Βικιπαίδεια

Ενρίκε Πένια Νιέτο

Ο Ενρίκε Πένια Νιέτο (Enrique Peña Nieto, 20 Ιουλίου 1966) ήταν ο 64ος πρόεδρος του Μεξικού. Είναι μέλος του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος (Partido Revolucionario Institucional -PRI) και πρώην κυβερνήτης της Πολιτείας του Μεξικού (Estado Libre y Soberano de México) από το 2005 έως το 2011. Ο Πένα Νιέτο ανακηρύχθηκε ο Πρόεδρος του Μεξικού μετά τις Γενικές Εκλογές του 2012, οι οποίες κρίθηκαν έγκυρες από το Ομοσπονδιακό Εκλογικό Δικαστήριο, παρά τις κατηγορίες που είχαν διατυπωθεί για νοθεία. Ανέλαβε το αξίωμα του Προέδρου την 1η Δεκεμβρίου του 2012[23], διαδεχόμενος τον Φελίπε Καλδερόν, σηματοδοτώντας ως εκ τούτου την επιστροφή στην εξουσία του PRI, το οποίο κυβερνούσε το Μεξικό για 71 συναπτά έτη, από το 1929 έως το 2000. Στις Γενικές Εκλογές συγκέντρωσε το 38% των συνολικών ψήφων, χωρίς να κατορθώσει να αποκτήσει τη νομοθετική πλειοψηφία.

Ενρίκε Πένια Νιέτο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Enrique Peña Nieto (Ισπανικά)
Προφορά
Γέννηση20  Ιουλίου 1966[1][2]
Atlacomulco de Fabela
ΚατοικίαΠοθουέλο ντε Αλαρθόν (από 2019)[3]
ΨευδώνυμοEPN
Χώρα πολιτογράφησηςΜεξικό
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Ύψος169 cm Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
ΣπουδέςPanamerican University
Monterrey Institute of Technology and Higher Education
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[4]
δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΘεσμικό Επαναστατικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑνχέλικα Ριβέρα (2010–2019)[5]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαGovernor of the State of Mexico (2005–2011)
Πρόεδρος του Μεξικού (2012–2018)[4]
Βραβεύσειςκολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (6  Ιουνίου 2014)[6][7]
Μεγαλόσταυρος με διαμάντια του Τάγματος του Ήλιου του Περού (9  Ιουλίου 2014)[8]
Τάγμα του Καρόλου Γ΄ (20  Ιουνίου 2015)[9][10]
Order of Juan Mora Fernández (19  Φεβρουαρίου 2013)[11]
Τάγμα Βασιλέως Αμπντουλαζίζ Αλ Σαούντ (17  Ιανουαρίου 2016)[12]
τάγμα του Ελέφαντα (13  Απριλίου 2016)[13]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (21  Ιουλίου 2016)[14]
Μεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε (2  Ιουνίου 2014)[15]
Μετάλλιο της Ανατολικής Δημοκρατίας της Ουρουγουάης (9  Φεβρουαρίου 2018)[16]
Μεγαλόσταυρος με Κολάρο του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (23  Μαΐου 2015)[17]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λουτρού (3  Μαρτίου 2015)[18]
Τάγμα του Κετζάλ (13  Μαρτίου 2015)[19]
Grand Collar of the Order of the Southern Cross (26  Μαΐου 2015)[20]
Τάγμα του Μουμπάρακ του Μέγα (20  Ιανουαρίου 2016)[21]
Global Citizen Awards (2014)[22]
Ιστότοπος
www.enriquepenanieto.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Οικογένεια και σπουδές

Επεξεργασία

Ο Ενρίκε Πένια Νιέτο γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1966 στην πόλη Ατλακομούλκο στην Πολιτεία του Μεξικού, ενώ σε ηλικία 11 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στην Τολούκα.[24] Ο πατέρας του, Χιλμπέρτο Ενρίκε Πένια ντελ Μάσο (Gilberto Enrique Peña del Mazo) ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός ενώ η μητέρα του Μαρία ντελ Περπέτουο Σοκόρο Οφέλια Νιέτο Σάντσες (María del Perpetuo Socorro Ofelia Nieto Sánchez) δασκάλα.[25] Τόσο από τη πλευρά του πατέρα του όσο και από την πλευρά της μητέρας του είχε προγόνους πολιτικούς, κάποιοι από τους οποίους είχαν διατελέσει Κυβερνήτες της Πολιτείας του Μεξικού.

