Βικιπαίδεια

Θάλασσα Μπάρεντς

θάλασσα

Συντεταγμένες: 71°55′49″N 41°20′49″E / 71.9303°N 41.3469°E / 71.9303; 41.3469

Θάλασσα Μπάρεντς ή Θάλασσα του Μπάρεντς (ρωσικά: Баренцево море‎‎, νορβηγικά: Barentshavet) είναι μια θάλασσα του ευρύτερου Αρκτικού Ωκεανού[1] που βρίσκεται ανοικτά των βόρειων ακτών της Νορβηγίας και της Ρωσίας και διαιρείται σε νορβηγικά και ρωσικά χωρικά ύδατα[2]. Γνωστή στους Ρώσους κατά τον Μεσαίωνα ως Θάλασσα Μουρμάν ("Νορβηγική Θάλασσα"), η θάλασσα πήρε το σημερινό της όνομα από τον Ολλανδό θαλασσοπόρο Γουλιέλμο Μπάρεντς.

Θάλασσα Μπάρεντς
ΧώραΡωσία και Νορβηγία
Ονομάστηκε απόΓουλιέλμος Μπάρεντς
Έκταση1.424.000 km²
Γεωγραφικές συντεταγμένες75°0′0″N 40°0′0″E
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Πρόκειται για μάλλον ρηχή θάλασσα, με μέσο βάθος 230 μέτρων, και αποτελεί σημαντικό τόπο τόσο για την αλιεία όσο και για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων[3]. Η Θάλασσα του Μπάρεντς συνορεύει προς τα νότια με τη Χερσόνησο Κόλα, την άκρη της υφαλοκρηπίδας προς τη Νορβηγική Θάλασσα προς τα δυτικά και το Αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στα βορειοδυτικά, τη Γη του Φραγκίσκου Ιωσήφ προς τα βορειοανατολικά και τη Νόβαγια Ζεμλιά στα ανατολικά. Τα νησιά της Νόβαγια Ζεμλιά, μια επέκταση του βόρειου άκρου των Ουραλίων, χωρίζουν τη Θάλασσα του Μπάρεντς από τη Θάλασσα του Κάρα.

Παρά το γεγονός ότι είναι μέρος του Αρκτικού Ωκεανού, η Θάλασσα του Μπάρεντς έχει χαρακτηριστεί ως "στροφή στον Ατλαντικό" λόγω της κατάστασής της ως "ζεστού σημείου θέρμανσης της Αρκτικής". Οι υδρολογικές αλλαγές λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχουν οδηγήσει σε μείωση του πάγου της θάλασσας και στη διαστρωμάτωση της υδάτινης στήλης, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείζονες αλλαγές στις καιρικές συνθήκες της Ευρασίας[4].

Το σχετικά θερμό Βορειοατλαντικό θαλάσσιο ρεύμα, που αποτελεί συνέχεια του ρεύματος του Κόλπου του Μεξικού (Ρεύμα του Κόλπου), συντελεί στo να μην παγώνει το μεγαλύτερο μέρος της θάλασσας αυτής, πράγμα που επιτρέπει σχεδόν καθ' όλο το έτος τη λειτουργία του λιμένος Μούρμανσκ.

Κατά τη διάρκεια του θέρους όμως, στη θάλασσα αυτή εμφανίζονται πολλά παγόβουνα (ιδίως στο βόρειο και ανατολικό τμήμα της), που αποτελούν θαλάσσιους κινδύνους.

Στη θάλασσα Μπάρεντς επίσης πραγματοποιείται εντατική αλιεία μπακαλιάρου.

Γεωγραφία

Επεξεργασία
 
Ακτές της Θάλασσα Μπάρεντς (Μουρμάν). Από την "Tabula Russiae" του Γιόαν Μπλάουμ, Αμστερνταμ, 1614.

