Βικιπαίδεια

Ζαν-Αντουάν Ουντόν

Γάλλος γλύπτης

Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν (γαλλικά: Jean-Antoine Houdon), [13] 1741-1828, ήταν Γάλλος νεοκλασικός γλύπτης.[14]

Ζαν-Αντουάν Ουντόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jean-Antoine Houdon (Γαλλικά)
Γέννηση20  Μαρτίου 1741[1][2][3]
Βερσαλλίες
Θάνατος15  Ιουλίου 1828[1][2][4]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5][6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
ΣπουδέςΒασιλική Ακαδημία ζωγραφικής και γλυπτικής του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης[7]
χαράκτης μεταλλίων[8]
εικαστικός καλλιτέχνης[9]
Αξιοσημείωτο έργοGeorge Washington
d:Q106604178[10]
d:Q106462411
Winter[11]
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarie-Ange-Cécile Langlois (από 1786)
ΤέκναSabine Houdon
Claudine Houdon
ΣυγγενείςJosephine Calamatta (εγγονή) και Marguerite-Julie-Antoinette Houdon (πρώτη ξαδέλφη)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο της Ρώμης
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[12]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ουντόν είναι διάσημος για τις προτομές και ανδριάντες φιλοσόφων, εφευρετών και πολιτικών προσώπων κυρίως του Διαφωτισμού, όπως οι Ντενί Ντιντερό (1771), Βενιαμίν Φραγκλίνος (1778-1809), Ζαν-Ζακ Ρουσσώ (1778), Βολταίρος (1781), Μολιέρος (1781), Τζορτζ Ουάσινγκτον (1785-1788), Τόμας Τζέφερσον (1789), Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1790), Ρόμπερτ Φούλτον, (1803–04) και Ναπολέων Βοναπάρτης (1806).

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία
 
Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν στο εργαστήριό του, Λουί-Λεοπόλντ Μπουαγί, Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, Παρίσι

Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1741 στις Βερσαλλίες, όπου οι γονείς του εργάζονταν ως υπηρέτες κυβερνητικού αξιωματούχου, μετά τη μετακόμιση του οποίου στο Παρίσι το 1742 τον ακολούθησαν σαν θυρωροί του μεγάρου του. Το 1752, ο Ουντόν εισήλθε στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, όπου σπούδασε με καθηγητές τους Ρενέ-Μισέλ Σλοντς, Ζαν-Μπατίστ Λεμουάν και Ζαν-Μπατίστ Πιγκάλ. [15]

Το 1761, κέρδισε το βραβείο της Ρώμης και ταξίδεψε στην Ιταλία αλλά δεν επηρεάστηκε πολύ από την αρχαία και αναγεννησιακή τέχνη στη Ρώμη. Η διαμονή του στην πόλη χαρακτηρίζεται από δύο χαρακτηριστικές και σημαντικές παραγωγές: το Εκορσέ (Γδαρμένος, 1767), ένα ανατομικό μοντέλο που χρησίμευσε ως οδηγός για όλους τους καλλιτέχνες από την εποχή του, και το άγαλμα του αγίου Μπρούνο στην εκκλησία Σάντα Μαρία ντέλι Άντζελι ε ντεϊ Μάρτιρι στη Ρώμη. Το 1768, μετά από επτά χρόνια παραμονής στην Ιταλία, επέστρεψε στο Παρίσι. [16]

 
Ανδριάντας του Ζαν-Αντουάν Ουντόν στο Λούβρο, ανάμεσα στους 86 Επιφανείς Άνδρες της Γαλλίας

Στο Σαλόνι του 1771 υπέβαλε τον Μορφέα. Ανέπτυξε την πρακτική του στις προτομές. και έγινε μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Ζωγραφικής και Γλυπτικής και καθηγητής το 1778. Το 1781, δημιούργησε το θεωρούμενο ως αριστούργημά του, τον Καθισμένο Βολταίρο για την Κομεντί-Φρανσαίζ. [17]

Το 1778, προσχώρησε στην μασονική στοά Les Neuf Sœurs, όπου αργότερα γνώρισε τον Βενιαμίν Φραγκλίνο και τον Τζον Πωλ Τζόουνς.

Το 1786, παντρεύτηκε τη Μαρί-Ανζ-Σεσίλ Λανγκλουά με την οποία απέκτησαν τρεις κόρες.

Το γλυπτό του Τζορτζ Ουάσινγκτον ήταν το αποτέλεσμα της πρόσκλησης του Φραγκλίνου να διασχίσει τον Ατλαντικό το 1785, συγκεκριμένα για να επισκεφτεί την κατοικία του προέδρου στο Μάουντ Βέρνον, έτσι ώστε ο Ουάσινγκτον να μπορεί να ποζάρει. Πολυάριθμες παραλλαγές της προτομής της Ουάσινγκτον παρήχθησαν, απεικονίζοντάς τον σε διάφορες στάσεις.

Στη δεκαετία του 1780, ο Ουντόν παρήγαγε δύο ημίγυμνα γλυπτά, τον Χειμώνα και το Καλοκαίρι.

Καθώς ήταν γνωστός για τις σχέσεις του με τη βασιλική αυλή του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, έπεσε σε δυσμένεια κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, αν και γλίτωσε τη φυλακή. Επανήλθε στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια της Υπατείας και της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, λαμβάνοντας πάλι παραγγελίες, μεταξύ των οποίων η συμμετοχή του στην καλλιτεχνική ομάδα που δημιούργησε τη Στήλη της Μεγάλης Στρατιάς στο Βιμίγ. Στις 17 Δεκεμβρίου 1804, έγινε Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής.[18]

Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν πέθανε στο Παρίσι στις 15 Ιουλίου 1828 και ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς. [19]

Επιλογή έργων

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12462924b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Jean Antoine Houdon» (Ολλανδικά) 39965.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Jean Antoine Houdon». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1310/85.
  4. ↑ «Jean Antoine Houdon» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00089892. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  5. ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016.
  6. ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 30  Οκτωβρίου 2012. hftw0x8147nr86h. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  7. ↑ The Fine Art Archive. 115395. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. ↑ www.npg.org.uk/collections/search/person/mp07136/jean-antoine-houdon?search=sas&sText=houdon&OConly=true. Ανακτήθηκε στις 30  Απριλίου 2021.
  9. ↑ (Ολλανδικά, Αγγλικά, Γαλλικά) kmska.be. Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. kmska.be/collection/work/data/8svhvd. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2024.
  10. ↑ www.museefabre.fr/recherche/musee%253AMUS_BIEN%253A2702.
  11. ↑ WikiArt. jean-antoine-houdon/winter.
  12. ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  13. ↑ . «forvo.com/word/jean_antoine_houdon/προφορά». 
  14. ↑ . «britannica.com/biography/Jean-Antoine-Houdon». 
  15. ↑ . «theartstory.org/artist/houdon-jean-antoine/life-and-legacy/». 
  16. ↑ . «metmuseum.org/Jean Antoine Houdon (1741–1828)». 
  17. ↑ . «universalis.fr/encyclopedie/jean-antoine-houdon/». 
  18. ↑ . «artnet.com/artists/jean-antoine-houdon/». 
  19. ↑ Jouin, Henry (1898). La sculpture dans les cimetières de Paris (in French). Mâcon. p. 223.
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ζαν-Αντουάν_Ουντόν&oldid=9210237"