Βικιπαίδεια

Γκιόργκι Σάροσι

Ούγγρος ποδοσφαιριστής και προπονητής

Ο Δρ. Γκιόργκι Σάροσι (ουγγρικά: Dr. Sárosi György, γεννήθηκε ως György Stefanicsics , 5 Αυγούστου 1912 – 20 Ιουνίου 1993) ήταν Ούγγρος ποδοσφαιριστής. Θεωρούμενος ως ένας από τους καλύτερους στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα παγκόσμια,[1][2][3] οδήγησε την εθνική ομάδα της χώρας του στον τελικό του 3ου Παγκοσμίου Κυπέλλου, διοργάνωση στην οποία αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ και τρίτος καλύτερος παίκτης.

Γκιόργκι Σάροσι
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης5 Αυγούστου 1912
Τόπος γέννησηςΒουδαπέστη, Αυστροουγγαρία
Ημερ. θανάτου20 Ιουνίου 1993 (80 ετών)
Τόπος θανάτουΓένοβα, Ιταλία
Ύψος1,86 μ.
ΘέσηΜέσος
Επιθετικός
Ομάδες νέων
1927–1930Φερεντσβάρος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1930–1948Φερεντσβάρος386(350)
Σύνολο386(350)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1931–1943Ουγγαρία62(42)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1948–1950ΑΣ Μπάρι
1950–1951ΑΣ Λουκέζε Λιμπερτάς 1905
1951–1953Γιουβέντους
1953–1955Τζένοα
1955–1956Ρόμα
1957–1958Μπολόνια ΦΚ 1909
1959Ρόμα
1960Μπρέσια Κάλτσιο
1962–1963ΦΚ Λουγκάνο
Τίτλοι
Ουγγαρία
Φιναλίστ Παγκόσμιο Κύπελλο 1938
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του αγωνίστηκε με τη Φερεντσβάρος, με την οποία κατέκτησε πολλαπλούς συλλογικούς τίτλους, ενώ ο ίδιος διακρίθηκε ως ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της εποχής του αναδεικνυόμενος πρώτος τουλάχιστον μια φορά σε όσες διοργανώσεις συμμετείχε. Παρότι ξεκίνησε αγωνιζόμενος ως μέσος, διέπρεψε ως κεντρικός επιθετικός, έχοντας αγωνιστικά προσόντα που τον έχουν χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο πλήρεις ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[4] Μετά το τέλος της ενεργού δράσης, ακολούθησε σταδιοδρομία ως προπονητής απασχολούμενος κυρίως στην Ιταλία, παρά τις νομικές σπουδές του.

Βιογραφία

Επεξεργασία

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη, με το επίθετο Stefanicsics στις 5 Αυγούστου 1912, αλλά το οικογενειακό όνομα άλλαξε σε Σάροσι το 1932 για να ακούγεται πιο ουγγρικό.[5] Ο πατέρας του ήταν Ούγγρος κροατικής καταγωγής και εργαζόταν ως ράφτης και η μητέρα του Ιταλίδα. Σπούδασε νομικά και άρχισε να ασκεί περιστασιακά το επάγγελμα του δικηγόρου κατά τη διάρκεια της νεαρής ηλικίας. Σε αυτά τα χρόνια του η οικογένειά του αντιμετώπισε επιδεινούμενα οικονομικά προβλήματα και η ανάγκη εξεύρεσης σημαντικών οικονομικών πόρων επιτακτική. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο, οι αθλητικές ικανότητές του και η επιρροή των δύο αδερφών του (ένας ποδοσφαιριστής και ένας κολυμβητής - αμφότεροι επιτυχημένοι) και με την παρότρυνση του πατέρα του, τον έστρεψαν στο άθλημα και κρατήθηκε σε αυτό για δεκαετίες.[6][7] Μάλιστα, έχοντας ήδη ικανότητες και σε άλλα αθλήματα, όπως τένις, το πινγκ πονγκ και κυρίως η υδατοσφαίριση, η τελική επιλογή έγινε πραγματικά λίγο πριν την έναρξη της επαγγελματικής του δράσης.[5]