Το νότιο μισό της θάλασσας του Μπάρεντς, συμπεριλαμβανομένων των λιμένων Μούρμανσκ (Ρωσία) και Βάρντε (Νορβηγία), παραμένουν χωρίς πάγο καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους λόγω του ζεστού Ρεύματος του Βόρειου Ατλαντικού. Τον Σεπτέμβριο ολόκληρη η Θάλασσα του Μπάρεντς είναι περισσότερο ή λιγότερο εντελώς απαλλαγμένη από πάγο. Μέχρι τον Χειμερινό Πόλεμο (1939-40) το έδαφος της Φινλανδίας έφτανε επίσης στη Θάλασσα του Μπάρεντς, με το λιμάνι του Πέτσαμο να είναι το μοναδικό χειμερινό λιμάνι χωρίς πάγο της Φινλανδίας.

Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι υδάτινων μαζών στη Θάλασσα του Μπάρεντς: Τα ζεστά, αλμυρά νερά του Ατλαντικού (θερμοκρασία> 3 °C, αλατότητα> 35) από το ρεύμα του Βόρειου Ατλαντικού, τα κρύα Αρκτικά νερά (θερμοκρασία <0 °C, αλατότητα <35) από το βόρειο και τα ζεστό, αλλά όχι πολύ αλμυρά παράκτια νερά (θερμοκρασία> 3 °C, αλατότητα <34,7). Μεταξύ των νερών του Ατλαντικού και του Πόλου σχηματίζεται ένα μέτωπο που ονομάζεται Πολικό Μέτωπο. Στα δυτικά τμήματα της θάλασσας (κοντά στο Μπγιέρνεγια), αυτό το μέτωπο καθορίζεται από την τοπογραφία του βυθού και επομένως είναι σχετικά κάθετο και σταθερό από έτος σε έτος, ενώ στα ανατολικά (προς τη Νόβαγια Ζεμλιά) μπορεί να είναι αρκετά διάχυτο και η θέση του μπορεί να ποικίλει πολύ από έτος σε έτος.

Τα εδάφη της Νόβαγια Ζεμλιά υπέστησαν το μεγαλύτερο μέρος της αποπαγετοποίησης των ακτών τους της πρώιμης Ολοκαίνου περίπου πριν από 10.000 χρόνια.[5]

Εκταση

Επεξεργασία

Ο Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός ορίζει τα όρια της Θάλασσα Μπάρεντς ως εξής:[6]

Στα δυτικά: Το βορειοανατολικό άκρο της Νορβηγικής Θάλασσας [Μια γραμμή που συνδέει το νοτιότερο άκρο της Δυτικής Σπιτσβέργης με το Βόρειο Ακρωτήριο του Μπγιέρνεγια, από αυτό το νησί στο Ακρωτήριο Μπουλ και από εκεί στο Βόρειο Ακρωτήριο στη Νορβηγία (25°45'Α)].
Στα βορειοδυτικά: Η ανατολική ακτή της Δυτικής Σπιτσβέργης, ο Πορθμός Χίνλοπεν μέχρι τον 80° βόρειο παράλληλο, νότιες και ανατολικές ακτές της Βορειοανατολικής Γης στο Ακρωτήριο Λη Σμιθ (80°05′Β 28°00′Α).
Στα βόρεια: Ακρωτήριο Λη Σμιθ, Νησιά Μπόλσοϊ Οστροβ (Μεγάλο Νησί), Στόρεγια, Κβίτεγια και Βικτόρια, Ακρωτήριο Μέρι Χάρμσγουορθ (νοτιοδυτικό άκρο της Γης της Αλεξάνδρας) κατά μήκος των βόρειων ακτών της Γης του Φραγκίσκου Ιωσήφ μέχρι το Ακρωτήριο Κολσάατ (81°14′Β 65°10′Α).
Στα ανατολικά: Ακρωτήριο Κολσάατ σε Ακρωτήριο Τζελάνιγια, δυτικές και νοτιοδυτικές ακτές της Νόβαγια Ζεμλιά, Ακρωτήριο Κούσοβ Νος και από εκεί στο Νησί Βαϊγκάτς (70°15′Β 58°25′Α). Από το Νησί Βαϊγκάτς στο Ακρωτήριο Γκρέμπεν και από εκεί στο Ακρωτήριο Μπέλι Νος στα ηπειρωτικά.
Στα νότια: Το βόρειο όριο της Λευκής Θάλασσας [Μια γραμμή που συνδέει το Σβιάτοϊ Νος στις Ακτές του (Μούρμανσκ, 39°47'Α) με το Ακρωτήριο Κάνιν].

