Δεξιός λαϊκισμός
Ο δεξιός λαϊκισμός (αγγλ. Right-wing populism) που ονομάζεται επίσης εθνικός λαϊκισμός ή δεξιός εθνικισμός[1][2] είναι πολιτική ιδεολογία που συνδυάζει τη Δεξιά και τη λαϊκιστική ρητορική και θεματολογία. Η ρητορική συχνά συνίσταται σε αντι-ελιτιστικά συναισθήματα, αντίδραση κατά του κατεστημένου και συνομιλία απευθείας με το «Λαό». Τόσο ο δεξιός λαϊκισμός όσο και ο αριστερός λαϊκισμός αντιτίθενται στον αντιληπτό έλεγχο των φιλελεύθερων δημοκρατιών από τις ελίτ (προνομιούχες κοινωνικές τάξεις).
.jpg)
Ωστόσο, ο λαϊκισμός της αριστεράς είναι αντίθετος στην ισχύ και την επιρροή των μεγάλων εταιρειών και των συμμάχων τους, ενώ ο δεξιός εθνικισμός συνήθως υποστηρίζει το δραστικό έλεγχο της μετανάστευσης.[3][4]
Ευρώπη
ΕπεξεργασίαΣτην Ευρώπη, ο όρος δεξιός λαϊκισμός χρησιμοποιείται για να περιγράψει ομάδες, πολιτικούς και πολιτικά κόμματα που είναι γνωστά για την ισχυρή αντίθεσή τους στη μετανάστευση,[5], ειδικά από τον ισλαμικό κόσμο,[6] και για τον Ευρωσκεπτικισμό.[7]
.png)
Υπόλοιπος κόσμος
ΕπεξεργασίαΟ δεξιός λαϊκισμός στη Δύση συνδέεται σήμερα γενικά με ιδεολογίες, όπως λ.χ. ο αντι-περιβαλλοντισμός,[8], ο νεοεθνικισμός,[9][10], η αντι-παγκοσμιοποίηση,[11], ο νατιβισμός,[12][13] και ο προστατευτισμός.[14]
Ιστορική εξέλιξη
ΕπεξεργασίαΟι Ευρωπαίοι δεξιοί λαϊκιστές μπορούν να υποστηρίξουν την επέκταση του κράτους πρόνοιας, αλλά μόνο για «αυτούς που το αξίζουν»[15]• αυτή η έννοια έχει αναφερθεί ως «σωβινισμός ευημερίας».[16][17][18]
Από τη δεκαετία του '90, τα δεξιά λαϊκιστικά κόμματα ιδρύθηκαν και εισήλθαν στα κοινοβούλια διαφόρων κρατών. Αν και τα ακραία δεξιά κινήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (όπου συνήθως αναφέρονται ως «ριζοσπαστική δεξιά») έχουν χαρακτηριστεί ατομικά, ορισμένοι συγγραφείς θεωρούν ότι αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου, δεξιού λαϊκιστικού φαινομένου.
Από τη Μεγάλη Ύφεση,[19][20][21] Ευρωπαϊκά δεξιά λαϊκιστικά κινήματα όπως το πρώην Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, το Σύνδεσμο στην Ιταλία, το Κόμμα για την Ελευθερία και το Φόρουμ για τη Δημοκρατία στις Κάτω Χώρες, το Φινλανδικό Κόμμα, οι Δημοκρατικοί της Σουηδίας, το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας, το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου και το Κόμμα Brexit άρχισαν να αυξάνονται σε δημοτικότητα,[22] σε μεγάλο βαθμό λόγω της αυξανόμενης αντίθεσης στη μετανάστευση από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, από τον αυξανόμενο Ευρωσκεπτικισμό και την εν γένει δυσαρέσκεια με τις οικονομικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[23]
Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2016, αφού υλοποίησε μια λαϊκιστική προεκλογική καμπάνια που περιλάμβανε αμιγώς λαϊκιστικά θέματα της Δεξιάς.[24]
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΔιαβάστε επίσης
Επεξεργασία- Goldwag, Arthur. The New Hate: A History of Fear and Loathing on the Populist Right. Pantheon, February 2012, (ISBN 978-0-307-37969-6).
- Wodak, Ruth. The politics of fear: What right-wing populist discourses mean. London: Sage, 2015. (ISBN 9781446247006).
