Δημογραφικό πρόβλημα

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μείωση και γήρανση του πληθυσμού της. Αύξουσα πτώση της γονιμότητας, η οποία ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλή, αγγίζοντας το όριο αναπλήρωσης γενεάς, 2,1 τέκνα ανά γυναίκα, ήδη από τη δεκαετία του 1960 και το 1987 πέφτοντας από το 1,5 τέκνο ανά γυναίκα το αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων/θανάτων, η κοινωνιοικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010 και η μαζική μετανάστευση οδήγησαν σε δραματική μείωση του πληθυσμού της χώρας που σε συνδυασμό με την μείωση του ποσοστού θνησιμότητας και αύξησης του προσδόκιμου ζωής, οδηγούν στη γήρανσή του, με την Ελλάδα να κατατάσσεται στην πρώτη εξάδα των γηρασκουσών χωρών παγκοσμίως. Τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων και το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής συμβάλλουν στον μετασχηματισμό της πυραμίδας του πληθυσμού της χώρας. Η γήρανση του πληθυσμού έχει ως άμεση συνέπεια τη μείωση του εργατικού δυναμικού, και την επιβάρυνση του ασφαλιστικού συστήματος με την αύξηση των συνταξιούχων. Η αύξηση του βιοτικού επιπέδου οδηγεί στη μείωση των γεννήσεων. Η αστικοποίηση, η συσσώρευση, δηλαδή, του πληθυσμού σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές της χώρας, ο κλονισμός του θεσμού της οικογενείας αλλά και η έλλειψη στρατηγικής δημογραφικής πολιτικής αποτελούν περαιτέρω αιτίες της μείωσης του πληθυσμού.

Πληθυσμιακή πυραμίδα της Ελλάδος

Εικάζεται ότι το 2030 1/3 θα υπερβαίνει την ηλικία των 60 ετών και το 2050 θα φθάνει το ήμισυ, με τη μέση ηλικία από τα 39 το 2019, να φθάνει στα 49 έτη. Χαρακτηριστικά, εκτιμάται ότι το 2035 θα κυμαίνεται από 10.414.600 μέχρι 9.523.200 και το 2050 δε θα ξεπερνά τα 10.063.900