Καριέρα σε συλλόγους

Επεξεργασία

Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα νέων της Φερεντσβάρος σε ηλικία 15 ετών και στη συνέχεια αγωνίστηκε στην ερασιτεχνική ομάδα το 1929 έχοντας ήδη διακριθεί με κλήση στην εθνική ερασιτεχνική της Ουγγαρίας.[8][9] Στις 28 Σεπτεμβρίου 1930, αγωνίστηκε με την ερασιτεχνική εθνική Ουγγαρίας απέναντι στην αντίστοιχη της Τσεχοσλοβακίας, όπου η νίκη με 4–1 χάρισε τη δεύτερη θέση στο ερασιτεχνικό Ευρωπαϊκό Κύπελλο, που διοργανώθηκε για πρώτη φορά. Εκείνη τη χρονιά προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, όμως δεν είχε επέλθει οικονομική συμφωνία για το καθεστώς εργασίας του, με τις οικονομικές απαιτήσεις του πατέρα του να θεωρούνται υπέρογκες και το ντεμπούτο το του επίσημα να καθυστερεί. Στις 15 Μαρτίου 1931 συμμετείχε στον πρώτο του αγώνα πρωταθλήματος με αντίπαλο τη Μπάστια (αποτέλεσμα 7–0) αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις.[10] Παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος της σταδιοδρομίας του το 1948, σημειώνοντας τον αριθμό ρεκόρ των 350 τερμάτων πρωταθλήματος, που τον κατατάσσουν στην κορυφή των σκόρερ του συλλόγου.[9]

Ήταν ιδιαίτερα τεχνικός, ιδιαίτερα ευπροσάρμοστος, ένας πλήρης παίκτης, με ταχύτητα, κομψότητα με την μπάλα στα πόδια του έχοντας την ικανότητα να χρησιμοποιεί με ευχέρεια και τα δύο, ευελιξία, εξαιρετικός στο εναέριο παιχνίδι με το μεγάλο του ύψος και αποτελεσματικότητα στο γκολ, ένα πραγματικό πολυεργαλείο στα χέρια των προπονητών. Δεν διακρίνονταν για τη δύναμη του, ενώ η κατανόηση του παιχνιδιού ήταν κορυφαία.[3][11][12] Μέχρι το 1933 αγωνίστηκε ως μέσος και δεν διακρίθηκε για την ικανότητα του στο σκοράρισμα, όμως στη συνέχεια προωθήθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού επιδεικνύοντας μεγάλη ικανότητα στην επίτευξη τερμάτων με πολλαπλούς τρόπους, ενώ και η ευχέρειά του με τη μπάλα συνέβαλε σημαντικά σε αυτό.[9][13] Λειτούργησε όμως και πολύ αποτελεσματικά και ως μέσος (χωρίς να χάσει την επαφή του με τα δίχτυα), ακόμα και σε ανασταλτικό ρόλο.[2][6] Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο Σάροσι συμπεριλήφθηκε στο Europe's Star Eleven που εκδόθηκε από τις La Gazzetta dello Sport, Kicker και L'Auto. Η σύμπτωση δεν εξέπληξε κανέναν, το περίεργο ήταν πώς κάθε ένα από τα τρία έγκριτα έντυπα επέλεξε τον παίκτη: το ιταλικό περιοδικό τον τοποθέτησε στο κέντρο της άμυνας, το γερμανικό περιοδικό τον επέλεξε ως μέσο και η γαλλική αθλητική εφημερίδα ως επιθετικό. Το γεγονός δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Σαρόσι όχι μόνο μπορούσε να παίξει σε διάφορες θέσεις, αλλά και διέπρεψε σε όλες. «Στο ένα παιχνίδι έπαιζε πίσω και στο επόμενο τον έβρισκες στη μεσαία γραμμή ή μπροστά. Αυτό ήταν αρκετά εντυπωσιακό από μόνο του», είπε ο Σίλβιο Πιόλα, ο θρυλικός αντίπαλος του Ούγγρου. «Αλλά το πιο απίστευτο είναι ότι ήταν ο καλύτερος αμυντικός, ο καλύτερος μέσος και ο καλύτερος επιθετικός στον κόσμο» συμπλήρωσε.[8]

