Ζαν-Φρανσουά ντε Τρουά

Ζαν-Φρανσουά ντε Τρουά
	Αυτοπροσωπογραφία, 1734 ή 1745
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	27 Ιανουαρίου 1679; Παρίσι
Θάνατος	26 Ιανουαρίου 1752; Ρώμη
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος
Αξιοσημείωτο έργο	d:Q17583304; d:Q17583307; The Lunch of Oysters
Οικογένεια
Γονείς	François de Troy
Οικογένεια	de Troy
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	διευθυντής (1738–1751, Γαλλική Ακαδημία Ρώμης)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

O Ζαν-Φρανσουά ντε Τρουά (γαλλικά: Jean François de Troy) (27 Ιανουαρίου 1679, Παρίσι - 26 Ιανουαρίου 1752, Ρώμη) ήταν Γάλλος ζωγράφος του ροκοκό και σχεδιαστής ταπισερί. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ζωγράφους της Γαλλίας στην εποχή του, δημιούργησε διακοσμητικούς πίνακες, ρωπογραφίες και πορτρέτα. Ήταν ο εισηγητής των «πινάκων μόδας», που προσπάθησαν να δώσουν ένα αυθεντικό πορτρέτο της μόδας, των ενασχολήσεων και των τρόπων της εποχής του. ^[8]

Διετέλεσε διευθυντής της Γαλλικής Ακαδημίας στη Ρώμη από το 1738 έως το 1751.^[9]

Βιογραφικά στοιχεία

Ερωτική εξομολόγηση, 1731, Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου

Η καλτσοδέτα, 1724^[10]

Ο Ζαν-Φρανσουά ντε Τρουά ήταν γόνος οικογένειας ζωγράφων. Ο πατέρας του ήταν ο ζωγράφος Φρανσουά ντε Τρουά (1645-1730) που ήταν ο πρώτος του δάσκαλος. Δεν κατάφερε να κερδίσει το βραβείο της Ρώμης αλλά πήγε με έξοδα του πατέρα του στην Ιταλία από το 1699 έως το 1706. Έμεινε αρχικά στη Ρώμη και επισκέφτηκε επίσης πόλεις της βόρειας Ιταλίας.^[11]

Επιστρέφοντας στο Παρίσι, το 1708 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, ίσως με τη βοήθεια του πατέρα του που ήταν τότε ο διευθυντής αυτού του ιδρύματος. Έλαβε θέση αναπληρωτή καθηγητή το 1716 και στη συνέχεια καθηγητή το 1730.

Μεταξύ 1724 και 1737 ανέλαβε παραγγελίες για το παλάτι των Βερσαλλιών και το παλάτι του Φονταινεμπλώ. Δημιούργησε επίσης μοντέλα ταπισερί για το εργοστάσιο των Γκομπλέν (Ιστορία της Εσθήρ, Ιστορία του Ιάσονα).^[12]

Στον μεγάλο διαγωνισμό του 1727, έλαβε από κοινού με τον Φρανσουά Λεμουάν το πρώτο βραβείο για τον πίνακά του Η ανάπαυση της Αφροδίτης (Μουσείο Καλών Τεχνών του Νανσί). ^[13]

Το 1738 έφυγε από τη Γαλλία για τη Ρώμη μετά τον διορισμό του ως Διευθυντή της Γαλλικής Ακαδημίας στη Ρώμη. Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στη Ρώμη. Εκλέχτηκε επίσης ως επίτιμο μέλος της Ρωμαϊκής Ακαδημίας του Αγίου Λουκά και στη συνέχεια το 1744 διορίστηκε διευθυντής της.

Ο Ντε Τρουά ανήλθε δύο φορές σε ύψιστα αξιώματα στη ζωή του, την πρώτη φορά όταν αγόρασε το αξίωμα του «γραμματέως του Βασιλιά» και τη δεύτερη όταν χρίσθηκε από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ΄ ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ. Σύμφωνα με αναφορές συγχρόνων του, ζούσε πολυτελή ζωή στη Ρώμη και σύχναζε στους ανώτερους κοινωνικούς κύκλους της πόλης.

Στην προσωπική του ζωή η μοίρα τον χτύπησε αλύπητα: η γυναίκα του πέθανε σε νεαρή ηλικία και τα επτά παιδιά που είχαν αποκτήσει, όλα πέθαναν πριν από αυτόν. Πέθανε στις 26 Ιανουαρίου 1752 στη Ρώμη.

Έργο

Ο Χρόνος αποκαλύπτει την Αλήθεια, 1733

Ο Ζαν-Φρανσουά ντε Τρουά είχε μια επιτυχημένη καριέρα με τις μεγάλες και ιστορικές και αλληγορικές συνθέσεις του. Οι ιστορικοί πίνακές του και οι μυθολογικές σκηνές του φέρουν την επιρροή του Πάολο Βερονέζε και του Ρούμπενς, όπως η αλληγορία του Ο Χρόνος αποκαλύπτει την Αλήθεια (1733, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου). Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Ρώμη, ασχολήθηκε επίσης με την τοιχογραφία.

Ωστόσο, η σύγχρονη φήμη του βασίζεται περισσότερο στις σκηνές κομψής κοινωνικής ζωής, τις οποίες ζωγράφισε στο Παρίσι μεταξύ 1725 και 1738. Αυτές οι εικόνες απεικονίζουν άτομα της εποχής του σε πάρκα ή εσωτερικούς χώρους που ασχολούνται με το γλέντι, το παιχνίδι χαρτιών ή το διάβασμα. Βασίζονται στις σκηνές από υπαίθριες γιορτές του Αντουάν Βαττώ και του Νικολά Λανκρέ και στην ολλανδική ρωπογραφία του 17ου αιώνα, αλλά οι συνθέσεις του ντε Τρουά διακρίνονται για την λεπτομερή απόδοση των ρούχων και των επίπλων. Η ενδυμασία των πρωταγωνιστών αποκαλύπτει την υψηλή κοινωνική τους θέση. Αυτοί οι «πίνακες μόδας» (tabaux de mode) χαρακτηρίζονται επίσης από τον σχολαστικό χειρισμό του χρώματος και την αφηγηματική σαφήνεια.

Φιλοτέχνησε επίσης τα σχέδια για δύο σειρές ταπισερί που υφάνθηκαν στο εργοστάσιο των Γκομπλέν. Κάθε σειρά αποτελείται από επτά ταπισερί. Η μία εξιστορεί την Ιστορία της Εσθήρ (1737–40) και η άλλη την Ιστορία του Ιάσονα (1743–46). Τα σχέδια της Ιστορίας της Εσθήρ ήταν τόσο επιτυχημένα που υφάνθηκαν οκτώ φορές τον 18ο αιώνα. Τα σχέδια ταπισερί του ντε Τρουά χαρακτηρίζονται από αφθονία γραφικών λεπτομερειών και λαμπρά χρωματικά εφέ.^[14]Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη)

Επιλογή έργων

Ο θρίαμβος του Μαρδοχαίου, περ. 1736, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη)
Γυναίκα που διαβάζει ένα γράμμα, 1723, Πινακοθήκη του Βερολίνου
Ο συναγερμός ή η πιστή γκουβερνάντα, 1723
Κυνηγετικό γεύμα, 1737
Ανάγνωση σε λογοτεχνικό σαλόνι, 1728
Γεύμα με στρείδια, 1735
Σαλμακίδα και Ερμαφρόδιτος
Σκηνή στο πάρκο, περ. 1750