Βικιπαίδεια

Εγκλεισμός των Ιαπώνων Αμερικανών

Ο εγκλεισμός των Ιαπώνων Αμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η αναγκαστική μετεγκατάσταση και εγκλεισμός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ 110.000 και 120.000 [1] ανθρώπων ιαπωνικής καταγωγής που ζούσαν στην ακτή του Ειρηνικού, σε στρατόπεδα στο εσωτερικό της χώρας. Εξήντα δύο τοις εκατό των εγκλεισμένων ήταν πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών.[2][3] Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ διέταξε τον εγκλεισμό των Ιαπώνων Αμερικανών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, λίγο μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ από την Αυτοκρατορική Ιαπωνία.[4]

Στρατόπεδα εγκλεισμού και άλλα ιδρύματα της Αρχής Πολεμικής Μετεγκατάστασης στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Τέτοιου είδους εγκλεισμός εφαρμόστηκε άνισα λόγω των διαφορετικών συγκεντρώσεων του πληθυσμού και, το πιο σημαντικό, της κρατικής και της περιφερειακής πολιτικής: πάνω από 110.000 Ιάπωνες Αμερικανοί, σχεδόν όλοι όσοι ζούσαν στη Δυτική Ακτή, μεταφέρθηκαν σε εσωτερικά στρατόπεδα, αλλά στην Χαβάη, όπου οι πάνω από 150.000 Ιάπωνες Αμερικανοί περιελάμβαναν πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού, μόνο 1.200 έως 1.800 συνελήφθησαν.[5] Η αναγκαστική μετεγκατάσταση και ο εγκλεισμός έχει διαπιστωθεί ότι οφείλεται περισσότερο στο ρατσισμό και τις διακρίσεις μεταξύ των λευκών ανθρώπων στη δυτική ακτή, και όχι οποιοδήποτε στρατιωτικό κίνδυνο που μπορούσε να τεθεί από τους Ιάπωνες Αμερικανούς.[6][7]

"Η εκδίωξη όλων των Ιαπώνων από την Καλιφόρνια είναι κοντά!", San Francisco Examiner, Φεβρουάριος 1942.

Ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ εξουσιοδότησε την απέλαση και τον εγκλεισμό με το Εκτελεστικό Διάταγμα 9066, που εκδόθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1942, το οποίο επέτρεπε σε περιφερειακούς στρατιωτικούς διοικητές να ορίσουν «στρατιωτικές περιοχές» από τις οποίες «μπορούν να αποκλειστούν οποιαδήποτε ή όλα τα πρόσωπα». Η εξουσία αυτή χρησιμοποιήθηκε για να κηρυχθεί ότι όλοι οι άνθρωποι ιαπωνικής καταγωγής είχαν εξαιρεθεί από το σύνολο της Δυτικής Ακτής, συμπεριλαμβανομένων όλης της Καλιφόρνιας και ένα μεγάλο μέρος του Όρεγκον, Ουάσινγκτον και της Αριζόνα, εκτός από εκείνους σε κυβερνητικά στρατόπεδα.[8] Περίπου 5.000 Ιάπωνες Αμερικανοί εθελοντικά μετεγκαταστάθηκαν εκτός της ζώνης αποκλεισμού,[9] και περίπου 5.500 ηγέτες των κοινοτήτων συνελήφθησαν μετά το Περλ Χάρμπορ ήταν ήδη υπό κράτηση,[10] αλλά η πλειοψηφία των Ιαπώνων Αμερικανών σε ηπειρωτικό έδαφος εκκενώθηκαν (βίαιη μετεγκατάσταση) από τα σπίτια τους στη Δυτική Ακτή κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 1942. Το Γραφείο Απογραφής των Ηνωμένων Πολιτειών συνέδραμε τις προσπάθειες εγκλεισμού με την παροχή εμπιστευτικών πληροφοριών σε επίπεδο γειτονιάς για τους Ιάπωνες Αμερικανούς. Το Γραφείο αρνήθηκε το ρόλο του για δεκαετίες, αλλά αυτό τελικά αποδείχθηκε το 2007.[11][12] Το 1944, το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε τη συνταγματικότητα της απομάκρυνσης με απόφαση κατά της έφεσης του Φρεντ Κορεμάτσου για παραβίαση μιας εντολής αποκλεισμού.[13] Το Δικαστήριο περιόρισε την απόφασή του στην εγκυρότητα των διαταγών αποκλεισμού, αποφεύγοντας το θέμα του εγκλεισμού των Αμερικανών πολιτών χωρίς δέουσα διαδικασία.[14]

Ένας Ιάπωνας Αμερικανός ξεδίπλωσε το σύνθημα "Είμαι Αμερικανός", την ημέρα μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ. Αυτή φωτογραφία της Ντοροθέα Λανγκ λήφθηκε το Μάρτιο του 1942, λίγο πριν από τον εγκλεισμό του ανθρώπου.

