Επιχείρηση Χίμλερ
Η Επιχείρηση Χίμλερ (λιγότερο γνωστή ως Επιχείρηση Κονσέρβα ή Επιχείρηση Κονσερβοποιημένα Αγαθά) ήταν προβοκάτσια το 1939 που σχεδιάστηκε από τη ναζιστική Γερμανία για να δημιουργήσει την εντύπωση περί πολωνικής επιθετικότητας εναντίον της Γερμανίας. Χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Πολωνία. Το σχέδιο περιελάμβανε τη διεξαγωγή ψευδών επιθέσεων εναντίον δήθεν των Γερμανών, χρησιμοποιώντας αθώους ανθρώπους ή κρατούμενους στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η Επιχείρηση Χίμλερ ήταν αναμφισβήτητα η πρώτη πράξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.
Σχεδίαση
ΕπεξεργασίαΠριν από την εισβολή του 1939, γερμανικές εφημερίδες και πολιτικοί όπως ο Αδόλφος Χίτλερ διεξήγαγαν εθνική και διεθνή εκστρατεία προπαγάνδας κατηγορώντας τις πολωνικές αρχές ότι οργανώνουν ή ανέχονται τη βίαιη εθνοκάθαρση των Γερμανών που ζουν στην Πολωνία.[1]
Το σχέδιο, το οποίο πήρε το όνομά του από τον δημιουργό του, Χάινριχ Χίμλερ, εποπτεύτηκε από τον Ράινχαρντ Χάιντριχ και έγινε αντικείμενο διαχείρισης[2] από τον Χάινριχ Μίλερ. Στόχος της προβοκάτσιας ήταν να δημιουργήσει την εντύπωση πολωνικής επιθετικότητας ενάντια στη Γερμανία, η οποία εντύπωση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δικαιολόγηση της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία. Ο Χίτλερ ίσως επίσης ήλπιζε στη δημιουργία σύγχυσης στους συμμάχους της Πολωνίας, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, στο να καθυστερήσουν ή να ακυρώσουν πλήρως τη κήρυξη πολέμου κατά της Γερμανίας.[3]
Εκτέλεση
ΕπεξεργασίαΟι επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκαν κυρίως στις 31 Αυγούστου. Η επιχείρηση - καθώς και η κύρια γερμανική επίθεση - αρχικά είχαν προγραμματιστεί για τις 26 Αυγούστου. Η μεταβαλλόμενη διπλωματική κατάσταση οδήγησε σε καθυστέρηση έως τις 31 Αυγούστου / 1 Σεπτεμβρίου - αλλά μια από τις γερμανικές μυστικές μονάδες δεν ενημερώθηκε και πραγματοποίησε τελικά την επίθεσή της σε γερμανικό τελωνείο, φονεύοντας αρκετούς Γερμανούς πριν τελειώσει το περιστατικό.[4] Οι επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκαν από πράκτορες των Σούτσσταφφελ και Ζιχερχάιτσντινστ.[5] Τα γερμανικά στρατεύματα, ντυμένα με πολωνικές στολές, θα έπλητταν διάφορα κτίρια στα σύνορα, θα τρόμαζαν τους ντόπιους με ανακριβείς πυροβολισμούς, θα πραγματοποιούσαν βανδαλισμούς και θα υποχωρούσαν, αφήνοντας πίσω τους πτώματα με πολωνικές στολές. Τα στρατεύματα ήταν στην πραγματικότητα κρατούμενοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ήταν ντυμένοι με πολωνικές στολές και έπειτα σκοτώθηκαν (τους έγινε θανατηφόρος ένεση και μετά πυροβολήθηκαν για να φαίνονται σαν σκοτωμένοι πολωνοί στρατιώτες) και εγκαταλείφθηκαν στις περιοχές που συνέβησαν τα γεγονότα. Περιγράφηκαν ως σχέδια "Κονσέρβα", δηλαδή "κονσερβοποιημένα προϊόντα" (αυτό έδωσε και το πιο ανεπίσημο όνομα της επιχείρησης, Επιχείρηση Κονσέρβα). [6] [7]
Υπήρξαν πολλές ξεχωριστές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ακολούθων στημένων επιθέσεων:
- Στο στρατηγικό τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής στο πέρασμα Γιαμπλούνκα (περιστατικό του Γιαμπουούνκουφ), που βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Τσεχοσλοβακίας [8]
- Στο γερμανικό ραδιοφωνικό σταθμό Sender Gleiwitz (Γκλάιβιτς, το σημερινό Γκλιβίτσε) (αυτό ήταν αναμφισβήτητα το πιο αξιοσημείωτο από τα χτυπήματα της Επιχείρησης Χίμλερ · δείτε το λήμμα επεισόδιο του Γκλάιβιτς) [6]
- Στο γερμανικό τελωνειακό σταθμό στο Χοχλίντεν (σήμερα μέρος του Ρίμπνικ - Στοντόουι) [5]
- Στο σταθμό της υπηρεσίας δασών στο Πίτσεν (Μπίτσινα)
- Στο σταθμός επικοινωνίας στο Νοϊμπερστάιχ (γνωστό ως "Νιμπορόβιτσερ Χάμερ" πριν από τις 12 Φεβρουαρίου 1936, σήμερα ονομάζεται Κούζνια Νιεμπόροφσκα)
- Στο σιδηροδρομικό σταθμό στο Αλτ-Άιχε (Σμόλνικι) της επαρχίας Ρόζενμπεργκ ιν Βεστπρόισσεν
- Σε μια γυναίκα και τον σύντροφο της στο Κατοβίτσε
Το περιστατικό του Γκλάιβιτς
ΕπεξεργασίαΤο βράδυ της 31ης Αυγούστου μια μικρή ομάδα γερμανών χειριστών, ντυμένοι με πολωνικές στολές και με επικεφαλής τον Άλφρεντ Νάουγιοκς, κατέλαβαν το σταθμό του Γκλάιβιτς και μετέδωσαν ένα σύντομο αντιγερμανικό μήνυμα στα πολωνικά (οι πηγές ποικίλλουν ως προς το περιεχόμενο του μηνύματος). Αρκετοί κρατούμενοι (πιθανότατα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου) και ένας ντόπιος πολωνοσιλέσιος ακτιβιστής (που είχε συλληφθεί μια μέρα πριν) εκτελέστηκαν φορώντας τις πολωνικές στολές τους.[6][9]
Συνέπειες
ΕπεξεργασίαΤην 1η Σεπτεμβρίου, σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ, ο Χίτλερ ανέφερε τα 21 επεισόδια στα σύνορα ως δικαιολογία για τη «αμυντική» δράση της Γερμανίας κατά της Πολωνίας. Μέχρι τα μέσα του 1939, χιλιάδες Πολωνοί Φολκσντόιτσε (Volksdeutsche) είχαν κρυφά προετοιμαστεί για σαμποτάζ και ανταρτοπόλεμο από το γραφείο της Άμπβερ στο Μπρέσλαου (Βρότσουαφ). Σκοπός των δραστηριοτήτων τους ήταν να προκαλέσουν αντιγερμανικά αντίποινα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως προκλήσεις από τους Γερμανούς.[10] Αυτοί οι Γερμανοί πράκτορες πράγματι συνεργάστηκαν με τις γερμανικές δυνάμεις κατά την εισβολή στην Πολωνία, οδηγώντας σε κάποια αντίποινα, για τα οποία υπερέβαλλε η γερμανική ναζιστική προπαγάνδα.[11] [12] Μία από τις πιο αξιοσημείωτες περιπτώσεις ενός τέτοιου σεναρίου πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Αιματηρής Κυριακής του Μπίντγκοστς.