Σπούδασε νομικά στο Παναμερικανικό Πανεπιστήμιο (Universidad Panamericana) της Πόλης του Μεξικού[24], όπου απέκτησε δίπλωμα Bachelor, ενώ αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Ανώτερης Εκπαίδευσης του Μοντερέι (Instituto Tecnológico y de Estudios Superiores de Monterrey)[26] για το δίπλωμα Master πάνω στην Διοίκηση Επιχειρήσεων. Παράλληλα με τις σπουδές του ξεκίνησε να εργάζεται σε δικηγορικό γραφείο και αργότερα σε Συμβολαιογραφείο της Πόλης του Μεξικού, ενώ είχε ήδη αρχίσει να ασχολείται με την πολιτική. Αργότερα εργάστηκε για λογαριασμό της εταιρείας San Luis Industrial Corporation, που ασχολούνταν με τη κατασκευή εξαρτημάτων αυτοκινήτων.[27]

Το 1993 παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, Μόνικα Πρετελίνι (Μόνικα Pretelini) με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Την περίοδο που οι δυο τους ήταν παντρεμένοι έγινε γνωστό πως ο Πένια Νιέτο είχε αποκτήσει άλλα δύο παιδιά εκτός γάμου, από δύο διαφορετικές γυναίκες.[28] Η Πρετελίνι απεβίωσε το 2007, θάνατος που οφειλόταν σε καρδιακή αρρυθμία που προκλήθηκε από μια κρίση επιληψίας.[29][30] Το 2008 ο Πένια Νιέτο ανακοίνωσε δημοσίως στην τηλεόραση[31] την σχέση του με την ηθοποιό Ανχέλικα Ριβέρα (Angélica Rivera), με την οποία παντρεύτηκαν τον Νοέμβρη του 2010 στον Καθεδρικό Ναό της Τολούκα.[32]

Είσοδος στην Πολιτική

Επεξεργασία

Το 1984 εντάσσεται στο Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα.[27] Τον Μάιο του 1990 διετέλεσε γραμματέας του Κινήματος Πολιτών της Ζώνης Ι της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πολιτείας της Εθνικής Συνομοσπονδίας των Λαϊκών Οργανώσεων (Movimiento Ciudadano de la Zona I del Comité Directivo Estatal de la Confederación Nacional de Organizaciones Populares), έναν από τους τρεις τομείς του PRI.[27] Συμμετείχε επίσης μέχρι το 1993 ως εκπρόσωπος του Μετώπου Οργανισμών και Πολιτών σε διάφορους δήμους της Πολιτείας του Μεξικού. Μεταξύ 1993 και 1998 υπήρξε προσωπάρχης της Γραμματείας Ανάπτυξης της Πολιτείας και προσωπικός γραμματέας του Διευθυντή της Γραμματείας, Χουάν Χοσέ Γκέρρα Αμπούδ (Juan José Guerra Abud), ενώ το 1999 ανέλαβε αναπληρωτής συντονιστής οικονομικών της εκστρατείας χρηματοδότησης του υποψηφίου Κυβερνήτη της Πολιτείας με το PRI, Αρτούρο Μοντιέλ Ρόχας.[27]

Με την υποστήριξη του Ρόχας δημιούργησε μια ομάδα που έμεινε γνωστή ως «Τα Γκόλντεν Μπόις του Ατλακομούλκο», μέσω της οποίας κατάφεραν να προωθήσουν τον ρόλο τους εντός του PRI.[33] Ο Πένια Νιέτο ορίστηκε Αναπληρωτής Γραμματέας της Κυβέρνησης[34] (1999-2000), Γραμματέας της αυτοδιοίκησης της Πολιτείας (2000-2002) ενώ ανέλαβε και διάφορους άλλες διοικητικές θέσεις σε επίπεδο πολιτείας.[35] Το 2003 έλαβε μέρος ως υποψήφιος για το Νομοθετικό Σώμα (LV Legislatura) της XIII Τοπικής Περιοχής με έδρα το Ατλακομούλκο.[36] Μεταξύ του 2003 και 2004 ήταν συντονιστής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματος στο Νομοθετικό Σώμα της Βουλή των Αντιπροσώπων της Πολιτείας του Μεξικού.