Το 1980, υπό αυξανόμενη πίεση από την Ένωση Ιαπώνων Αμερικανών Πολιτών και οργανώσεις προσφυγής,[15] ο Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ξεκίνησε έρευνα για να διαπιστωθεί αν η απόφαση να τεθούν οι Ιάπωνες Αμερικανοί σε στρατόπεδα είχε δικαιολογηθεί από την κυβέρνηση. Διόρισε την Επιτροπή για την Εν Καιρώ Πολέμου Μετεγκατάσταση και Εγκλεισμό Πολιτών (CWRIC) για να διερευνήσει τα στρατόπεδα. Η έκθεση της Επιτροπής, με τίτλο Ανύπαρκτη Προσωπική Δικαιοσύνη, εντόπισε ελάχιστα στοιχεία Ιαπωνικής απιστίας εκείνη την εποχή και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εγκλεισμός ήταν το προϊόν ρατσισμού, και συνέστησε η κυβέρνηση να αποζημιώσει τους επιζώντες. Το 1988, ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν υπέγραψε σε νόμο την Πράξη Πολιτικών Ελευθεριών, η οποία απολογούνταν για τον εγκλεισμό για λογαριασμό της κυβέρνησης των ΗΠΑ και ενέκρινε την πληρωμή $20.000 σε κάθε επιζώντα από τα στρατόπεδα. Η νομοθεσία παραδέχθηκε ότι οι ενέργειες της κυβέρνησης βασίστηκαν σε «φυλετικό ρατσισμό, πολεμική υστερία, και μια αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας».[16] Η κυβέρνηση των ΗΠΑ τελικά εκταμίευσε πάνω από 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποζημιώσεις σε 82.219 Ιάπωνες Αμερικανούς που είχαν εγκλεισθεί και τους κληρονόμους τους.[15][17]

Κέντρο Μετεγκατάστασης Χαρτ Μάουντεν, 10 Ιανουαρίου 1943.

Από 127.000 Ιάπωνες Αμερικανούς που ζούσαν στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες την εποχή της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ, οι 112.000 κατοικούσαν στην Δυτική Ακτή.[18] Περίπου 80.000 ήταν nisei (κυριολεκτικά: "δεύτερη γενιά", γεννημένοι στην Αμερική Ιάπωνες με υπηκοότητα ΗΠΑ) και sansei ("τρίτη γενιά", τα παιδιά των nisei). Οι υπόλοιποι ήταν issei ("πρώτη γενιά", μετανάστες γεννημένοι στην Ιαπωνία που δεν μπορούσαν να πάρουν αμερικανική υπηκοότητα).[19]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Various primary and secondary sources list counts between persons.
  2. ↑ Semiannual Report of the War Relocation Authority, for the period January 1 to June 30, 1946, not dated. Papers of Dillon S. Myer. Scanned image at Αρχειοθετήθηκε 2018-06-16 στο Wayback Machine. trumanlibrary.org. Retrieved September 18, 2006.
  3. ↑ "The War Relocation Authority and The Incarceration of Japanese Americans During World War II: 1948 Chronology," Web page Αρχειοθετήθηκε 2015-11-05 στο Wayback Machine. at www.trumanlibrary.org. Retrieved September 11, 2006.
  4. ↑ National Park Service. Manzanar National Historic Site
  5. ↑ Ogawa, Dennis M. and Fox, Jr., Evarts C. Japanese Americans, from Relocation to Redress. 1991, page 135.
  6. ↑ Commission on Wartime Relocation of Civilians (1997). Personal Justice Denied. Washington, D.C.: Civil Liberties Public Education Fund. σελ. 459. 
  7. ↑ «WWII Propaganda: The Influence of Racism – Artifacts Journal - University of Missouri». artifactsjournal.missouri.edu. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2015. 
  8. ↑ Korematsu v. United States dissent by Justice Owen Josephus Roberts, reproduced at findlaw.com. Retrieved September 12, 2006.
  9. ↑ Brian Niiya. "Voluntary evacuation," Densho Encyclopedia. Retrieved March 12, 2014.
  10. ↑ Densho, "About the Incarceration."
  11. ↑ JR Minkel (March 30, 2007). Confirmed: The U.S. Census Bureau Gave Up Names of Japanese-Americans in WW II. Scientific American. http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=confirmed-the-us-census-b&sc=I100322 
  12. ↑ Haya El Nasser (March 30, 2007). «Papers show Census role in WWII camps». USA Today. http://www.usatoday.com/news/nation/2007-03-30-census-role_N.htm 
  13. ↑ Korematsu v. United States majority opinion by Justice Hugo Black, reproduced at findlaw.com. Retrieved September 11, 2006
  14. ↑ Hakim, Joy (1995). A History of Us: War, Peace and all that Jazz. New York: Oxford University Press. σελίδες 100–104. ISBN 0-19-509514-6. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Sharon Yamato. "Civil Liberties Act of 1988," Densho Encyclopedia. Retrieved March 11, 2014.
  16. ↑ 100th Congress, S. 1009, reproduced at Αρχειοθετήθηκε 2012-09-20 στο Wayback Machine., internmentarchives.com. Retrieved September 19, 2006.
  17. ↑ «Wwii Reparations: Japanese-American Internees». Democracy Now!. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2010. 
  18. ↑ Okihiro, Gary Y. The Columbia Guide to Asian American History. 2005, page 104
  19. ↑ Nash, Gary B., Julie Roy Jeffrey, John R. Howe, Peter J. Frederick, Allen F. Davis, Allan M. Winkler, Charlene Mires, and Carla Gardina Pestana. The American People, Concise Edition Creating a Nation and a Society, Combined Volume (6th Edition). New York: Longman, 2007

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Εγκλεισμός_των_Ιαπώνων_Αμερικανών&oldid=10608211"