Εκλογές στη Ρωσία
Στη Ρωσία διεξάγονται εκλογές για Πρόεδρο και για Βουλή. Ο Πρόεδρος εκλέγεται για εξαετή θητεία, ενώ τα 450 μέλη της Βουλής (Δούμας) για πενταετή.
Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Για να μπορέσει ένα κόμμα να εκπροσωπηθεί στο Κοινοβούλιο πρέπει να κερδίσει τουλάχιστον το 8% των έγκυρων ψηφοδελτίων.
Κατά τη διάρκεια της πολιτικής κυριαρχίας Πούτιν, οι εκλογές στη Ρωσία δεν θεωρούνται ελεύθερες και δίκαιες. Οι πολιτικοί αντίπαλοι φυλακίζονται και καταπιέζονται, τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης εκφοβίζονται και καταστέλλονται, ενώ η εκλογική νοθεία είναι ανεξέλεγκτη[1][2][3][4][5]. Η «Κατάταξη Δημοκρατιών του Εκόνομιστ» (Economist Democracy Index) χαρακτήρισε τη Ρωσία ως αυταρχικό κράτος το 2022[6]. Η Ρωσία κατατάχθηκε στην 22η θέση των λιγότερο δημοκρατικών εκλογών σε ασιατική χώρα σύμφωνα με τους δείκτες V-Dem Democracy το 2023, με βαθμολογία 0,209 με άριστα το 1[7][8].
Προεδρικές εκλογές
Επεξεργασία2012
ΕπεξεργασίαΆνετη νίκη είχε ο Βλαντίμιρ Πούτιν από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 63,6% με 110.000.000 ψήφοι. Δεύτερος αναδείχθηκε ο εθνικιστής Μιχαήλ Προχόροφ με 17,2%,ενώ τρίτος ήρθε ο Κομμουνιστής Γκενάντι Ζιουγκάνοφ με 7,9%. Ο εθνικιστής Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι συγκέντρωσε 6,24% και ο ηγέτης του κόμματος Μια Δίκαιη Ρωσία, Σεργκέι Μιρόνοφ, έρχεται τελευταίος με 3,84%. Τέλος, η συμμετοχή έφτασε στο 65%.[9]
| Υποψήφιοι | Κόμματα στα οποία πρόσκεινται | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Βλαντίμιρ Πούτιν | Ενωμένη Ρωσία | 45.513.001 | 63,64 |
| Μιχαήλ Προχόροφ | Εθνικιστικό Κόμμα Ρωσίας | 12.288.624 | 17,18 |
| Γκενάντι Ζιουγκάνοφ | Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας | 5.680.558 | 7,94 |
| Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι | Δημοκρατικό Κόμμα Φιλελευθέρων | 4.448.959 | 6,22 |
| Σεργκέι Μιρόνοφ | Μια Δίκαιη Ρωσία | 2.755.642 | 3,85 |
| Έγκυρα | 70.686.784 | 98,84 | |
| Άκυρα | 833.191 | 1,16 | |
| Σύνολο ψήφων | 71.519.975 | 100,00 | |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 109.610,812 | 65,25 | |
| Πηγή: Κεντρική Εκλογική Επιτροπή Ρωσικής Ομοσπονδίας Αρχειοθετήθηκε 2015-03-09 στο Wayback Machine. | |||
2008
ΕπεξεργασίαΣτις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 2 Μαρτίου 2008 αναδείχθηκε νικητής ο προεπιλεγμένος υποψήφιος του απερχόμενου Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ έλαβε περίπου το 70% των ψήφων. Οι εκλογές επικρίθηκαν από την αντιπολίτευση και η εκλογή του Μεντβέντεφ έτυχε "χλιαρής" υποδοχής από τη Διεθνή Κοινότητα και τον ξένο Τύπο.
| Υποψήφιοι | Κόμματα | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Ντμίτρι Μεντβέντεφ | Ενωμένη Ρωσία, Αγροτικό Κόμμα της Ρωσίας, Ωραία Ρωσία, Ρωσικό Κόμμα Οικολόγων- Οι Πράσινοι και Δύναμη του Πολίτη. |
52.530.712 | 70,28 |
| Γκενάντι Ζιουγκάνοφ | Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας | 13.243.550 | 17,72 |
| Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι | Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας | 6.988.510 | 9,35 |
| Αντρέι Μπογκντάνοφ | Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας | 968.344 | 1,30 |
| σύνολο | 73.731.116 | 98,65 | |
Βουλευτικές εκλογές
Επεξεργασία2016
Επεξεργασία2011
ΕπεξεργασίαΣτις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν το 2011 το συντηρητικό κυβερνών κόμμα του Βλαντίμιρ Πούτιν η Ενωμένη Ρωσία κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο με σημαντικές όμως απώλειες αφού έλαβε 49,51% και 238 έδρες. Το Σοσιαλιστικό/Κομμουνιστικό κόμμα εξασφάλισε 19,08% και 92 έδρες, οι εθνικιστές 13,24% και 64 έδρες και η κεντροδεξιά Δίκαιη Ρωσία 11,67% και 56 έδρες. Το φιλελεύθερο/φιλοδυτικό Γιάμπλοκο έλαβε 3,43% και δεν μπόρεσε να εισέλθει στο στο κοινοβούλιο. Τέλος τα υπόλοιπα κόμματα πήραν ποσοστά κάτω από 2%.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Levitsky, Steven· Way, Lucan A. (2010). Competitive Authoritarianism: Hybrid Regimes after the Cold War (στα Αγγλικά). Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-49148-8.
- ↑ Geddes, Barbara· Wright, Joseph· Frantz, Erica (2018). How Dictatorships Work: Power, Personalization, and Collapse. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-11582-8.
- ↑ Gill, Graeme (2016). Building an Authoritarian Polity: Russia in Post-Soviet Times (hardback έκδοση). Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-13008-1.
- ↑ Reuter, Ora John (2017). The Origins of Dominant Parties: Building Authoritarian Institutions in Post-Soviet Russia (E-book έκδοση). Cambridge University Press. doi:10.1017/9781316761649. ISBN 978-1-316-76164-9.
- ↑ Frye, Timothy (2021). Weak Strongman: The Limits of Power in Putin's Russia. Princeton University Press. σελ. [Χρειάζεται σελίδα]. ISBN 978-0-691-21246-3.
- ↑ «Democracy Index 2022: Frontline democracy and the battle for Ukraine» (PDF). Economist Intelligence Unit (στα Αγγλικά). 2023. σελ. 3.
- ↑ V-Dem Institute (2023). «The V-Dem Dataset». Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Democracy Report 2023, Table 3, V-Dem Institute, 2023
- ↑ Brooke, James; Golloher, Jessica; Nesnera, Andre de (2-3-2012). «After Big Protests, Russians Vote for President». Voice of America. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-03-04. https://web.archive.org/web/20120304080928/http://www.voanews.com/learningenglish/home/After-Big-Protests-Russians-Vote-for-President--141242183.html. Ανακτήθηκε στις 5-3-2012.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |