Η Νύχτα του Κυνηγού
Η Νύχτα του Κυνηγού (αγγλ. The Night of the Hunter) γνωστή και ως Ο Θανατοποινίτης με το Σημάδι είναι ταινία τρόμου, ψυχολογικό δράμα[1] και φιλμ νουάρ παραγωγής 1955 σε σκηνοθεσία Τσαρλς Λότον και με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Μίτσαμ, Σέλλεϊ Γουίντερς και Λίλιαν Γκις[2]. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντέιβις Γκραμπ, το οποίο διασκεύασαν για τη μεγάλη οθόνη ο Τσαρλς Λότον κι ο Τζέιμς Άγκι. Η ταινία, όπως και το μυθιστόρημα βασίζονται στην αληθινή ιστορία του εγκληματία Χάρι Πάουερς, που καταδικάστηκε σε απαγχονισμό το 1932 για τη δολοφονία δυο γυναικών και τριών παιδιών.
| Η Νύχτα του Κυνηγού The Night of the Hunter | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Τσαρλς Λότον |
| Παραγωγή | Πολ Γκρέγκορι |
| Σενάριο | Τσαρλς Λότον Τζέιμς Άγκι Ντέιβις Γκραμπ (μυθιστόρημα) |
| Βασισμένο σε | The Night of the Hunter |
| Πρωταγωνιστές | Ρόμπερτ Μίτσαμ Σέλλεϊ Γουίντερς Λίλιαν Γκις |
| Μουσική | Γουόλτερ Σούμαν |
| Φωτογραφία | Στάνλι Κορτέζ |
| Διανομή | United Artists και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  29/9/1955 |
| Κυκλοφορία | 1955 |
| Διάρκεια | 93 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Aγγλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το 1992 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.[3]
Υπόθεση
ΕπεξεργασίαΈνας άνδρας ο Χάρι Πάουελ (Ρόμπερτ Μίτσαμ), κάνει τους άλλους να πιστέψουν ότι είναι ιεροκήρυκας. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα ψυχοπαθή δολοφόνο, ο οποίος προσεγγίζει γυναίκες οι οποίες έχουν χηρέψει αποσκοπώντας στην περιούσια τους. Όταν πια έχει πάρει αυτό που θέλει τις σκοτώνει. Το επόμενο του θύμα είναι μια γυναίκα (Σέλλεϊ Γουίντερς) της οποίας ο άνδρας εκτελέστηκε πρόσφατα για ληστεία και φόνο. Ο άνδρας της πριν τον συλλάβουν είχε αφήσει, εν αγνοία της, τα χρήματα της ληστείας στα δυο μικρά τους παιδιά. Όταν ο Πάουελ ενημερώνεται για την ύπαρξη των χρημάτων, ξεγελά και παντρεύεται τη χήρα και ξεκινά το παιχνίδι της γάτας και του ποντικού με τα δυο μικρά παιδιά της.
Πληροφορίες
ΕπεξεργασίαΠρώτο και μοναδικό σκηνοθετικό εγχείρημα του ηθοποιού Τσαρλς Λότον η ταινία ήταν παταγώδης αποτυχία κατά την πρώτη της προβολή. Με την πάροδο του χρόνου η ταινία έλαβε τεράστια φήμη ώστε σήμερα να θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του παγκοσμίου κινηματογράφου. Μετά την αποτυχία της ταινίας, ο Λότον δεν ασχολήθηκε ξανά με τη σκηνοθεσία[2]. Πρώτη επιλογή για τον ρόλο του ιεροκήρυκα Χάρι Πάουελ ήταν ο Γκάρι Κούπερ, αλλά αρνήθηκε να συμμετάσχει στην ταινία και τη θέση του πήρε ο Ρόμπερτ Μίτσαμ. Στην ταινία συμμετείχε και ο θρύλος του βωβού κινηματογράφου Λίλιαν Γκις στον ρόλο της ηλικιωμένης κυρίας που θα πάρει τα παιδιά υπό την προστασία της.
Ο Τσαρλς Λότον συνεργάστηκε με τον σεναριογράφο Τζέιμς Άγκι και το αποτέλεσμα ήταν μια ταινία επηρεασμένη από τον εξπρεσιονισμό των γερμανικών ταινιών της δεκαετίας του '20[4]. Η μουσική επένδυση της ταινίας έγινε από τον Γουόλτερ Σούμαν, ο οποίος με τη βοήθεια του Λότον συνέθεσε ένα μουσικό θέμα με νοσταλγικά και εξπρεσιονιστικά περάσματα.
Το στυλ και τα μοτίβα της ταινίας πηγάζουν από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό (αλλόκοτες σκιές, σουρεαλιστικά σετ και παράξενες γωνίες λήψης) για να δημιουργήσουν ένα απλουστευμένο και διαταραγμένο κλίμα που αντανακλά στην ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα του Χάρι Πάουελ, στους εφιαλτικούς φόβους των παιδιών και στη γλυκύτητα της Ρέιτσελ που πρόκειται να τους προσφέρει σωτηρία και λύτρωση.
Κριτικές
ΕπεξεργασίαΟ κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Ίμπερτ έγραψε για την ταινία: Πρόκειται για μια από τις τρομακτικότερες ταινίες όλων των εποχών, με έναν κακοποιό που μένει χαραγμένος στη μνήμη και μια μουσική επένδυση που σε στοιχειώνει ακόμη... τέσσερις δεκαετίες αργότερα[5].
Διαχρονικότητα
ΕπεξεργασίαΤο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία στην 34η θέση, στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Επίσης κατέταξε τον Χάρι Πάουελ του Ρόμπερτ Μίτσαμ στην 29η θέση στη λίστα με τους κινηματογραφικούς κακούς.
Το περιοδικό κινηματογράφου Empire κατέταξε την ταινία στην 71η θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών[6].
Η ταινία επηρέασε μεταγενέστερους κινηματογραφιστές όπως ο Ντέιβιντ Λιντς, ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Τέρενς Μάλικ, ο Τζιμ Τζάρμους, ο Σπάικ Λι, ο Ρομπ Ζόμπι και οι Αδερφοί Κοέν.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ζουμπουλάκης, Γιάννης (24 Νοεμβρίου 2008). «ΣΑΦΑΡΙ ΤΑΙΝΙΩΝ». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 Burgess Meredith is credited as director of the film The Man on the Eiffel Tower[1]. Laughton and Irving Allen also directed but are not credited.
- ↑ «Ο πλήρης κατάλογος ταινιών του Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Η.Π.Α» (στα Αγγλικά). loc.gov. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ The Night of the Hunter: Not Noir http://www.filmsnoir.net.
- ↑ Roger Ebert (24 Νοεμβρίου 1996). «The Night of the Hunter (1955)». rogerebert.suntimes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021.
- ↑ The 500 Greatest Films Of All Time - The Night of the Hunter Empire.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η Νύχτα του Κυνηγού στην IMDb (Αγγλικά)
- Η Νύχτα του Κυνηγού στο AllMovie (Αγγλικά)
- Η Νύχτα του Κυνηγού στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Η Νύχτα του Κυνηγού στο Metacritic (Αγγλικά)
- Η Νύχτα του Κυνηγού στο Box Office Mojo (Αγγλικά)
- Η Νύχτα του Κυνηγού στο TCMDB (Αγγλικά)
- Η Νύχτα του Κυνηγού στο AlloCine (Γαλλικά)
- Η Νύχτα του Κυνηγού στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
