Retrieved 17 September 2010.

[3] Jackenthal, Stefani Ellen and Glickman, Joe, The Complete Idiot's Guide to Rock Climbing, Alpha Books, 1999, p. 269. ISBN 0-02-863114-5

[HMDB-4] The Houghton Mifflin Dictionary of Biography, "Destivelle, Catherine", Houghton Mifflin Harcourt, 2003, p. 429. ISBN 0-618-25210-X

[5] CBC News, Finding Farley wins at Banff Mountain Film Festival, November 9, 2009. Retrieved 17 September 2010

[6] International Federation of Sport Climbing, History of Competition Climbing. Retrieved 17 September 2010.

[7] "Deseret News", 'French Dominate Climbing Meet at Snowbird" Αρχειοθετήθηκε 2015-01-28 στο Wayback Machine., June 13, 1988.

[8] «Pierra Menta 1990» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2014.

[9] Decamp, Erik, "Misadventures Below Zero", in Christian Beckwith (ed.), The American Alpine Journal, The Mountaineers Books, 1997, pp. 98–107. ISBN 0-930410-65-3

[10] Alpinist, "Faces: Catherine Destivelle" Αρχειοθετήθηκε 2013-12-16 στο Wayback Machine., Issue 7, June 2004. Retrieved 17 September 2010 via Google cache.

[11] Arthur, Charles "Mother of all climbdowns", The Independent, May 24, 1998. Retrieved 17 September 2010.

[12] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2014.

[13] Slung, Michele B., Living with Cannibals and Other Women's Adventures, National Geographic Society, 2000, p. 56

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]