- Wodak, Ruth, Brigitte Mral and Majid Khosravinik, editors. Right wing populism in Europe: politics and discourse. London. Bloomsbury Academic. 2013. (ISBN 9781780932453).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Camus, Jean-Yves· Lebourg, Nicolas (20 Μαρτίου 2017). Far-Right Politics in Europe. Harvard University Press. σελίδες 12–13. ISBN 9780674971530.
- ↑ Eatwell, Roger· Goodwin, Matthew (25 Οκτωβρίου 2018). National Populism: The Revolt Against Liberal Democracy (στα Αγγλικά). Penguin UK. σελίδες 1–2. ISBN 9780241312018.
- ↑ Akkerman, Agnes (2003) "Populism and Democracy: Challenge or Pathology?" Acta Politica n.38, pp.147-159
- ↑ Greven, Thomas (Μαΐου 2016). «The Rise of Right-wing Populism in Europe and the United States» (PDF). Friedrich-Ebert-Stiftung. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2021.
- ↑ Sharpe, Matthew. «The metapolitical long game of the European New Right» (στα αγγλικά). The Conversation. http://theconversation.com/the-metapolitical-long-game-of-the-european-new-right-75078. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ Traub, James. «The Geert Wilders Effect and the national election in the Netherlands» (στα αγγλικά). chicagotribune.com. http://www.chicagotribune.com/news/nationworld/ct-the-geert-wilders-effect-20170313-story.html. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ Buruma, Ian (10 March 2017). «How the Dutch Stopped Being Decent and Dull». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/03/10/opinion/sunday/how-the-dutch-stopped-being-decent-and-dull.html. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ Bierbach, Mara (26 Φεβρουαρίου 2019). «Climate protection: Where do the EU's right-wing populists stand?». Deutsche Welle. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2019.
- ↑ «The New Nationalism». Online Library of Law & Liberty. 8 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2017.
- ↑ Taub, Amanda (8 July 2016). «A Central Conflict of 21st-Century Politics: Who Belongs?». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2016/07/09/world/europe/a-central-conflict-of-21st-century-politics-who-belongs.html. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ North, Bonnie. «The Rise of Right-Wing Nationalist Political Parties in Europe» (στα αγγλικά). http://wuwm.com/post/rise-right-wing-nationalist-political-parties-europe#stream/0. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ «Fear of Diversity Made People More Likely to Vote Trump». The Nation. ISSN 0027-8378. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-03-24. https://web.archive.org/web/20170324180227/https://www.thenation.com/article/fear-of-diversity-made-people-more-likely-to-vote-trump/. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ «The political lexicon of a billionaire populist». Washington Post. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2017.
- ↑ «The End of Reaganism». POLITICO Magazine. http://www.politico.com/magazine/story/2017/03/the-end-of-reaganism-214853. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ Busemeyer, Marius R.; Rathgeb, Philip; Sahm, Alexander H. J. (2021-03-02). «Authoritarian values and the welfare state: the social policy preferences of radical right voters». West European Politics: 1–25. doi:. ISSN 0140-2382. https://doi.org/10.1080/01402382.2021.1886497.
- ↑ Edsall, Thomas (16 December 2014). «The Rise of 'Welfare Chauvinism'». https://www.nytimes.com/2014/12/17/opinion/the-rise-of-welfare-chauvinism.html?_r=0. Ανακτήθηκε στις 4 January 2015.
- ↑ Rippon, Haydn (4 Μαΐου 2012). «The European far right: actually right? Or left? Or something altogether different?». The Conversation. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Matlack, Carol (20 November 2013). «The Far-Left Economics of France's Far Right». Bloomberg.com. http://www.businessweek.com/articles/2013-11-20/the-far-left-economics-of-frances-far-right. Ανακτήθηκε στις 4 January 2015.
- ↑ Judis, John B. (5 Οκτωβρίου 2016). The Populist Explosion: How the Great Recession Transformed American and European Politics. Columbia Global Reports. ISBN 978-0997126440.
- ↑ Cooper, Ryan (15 March 2017). «The Great Recession clearly gave rise to right-wing populism». The Week. https://theweek.com/articles/685813/great-recession-clearly-gave-rise-rightwing-populism. Ανακτήθηκε στις 20 November 2017.
