Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία
Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία (Isabel Clara Eugenia, 12 Αυγούστου 1566 - 1 Δεκεμβρίου 1633) ήταν ηγεμόνας των Ισπανικών Κάτω Χωρών στις Κάτω Χώρες και στη βόρεια Γαλλία, μαζί με τον σύζυγό της, Αλβέρτο Ζ΄ της Αυστρίας. Σε ορισμένες πηγές, αναφέρεται ως Κλάρα Ισαβέλλα Ευγενία. Με τη γέννησή της, ήταν Ινφάντα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία Ινφάντα της Ισπανίας Αρχιδούκισσα της Αυστρίας | |
---|---|
Δούκισσα της Βραβάντης Δούκισσα του Λουξεμβούργου Κόμισσα της Βουργουνδίας Κόμισσα της Φλάνδρας Κόμισσα του Αρτουά Κόμισσα του Αινώ | |
Περίοδος | 6 Μαΐου 1598 - 13 Ιουλίου 1621 |
Προκάτοχος | Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας |
Διάδοχος | Φίλιππος Δ´ της Ισπανίας |
Γέννηση | 12 Αυγούστου 1566 Σεγόβια, Ισπανία |
Θάνατος | 1 Δεκεμβρίου 1633 (67 ετών) Βρυξέλλες, Βέλγιο |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός των Βρυξελλών |
Σύζυγος | Αλβέρτος Ζ΄ της Αυστρίας |
Οίκος | Ισπανία των Αψβούργων |
Πατέρας | Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας |
Μητέρα | Ελισάβετ των Βαλουά |
Θρησκεία | Καθολική Εκκλησία |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Παιδικά χρόνια
ΕπεξεργασίαΗ Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία γεννήθηκε στο Παλάτι του Βαλσάιν[1] στη Σεγόβια στις 12 Αυγούστου 1566, κόρη του Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας και της τρίτης συζύγου του, Ελισάβετ της Γαλλίας.
Ο πατέρας της, ο Φίλιππος Β΄, φέρεται να ήταν πολύ χαρούμενος για τη γέννησή της και δήλωσε ότι είναι πιο ευτυχισμένος απ' ότι θα ήταν με τη γέννηση ενός γιου. Φέρεται να ήταν το αγαπημένο παιδί του πατέρα της[2]. Ο Φίλιππος είχε ήδη έναν αρσενικό κληρονόμο, τον Κάρολο, Πρίγκιπα των Αστουριών, παιδί του πρώτου γάμου του με τη Μαρία Εμμανουέλα της Πορτογαλίας. Ωστόσο, πατέρας και γιος δεν είχαν αναπτύξει ποτέ στενή σχέση και συχνά έρχονταν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Η μητέρα της Ισαβέλλας είχε αρχικά αρραβωνιαστεί τον Κάρολο, αλλά οι πολιτικές επιπλοκές απροσδόκητα επέβαλαν τον γάμο της με τον Φίλιππο[3]. Παρά τη σημαντική διαφορά ηλικίας μεταξύ τους, ο Φίλιππος αγαπούσε πολύ την Ελισάβετ, παραμένοντας δίπλα της, ακόμα και όταν ήταν άρρωστη με ευλογιά. Η πρώτη εγκυμοσύνη της Ελισάβετ το 1564 κατέληξε σε αποβολή δίδυμων θυγατέρων. Αργότερα γέννησε την Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία στις 12 Αυγούστου 1566 και έπειτα τη νεότερη αδερφή της Ισαβέλλας, Αικατερίνη Μιχαέλα στις 10 Οκτωβρίου 1567. Η Ελισάβετ απέβαλε μια κόρη το 1568 και πέθανε την ίδια μέρα.
Η Ισαβέλλα μεγάλωσε με την αδελφή της, ενώ είχε καλές σχέσεις με την Άννα της Αυστρίας, τέταρτη σύζυγο του Φιλίππου. Ο Φίλιππος είχε πέντε παιδιά με την Άννα, από τα οποία ένα επέζησε στην ενηλικίωση, ο Φίλιππος Γ΄ της Ισπανίας. Η Ισαβέλλα παρέμεινε κοντά στον πατέρα της μέχρι το θάνατό του στις 13 Σεπτεμβρίου 1598 και αποτέλεσε πηγή στήριξής του κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών της ζωής του[2], καθώς ήταν άρρωστος από ουρική αρθρίτιδα.
Γάμος
ΕπεξεργασίαΑπό το 1568, στην ηλικία των δύο ετών, η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία υποσχέθηκε για γάμο στον πρώτο ξάδερφό της, Ροδόλφο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η Iσαβέλλα Κλάρα Ευγενία έπρεπε να περιμένει περισσότερα από 20 χρόνια, πριν ο εκκεντρικός Ροδόλφος δηλώσει ότι δεν είχε πρόθεση να παντρευτεί.