Κυβερνήτης της Πολιτείας του Μεξικού (2005–2011)

Επεξεργασία

Η εσωτερική διαδικασία για την ανάδειξη υποψηφίου του PRI στις Πολιτειακές Εκλογές του 2005 για την Πολιτεία του Μεξικού ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2004. Αν και ο Πένια Νιέτο δεν ήταν αρχικά από τους επικρατέστερους υποψήφιους, κατάφερε να είναι ο τελικός νικητής της διαδικασίας (Ιανουάριος 2005). Σχηματίζοντας κοινό μέτωπό με τους Οικολόγους Πράσινους, κατάφερε να στεφθεί νικητής της εκλογικής διαδικασίας της 3ης Ιουλίου του 2005, συγκεντρώνοντας το 47,6% των ψήφων (1.801.530 ψήφοι).[37]

Ορκίστηκε Κυβερνήτης στις 15 Σεπτεμβρίου του 2005.[38]

Οι 608 δεσμεύσεις

Επεξεργασία

Κατά την προεκλογική του εκστρατεία, λίγες μέρες πριν την εκλογική μάχη (27 Ιουνίου 2005), ο Πένια Νιέτο είχε προχωρήσει σε μια πρωτοποριακή πράξη για τον εντυπωσιασμό των ψηφοφόρων. Μπροστά σε συμβολαιογράφο είχε υπογράψει ένα κείμενο 608 προεκλογικών υποσχέσεων που θα εκπλήρωνε εάν εκλεγόταν ως Κυβερνήτης. Μετά τη νίκη του εργάστηκε πάνω στην προσπάθεια πραγματοποίησης των 608 αυτών δεσμεύσεων, μέσα από ένα σύνολο περισσοτέρων από 790 έργων.[39]

Κατά τη διάρκεια του 2005 μόλις 10 από τις δεσμεύσεις του είχαν καταφέρει να πραγματοποιηθούν αλλά το 2006 ο συνολικός αριθμός είχε ανέβει στις 141[39], ενώ το 2007 ο Πένια Νιέτο ανακοίνωσε πως είχε καταφέρει να ξεπεράσει τον αριθμό των 200.[40]

Το κύριο μέρος των 608 δεσμεύσεων αφορούσε έργα της οδικής υποδομής, το δίκτυο της οποίας τριπλασιάστηκε στα 6 χρόνια της διακυβέρνησής του. Τα σημαντικότερα από τα έργα αυτά ήταν η κατασκευή του προαστιακού σιδηροδρόμου και του "Mexibús", ενώ κλειστού οδικού δικτύου μαζικών μεταφορών με λεωφορεία, που εξυπηρετούν πάνω από 300.000 κατοίκους καθημερινά.[41] Στον τομέα της υγείας χτίστηκαν 196 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα σε όλη την πολιτεία και διπλασιάστηκε ο αριθμός των κινητών μονάδων για τις απομακρυσμένες περιοχές, καταφέροντας να εκπληρώσει την απαίτηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για έναν γιατρό ανά 1000 κατοίκους και να επιφέρει πτώση στον αριθμό των θανάτων.[41]

Οι πόροι για αυτά και όλες τις υπόλοιπες δεσμεύσεις ελήφθησαν μέσω της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους του κράτους, μια στρατηγική που σχεδιάστηκε από τον πρώτο γραμματέα του Οικονομικών, Λουίς Βιδεγαράι Κάσο (Luis Videgaray Caso). Η αναδιάρθρωση, επίσης, κατάφερε να συγκρατήσει το χρέος από την αύξηση, διότι η φορολογική βάση διευρύνθηκε σε σημείο που να διπλασιαστεί μέσα σε έξι χρόνια.[41]

Κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2012, το συντηρητικό Κόμμα Εθνικής Δράσης (PAN), αμφισβήτησε τη συμπλήρωση τουλάχιστον 100 από τις 608 δεσμεύσεις, ενώ προειδοποίησε το PRI ότι επρόκειτο να εξετάσει κάθε ένα από τα 608 δεσμεύσεις και να δημοσιοποιήσει τα αποτελέσματα στο κοινό, προκαλώντας την αντίδραση του PRI που έκανε λόγο για «βρώμικο πόλεμο».[42][43]

Οι ταραχές στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο

Επεξεργασία

Το 2002 η κυβέρνηση του Βισέντε Φοξ αποφάσισε τη δημιουργία ενός νέου διεθνές αεροδρομίου στην περιοχή του Ατένκο, προχωρώντας σε απαλλοτρίωση των γαιών της περιοχής. Οι κάτοικοι αντέδρασαν έντονα με αποτέλεσμα τον σχηματισμό του Λαϊκού Μετώπου Για την Υπεράσπιση των Γαιών (Frente del Pueblo en Defensa de La Tierra).