Άλλα νησιά στη Θάλασσα του Μπάρεντς είναι τα Τσάιτσι και Τίμανετς.

Γεωλογία

Επεξεργασία

Η Θάλασσα του Μπάρεντς σχηματίστηκε αρχικά από δύο μεγάλες ηπειρωτικές συγκρούσεις: την Καληδόνια ορογένεση, κατά οποία συγκρούστηκαν η Βάλτικα και η Λαυρέντια για να σχηματίσουν τη Λαυρασία και την εν συνεχεία σύγκρουση μεταξύ της Λαυρεσίας και της Δυτικής Σιβηρίας. Το μεγαλύτερο μέρος της γεωλογικής της ιστορίας κυριαρχείται από την εκτατική τεκτονική, που προκλήθηκε από την κατάρρευση των Καληδόνιων και Ουράλιων ορογενετικών ζωνών και τη διάσπαση της Παγγαίας.[7] Αυτά τα γεγονότα δημιούργησαν τις μεγάλες ρηγματογενείς λεκάνες που κυριαρχούν στην Υφαλοκρηπίδα του Μπάρεντς, μαζί με διάφορες τράπεζες και δομικά υψώματα. Η μεταγενέστερη γεωλογική ιστορία της Θάλασσας του Μπάρεντς κυριαρχείται από την Ύστερη Καινοζωική ανύψγωση, ιδιαίτερα εκείνη που προκλήθηκε από την Τεταρτογενή παγετοποίηση, που είχε ως αποτέλεσμα τη διάβρωση και την εναπόθεση σημαντικών ιζημάτων[8].

Οικολογία

Επεξεργασία
 
Ανθηση φυτοπλαγκτόν στη θάλασσα του Μπάρεντς. Το γαλαζοπράσινο χρώμα που κυριαρχεί στην άνθιση δείχνει ότι περιέχει μεγάλο αριθμό κοκκολιθοφόρων (μονοκύτταρου ευκαρυωτικού πλαγκτόν

Λόγω του Ρεύματος του Βόρειου Ατλαντικού η Θάλασσα του Μπάρεντς έχει υψηλή βιολογική παραγωγή σε σύγκριση με άλλους ωκεανούς με παρόμοιο γεωγραφικό πλάτος. Η ανθοφορία του φυτοπλαγκτού μπορεί να ξεκινήσει πολύ νωρίς κοντά στην άκρη των πάγων, επειδή το νερό από το λιώσιμο των πάγων αποτελεί ένα σταθερό υδατικό στρώμα στην επιφάνεια της θάλασσας. Η άνθηση του φυτοπλαγκτόν τροφοδοτεί το ζωοπλαγκτόν όπως τα Calanus finmarchicus, Calanus glacialis, Calanus hyperboreus, Oithona spp. και το κριλ. Από το ζωοπλαγκτόν τρέφονται μεταξύ άλλων νεαροί μπακαλιάροι, φάλαινες και άλλα. Ορισμένα από αυτά είναι βασική τροφή για κορυφαίους θηρευτές όπως ο μπακαλιάρος της βορειοανατολικός Αρκτικής, η λευκή φώκια και θαλάσσια πτηνά. Η αλιεία στη Θάλασσα του Μπάρεντς, ιδίως μπακαλιάρου, έχει μεγάλη σημασία τόσο για τη Νορβηγία όσο και για τη Ρωσία.

Το SIZEX-89 ήταν ένα διεθνές χειμερινό πείραμα όπου οι κύριοι στόχοι ήταν η διεξαγωγή μελετών διαφορετικών ειδών πάγου, προκειμένου να αναπτυχθούν αλγόριθμοι SAR για μεταβλητές του όπως τύποι, συγκεντρώσεις και η κινηματική του.[9] Παρόλο που οι προηγούμενες έρευνες έδειχναν ότι η θήρευση από τις φάλαινες μπορεί να είναι η αιτία της εξάντλησης των αλιευτικών αποθεμάτων, πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η κατανάλωση των θαλάσσιων θηλαστικών έχει μόνο ασήμαντη επίδραση στην αλιεία και ότι ένα πρότυπο που εξετάζει τον αντίκτυπο του κλίματος στην αλιεία ήταν πολύ ακριβέστερο στην περιγραφή των τάσεων στον πληθυσμό των ψαριών.[10] Υπάρχει ένας γενετικά διακριτός πληθυσμός πολικής αρκούδας, που συνδέεται με τη Θάλασσα του Μπάρεντς.[11]

