Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο (κόμμα)
Το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο (pronunciation ) (pronunciation ) (ΙΕΚ, συχνά αποκαλούμενο Κόμμα Κογκρέσου ή απλά Κογκρέσο) είναι πολιτικό κόμμα στην Ινδία με μεγάλη ιστορία.[1] Ιδρυμένο το 1885, το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο ήταν το πρώτο σύγχρονο εθνικιστικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Βρετανική Αυτοκρατορία της Ασίας και της Αφρικής.[α] Από τα τέλη του 19ου αιώνα, και ιδιαίτερα μετά το 1920, υπό την ηγεσία του Μαχάτμα Γκάντι, το Κογκρέσο αναδείχθηκε σε κύριο ηγέτη του Ινδικού Κινήματος Ανεξαρτησίας.[3] Το Κογκρέσο οδήγησε την Ινδία στην ανεξαρτησία από τη Μεγάλη Βρετανία,[β] [4] [γ] [5] και επηρέασε έντονα και άλλα αντι-αποικιακά εθνικιστικά κινήματα στη βρετανική αυτοκρατορία.[δ] [2]
 | |
| Πρόεδρος | Mallikarjun Kharge |
| Ιδρυτής | Άλαν Οκτάβιαν Χιουμ |
| Ίδρυση | 28 Δεκεμβρίου 1885 |
| Έδρα | Ακμπάρ 24, Νέο Δελχί 110 011  Ινδία |
| Εθνική προσχώρηση | Ενωμένη Προοδευτική Συμμαχία |
| Διεθνής προσχώρηση | Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστική Διεθνής |
| Έδρες στη Λοκ Σάμπα | 53 / 543 |
| Έδρες στη Ράτζια Σάμπα | 36 / 245 |
| Έδρες σε Κρατιδιακές Συνελεύσεις | 767 / 4.036 |
| Σύμβολο εκλογών | |
 | |
| Σημαία κόμματος | |
 | |
| Ιστότοπος | |
| www.inc.in/ | |
| Πολιτικό σύστημα στην Ινδία Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Κογκρέσο είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, του οποίου το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα κατατάσσεται γενικά στην κεντροαριστερά της ινδικής πολιτικής. Η κοινωνική πολιτική του Κογκρέσου βασίζεται στη γκαντιανή αρχή της Σαρβόνταγια - η αναβάθμιση όλων των τμημάτων της κοινωνίας - η οποία συνεπάγεται τη βελτίωση της ζωής των οικονομικά ασθενέστερων και κοινωνικά περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων.[6] [7] Το κόμμα υποστηρίζει κυρίως τη σοσιαλδημοκρατική ατζέντα, που επιδιώκει να εξισορροπήσει τον ατομικό φιλελευθερισμό και τον προοδευτισμό, την ευημερία και τον κοσμικισμό. Το καταστατικό του δηλώνει πως ιδανικό του είναι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός.[8]
Μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1947, το Κογκρέσο δημιούργησε την κεντρική κυβέρνηση της Ινδίας, καθώς και πολλές περιφερειακές κυβερνήσεις σε πολιτειακό επίπεδο.[9] Το Κογκρέσο αναδείχθηκε σε κυρίαρχο πολιτικό κόμμα της Ινδίας: έως το 2019, στις 17 γενικές εκλογές που έχουν διεξαχθεί μετά την ανεξαρτησία, το ΙΕΚ έχει κερδίσει επτά φορές με καθαρή πλειοψηφία και έχει ηγηθεί του κυβερνώντος συνασπισμού σε τρεις ακόμη περιστάσεις, όντας συνολικά επικεφαλής της κεντρικής κυβέρνησης για περισσότερα από 54 χρόνια. Έξι μέλη του Κογκρέσου έχουν διατελέσει μέχρι τώρα πρωθυπουργοί της Ινδίας, με πρώτο τον Τζαβαχαρλάν Νεχρού (1947-1964) και πιο πρόσφατο τον Μανμοχάν Σινγκ (2004-2014). Παρ' όλο που δεν είχε καλές επιδόσεις στις δύο τελευταίες γενικές εκλογές της Ινδίας το 2014 και το 2019, παραμένει ένα από τα δύο μεγάλα πανεθνικά πολιτικά κόμματα στην Ινδία, μαζί με το δεξιό, ινδουιστικο-εθνικιστικό κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP).[ε] [10] Στις γενικές εκλογές του 2014, το Κογκρέσο είχε τις φτωχότερες γενικές εκλογικές αποδόσεις μετά την ανεξαρτησία της χώρας, κερδίζοντας μόνο 44 έδρες από τις 543 συνολικά του Οίκου του Λαού.