Στις 3 Μαΐου του 2006, οκτώ πωλητές λουλουδιών που διαμαρτύρονταν κατά της κυβέρνησης και υπέρ του Μετώπου, έχοντας κλείσει έναν κεντρικό δρόμο της περιοχής, ήρθαν σε σύγκρουση με την ομοσπονδιακή αστυνομία που προσπάθησε να τους απομακρύνει. Σύντομα η ένταση επεκτάθηκε και περίπου 300 πολίτες του Σαν Σαλβαντόρ Ατένκο άρχισαν να στήνουν οδοφράγματα και να κινούνται εναντίον των αστυνομικών. Ο Πένια Νιέτο ζήτησε από την ομοσπονδιακή αστυνομία να τερματίσει τις διαδηλώσεις και περίπου 3.000 αστυνομικοί στάλθηκαν εναντίον των πολιτών, με 211 συλλήψεις να σημειώνονται. Η σύγκρουση ήταν βίαιη και 2 διαδηλωτές έχασαν τη ζωή του, από τους οποίους ο ένας ηλικίας 14 ετών.[44][45]

Τότε εμφανίστηκαν διεθνώς καταγγελίες που έκαναν λόγω για κατάχρηση εξουσίας από τις πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές, για αυθαίρετη κράτηση, σκληρή , απάνθρωπη και εξευτελιστική συμπεριφορά των οργάνων, βασανιστήρια, σεξουαλική κακοποίηση και βιασμό 26 γυναικών και παραβίαση των δικαιωμάτων των ανηλίκων.[45][46]

Μετά τις καταγγελίες Πένια Νιέτο ζήτησε (16 Μαΐου 2006) την έναρξη προκαταρκτικής εξέτασης από τον Γενικό Εισαγγελέα για να ερευνήσει του θέματος, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα λόγω έλλειψης στοιχείων.[47] Η στάση του Πένια Νιέτο για τα γεγονότα αυτά επικρίθηκε αργότερα από τους διαδηλωτές του φοιτητικού κινήματος Yo Soy 132, χαρακτηρίζοντάς τον «δολοφόνο».[48][49] Ο ίδιος σε απάντηση δήλωσε πως δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τις ενέργειες των τοπικών λειτουργών, καταδίκασε τις καταχρήσεις και εξέφρασε την λύπη του για τα θύματα και υποσχέθηκε διαφάνεια στις έρευνες, αλλά συμπλήρωσε πως τέτοιες επιχειρήσεις της ασφάλειας συχνά εμπεριέχουν τέτοια ρίσκα.[45]

Πρόεδρος του Μεξικού

Επεξεργασία
 
Ο Πένια Νιέτο το 2010

Στις 27 Νοεμβρίου του 2011 έθεσε επίσημα στο κόμμα του την υποψηφιότητά του για την εσωκομματική ανάδειξη του υποψήφιου στις γενικές εκλογές του 2012.[50] Δεδομένου ότι ο δεύτερος υποψήφιος, οικονομολόγος Μάνλιο Φάβιο Μπελτρόνες (Manlio Fabio Beltrones), αποσύρθηκε από τη διαδικασία, στις 17 Δεκεμβρίου του 2011 ο Πένια Νιέτο έλαβε το χρίσμα ως υποψήφιος Πρόεδρος του Μεξικού από το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα.

Οι θέσεις που υποστήριζε ήταν ήδη γνωστές. Στα τέλη Νοεμβρίου είχε παρουσιάσει το βιβλίο του με τίτλο «México, la gran esperanza»[51] (Μεξικό, η μεγάλη ελπίδα), στο οποίο υποστήριζε ότι το Μεξικό θα πρέπει να επεκτείνει την οικονομία του για να δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας, επιμένοντας ότι τα τελευταία χρόνια η χώρα είχε ανάπτυξη μόνο στον παράνομο τομέα.[51] Προέτρεψε επίσης την προώθηση της μεξικανικής πετρελαϊκής εταιρίας Pemex για τον ανταγωνισμό στον ιδιωτικό τομέα με σκοπό τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας, την αύξηση της παραγωγικότητας και την ισορροπία κατανομής του πλούτου σε ολόκληρο το Μεξικό.[51] Παρόλ' αυτά, ένας από τους έτερους συγγραφείς του βιβλίου, ο συγγραφέας Έκτορ Αγκιλάρ Καμίν, αμφισβήτησε τις προτάσεις του ρωτώντας πώς ήταν δυνατόν να μιλά για διαφάνεια, όταν το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα φερόταν να ήταν μπλεγμένο σε οικονομικά χρέη και αμφιλεγόμενες χρηματικές συναλλαγές.[51]

