Ειδική αγωγή στην Ελλάδα
Ειδική αγωγή ονομάζεται η πρακτική της εκπαίδευσης μαθητών με τρόπο ο οποίος απευθύνεται στις ατομικές διαφορές και ανάγκες τους. Στην ιδανική περίπτωση, η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει μια εξατομικευμένη έκδοση των διδακτικών διαδικασιών, προσαρμοσμένο εξοπλισμό και υλικό, καθώς και ρυθμίσεις προσβασιμότητας. Σ' αυτήν, υπάγονται άτομα που έχουν διαγνωσθεί με μαθησιακές δυσκολίες (όπως δυσλεξία, δυσγραφία), διαταραχές επικοινωνίας, ΔΕΠΥ, σωματικές διαταραχές (όπως ατελής οστεογένεση, εγκεφαλική παράλυση, μυϊκή δυστροφία, δισχιδή ράχη, και αταξία του Φρίντραϊχ), αναπτυξιακές διαταραχές (διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, όπως αυτισμός, σύνδρομο Άσπεργκερ και πνευματικές διαταραχές) και πολλές άλλες διαταραχές.[1]
Η ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα ξεκινά από το 1905 με την ίδρυση του σωματείου "Οίκος Τυφλών" στην Καλλιθέα με την εκπαιδευτικό Ειρήνη Λασκαράτου. Την επομένη, δημιουργεί το Ελληνικό σύστημα Braille, βασισμένο στα Γαλλικά πρότυπα και ιδρύει σχολείο. Το 1923 ιδρύεται στη Σύρο σχολή κωφών, η οποία κλείνει εννέα χρόνια αργότερα. Για πρώτη φορά, ιδρύεται το πρώτο ειδικό σχολείο στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Αθήνα, το 1937, πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Καλατζή, ως Πρότυπο Ειδικό Σχολείο Αθηνών. Είχαν καταβληθεί και τα προηγούμενα χρόνια φιλότιμες προσπάθειες από την ηγεσία, με την μεταρρύθμιση του Βενιζέλου το 1929, προβλέπεται η ίδρυση σχολείων για παιδιά με νοητική στέρηση. Τα επόμενα χρόνια, δεν παρατηρείται ιδιαίτερη ανάπτυξη στα θέματα ειδικής αγωγής. Το 1961 ιδρύεται ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Απροσάρμοστων Παιδιών. Το 1970, στέλλεται ο πρώτος υπότροφος στις ΗΠΑ για σπουδές στην ειδική αγωγή, από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, ο Πολυνείκης Μπάρδης. Το 1972 ιδρύονται τα πρώτα Ειδικά Σχολεία για παιδιά με νοητική υστέρηση, είχε προηγηθεί η υπογραφή από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο της ίδρυσης του Γραφείου Ειδικής Εκπαίδευσης το 1969, το οποίο το 1976 μετετράπη σε τμήμα Ειδικής Αγωγής. Το 1974 ετέθη σε εφαρμογή το πρώτο σχέδιο για ειδικά σχολεία. Το 1981 ψηφίζεται ο ν.1143/1981 [2] για την ειδική αγωγή. Το 1984, εισάγεται ο θεσμός των ειδικών τάξεων (νυν τμημάτων ένταξης). Τα τμήματα ένταξης αποτελούν ειδικά τμήματα, λειτουργικά εντεταγμένα στη σχολική μονάδα, στα οποία φοιτούν οι μαθητές σε συμφωνία με τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τη θεώρηση του Σχολικού Συμβούλου Ειδικής Αγωγής. Πρόταση για φοίτηση σε τμήμα ένταξης μπορεί να δώσει και το ΚΕΔΑΣΥ (ΚΕΔΔΥ). Οι ώρες φοίτησης δεν υπερβαίνουν τις 15 εβδομαδιαίως. Το 1991 η χώρα αριθμούσε 37 Ειδικά Νηπιαγωγεία, 131 Ειδικά Δημοτικά Σχολεία, 7 Γυμνάσια και 5 Λύκεια.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ What is special education? Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή
|url=
. Empty. from New Zealand's Ministry of Education - ↑ ν.1143/1981 - ΦΕΚ 80/Α/31-3-1981