Από το 2004 έως το 2014, η Ενωμένη Προοδευτική Συμμαχία, ένας συνασπισμός του Κογκρέσου με αρκετά περιφερειακά κόμματα, σχημάτισε την ινδική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Μανμοχάν Σινγκ, πρωθυπουργού της Ινδίας, ως επικεφαλής της κυβέρνησης συνασπισμού. Ηγέτης του κόμματος κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ήταν η Σόνια Γκάντι, η οποία είναι η μακροβιότερη πρόεδρος του κόμματος μέχρι σήμερα. Μέχρι τον Ιούλιο του 2019, το κόμμα ελέγχει πέντε νομοθετικές συνελεύσεις, στις περιφέρειες: Παντζάμπ Ρατζαστάν, Τσατσίγκαρ, Μαντία Πραντές και την ενιαία επικράτεια της Πουντουτσέρι (σε συμμαχία με το κόμμα Ντραβίντα Μουνέτρα Καζαγκάμ).
Αποτελέσματα σε εκλογές
ΕπεξεργασίαΈδρες στη Λοκ Σάμπα
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Indian National Congress». Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Marshall, P. J. (2001), The Cambridge Illustrated History of the British Empire, Cambridge University Press, σελ. 179, ISBN 978-0-521-00254-7, //books.google.com/books?id=S2EXN8JTwAEC&pg=PAPA179
- ↑ «Information about the Indian National Congress». www.open.ac.uk. Arts & Humanities Research council. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Chiriyankandath, James (2016), Parties and Political Change in South Asia, Routledge, σελ. 2, ISBN 978-1-317-58620-3, //books.google.com/books?id=c4n7CwAAQBAJ&pg=PAPA2
- ↑ 5,0 5,1 Kopstein, Jeffrey; Lichbach, Mark; Hanson, Stephen E. (2014), Comparative Politics: Interests, Identities, and Institutions in a Changing Global Order, Cambridge University Press, σελ. 344, ISBN 978-1-139-99138-4, //books.google.com/books?id=L2jwAwAAQBAJ&pg=PAPA344
- ↑ Sahasrabuddhe, Vinay (8 Αυγούστου 2016). «In Decline Mode, Congress Struggles With a 'Crisis of Purpose'». The Quint. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «Indian National Congress». Times of India. 9 February 2017. https://timesofindia.indiatimes.com/elections/assembly-elections/goa/political-parties/indian-national-congress/articleshow/57064979.cms. Ανακτήθηκε στις 27 July 2018.
- ↑ «The Congress Constitution». Indian National Congress. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2019.
- ↑ .
- ↑ 10,0 10,1 Strömbäck, Jesper; Kaid, Lynda Lee (2009), The Handbook of Election News Coverage Around the World, Routledge, σελ. 126, ISBN 978-1-135-70345-5, //books.google.com/books?id=ptKQAgAAQBAJ&pg=PAPA126
Σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ "The first modern nationalist movement to arise in the non-European empire, and one that became an inspiration for many others, was the Indian Congress."[2]
- ↑ "South Asian parties include several of the oldest in the post-colonial world, foremost among them the 129-year-old Indian National Congress that led India to independence in 1947"[4]
- ↑ "The organization that led India to independence, the Indian National Congress, was established in 1885."[5]
- ↑ "... anti-colonial movements ... which, like many other nationalist movements elsewhere in the empire, were strongly infuenced by the Indian National Congress."[2]
- ↑ "During the first five decades of India's independence, the left-of-center, secular Indian National Congress (INC) and its factions have ruled almost continuously ... While the Hindu nationalist Bharatiya Janata Party (BJP) ..."[10]