Στις εκλογές κύριοι αντίπαλοί του υπήρξαν ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ (Andrés Manuel López Obrador) του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης και η Χοσεφίνα Βάσκες Μότα (Josefina Vázquez Mota) του Κόμματος Εθνικής Δράσης. Η κύρια όμως φωνή αντίδρασης ενάντια στην υποψηφιότητά του ήρθε στις 11 Μαΐου του 2012 όταν δημιουργήθηκε το κίνημα Yo Soy 132, σε αντίδραση για την επίσκεψη του Πένια Νιέτα στο ιδιωτικό Ιβηρο-Αμερικανικό Πανεπιστήμιο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. 131 φοιτητές-διαδηλωτές κατηγόρησαν τον Πένια Νιέτο για τα γεγονότα του Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο[48], ενώ σύντομα εμφανίστηκε στο youtube ένα βίντεο με τους φοιτητές να δείχνουν τις ταυτότητες τους και να υποστηρίζοντας πως οι πράξεις τους ήταν ανεξάρτητες από κόμματα. Σύντομα οι διαμαρτυρίες φοιτητών επεκτάθηκαν σε πολλές πόλεις, δημιουργώντας το Κίνημα "Yo Soy 132" που στα Ισπανικά σημαίνει «Εγώ είμαι ο 132».[52][53][54][55]

Από τις κύριες και με επιτυχής κατάληξη διαμαρτυρίες του κινήματος υπήρξε αυτή για την τέλεση ενός δεύτερου debate μεταξύ των προεδρικών υποψηφίων που σε αντίθεση με το πρώτο θα μεταδιδόταν από την δημόσια τηλεόραση.

Γενικές εκλογές 2012 (1η Ιουλίου 2012)

Επεξεργασία

Κάτω από κλίμα έντασης, η χώρα οδηγήθηκε στις εκλογές της 1ης Ιουλίου 2012. Τα προγνωστικά έδειχναν πως ο Πένια Νιέτο προηγείτο των αντιπάλων του.

Τα αρχικά αποτελέσματα έδιναν στον Πένια Νιέτο το 39,10% των ψήφων (18.727.398 ψήφους) έναντι 32,43% του Λόπες Ομπραδόρ (15.535.117 ψήφους) και 26,04% της Μότα (12.473.106 ψήφους).

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ο Λόπες Ομπραδόρ απαίτησε πλήρη ανακαταμέτρηση των ψήφων, υποστηρίζοντας ότι υπήρξαν εκτεταμένες παρατυπίες.[56][57] Το Ομοσπονδιακό Εκλογικό Ινστιτούτο ανακοίνωσε στη συνέχεια ότι θα υπάρξει μια μερική ανακαταμέτρηση, σε 78.012 από τα 143.132 εκλογικά τμήματα, ενώ σε ότι αφορούσε τα ψηφοδέλτια για τις παράλληλες εκλογές του Κογκρέσου θα έπρεπε να επανεξεταστούν στα 2/3 των εκλογικών τμημάτων.[56] Στις 6 Ιουλίου, μετά από μια μερική ανακαταμέτρηση περίπου των 50% των ψήφων, το Ομοσπονδιακό Εκλογικό Ινστιτούτο δήλωσε ότι διαπίστωσε ανωμαλίες, αλλά ότι ο Νιέτο εξακολουθούσε να λαμβάνει τη πλειοψηφία και επιβεβαιώθηκε ως ο νικητής με 38,2% της λαϊκής ψήφου.[58]

Στις 12 Ιουλίου ο Ομπραδόρ προέβη σε επίσημη καταγγελία ζητώντας την ακύρωση των εκλογών υποστηρίζοντας πως είχε παραβιαστεί του 41ο άρθρο του Συντάγματος.[59] Όπως υποστήριζε, το PRI είχε προχωρήσει σε εξαγορά ψήφων ενώ τα μεξικανικά μέσα επικοινωνίας είχαν αντιμετωπίσει με ανισότητα τους υποψηφίους, προβάλλοντας περισσότερο τις θέσεις του Πένια Νιέτο.[60][61] Κατηγόρησε επίσης το PRI πως είχε υπερβεί τον επιτρεπόμενο προϋπολογισμό κατά 1000% και πως η προεκλογική εκστρατεία του υποψηφίου του κόμματος χρηματοδοτήθηκε με παράνομα κεφάλαια και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.[62][63] Στην χώρα ξέσπασε πλήθος διαδηλώσεων κατά του Πένια Νιέτο, υποστηριζόμενες από την Αριστερά και το Κίνημα Yo Soy 132.

