Διχοτόμος γωνίας
Στη γεωμετρία, διχοτόμος μιας γωνίας λέγεται η ημιευθεία η οποία έχει αρχή την κορυφή της γωνίας και χωρίζει την γωνία σε δύο ίσες γωνίες.[1]:52[2]:79-89[3][4]
Το θεώρημα της διχοτόμου μιας γωνίας
ΕπεξεργασίαΘεώρημα — Κάθε σημείο της διχοτόμου μιας γωνίας ισαπέχει από τις πλευρές της και αντιστρόφως κάθε σημείο που ισαπέχει από τις πλευρές της γωνίας ανήκει στη διχοτόμο της.[2]: 79-80 [4]: 26 [5]:75-76
Απόδειξη |
Έστω η γωνία και η διχοτόμος της. Θα αποδείξουμε ότι κάθε σημείο της ισαπέχει από τις πλευρές της γωνίας. Θεωρούμε τυχόν σημείο της . Από το φέρνουμε τις κάθετες στην και στην . Τα ορθογώνια τρίγωνα και έχουν κοινή την υποτείνουσα και τις γωνίες , άρα είναι ίσα ως ορθογώνια με την υποτείνουσα και μία οξεία γωνία ίσες. Συνεπώς . Αντίστροφα, έστω μία γωνία και εσωτερικό της σημείο τέτοιο ώστε να ισαπέχει από τις και , δηλαδή . Θα αποδείξουμε ότι το σημείο είναι σημείο της διχοτόμου της γωνίας . Ενώνουμε το σημείο με την κορυφή και τότε τα ορθογώνια τρίγωνα και έχουν κοινή την υποτείνουσα και τις κάθετες πλευρές άρα είναι ίσα ως ορθογώνια με κοινή υποτείνουσα και μία κάθετη πλευρά ίση. Συνεπώς, . Δηλαδή το σημείο ανήκει στη διχοτόμο της γωνίας . |
Σημείωση: Άμεση συνέπεια του παραπάνω θεωρήματος είναι ότι η διχοτόμος μίας γωνίας είναι ο γεωμετρικός τόπος των σημείων της που ισαπέχουν από τις πλευρές της.
Ιδιότητες
ΕπεξεργασίαΠόρισμα — Η διχοτόμος μίας γωνίας είναι και άξονας συμμετρίας της γωνίας.
Θεώρημα — Οι διχοτόμοι δύο εφεξής και παραπληρωματικών γωνιών είναι κάθετες.
Απόδειξη | |||||||
Έστω οι γωνίες και , εφεξής και παραπληρωματικές. Χαράζουμε τις διχοτόμους τους και αντίστοιχα. Θα αποδείξουμε ότι οι διχοτόμοι και είναι κάθετες δηλαδή ότι η γωνία είναι ορθή. Οι γωνίες και είναι παραπληρωματικές άρα ισχύει:
|
Θεώρημα — Οι διχοτόμοι δύο κατακορυφήν γωνιών είναι αντικείμενες ημιευθείες.[2]: 79-80
Απόδειξη | |||||||
Θεωρούμε τις ευθείες και οι οποίες τέμνονται στο σημείο Ο και τις διχοτόμους και των κατακορυφήν γωνιών και αντίστοιχα.
Η γωνία γράφεται ως
|
Γεωμετρική κατασκευή
ΕπεξεργασίαΗ διχοτόμος μίας γωνίας μπορεί να κατασκευαστεί με κανόνα και διαβήτη ως εξής:
- Διαγράφουμε έναν κύκλο με κέντρο το σημείο τομής των δύο πλευρών της γωνίας.
- Θεωρούμε και τα δύο σημεία τομής του κύκλου με τις δύο πλευρές της γωνίας.
- Διαγράψουμε δύο κύκλους με κέντρα τα και και ακτίνα ίση με τον αρχικό. Οι δύο αυτοί κύκλοι τέμονται σε δύο σημεία εκ των οποίων το ένα είναι το .
- Η ημιευθεία που ενώνει τα δύο αυτά σημεία είναι η διχοτόμος.
Αναλυτική γεωμετρία
ΕπεξεργασίαΈστω δύο ευθείες με εξισώσεις:
Οι διχοτόμοι της οξείας και της αμβλείας γωνίας μεταξύ των δύο ευθειών έχουν εξισώσεις
και
Ο τύπος αυτός προκύπτει από τον τύπο για την απόσταση σημείου από ευθεία.
Περαιτέρω ανάγνωση
ΕπεξεργασίαΕλληνικά άρθρα
Επεξεργασία- Ν. Μαρκάκης (1982). «Παραλληλία και καθετότητα στη διχοτόμο». Ευκλείδης Β΄ (3): 160-164. http://www.hms.gr/apothema/?s=sa&i=3135.
Ξενόγλωσσα άρθρα
Επεξεργασία- Constantia, Mary (1964). «Dr. Hopkins' proof of the angle bisector problem». The Mathematics Teacher 57 (8): 539-541. https://www.jstor.org/stable/27957138.
- Smith, T. Knape (Φεβρουαρίου 1969). «184. Angle bisector theorems». The Mathematical Gazette 53 (383): 58–59. doi:. https://archive.org/details/sim_mathematical-gazette_1969-02_53_383/page/58.
- Abu-Saymeh, Sadi; Al-Momani, Yaqeen; Hajja, Mowaffaq; Hayajneh, Mostafa (Νοεμβρίου 2021). «Long medians and long angle bisectors». The Mathematical Gazette 105 (564): 397–409. doi: .
- Mironescu, Petru; Panaitopol, Laurentiu (Ιανουαρίου 1994). «The Existence of a Triangle with Prescribed Angle Bisector Lengths». The American Mathematical Monthly 101 (1): 58–60. doi:. https://archive.org/details/sim_american-mathematical-monthly_1994-01_101_1/page/58.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Τόγκας, Πέτρος Γ. (1957). Θεωρητική Γεωμετρία. Αθήνα: Πέτρου Γ. Τόγκα.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ταβανλής, Χ. Επίπεδος Γεωμετρία. Αθήνα: Ι. Χιωτελη.
- ↑ Πανάκης, Ιωάννης (1974). Μαθηματικά Δ'-Ε'-ΣΤ' Γυμνασίου Τόμος Δεύτερος. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων.
- ↑ 4,0 4,1 Κανέλλος, Σπ. Γ. (1975). Ευκλείδειος Γεωμετρία. Αθήνα 1975: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
- ↑ Παπανικολάου, Γεώργιος Χ. (1966). Θεωρητική γεωμετρία (3η έκδοση). Αθήνα: Ι. Μακρής.