Ιωάννης Δυοβουνιώτης
Ο Ιωάννης Δυοβουνιώτης[1] ή Γιάννης Ξήκης[2] (1763-1831) ήταν αρματολός και αγωνιστής του 1821 από το χωριό Δύο Βουνά της Φθιώτιδας, στο οποίο οφείλει το όνομά του. Ήταν πρωτοπαλίκαρο του Γεωργίου Ανδρούτσου κατά τα πρώτα χρόνια, αργότερα, μετά τα Ορλωφικά (1771) σχημάτισε δικό του σώμα και υποχρέωσε τους Τούρκους να του παραχωρήσουν το αρματολίκι του Ζητουνίου, Βοδονίτσας και Τουρκοχωρίου.[1][3]
| Ιωάννης Δυοβουνιώτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Δυοβουνιώτης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1763 Δύο Βουνά Φθιώτιδας |
| Θάνατος | 1831 Δύο Βουνά Φθιώτιδας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Αρματωλός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός |
Την εποχή του κατατρεγμού των κλεφτών (1806) κατέφυγε στα Επτάνησα, απ' όπου επέστρεψε πάλι στη Ρούμελη το 1812. Ήταν μεταξύ των πρώτων στη Φιλική Εταιρεία, στις αρχές του 1820 από τον Ιωάννη Φιλοίμωνα και μαζί με τους Διάκο, Πανουργιά ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά. Στις 8 Απριλίου 1821, αν και ο γιος του ήταν όμηρος του Αλή Πασά, πολιόρκησε και κατέλαβε το κάστρο της Βουδουνίτσας.[1][3] Στη συνέχεια, μετά από συνάντηση με Διάκο και Πανουργιά στους Κομποτάδες οργάνωσαν τον τρόπο αντιμετώπισης των στρατευμάτων του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ που κατέβαιναν στην Πελοπόννησο.[4] Έτσι έλαβε μέρος στη μάχη της Αλαμάνας και της Γραβιάς. Στη Μάχη των Βασιλικών, αυτός υπέδειξε να καταλάβουν τη θέση των Βασιλικών και να εμποδίσουν εκεί την προέλαση των Τούρκων. Στη συνέχεια, στις 26 Αυγούστου 1821, μαζί με τον Πανουργιά, τον Γκούρα και τον Βασίλη Μπούσγο συμμετείχε στην αντεπίθεση και την τελική νίκη κατά των τουρκικών στρατευμάτων.[5] Τα τελευταία χρόνια της Επανάστασης δεν είχε ενεργή συμμετοχή στον αγώνα. Γέρος πια είχε αποσυρθεί στο χωριό του, όπου πέθανε.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 277, τομ. 10.
- ↑ «Oι «πρωτόγονοι» της Eξέγερσης» (PDF). 7 Ημέρες - H Kαθημερινή, Kυριακή 21 Mαρτίου 1999.
- ↑ 3,0 3,1 Ντοτσια, Παυλίνα (12 Μαΐου 2017). «Δεν υπέκυψε ακόμη και όταν ο Αλή πασάς αιχμαλώτισε το γιο του! Ο αρματολός της Ρούμελης και ψυχογιός του Ανδρίτσου, Γιάννης Δυοβουνιώτης». ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «:: pezoporia.gr :: Πεζοπορικές Διαδρομές». www.pezoporia.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β', κεφ.ΚΔ. σελ.68-70.