- ↑ Sarmadi, Dario (20 October 2015). «Far-right parties always gain support after financial crises, report finds». EURACTIV. https://www.euractiv.com/section/elections/news/far-right-parties-always-gain-support-after-financial-crises-report-finds/. Ανακτήθηκε στις 20 November 2017.
- ↑ «The map which shows how Ukip support is growing in every constituency but two» (στα αγγλικά). The Independent. 15 May 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-05-24. https://web.archive.org/web/20190524160540/https://www.independent.co.uk/news/uk/politics/the-map-which-shows-how-ukip-support-is-growing-in-every-constituency-but-two-10252267.html. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
- ↑ Lowe, Josh· Matthews, Owen· AM, Matt McAllester On 11/23/16 at 9:02 (23 Νοεμβρίου 2016). «Why Europe's populist revolt is spreading». Newsweek. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Trump's 6 populist positions». POLITICO. http://www.politico.com/story/2016/02/donald-trump-working-class-voters-219231. Ανακτήθηκε στις 24 March 2017.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Berlet, Chip and Matthew N. Lyons. 2000. Right-Wing Populism in America: Too Close for Comfort. New York: Guilford Press. (ISBN 1-57230-568-1), (ISBN 1-57230-562-2).
- Betz, Hans-Georg. Radical right-wing populism in Western Europe. New York: Palgrave Macmillan, 1994 (ISBN 0-312-08390-4).
- Betz, Hans-Georg and Immerfall, Stefan. The New Politics of the Right: Neo-Populist Parties and Movements in Established Democracies. Houndsmill, Basingstoke, Hampshire, UK, Macmillan Press Ltd., 1998 (ISBN 978-0-312-21338-1),
- Dolgert, Stefan (2016). «The Praise of Πρότυπο:Not a typo: Or, How I Learned to Stop Worrying and Love Donald Trump». New Political Science 38 (3): 354–370. doi:.
- Fielitz, Maik; Laloire, Laura Lotte (eds.) (2016). Trouble on the Far Right. Contemporary Right-Wing Strategies and Practices in Europe. Bielefeld: transcript. (ISBN 978-3-8376-3720-5).
- Fritzsche, Peter. 1990. Rehearsals for Fascism: Populism and Political Mobilization in Weimar Germany. New York: Oxford University Press. (ISBN 0-19-505780-5).
- Geden, Oliver (2006). Diskursstrategien im Rechtspopulismus: Freiheitliche Partei Österreichs und Schweizerische Volkspartei zwischen Opposition und Regierungsbeteiligung [Discourse Strategies in Right-Wing Populism: Freedom Party of Austria and Swiss People's Party between Opposition and Government Participation] (στα Γερμανικά). Wiesbaden, Germany: VS Verlag. doi:10.1007/978-3-531-90430-6. ISBN 978-3-531-15127-4.
- Goodwin, Matthew· Milazzo, Caitlin (2015). UKIP: Inside the Campaign to Redraw the Map of British Politics. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0198736110.
- Greven, Thomas (2016). The Rise of Right-wing Populism in Europe and the United States: A Comparative Perspective (PDF). Berlin: Friedrich-Ebert-Stiftung. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2016.
- Heywood, Andrew (2015). Essentials of UK Politics (3rd έκδοση). London: Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-53074-5.
- Ignazi, Piero (2002). «The Extreme Right: Defining the Object and Assessing the Causes». Στο: Schain, Martin· Zolberg, Aristide R.· Hossay, Patrick. Shadows over Europe: The Development and Impact of the Extreme Right in Western Europe. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-312-29593-6.
- ——— (2006) [2003]. Extreme Right Parties in Western Europe. Comparative Politics. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-929159-5.
- Kaplan, Jeffrey· Weinberg, Leonard (1998). The Emergence of a Euro-American Radical Right. New Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-2564-8.
- Norris, Pippa (2005). Radical Right: Voters and Parties in the Electoral Market. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-84914-2.
- Skenderovic, Damir (2009). The Radical Right in Switzerland: Continuity and Change, 1945–2000. New York: Berghahn Books. ISBN 978-1-84545-580-4. JSTOR j.ctt9qcntn.
- Ware, Alan (1996). Political Parties and Party Systems. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-878076-2.