Η όλη επιχείρηση απέτυχε να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη για τους γερμανικούς ισχυρισμούς. [3]
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Nazi Conspiracy and Aggression, Volume VI (PDF). United States Government Printing Office: Washington: Office of United States Chief of Counsel For Prosecution of Axis Criminality. 1946. σελ. 188.
31. On 1 September, the day of the beginning of the battle against Poland, Hitler's speech in the Reichstag gave the instructions for the press, especially as to the ticklish problem of the attitude of the Western powers.
(what displays as page 188 on bottom of page is page 193/1125 of this PDF) - ↑ Gerald Reitlinger, The SS, Alibi of a Nation, 1922-1945, Da Capo Press, 1989, (ISBN 0-306-80351-8), Print, p.122 Αρχειοθετήθηκε 2017-03-08 στο Wayback Machine.
- ↑ 3,0 3,1 Steven J. Zaloga, Poland 1939: The Birth of Blitzkrieg, Osprey Publishing, 2002, (ISBN 1-84176-408-6), Google Print, p.39 Αρχειοθετήθηκε 2015-03-18 στο Wayback Machine.
- ↑ Jack Weidner, A Question of Honor, Infinity Publishing, 2002, (ISBN 0-7414-0953-4), Google Print, p.61
- ↑ 5,0 5,1 Martin Allen, Himmler's Secret War: The Covert Peace Negotiations of Heinrich Himmler, Carroll & Graf Publishers, 2005, (ISBN 0-7867-1708-4), Google Print, p.51 Αρχειοθετήθηκε 2017-03-07 στο Wayback Machine.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Christopher J. Ailsby, The Third Reich Day by Day, Zenith Imprint, 2001, (ISBN 0-7603-1167-6), Google Print, p.112 Αρχειοθετήθηκε 2014-10-05 στο Wayback Machine.
- ↑ John S. Craig, Peculiar Liaisons in War, Espionage, and Terrorism of the Twentieth Century, Algora Publishing, 2005, (ISBN 0-87586-331-0), Google Print, p.180
- ↑ Jorgensen, Christer, "Hitler's Espionage Machine", Spellmount Ltd., 2004, (ISBN 1-86227-244-1)
- ↑ «Museum in Gliwice: WHAT HAPPENED HERE?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2008.
- ↑ Perry Biddiscombe, Alexander Perry, Werwolf!: The History of the National Socialist Guerrilla Movement, 1944-1946, University of TorontoPress, 1998, (ISBN 0-8020-0862-3), Google Print, p.207
- ↑ For an example of Nazi propaganda document discussing "Polish atrocities against the German people", see The Polish Atrocities Against the German Minority in Poland Compiled by Hans Schadewaldt (Berlin: German Foreign Office, 1940) pp. 35-54, cases 1 - 15. signed testimony of Herbert Matthes, Bromberg furniture maker
- ↑ Richard Blanke, The American Historical Review, Vol. 97, No. 2. Apr. 1992, pp. 580-582. Review of: Włodzimierz Jastrzębski,Der Bromberger Blutsonntag: Legende und Wirklichkeit. and Andrzej Brożek, Niemcy zagraniczni w polityce kolonizacji pruskich prowincji wschodnich (1886-1918)
Περαιτέρω ανάγνωση
Επεξεργασία- (in Polish)n Polish) Tomasz Chinciński, Niemiecka dywersja we wrześniu 1939 w Londyńskich meldunkach, Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej, nr 8-9/2004
- (in Polish) Tomasz Chinciński, Niemiecka dywersja w Polsce w 1939 r. w świetle dokumentów policyjnych i wojskowych II Rzeczypospolitej oraz służb specjalnych III Rzeszy. Część 1 (marzec–sierpień 1939 r.) Αρχειοθετήθηκε 2019-05-12 στο Wayback Machine.. Pamięć i Sprawiedliwość. nr 2 (8)/2005