Θεοδώριχος Α΄

Θεοδώριχος Α΄
	Ο Θεοδώριχος σε πίνακα του Φέλιξ Καστέλλο (1635)
Βασιλιάς των Βησιγότθων
Περίοδος	418 - 451
Προκάτοχος	Βάλια
Διάδοχος	Θορισμούνδος
Γέννηση	π. 393; Δοβρουτσά (στη σημερινή Ρουμανία)
Θάνατος	20 Ιουνίου 451; Μάχη των Εθνών
Τόπος ταφής	Μαρν, Γαλλία
Επίγονοι	Θορισμούνδος; Θεοδώριχος Β΄; Φρειδερίκος; Ευάριχος; Ρετίμερος; Χίμνεριθ
Οίκος	Δυναστεία των Βάλτων
Πατέρας	Αλάριχος Α΄
Θρησκεία	Αρειανισμός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Θεοδώριχος Α΄ (Theodoric I, 393 - 20 Ιουνίου 451) από τον Οίκο των Μπαλτ ήταν βασιλιάς των Βησιγότθων από το 418 έως το 451. Νόθος γιος του Αλάριχου Α', ο Θεοδώριχος είναι διάσημος για τη συμμετοχή του στην ήττα του Αττίλα στη μάχη των Εθνών το 451, όπου σκοτώθηκε στις 20 Ιουνίου.

Το βασίλειο του

Το 418 διαδέχθηκε τον βασιλιά Βάλλια. Οι Ρωμαίοι είχαν διατάξει τον βασιλιά Βάλλια να μετακινήσει τον λαό του από την Ιβηρική χερσόνησο στη Γαλατία. Ως βασιλιάς, ο Θεοδώριχος ολοκλήρωσε την εγκατάσταση των Βησιγότθων στη Γαλατία και στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε τη φθίνουσα δύναμη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για να επεκτείνει τα εδάφη του προς τα νότια.

Αν και οι Βησιγότθοι βρίσκονταν υπό την εποπτεία του δυτικού ρωμαϊκού κράτους, ο Θεοδώριχος, φιλόδοξος και δυναμικός, διεκδικούσε σε κάθε ευκαιρία την επέκταση και ανεξαρτητοποίηση τού βασιλείου του.^[1] Η Ακουιτανία του είχε δοθεί στα πλαίσια ειδικής συνθήκης με τους Ρωμαίους, ωστόσο επεδίωξε να κατακτήσει την Αρελάτη^[2], και τη Νορβόνη χωρίς επιτυχία, γεγονός που διατάραξε τις σχέσεις του με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.^[1] Τελικά κατάφερε να επανακτήσει την Τουλούζη^[3], γεγονός που ενδυνάμωσε και πάλι τη θέση του στα πλαίσια της παραπαίουσας τότε Αυτοκρατορίας. Ο Θεοδώριχος άσκησε πολιτική επέκτασης με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση. Οι γάμοι των θυγατέρων του με με τους ηγεμόνες των Βανδάλων και των Σουηβών εντάσσονταν στα πλαίσια διαφόρων συνασπισμών και στρατηγικών επιδιώξεων.^[1]

Το τέλος

Το 451 συμμετείχε σε συνασπισμό Ρωμαίων και άλλων φυλών εναντίον του Αττίλα στη Μάχη των Εθνών στην οποία και φονεύθηκε.^[4] Τη θέση του πήρε ο γιος του Θορισμούνδος.^[5]

Πηγές

Πρωτογενείς

Δευτερογενείς

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 386.

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 386.
↑ Prosper, Epitoma chronicon 1290, in: MGH Auctores antiquissimi (AA) 9, p. 471; Chronica Gallica of 452, 102, in: MGH AA 9, p. 658; Sidonius Apollinaris, letters 7. 12. 3
↑ Prosper, Epitoma chronicon 1324 and 1326, in: MGH AA 9, p. 475; Hydatius, chronicle 107 und 110, in: MGH AA 11, p. 22-23; Mεροβαύδης, panegyric, fragment II A 23, in: Vollmer, MGH AA 14, p. 9; Sidonius Apollinaris, carmen 7. 246sqq.; 7. 475sqq.
↑ Jordanes, Getica 40. 209 and 41. 214; Hydatius, chronicle 150, in: MGH AA 11, p. 26
↑ Jordanes, Getica 36. 190

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Teodorico I στο Wikimedia Commons

[Πάπυρος_Λαρούς-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 386.

[2] Prosper, Epitoma chronicon 1290, in: MGH Auctores antiquissimi (AA) 9, p. 471; Chronica Gallica of 452, 102, in: MGH AA 9, p. 658; Sidonius Apollinaris, letters 7. 12. 3

[3] Prosper, Epitoma chronicon 1324 and 1326, in: MGH AA 9, p. 475; Hydatius, chronicle 107 und 110, in: MGH AA 11, p. 22-23; Mεροβαύδης, panegyric, fragment II A 23, in: Vollmer, MGH AA 14, p. 9; Sidonius Apollinaris, carmen 7. 246sqq.; 7. 475sqq.

[4] Jordanes, Getica 40. 209 and 41. 214; Hydatius, chronicle 150, in: MGH AA 11, p. 26

[5] Jordanes, Getica 36. 190

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]