Βικιπαίδεια

Εγιαλέτι

αυτόνομη ανώτατη δομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (έως 1867)

Το εγιαλέτι (οθωμανικά τουρκικά: ایالت, προφέρεται: [ejaːlet]), επίσης γνωστό ως μπεηλερμπεηλίκι ή πασαλίκι, αποτελούσε πρωταρχική διοικητική διαίρεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το εγιαλέτι υποδιαιρούνταν σε περιοχές που ονομάζονταν λιβάδες ή σαντζάκια, κάθε ένα από τα οποία ήταν υπό την ευθύνη ενός πασά, μιρά-λιρά ή σαντζάκμπεη.[1] Αυτές οι επαρχίες ονομάζονταν συνήθως πασαλίκια από τους Ευρωπαίους.[2] Ο πασάς λειτουργούσε με εξουσίες απόλυτης κυβέρνησης στην επαρχία του, ήταν ο επικεφαλής τόσο των στρατιωτικών και οικονομικών τμημάτων, όσο και της αστυνομίας και της ποινικής δικαιοσύνης.[2]

Από το 1453 έως τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, η οθωμανική τοπική διακυβέρνηση ήταν χαλαρά δομημένη.[3] Η αυτοκρατορία διαιρέθηκε αρχικά σε επαρχίες που ονομάζονταν εγιαλέτια, υπό την προεδρία ενός πασά τριών ουρών (φτερά που φέρουν το τελετουργικό προσωπικό του κρατικού αξιωματούχου).[3] Ο Μεγάλος Βεζίρης ήταν υπεύθυνος για τον ορισμό όλων των υψηλών αξιωματούχων του κράτους, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και στις επαρχίες.[3] Μεταξύ 1861 και 1866, τα εγιαλέτια καταργήθηκαν, και το έδαφος διαιρέθηκε για διοικητικούς σκοπούς σε βιλαέτια.[3]

Ονομασίες

Επεξεργασία

Ο όρος εγιαλέτι μερικές φορές μεταφράζεται ως επαρχία ή κυβερνείο. Ανάλογα με το επίπεδο του κυβερνήτη, μερικές φορές ήταν γνωστά και ως πασαλίκια (με κυβερνήτη πασά), μπεηλερμπεηλίκια (με κυβερνήτη μπέη ή μπεηλέρμπεη) και καπουδανλίκια (με κυβερνήτη καπουδάν). Το πασαλίκι είναι η αφηρημένη λέξη που προέρχεται από τον πασά, που υποδηλώνει την ποιότητα, το αξίωμα ή τη δικαιοδοσία ενός πασά ή του εδάφους που διαχειρίζεται. Σε ευρωπαϊκές πηγές, η λέξη «πασαλίκι» αναφερόταν γενικά στα εγιαλέτια.[2] Ο όρος «εγιαλέτι» άρχισε να εφαρμόζεται στη μεγαλύτερη διοικητική μονάδα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αντί του μπεηλερμπεηλικίου από το 1590 και μετά και συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι το 1867.[4]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Raymond Detrez· Barbara Segaert (1 Ιανουαρίου 2008). Europe and the historical legacies in the Balkans. Peter Lang. σελ. 167. ISBN 978-90-5201-374-9. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2013. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 The empires and cities of Asia (1873) by Forbes, A. Gruar. Page 188
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 A handbook of Asia Minor. Naval Staff. Intelligence Department. 1919. σελ. 203. 
  4. ↑ Selcuk Aksin Somel (23 Μαρτίου 2010). The A to Z of the Ottoman Empire. Scarecrow Press. σελ. 88. ISBN 978-1-4617-3176-4. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2013. 

Επιπλέον ανάγνωση

Επεξεργασία
  • Colin Imber. The Ottoman Empire, 1300-1650: The Structure of Power. (Houndmills, Basingstoke, Hampshire, UK: Palgrave Macmillan, 2002.)
  • Halil Inalcik. The Ottoman Empire: The Classical Age 1300-1600. Trans. Norman Itzkowitz and Colin Imber. (London: Weidenfeld & Nicolson, 1973.)
  • Paul Robert Magocsi. Historical Atlas of Central Europe. (2nd ed.) Seattle, WA, USA: Univ. of Washington Press, 2002)
  • Nouveau Larousse illustré, undated (early 20th century), passim (in French)
  • Donald Edgar Pitcher. An Historical Geography of the Ottoman Empire. (Leiden, Netherlands: E.J.Brill,1972.) (Includes 36 color maps)
  • Westermann, Großer Atlas zur Weltgeschichte (in German) (includes maps)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Εγιαλέτι&oldid=10624732"