Ιστορία

Επεξεργασία
 
Ολλανδοί φαλαινοθήρες κοντά στο Σβάλμπαρντ, 1690

Ονομα

Επεξεργασία

Η Θάλασσα του Μπάρεντς ήταν παλαιότερα γνωστή στους Ρώσους ως Μουρμάνσκογιε Μόρε, ή "Θάλασσα των Μούρμαν" (δηλ. των Νορβηγών), και εμφανίζεται με αυτό το όνομα στους χάρτες του δέκατου έκτου αιώνα, συμπεριλαμβανομένου του Χάρτη της Αρκτικής του Γεράρδου Μερκάτορ, που δημοσιεύθηκε στον άτλαντά του, του 1595. Το ανατολικό άκρο της, στην περιοχή των εκβολών του Ποταμού Πετσόρα, ήταν γνωστό ως Πετσόρσκογιε Μόρε, δηλαδή Θάλασσα Πετσόρα.

Η θάλασσα πήρε το σημερινό της όνομα προς τιμήν του Γουλιέλμου Μπάρεντς, Ολλανδού θαλασσοπόρου και εξερευνητή. Ο Μπάρεντς ήταν ο ηγέτης των πρώιμων αποστολών στον μακρινό βορά, στα τέλη του δέκατου έκτου αιώνα.

Η θάλασσα του Μπάρεντς έχει ονομαστεί από τους ναυτικούς "Το Δάπεδο Χορού του Διαβόλου" λόγω του απρόβλεπτου και της δύσκολης επιφάνειας της.[12] Από τους κωπηλάτες του ωκεανού έχει ονομαστεί "Σαγόνι του Διαβόλου". Το 2017, μετά την πρώτη καταγεγραμμένη πλήρη διάπλευση με ανθρώπινη ενέργεια της Θάλασσας του Μπάρεντς από το Τρόμσε έως το Λόνγκγιαρμπιεν με βάρκα με κουπιά από την Πολική Κωπηλατική αποστολή, ο καπετάνιος Φίαν Πάουλ ρωτήθηκε από τη Νορβηγική TV2 πώς ένας κωπηλάτης θα ονόμαζε τη Θάλασσα του Μπάρεντς. Ο Φίαν απάντησε ότι θα την ονόμαζε "Σαγόνι του Διαβόλου", προσθέτοντας ότι οι άνεμοι που λυσσομανούν συνεχώς είναι όπως η αναπνοή από τα ρουθούνια του διαβόλου ενώ σε κρατάει στα σαγώνια του.[13]

 
Το λιμάνι του Μούρμανσκ Φιορδ.

Νεότερη εποχή

Επεξεργασία

Η χαρτογράφηση του θαλάσσιου βυθού ολοκληρώθηκε το 1933 με τον πρώτο πλήρη χάρτη της Ρωσίδας θαλάσσιας γεωλόγου Μαρίας Κλένοβα.

Η Θάλασσα του Μπάρεντς ήταν επίσης ο τόπος μιας σημαντικής σύγκρουσης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν Γερμανικά πλοία επιφανείας εξαπέλυσαν επίθεση σε Βρετανική νηοπομπή, που αργότερα έγινε γνωστή ως Ναυμαχία της Θάλασσας του Μπάρεντς. Υπό τη διοίκηση του Οσκαρ Κούμετς τα Γερμανικά πολεμικά πλοία βύθισαν το ναρκοθετικό HMS Bramble και το ανιτορπιλλικό HMS Achates, αλλά με τη σειρά του απώλεσε το ανιτορπιλλικό Z16 Friedrich Eckoldt και το Admiral Hipper υπέστη σοβαρές ζημιές από το βρετανικό πυροβολικό. Οι Γερμανοί στη συνέχεια υποχώρησαν και η Βρετανική νηοπομπή έφτασε με ασφάλεια στο Μούρμανσκ.

Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο ο Σοβιετικός Βόρειος Στόλος της Κόκκινης Σημαίας χρησιμοποίησε τις νότιες εσχατιές της θάλασσας ως καταφύγιο υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων, μια στρατηγική που συνεχίζει η Ρωσία. Τα πυρηνικά απόβλητα από αντιδραστήρες του ρωσικού ναυτικού αποτελεί περιβαλλοντική ανησυχία για τη Θάλασσα του Μπάρεντς.

Οικονομία

Επεξεργασία

Πολιτικό καθεστώς

Επεξεργασία
 
Υπογραφή της Ρωσονορβηγικής συνθήκης, 15 Σεπτεμβρίου 2010

Επί δεκαετίες υπήρχε μια συνοριακή διένεξη μεταξύ της Νορβηγίας και της Ρωσίας σχετικά με τη θέση των ορίων των αντίστοιχων διεκδικήσεών τους στη Θάλασσα του Μπάρεντς. Οι Νορβηγοί υποστήριζαν μια μέση γραμμή, βασισμένη στη Σύμβαση της Γενεύης του 1958, ενώ οι Ρώσοι μια τομεακή γραμμή βασισμένη σε μεσημβρινό, βασισμένη σε Σοβιετική απόφαση του 1926. Αυτό οδήγησε σε μια ουδέτερη "γκρίζα" ζώνη μεταξύ των ανταγωνιστικών διεκδικήσεων, που είχε έκταση 175.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή περίπου το 12% της συνολικής έκτασης της Θάλασσας του Μπάρεντς. Οι δύο χώρες άρχισαν διαπραγματεύσεις για τη θέση των συνόρων το 1974 και το 1976 συμφωνήθηκε ένα μορατόριουμ για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων.

Το 2010 η Νορβηγία και η Ρωσία υπέγραψαν συμφωνία που έθεσε τα όρια σε ίση απόσταση από τις ανταγωνιστικές διεκδικήσεις τους. Αυτό κυρώθηκε και τέθηκε σε ισχύ στις 7 Ιουλίου 2011, ανοίγοντας την γκρίζα ζώνη για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων.[14]

Πετρέλαιο και αέριο

Επεξεργασία

Μετά την ενθάρρυνση με την επιτυχία του πετρελαίου στη Βόρεια Θάλασσα τη δεκαετία του 1960, η εξερεύνηση υδρογονανθράκων στη θάλασσα του Μπάρεντς άρχισε να γίνεται το 1969. Οι Νορβηγικές αρχές διεξήγαγαν τα επόμενα χρόνια σεισμικές έρευνες, για τον εντοπισμό των κύριων ιζηματογενών λεκανών. Η NorskHydro έκανε το 1980 την πρώτη γεώτρηση, που ήταν ανεπιτυχής και οι πρώτες ανακαλύψεις έγιναν το επόμενο έτος - τα πεδία φυσικού αερίου Αλκε και Ασκελάντεν. Αρκετές άλλες ανακαλύψεις έγιναν στη νορβηγική πλευρά της Θάλασσας του Μπάρεντς κατά τη δεκαετία του 1980, συμπεριλαμβανομένου του σημαντικού πεδίου Σνέχβιτ [15]. Εντούτοις το ενδιαφέρον για την περιοχή άρχισε να μειώνεται εξαιτίας μιας σειράς ξηρών οπών, που περιέχουν μόνο φυσικό αέριο (που ήταν φθηνό τότε) και του απαγορευτικού κόστους ανάπτυξης γεωτρήσεων σε μια τέτοια απομακρυσμένη περιοχή. Το ενδιαφέρον για την περιοχή αναζωπυρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν τελικά το πεδίο Σνέχβιτ κατέστη παραγωγικό[16] και έγιναν δύο νέες μεγάλες ανακαλύψεις[17].