Ο πρώτος τίτλος του με ήρθε το 1932 με την κατάκτηση του πρωταθλήματος: σε μια πορεία που παρέμεινε στην ιστορία, η Φερεντσβάρος έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία, και η μοναδική μέχρι σήμερα, που κέρδισε όλους τους αγώνες της σε εθνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα: σημείωσε 22 νίκες έχοντας τέρματα 105–18 με 32 με το Σάροσι να αγωνίζεται σε 19 αγώνες πετυχαίνοντας τέσσερα γκολ, ενώ έχασε στον τελικό του Κυπέλλου.[13][14] Συνεχίζοντας τις νίκες στο πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά, παρέμεινε αήττητη για 32 συνεχόμενους αγώνες, ρεκόρ κόσμου που παραμένει ακατάρριπτο.[15] Ένα χρόνο αργότερα κατέκτησε το Κύπελλο στη νίκη επί της Ούιπεστ με 11–1 (σημείωσε τρία γκολ και έδωσε τέσσερις τελικές πάσες-ασίστ) στον τελικό, παρά το γεγονός ότι αγωνιζόταν ακόμα ως μέσος.[3][10] Το αποτέλεσμα ήταν τελείως απροσδόκητο, καθώς η Ούιπεστ είχε νικήσει τη Φερεντσβάρος λίγες ημέρες νωρίτερα για το πρωτάθλημα και βρισκόταν στην ίσως καλύτερη περίοδο της ιστορίας της. Παραμένει η μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία των τελικών της διοργάνωσης.[16] Η σταδιοδρομία του με τη Φερεντσβάρος συνεχίστηκε πλούσια σε τίτλους, αφού κέρδισε σε 18 χρόνια καριέρας πέντε πρωταθλήματα (1931–32, 1933–34, 1937–38, 1939–40 και 1940–41), 5 κύπελλα (1932–33, 1934–35, 1941–42, 1942–43 και 1943–44), καθώς και ένα Κύπελλο Μιτρόπα.[8][13] Στη διοργάνωση του Κυπέλλου Μιτρόπα του 1937, ο τελικός ήταν με τη Λάτσιο και στην συγκλονιστική ρεβάνς ο Σάροσι πέτυχε χατ τρικ στη Ρώμη στο τελικό 5–4, το δε τελευταίο γκολ το σημείωσε με την πλάτη στο τέρμα χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του, που είχε νικήσει και στον πρώτο αγώνα με 4–2 πάλι με χατ-τρικ του Σάροσι.[2][17][18] Το γκολ αυτό μνημονεύεται ως ένα από τα ωραιότερα (ή και το καλύτερο όλων) στην ιστορία του Ούγγρων ποδοσφαιριστών.[19] Στις διοργανώσεις του Κυπέλλου Μιτρόπα ολοκλήρωσε τρεις φορές ως κορυφαίος σκόρερ.[20] Έχοντας σημειώσει 49 τέρματα (σύμφωνα με την RSSSF 50[21]) συνολικά είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Κυπέλλου Μιτρόπα.[22] Το 1935–36 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 36 γκολ, τίτλο που ξανακέρδισε άλλες δύο φορές.[23] Στο ημερολογιακό έτος 1937 σημείωσε συνολικά 68 τέρματα σε επίσημους αγώνες και ήταν πρώτος σκόρερ στον κόσμο.[24] Το 1939–40 αναδείχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Ουγγαρία.[25] Σε τρεις αγώνες πρωταθλήματος σημείωσε από έξι γκολ (νταμπλ χατ τρικ).[26] Τελευταίο παιχνίδι του με τη Φερεντσβάρος ήταν στις 18 Απριλίου 1948 με αντίπαλο τη Βάσας (νίκη με 2–0).[10]

Διεθνής καριέρα

Επεξεργασία

Με την Ουγγαρία, έκανε το ντεμπούτο του στις 21 Μαΐου 1931 σε αγώνα με αντίπαλο τη Γιουγκοσλαβία 3–2 στο Βελιγράδι. Σημείωσε το πρώτο του γκολ στις 2 Ιουλίου 1933 σε αγώνα με αντίπαλο την Σουηδία (αποτέλεσμα 2–5) στη 15η εμφάνισή του. Μεταξύ Μαρτίου 1934 και Δεκεμβρίου 1938, όταν έπαιζε πάντα στην επίθεση, σημείωσε 37 γκολ σε 29 διεθνείς αγώνες, έχοντας εντυπωσιακό μέσο όρο.[8][21]