Μετά τη δολοφονία του εκ μητρός θείου της, Ερρίκου Γ΄ της Γαλλίας το 1589, ο Φίλιππος Β΄ διεκδίκησε το γαλλικό στέμμα εξ ονόματος της Iσαβέλλας Κλάρας Ευγενίας[4], παρά τον Σαλικό νόμο, ο οποίος απαγόρευε τη γυναικεία διαδοχή. Ωστόσο, η Βουλή των Παρισίων, υπό την εξουσία του καθολικού κόμματος, έδωσε την ετυμηγορία ότι η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία ήταν «η νόμιμη βασίλισσα» της Γαλλίας. Τελικά, στον θρόνο ανέβηκε ο Ερρίκος Γ΄ της Ναβάρρας, σύζυγος της θείας της Ισαβέλλας, Μαργαρίτας, ως Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας.
Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία παντρεύτηκε τον Αλβέρτο, Αρχιδούκα της Αυστρίας, το 1599, σε ηλικία 33 ετών. Έλαβε ως προίκα τις Κάτω Χώρες, με την προϋπόθεση ότι, αν δεν έκαναν παιδιά, οι Κάτω Χώρες θα επέστρεφαν στον Βασιλιά της Ισπανίας.[4]
Ηγεμόνας των Ισπανικών Κάτω Χωρών
ΕπεξεργασίαΑπό το 1601 το ζευγάρι κυβερνούσε μαζί τις Ισπανικές Κάτω Χώρες και μετά τον θάνατο του Αλβέρτου, η Ισαβέλλα διορίστηκε Διοικητής των Κάτω Χωρών εξ ονόματος του Βασιλιά της Ισπανίας. Η βασιλεία του Αλβέρτου και της Ισαβέλλας θεωρείται η Χρυσή Εποχή των Ισπανικών Κάτω Χωρών. Η βασιλεία του αρχιδούκα Αλβέρτου της Αυστρίας και της Ισαβέλλας Κλάρας Ευγενίας είναι μια σημαντική περίοδος στην ιστορία της Ισπανίας . Μετά από τέσσερις δεκαετίες πολέμου, έφερε μια περίοδο της απαραίτητης ειρήνης και σταθερότητας στην οικονομία των Ισπανικών Κάτω Χωρών. Οι δύο ηγεμόνες εδραίωσαν την εξουσία του Οίκου των Αψβούργων στην επικράτεια των Ισπανικών Κάτω Χωρών και κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να συμβιβάσουν τα προηγούμενα αντι-ισπανικά συναισθήματα.
Όταν ο Αλβέρτος πέθανε το 1621, η Ισαβέλλα προσχώρησε στην τάξη των Φραγκισκανών και ορίστηκε Διοικητής των Κάτω Χωρών εξ ονόματος του Βασιλιά της Ισπανίας[2]. Την διαδέχτηκε ως ηγεμόνας ο ινφάντης Φερδινάνδος, ο τρίτος γιος του ετεροθαλούς αδελφού της, Φιλίππου Γ΄.
Ζούσε ως μοναχή στη Μονή των Βασιλικών Ανυποδήτων. Μεταξύ άλλων, εκεί υπάρχει μια περίφημη σειρά ταπετσαριών. Αυτός ο διάσημος κύκλος σχεδιάστηκε από τον Ρούμπενς και απεικονίζει την Ισαβέλλα ως προστάτιδα της Αγίας Κλάρας της Ασσίζης με το ιερό δοχείο της Θείας Ευχαριστίας.[5]
Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία πέθανε σε ηλικία 67 ετών το 1633.[2][4]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΑπέκτησε τρία παιδιά:
- Φίλιππος (21 Οκτωβρίου 1605), θνησιγενής.
- Αλβέρτος (27 Ιανουαρίου 1607), θνησιγενής.
- Άννα Μαυρικία (1607).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 https://www.findagrave.com/memorial/19232/isabella-clara_eugenia
- ↑ https://www.findagrave.com/memorial/8857609/elisabeth-de_valois
- ↑ 4,0 4,1 4,2 https://www.britannica.com/biography/Isabella-Clara-Eugenia
- ↑ http://revistaseug.ugr.es/index.php/cnova/article/view/2562
Πηγές
Επεξεργασία- Cordula Van Wyhe (ed.), Isabel Clara Eugenia: Female Sovereignty in the Courts of Madrid and Brussels (Madrid and London, 2011).
- Werner Thomas and Luc Duerloo (eds.), Albert & Isabella, 1598-1621: Essays (Turnhout, 1998).
- Marie de Villermont, L'Infante Isabelle, Gouvernante des Pays-Bas (Paris, 1912).