Την ίδια εποχή με την εξερεύνηση της νορβηγικής πλευράς ξεκίνησε και εκείνη στη ρωσική πλευρά της θάλασσας, που ενθαρρύνθηκε από την επιτυχία στη Λεκάνη Τίμαν-Πετσόρα. Οι πρώτες γεωτρήσεις έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και μερικά πολύ μεγάλα πεδία αερίων ανακαλύφθηκαν καθ 'όλη αυτή της δεκαετία. Το 1988 ανακαλύφθηκε το πεδίο Στλοκμαν, που χαρακτηρίζεται ως γιγαντιαίο πεδίο φυσικού αερίου-σήμερα το 5ο μεγαλύτερο στον κόσμο. Ωστόσο λόγω των ίδιων λόγων που το ενδιαφέρον μειώθηκε στη νορβηγική πλευρά της Θάλασσας του Μπάρεντς, αλλά και της πολιτικής αστάθειας της δεκαετίας του 1990, μειώθηκε και το ενδιαφέρον για τη ρωσική πλευρά της θάλασσας.

Αλιεία

Επεξεργασία
 
Το Χόννινγκσβογκ είναι το βορειότερο ψαροχώρι και γενικότερα οικισμός της Νορβηγίας

Η Θάλασσα του Μπάρεντς περιέχει το μεγαλύτερο πληθυσμό μπακαλιάρων στον κόσμο,[18] καθώς και σημαντικά αποθέματα εγκλεφίνου και καπελάνου. Η διαχείριση της αλιείας διεξάγεται από κοινού από τη Ρωσία και τη Νορβηγία με τη μορφή της Κοινής Νορβηγορωσικής Αλιευτικής Επιτροπής, που συστάθηκε το 1976, σε μια προσπάθεια να παρακολουθείται πόσα ψάρια αφαιρούνται από το οικοσύστημα λόγω της αλιείας[19]. Η Επιτροπή αυτή καθορίζει τα Συνολικά Επιτρεπόμενα Αλιεύματα (ΣΕΑ) για πολλαπλά είδη σε όλες τις μεταναστευτικές διαδρομές τους. Μέσω της Επιτροπής η Νορβηγία και η Ρωσία ανταλλάσσουν επίσης αλιευτικές ποσοστώσεις και στατιστικές αλιεύσεων για να εξασφαλίσουν ότι δεν παραβιάζονται τα ΣΕΑ. Ωστόσο υπάρχουν προβλήματα με το σύστημα και οι επιπτώσεις της αλιείας στο οικοσύστημα της θάλασσας του Μπάρεντς δεν είναι απόλυτα σαφείς. Ο μπακαλιάρος είναι ένα από τα σημαντικότερα αλιεύματα. Ένα μεγάλο μέρος των αλιευμάτων δεν αναφέρεται όταν τα αλιευτικά σκάφη εκφορτώνονται, για να αποκομίσουν κέρδη που αλλιώς θα έχαναν λόγω υψηλών φόρων και τελών. Δεδομένου ότι πολλοί αλιείς δεν τηρούν αυστηρά τα ΣΕΑ και τους κανόνες που θεσπίζει η Επιτροπή, η ποσότητα των ψαριών που αλιεύονται ετησίως από τη Θάλασσα του Μπάρεντς είναι υποτιμημένη.

Η βιοποικιλότητα στη Θάλασσα του Μπάρεντς και η βιοεπιθεώρηση των θαλασσών

Επεξεργασία

Η Θάλασσα του Μπάρεντς, όπου συναντώνται τα εύκρατα νερά από το Ρεύμα του Κόλπου και τα κρύα νερά της Αρκτικής, φιλοξενεί μια τεράστια ποικιλία οργανισμών που προσαρμόζονται στις ακραίες συνθήκες των θαλάσσιων ενδιαιτημάτων τους. Αυτό καθιστά αυτά τα αρκτικά είδη πολύ ελκυστικά για τη βιοεπιθεώρηση των θαλασσών. Η βιοεπιθεώρηση των θαλασσών μπορεί να οριστεί ως η έρευνα για βιοενεργά μόρια και ενώσεις από θαλάσσιες πηγές που έχουν νέες, μοναδικές ιδιότητες και το δυναμικό για εμπορικές εφαρμογές. Μεταξύ άλλων οι εφαρμογές αφορούν φάρμακα, τρόφιμα ζωοτροφές, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, καλλυντικά και τη βιομηχανία μεταποίησης.

