Ενρίκο Τοζέλλι
Ο Ενρίκο Τοζέλλι, κόμης του Μοντινιόζο (ιταλ. Enrico Toselli, 13 Μαρτίου 1883 – 15 Ιανουαρίου 1926), ήταν Ιταλός πιανίστας και συνθέτης.
| Ενρίκο Τοζέλλι | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Enrico Toselli (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 13 Μαρτίου 1883[1][2][3] ή 15 Μαρτίου 1883[4] Φλωρεντία[5] |
| Θάνατος | 15 Ιανουαρίου 1926[1][2][3] Φλωρεντία[5] |
| Κατοικία | Φλωρεντία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πιανίστας συνθέτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λουίζα της Αυστρίας, πριγκίπισσα της Σαξονίας (από 1907)[7] |
| Τέκνα | Κάρολος-Εμμανουήλ Τοζέλι[8] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και έμαθε πιάνο με τον Τζοβάννι Σγκαμπάτι, ενώ δάσκαλοί του στη σύνθεση υπήρξαν οι Τζουζέππε Μαρτούττσι και Ρετζινάλντο Γκρατσίνι (Reginaldo Grazzini). Ο Τοζέλλι άρχισε μια σταδιοδρομία πιανίστα συναυλιών, παίζοντας πιάνο στην Ιταλία, σε πρωτεύουσες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, στην Αλεξάνδρεια και στη Βόρεια Αμερική.[9]
Η γνωστότερη και μακράν η πλέον δημοφιλής μουσική σύνθεση του Τοζέλλι είναι η Σερενάτα «Rimpianto» Νο. 1, Op. 6, για βιολί και πιάνο[9], γνωστή παγκοσμίως ως η «Σερενάτα του Toselli» (και στον αγγλόφωνο κόσμο και ως «Η σερενάτα του αηδονιού»). Τη συνέθεσε σε ηλικία μόλις 17 ετών, το έτος 1900. Τα άλλα έργα του περιλαμβάνουν δύο οπερέτες, τις La cattiva Francesca (1912) και La principessa bizzarra (1913).[9]
Η φήμη του Τοζέλλι προέρχεται όχι μόνο από τη μουσικές του ικανότητες, αλλά και από τη σκανδαλώδη (για την εποχή) σχέση του με την Αρχιδούκισσα Λουίζα της Αυστρίας, την πρώην πριγκίπισσα της Σαξονίας.[9] Εκείνη είχε προηγουμένως εγκαταλείψει τον σύζυγό της Φρειδερίκο Αύγουστο της Σαξονίας και είχε πάρει διαζύγιο το 1903. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1907 παντρεύτηκε τον κατά δώδεκα χρόνια νεότερό της Τοζέλλι στο Λονδίνο. Ο γάμος τους κατέληξε σε διαζύγιο[10] το 1912. Απέκτησαν μαζί ένα τέκνο, τον Κάρολο Εμμανουήλ (1908-1969).
Ο Τοζέλλι απεβίωσε στη Φλωρεντία σε ηλικία μόλις 42 ετών. Τα απομνημονεύματά του από τον πριγκιπικό γάμο του, με τίτλο Mari d’altesse: 4 ans de mariage avec Louise de Toscane, ex-princesse de Saxe, εκδόθηκαν πρώτα στα γαλλικά μετά το διαζύγιό του.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13900515j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6xm272z. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11157.htm#i111568.
- ↑ 5,0 5,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 2950. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13900515j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ p11157.htm#i111568. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Francesco Bussi: New Grove Dictionary of Opera, επιμ. Stanley adie (1992), ISBN 0-333-73432-7 και 1-56159-228-5
- ↑ Jirí Louda & Michael Maclagan: Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe, 2η έκδ., Little, Brown & Co., Λονδίνο 1999, σελ. 203, ISBN 1-85605-469-1
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Luisa di Toscana: La mia storia, Societa' Editrice Italiana, Μιλάνο 1911
- Enrico Toselli: Mari d’altesse: 4 ans de mariage avec Louise de Toscane, ex-princesse de Saxe, Albin Michel Éditeur, Παρίσι 1912
- Enrico Toselli: Il mio matrimonio con Luisa di Sassonia, Societa Editrice Italiana, Μιλάνο 1912
- Leonardo Previero: Enrico Toselli, Il musicista della Serenata, Edizioni Polistampa, Φλωρεντία 1997
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Δωρεάν παρτιτούρες του Τοζέλλι στο IMSLP