Στις 30 Αυγούστου το Ανώτατο Εκλογικό Δικαστήριο απέρριψε τις κατηγορίες ως ψευδείς καθώς κατέληξε στο συμπέρασμα πως δεν υπήρχαν «επαρκή αποδεικτικά στοιχεία των αδικιών».[64]

Ο Ενρίκε Πένια Νιέτο ανακοινώθηκε επίσημα ως νικητής των εκλογών στις 31 Αυγούστου. Ορκίστηκε Πρόεδρος του Μεξικού την 1η Δεκεμβρίου του 2012, εν μέσω βίαιων επεισοδίων έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και αποδοκιμασιών από την Αριστερά.[23]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. pena-nieto-enrique. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Davos 2014 Participant List. data.qz.com/2014/davosattendees/data/davos14list.json.
  3. ↑ www.cunadegrillos.com/2019/02/11/donde-vive-enrique-pena-nieto-en-madrid/.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.gob.mx/presidencia/estructuras/enrique-pena-nieto.
  5. ↑ «The soap opera life of Mexico's next first lady». (Αγγλικά) 13  Ιουλίου 2012.
  6. ↑ «Real Decreto 459/2014, de 6 de junio, por el que se concede el Collar de la Orden de Isabel la Católica a Su Excelencia señor Enrique Peña Nieto, Presidente de los Estados Unidos Mexicanos». 7  Ιουνίου 2014. σελ. 43391.
  7. ↑ BOE-A-2014-6059.
  8. ↑ cde.gestion2.e3.pe/doc/0/0/1/5/2/152563.pdf.
  9. ↑ «Real Decreto 527/2015, de 19 de junio, por el que se concede el Collar de la Real y Distinguida Orden Española de Carlos III al Excelentísimo Señor Enrique Peña Nieto, Presidente de los Estados Unidos Mexicanos». 20  Ιουνίου 2015. σελ. 51592.
  10. ↑ BOE-A-2015-6859.
  11. ↑ sipse.com/mexico/pena-nieto-recibe-la-orden-nacional-juan-mora-fernandez-16609.html.
  12. ↑ www.arabnews.com/featured/news/866441.
  13. ↑ kongehuset.dk/modtagere-af-danske-dekorationer.
  14. ↑ www.quirinale.it/onorificenze/insigniti/341235.
  15. ↑ www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  16. ↑ «Resolución N° 56/018. OTORGAMIENTO DE LA "MEDALLA DE LA REPUBLICA ORIENTAL DEL URUGUAY". PRESIDENTE DE LOS ESTADOS UNIDOS MEXICANOS. ENRIQUE PEÑA NIETO». National Directorate of Official Printings and Publications. 20  Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15  Ιουνίου 2020.
  17. ↑ Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 500. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  18. ↑ web.archive.org/web/20171201040249/http://www.leighrayment.com/knights/knightshon.htm.
  19. ↑ www.minex.gob.gt/noticias/noticia.aspx?id=4103.
  20. ↑ pesquisa.in.gov.br/imprensa/jsp/visualiza/index.jsp?jornal=1&pagina=1&data=14%2F12%2F2015.
  21. ↑ www.kuna.net.kw/ArticlePrintPage.aspx?id=2483345&language=en.
  22. ↑ www.atlanticcouncil.org/events/flagship-event/global-citizen-awards/previous-gca-recipients/.
  23. ↑ 23,0 23,1 Πρόεδρος του Μεξικού ορκίστηκε ο Πένια Νιέτο, εν μέσω βίαιων επεισοδίων, Τα Νέα, 01 Δεκεμβρίου 2012
  24. ↑ 24,0 24,1 Becerril, Andrés (30 Απριλίου 2012). «Enrique Peña Nieto, su hoja de vida: pulcro y protegido». Excélsior. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-14. https://web.archive.org/web/20120914021405/http://excelsior.com.mx/index.php?m=nota. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  25. ↑ Archibold, Randal C.; Zabludovsky, Karla (3 Ιουλίου 2012). «Enrique Peña Nieto». New York Times. http://topics.nytimes.com/top/reference/timestopics/people/p/enrique_pena_nieto/index.html. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012.  (Αγγλικά)
  26. ↑ «Enrique Peña Nieto: La cara joven del viejo PRI». Terra Networks. Ιούνιος 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-11. https://web.archive.org/web/20121011094712/http://noticias.terra.com.mx/mexico/politica/elecciones/sucesion-presidencial/enrique-pena-nieto-la-cara-joven-del-viejo-pri,f67eade28f5e6310VgnVCM5000009ccceb0aRCRD.html. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 Becerril, Andrés (2 Μαΐου 2012). «Enrique Peña Nieto, su hoja de vida: echado pa'delante». Excélsior. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-14. https://web.archive.org/web/20120914021405/http://excelsior.com.mx/index.php?m=nota. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  28. ↑ Ενρίκε Πένια Νιέτο: Υπόσχεται να συνθλίψει φτώχεια και καρτέλ ναρκωτικών στο Μεξικό, Το Βήμα, 02 Ιουλίου 2012
