Ερρίκος του Σβάινφουρτ
Ο Ερρίκος του Σβάινφουρτ (de Suinvorde, (π. 970 – 18 Σεπτεμβρίου 1017) από τον Οίκο των Λεοπολδιδών-Σβάινφουρτ ήταν μάργαραβος του Nόρντγκαου από το 994 έως το 1004. Ονομάστηκε «δόξα της ανατολικής Φραγκονίας» από τον ίδιο τον εξάδελφό του, τον χρονικογράφο Tήτμαρ του Μέρσενμπουργκ.
| Ερρίκος του Σβάινφουρτ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Heinrich von Schweinfurt (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 980 |
| Θάνατος | 18 Σεπτεμβρίου 1017[1] ή 18 Σεπτεμβρίου 1017[2] |
| Τόπος ταφής | Σβάινφουρτ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γερβέργη του Γκλάιμπεργκ |
| Τέκνα | Όθων Γ΄ της Σουαβίας[3] Ιουδήθ του Σβάινφουρτ Burchard I of Halberstadt Αϊλίκα του Σβάινφουρτ Ερρίκος Α΄ του Σβάινφουρτ[3] |
| Γονείς | Μπέρτολντ του Σβάινφουρτ και Eilika von Walbeck[4] |
| Οικογένεια | Οίκος των Λεοπολδιδών |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Ερρίκος ήταν γιος του Berthold [5] και της Αϊλίκας (Αϊλισβίνθας ή Άιλας) του Βάλμπεκ. Η καταγωγή τού πατέρα του δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, αλλά ο Ερρίκος μπορεί να ήταν γιος του Aρνούλφου, δούκα της Βαυαρίας. Ο Ερρίκος ήταν Βαυαρός, όποιος και αν ήταν ο παππούς του.
Ο Ερρίκος κράτησε μία σειρά από κομητείες μετά το τέλος του πατέρα του το 980. Διορίστηκε μαρκίων, όπως και ο πατέρας του, του Βαυαρικού Nόρντγκαου το 994. Το 1003 εξεγέρθηκε εναντίον του Ερρίκου Β' των Οθωνιδών της Γερμανίας, ισχυριζόμενος ότι του είχαν υποσχεθεί το δουκάτο της Βαυαρίας ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή του. Ο βασιλιάς είπε ότι οι Βαυαροί είχαν το δικαίωμα να εκλέγουν τον δικό τους δούκα. Ο Ερρίκος συμμάχησε με τον Μπολέσλαφ Α΄ βασιλιά της Πολωνίας και τον Μπολέσλαο Γ΄ δούκα της Βοημίας. Ωστόσο, η εξέγερσή του καταπνίγηκε, και ο ίδιος έμεινε για λίγο αιχμάλωτος. Ο βασιλιάς ίδρυσε την επισκοπή του Μπάμπεργκ για να αποτρέψει τυχόν περαιτέρω εξεγέρσεις στην περιοχή. Η νέα επισκοπή ανέλαβε την κοσμική εξουσία του μαργράβου στην περιοχή του Βαυαρικού Nόρντγκαου.
Τελικά, ήταν μόνο η κοινή πειθώ τόσο των κοσμικών όσο και των εκκλησιαστικών αρχόντων τού Βερνάρδου Α' των Μπίλουνγκ δούκα της Σαξονίας, και τού Ταγκίνο, αρχιεπισκόπου του Μαγδεμβούργου, που τον συμφιλίωσαν με τον Ερρίκο το 1004. Ο Ερρίκος του Σβάινφουρτ κέρδισε στη συνέχεια νέες και παλιές κομητείες πριν από το τέλος του το 1017. Τάφηκε στο Σβάινφουρτ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε τη Γκέρμπεργκα των Κορραδιδών του Γκλάιμπεργκ, κόρη του Χέρμπερτ κόμη του Βέτεραου. Είχαν τέκνα:
- Όθων Γ΄, έγινε δούκας της Σουαβίας.
- Αϊλίκα, παντρεύτηκε τον Βερνάρδο Β' των Μπίλουνγκ δούκα της Σαξονίας [6].
- Ιουδήθ (απεβ. 2 Αυγούστου 1058), παντρεύτηκε τον Μπρετίσλαφ Α΄ των Πρεμυσλιδών, δούκα της Βοημίας.
- Μπούρχαρντ Α΄, επίσκοπος του Χάλμπερστατ, καγκελάριος του βασιλιά Κορράδου Β΄ της Γερμανίας.
- Ερρίκος, κόμης στο Nόρντγκαου
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 132304244. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ p68186.htm#i681860.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Warner 2001, σελ. 227.
- ↑ Wiszewski 2010, σελ. 484, 585.
Πηγές
Επεξεργασία- Reuter, Timothy . Η Γερμανία στον Πρώιμο Μεσαίωνα 800 – 1056 . Νέα Υόρκη: Longman, 1991.
- Warner, David, ed. (2001). Ottonian Germany: The Chronicon of Thietmar of Merseburg. Manchester University Press.
- Wiszewski, Przemyslaw (2010). Domus Bolezlai: Values and social identity in dynastic traditions of. Brill.