Η Νορβηγική κυβέρνηση υποστηρίζει στρατηγικά την ανάπτυξη της θαλάσσιας βιοεπιθεώρησης, καθώς έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στη δημιουργία νέων και βιώσιμων πλουτοπαραγωγικών πόρων. Το Τρόμσε και οι βόρειες περιοχές της Νορβηγίας διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη στρατηγική αυτή, λόγω της εξαιρετικής πρόσβασης σε μοναδικούς θαλάσσιους οργανισμούς της Αρκτικής και της παρουσίας θαλάσσιων βιομηχανιών, καθώς και των δυνατοτήτων και των υποδομών Ε & Α στην περιοχή αυτή. Από το 2007 η επιστήμη και η βιομηχανία συνεργάστηκαν στενά για τη βιοεπιθεώρηση και την ανάπτυξη και εμπορευματοποίηση νέων προϊόντων [22].

Ιδρύματα και βιομηχανίες που υποστηρίζουν τη βιοεπιθεώρηση των θαλασσών στη Θάλασσα του Μπάρεντς

Επεξεργασία

Το MabCent-SFI είναι ένα από τα δεκατέσσερα Κέντρα Καινοτομίας Βασισμένης στην Έρευνα που ίδρυσε το Συμβούλιο Έρευνας της Νορβηγίας και είναι το μοναδικό στο πεδίο των "βιοενεργών ενώσεων και ανακάλυψης φαρμάκων" που βασίζεται σε βιοενεργές ουσίες από θαλάσσιους οργανισμούς. Το MabCent-SFI εστιάζει στις βιοενεργές ουσίες από αρκτικούς και υποαρκτικούς οργανισμούς. Μέχρι το τέλος του 2011 το MabCent είχε δοκιμάσει περίπου 200.000 δείγματα, με αρκετές εκατοντάδες "επιτυχίες". Μέσω περαιτέρω έρευνας και ανάπτυξης μερικές από αυτές τις επιτυχίες θα γίνουν πολύτιμα "ληντ", όπως χαρακτηρίζονται ενώσεις με βιολογικές ενδιαφέρουσες βιολογικές ιδιότητες. Εμπορικοί εταίροι στο MabCent-SFI είναι η Biotec Pharmacon ASA και οι θυγατρικές της ArcticZymes AS, ABC BioScience AS, Lytix Biopharma AS και Pronova BioPharma ASA. Η ArcticZymes είναι επίσης συνεργάτης στο MARZymes, ένα έργο που χρηματοδοτείται από το Συμβούλιο Έρευνας της Νορβηγίας για την εύρεση θαλάσσιων ενζύμων προσαρμοσμένων στις ακραίες συνθήκες της Αρκτικής. Επιστημονικοί εταίροι στο MabCent-SFI είναι η Marbank, μια εθνική θαλάσσια βιοτράπεζα που βρίσκεται στο Τρόμσε, η Marbio, μια πλατφόρμα μέτριας / υψηλής παραγωγικότητας για τη διαλογή και την ταυτοποίηση βιοενεργών ενώσεων και η Norstruct, μια πλατφόρμα προσδιορισμού της πρωτεϊνικής δομής. Το Mabcent-SFI φιλοξενείται στο Πανεπιστήμιο του Τρόμσε.