  29. ↑ Declaran muerte cerebral a Mónica Pretelini Αρχειοθετήθηκε 2012-06-19 στο Wayback Machine., El Universal, 11 Ιανουαρίου 2012 (Ισπανικά)
  30. ↑ Falleció Mónica Pretelini, esposa del gobernador del Estado de México Αρχειοθετήθηκε 2012-03-06 στο Wayback Machine., La Crónica de Hoy, 12 Ιανουαρίου 2007 (Ισπανικά)
  31. ↑ `Somos novios, sí´ Enrique Peña Nieto confirma en el programa Shalalá que mantiene una relación con la actriz Angélica Rivera Αρχειοθετήθηκε 2012-07-02 στο Wayback Machine., El Universal, 13 Νοεμβρίου 2008 (Ισπανικά)
  32. ↑ Peña Nieto y Angélica Rivera ya están casados, Milenio Diario, 27 Νοεμβρίου 2010. (Ισπανικά)
  33. ↑ Wilkinson, Tracy (9 Ιουλίου 2012). «Mexico's Enrique Peña Nieto, man of mystery». Los Angeles Times. http://www.latimes.com/news/nationworld/world/la-fg-mexico-pena-nieto-20120709,0,6191537.story. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012. (Αγγλικά)
  34. ↑ Lantigua, Isabel F.. «Enrique Peña Nieto». El Mundo. http://www.elmundo.es/america/tags/b8/enrique-pena-nieto.html. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012. (Ισπανικά)
  35. ↑ Becerril, Andrés (3 Μαΐου 2012). «Enrique Peña Nieto, su hoja de vida: un despegue firme». Excélsior. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-14. https://web.archive.org/web/20120914021405/http://excelsior.com.mx/index.php?m=nota. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012. (Ισπανικά)
  36. ↑ «Enrique Peña Nieto: ¿Quién es? Se convierte en diputado». MSN. 2 Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-09. https://web.archive.org/web/20120709205252/http://noticias.prodigy.msn.com/nacional/enrique-pe%C3%B1a-nieto-%C2%BFqui%C3%A9n-es?page=4. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2012. (Αγγλικά)
  37. ↑ (pdf) Héctor Zamitiz, Irma Peña León Una caracterización de la democracia mexicana y sus actores políticos: la elección para gobernador del Estado de México, 2005. (σσ. 115-141) - Universidad Nacional Autónoma de México (2006) (Ισπανικά)
  38. ↑ «Seis años atrás: Peña Nieto asumió la gubernatura en el Teatro Morelos». Milenio. 12 Σεπτεμβρίου 2011. http://edomex.milenio.com/cdb/doc/noticias2011/75d9bcfb7cba54dfc1973e6f4755c588. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  39. ↑ 39,0 39,1 Islas, Laura (31 August 2011). «Los compromisos de Peña Nieto, año por año». El Universal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-26. https://web.archive.org/web/20130526063205/http://www.eluniversaledomex.mx/toluca/nota21395.html. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  40. ↑ Noticias : Aspectos relevantes del Segundo Informe de Gobierno de Enrique Peña Nieto.[νεκρός σύνδεσμος] (5/9/2007) (Ισπανικά)
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 Islas, Laura (5 September 2011). «6to Informe. Peña Nieto, los 10 datos claves de su sexenio». El Universal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-22. https://web.archive.org/web/20131022073257/http://www.eluniversaledomex.mx/home/nota21516.html. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  42. ↑ Avilés, Karina (11 Απριλίου 2012). «Deficiencias en al menos 100 de los compromisos presuntamente cumplidos por Peña Nieto: PAN». La Jornada. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-07-14. https://web.archive.org/web/20140714110630/http://www.lajornadajalisco.com.mx/2012/04/11/deficiencias-en-al-menos-100-de-los-compromisos-presuntamente-cumplidos-por-pena-nieto-pan/. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  43. ↑ Baranda, Antonio (18 Απριλίου 2012). «Presenta PRI portal de "compromisos cumplidos" de Peña Nieto». Terra Networks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-23. https://web.archive.org/web/20121023200514/http://noticias.terra.com.mx/mexico/politica/elecciones/sucesion-presidencial/presenta-pri-portal-de-compromisos-cumplidos-de-pena-nieto,5fbbe41d207c6310VgnVCM4000009bcceb0aRCRD.html. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012. (Ισπανικά)
  44. ↑ Stidsen, Sille (2007). The Indigenous World 2007. IWGIA. σελ. 594. ISBN 8791563232. 