Η BioTech North είναι ένα αναδυόμενο σύμπλεγμα βιοτεχνολογικών επιχειρήσεων και οργανισμών Ε & Α, που συνεργάζονται στενά με φορείς περιφερειακής χρηματοδότησης και ανάπτυξης. Καθώς τα βιοενεργά μόρια και ενώσεις από τους θαλάσσιους πόρους της Αρκτικής αποτελούν τη βάση των δραστηριοτήτων για την πλειοψηφία των μελών του συμπλέγματος, η BioTech North λειτουργεί ως θαλάσσιο βιοτεχνολογικό σύμπλεγμα. Η πλειοψηφία των επιχειρήσεων της BioTech North δραστηριοποιούνται στις εφαρμογές και στις αγορές της επιστήμης της ζωής. Μέχρι σήμερα το σύμπλεγμα περιλαμβάνει περίπου τριάντα οργανισμούς τόσο από τον ιδιωτικό όσο και από τον δημόσιο τομέα. Χρηματοδοτείται από την Innovation Norway, το SIVA και το Συμβούλιο Έρευνας της Νορβηγίας. Τα ενδιαφερόμενα μέρη της BioTech North περιλαμβάνουν τα εργαστήρια Barents BioCentre Lab, BioStruct, Marbank, Norut, Nofima, Mabcent-SFI, Πανεπιστήμιο Tromsø, Unilab, Barentzymes AS, Trofi, Scandiderma AS Prophylix Pharma AS Olivita Marealis ProCelo Probio Lytix Biopharma, Integorgen, d'Liver, Genøk, Cognis, Clare AS, Chitinor, Calanus AS, Biotec Betaglucans, Ayanda, ArcticZymes AS, ABC Bioscience, Akvaplanniva.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ John Wright (30 Νοεμβρίου 2001). The New York Times Almanac 2002. Psychology Press. σελ. 459. ISBN 978-1-57958-348-4. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2010. 
  2. ↑ World Wildlife Fund, 2008.
  3. ↑ O. G. Austvik, 2006.
  4. ↑ Mooney, Chris (2018-06-26). «A huge stretch of the Arctic Ocean is rapidly turning into the Atlantic. That’s not a good sign» (στα αγγλικά). Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/news/energy-environment/wp/2018/06/26/a-huge-stretch-of-the-arctic-ocean-is-turning-into-the-atlantic-right-before-our-eyes/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-27. 
  5. ↑ J. Zeeberg, 2001.
  6. ↑ «Limits of Oceans and Seas, 3rd edition» (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2010. 
  7. ↑ Doré, A.G. (Sep 1995). Barents Sea Geology, Petroleum Resources and Commercial Potential. 48. Arctic Institute of North America. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-10-29. https://web.archive.org/web/20061029185917/http://pubs.aina.ucalgary.ca/arctic/Arctic48-3-207.pdf. Ανακτήθηκε στις 2019-10-09. 
  8. ↑ Doré, A.G. (March 1996). Impact of Glaciations on Basin Evolution: Data and Models from the Norwegian Margin and Adjacent Areas. 12. Global and Planetary Change. 
  9. ↑ Sea ice modeling in the Barents Sea during SIZEX 89 (Haugan, P.M., Johannessen, O.M. and Sandven, S., IGARSS´90 symposium, Washington D.C., 1990)
  10. ↑ Corkeron, Peter J. (April 23, 2009). «Marine mammals' influence on ecosystem processes affecting fisheries in the Barents Sea is trivial». Biology Letters (The Royal Society) 5 (2): 204–206. doi:10.1098/rsbl.2008.0628. ISSN 1744-957X. PMID 19126534. PMC 2665811. http://rsbl.royalsocietypublishing.org/content/5/2/204.abstract. Ανακτήθηκε στις 30 June 2009. 
  11. ↑ C.M. Hogan, 2008
  12. ↑ Administrator, journallive (2006-08-15). «Warming to cap art» (στα αγγλικά). journallive. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-05. https://web.archive.org/web/20171005202032/http://www.thejournal.co.uk/news/north-east-news/warming-to-cap-art-4559364. Ανακτήθηκε στις 2017-10-05. 
  13. ↑ AS, TV 2. «Tor (36) nådde Svalbard på supertid, this is the link to the news summary, full video news was broadcast on 29 July in the News section, available on youtube» (στα no-nb). TV 2. http://www.tv2.no/a/9269125/. Ανακτήθηκε στις 2017-10-05. 
  14. ↑ Amos, Howard (7 Ιουλίου 2011). «Arctic Treaty With Norway Opens Fields». The Moscow Times. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2014. 
  15. ↑ «Snøhvit Gas Field, Norway». Offshore Technology. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2014. 
  16. ↑ «Snøhvit». Statoil Website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2014. 
  17. ↑ «Norway Makes Its Second Huge Oil Discovery In The Past Year». Associated Press. January 9, 2012. http://www.businessinsider.com/norway-makes-its-second-huge-offshore-oil-discovery-of-the-year-2012-1. «a well drilled in the Havis prospect in the Barents Sea proved both oil and gas at an estimated volume of between 200 million and 300 million barrels of recoverable oil equivalents.» 
  18. ↑ «The Barents Sea Cod – the last of the large cod stocks». World Wildlife Foundation. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2014. 
  19. ↑ «The History of the Joint Norwegian-Russian Fisheries Commission». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2019. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Θάλασσα_Μπάρεντς&oldid=10807045"