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 «Justifica Peña Nieto uso de la fuerza en Atenco». Noticieros Televisa. 14 Μαΐου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-06-01. https://web.archive.org/web/20120601002523/http://www.esmas.com/noticierostelevisa/mexico/535173.html. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  46. ↑ (pdf)«Mexican Supreme Court's resolution on Atenco– the route to justice?» (PDF). Διεθνής Αμνηστία. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012. (Αγγλικά)
  47. ↑ (Ισπανικά) «Faltan elementos para consignar violaciones en Atenco: PGJEM». Esmas.com. 3 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-28. https://web.archive.org/web/20121028215239/http://www.esmas.com/noticierostelevisa/mexico/623935.html. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2008.  (Ισπανικά)
  48. ↑ 48,0 48,1 Zapata, Belén (4 Ιουνίου 2012). «Atenco, el tema que 'encendió' a la Ibero y originó #YoSoy132». CNNMéxico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-06-28. https://web.archive.org/web/20120628223514/http://mexico.cnn.com/nacional/2012/06/04/atenco-el-tema-que-encendio-a-la-ibero-y-origino-yosoy132. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  49. ↑ Zapata, Belén (11 Μαΐου 2012). «La visita de Peña Nieto, motivo de abucheos de estudiantes en la Ibero». CNNMéxico. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-06-02. https://web.archive.org/web/20120602101140/http://mexico.cnn.com/nacional/2012/05/11/la-visita-de-pena-nieto-divide-a-estudiantes-en-universidad-iberoamericana. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  50. ↑ Gallardo, Arturo (28 Νοεμβρίου 2011). «The PRI’s unity candidate». San Antonio Express-News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-16. https://web.archive.org/web/20121016184522/http://blog.mysanantonio.com/beyondtheborder/2011/11/the-pris-unity-candidate/. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Αγγλικά)
  51. ↑ 51,0 51,1 51,2 51,3 «Peña Nieto presenta su libro: México, la gran esperanza». Milenio. 23 Νοεμβρίου 2011. http://www.milenio.com/cdb/doc/noticias2011/4259178fb116421ada4be474aca6b3e9. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  52. ↑ Quesada, Juan Diego (27 Μαΐου 2012). «Que nadie cierre las libretas: Del 15-M a Yo Soy 132 solo hay nueve mil kilómetros». Animal Político. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  53. ↑ Sotillos, Alberto (13 Ιουνίου 2012). «#YoSoy132: el 15M llega a México». Diario Progresista. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Ισπανικά)
  54. ↑ «#YoSoy132: Mexican Elections, Media, and Immigration». The Huffington Post. AOL. 7 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Αγγλικά)
  55. ↑ (pdf) Luis Josue González Fuentes: Political Participation 2.0 in Mexico - Lessons Learned From the #YoSoy132-movement, in: KAS International Reports 11/12 (Αγγλικά)
  56. ↑ 56,0 56,1 Mexico faces partial recount in presidential election BBC News, 5 Ιουλίου 2012 (Αγγλικά)
  57. ↑ Μεξικό: Δεν αναγνωρίζει την ήττα του ο Αντρές Ομπραδόρ, To Βήμα, 04 Ιουλίου 2012
  58. ↑ «Mexico's Pena Nieto's presidential victory confirmed». 6 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  BBC News (Αγγλικά)
  59. ↑ Tania L. Montalvo La base del juicio de inconformidad de López Obrador - Violaciones al artículo 41 de la Constitución, CNNMéxico, 13 Ιουλίου 2012 (Ισπανικά)
  60. ↑ Μεξικό: Διαδηλώσεις κατά της εκλογής του προέδρου Ενρίκε Πένια Νιέτο[νεκρός σύνδεσμος], Καθημερινή, 8 Ιουλίου 2012
  61. ↑ Pide AMLO invalidar elección; denuncia compra de votos del PRI,Αristegui Νoticias, 13 Ιουλίου 2012 (Ισπανικά)
  62. ↑ Tania L. Montalvo, La base del juicio de inconformidad de López Obrador - Rebase de tope de gasto de campaña, 13 Ιουλίου 2012 (Ισπανικά)
  63. ↑ Jo Tuckman, Mexico presidential runner-up alleges money laundering in election, The Guardian, 19 Ιουλίου 2012 (Αγγλικά)
  64. ↑ «UPDATE 2-Mexico electoral judges reject challenge to Pena Nieto victory». Reuters. 31 Αυγούστου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-04. https://web.archive.org/web/20120904090933/http://in.reuters.com/article/2012/08/31/mexico-election-tribunal-idINL2E8JV0BF20120831. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.  (Αγγλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ενρίκε_Πένια_Νιέτο&oldid=10785795"