Λίγο πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1934, η Ουγγαρία νίκησε σε φιλικό αγώνα στη Βουδαπέστη την Αγγλία με 2–1, με το Σάροσι να σημειώνει το δεύτερο τέρμα. Η νίκη θεωρήθηκε ως η μεγαλύτερη επιτυχία του ποδοσφαίρου της χώρας μέχρι τότε.[27] Κατά τη διάρκεια του Κυπέλλου, σημείωσε ένα γκολ με αντίπαλο την αυστριακή Wunderteam (ομάδα - όνειρο) που δεν ήταν αρκετό για να χαρίσει την πρόκριση στην ομάδα με τη νίκη 2–1 των Αυστριακών. Πρόβλημα τραυματισμού περιόρισε την απόδοσή του στη διοργάνωση, μη αγωνιζόμενος στον πρώτο αγώνα με την Αίγυπτο.[11][28] Αλλά στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938 η εθνική ομάδα της χώρας του ήταν πολύ ισχυρή και έφτασε στον τελικό. Στην πορεία ο αρχηγός Σάροσι σημείωσε πέντε γκολ σκοράροντας και στους πέντε αγώνες της ομάδας από ένα γκολ, ενώ στον τρίτο αγώνα με αντίπαλο τη Σουηδία σημείωσε ένα γκολ και έδωσε τρεις ασίστ. Στην τελική αναμέτρηση της 19ης Ιουνίου με αντίπαλο την Ιταλία, σκόραρε και πάλι δίνοντας και μια ασίστ για το πρώτο γκολ της Ουγγαρίας. Ήταν στενά μαρκαρισμένος στον αγώνα και η άμυνα της ομάδας παρουσιάστηκε αδύναμη σε σχέση με προηγούμενες συναντήσεις. Σκόραρε στο 70ό λεπτό, μειώνοντας σε 3–2 (για την Ιταλία), αλλά ο Σίλβιο Πιόλα διέλυσε κάθε ελπίδα των Μαγυάρων 15 λεπτά αργότερα με το τελευταίο γκολ του αγώνα (4–2), δίνοντας το Κύπελλο στους Ιταλούς.[28][29][30] Κατάφερε να πετύχει γκολ σε κάθε παιχνίδι της νοκ-άουτ φάσης, ένα επίτευγμα που επαναλήφθηκε μόλις 84 χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 από τον Λιονέλ Μέσι. Ο Σάροσι συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα του Κυπέλλου και κέρδισε τη χάλκινη μπάλα και το αργυρό παπούτσι (επιβραβεύσεις ως τρίτος καλύτερος παίκτης και δεύτερος σκόρερ της διοργάνωσης).[31][32]

 
Ο Σάροσι (δεξιά) με τον Τζουζέπε Μεάτσα πριν την έναρξη του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1938

Στο Διεθνές Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης 1936–1938, εντυπωσίασε στη Βουδαπέστη στις 19 Σεπτεμβρίου 1937, όταν σημείωσε 7 γκολ μεταξύ του 34ου και 85ου λεπτού κατά τη διάρκεια της νίκης με 8–3 επί της δευτεραθλήτριας κόσμου Τσεχοσλοβακίας, απέναντι μάλιστα στον τότε θεωρούμενο καλύτερο τερματοφύλακα του κόσμου Φράντισεκ Πλάνιτσκα.[13][33][34] Ήταν πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση με 10 γκολ, που όμως δεν ολοκληρώθηκε.[35][36] Ήταν αρχηγός της επίλεκτης ομάδας της Κεντρικής Ευρώπης στον αγώνα της απέναντι σε μια άλλη από τη Δυτική Ευρώπη που έπαιξε στο Άμστερνταμ το 1937. Η ομάδα του περιλάμβανε μεταξύ άλλων τους Ιταλούς Τζουζέπε Μεάτσα και Σίλβιο Πιόλα και το Τσεχοσλοβάκο Όλντσιχ Νεγέντλι. Το αποτέλεσμα ήταν 1–3 υπέρ της ομάδας της Κεντρικής Ευρώπης στο Ολυμπιακό στάδιο με 50.000 θεατές.[3][37] Ο τελευταίος του διεθνής αγώνας ήταν στο Βελιγράδι (πόλη που είχε ξεκινήσει τη διεθνή καριέρα 12 χρόνια νωρίτερα) στις 7 Νοεμβρίου 1943 κατά τη διάρκεια συνάντησης με τη Σουηδία. Συνολικά, σημείωσε 42 γκολ σε 62 παιχνίδια (καταλαμβάνοντας τότε τη δεύτερη θέση στην ιστορία της εθνικής Ουγγαρίας πίσω από τον Ίμρε Σλόσσερ) για την εθνική μεταξύ 1931 και 1943.[21]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 ξέσπασε η λεγόμενη διαμάχη συστήματος στο ουγγρικό ποδόσφαιρο. Παίκτες, προπονητές, δημοσιογράφοι και απλοί οπαδοί συγκρούονταν μεταξύ τους στις στήλες των εφημερίδων και των αθλητικών περιοδικών για να εκφράσουν τις απόψεις τους για το πώς να παίξουν καλύτερα ποδόσφαιρο. Σε 3–2–2–3 (απλοποιημένα 5–2–3) ή 5–3–2, ή στον νέο σχηματισμό WM αγγλικής προέλευσης του Χέρμπερτ Τσάπμαν. Ο Σάροσι υπήρξε σθεναρός υποστηρικτής της άποψης για τη διατήρηση των αρχών του συστήματος που καλλιεργήθηκε στις παραδουνάβιες χώρες, που τελικά επικρατεί και αργότερα έδωσε την καθολική αναγνώριση στην εθνική Ουγγαρίας.[38] Ο Σάροσι (μαζί με τον Σλόσσερ) θεωρείται ως οι σπουδαιότεροι παίκτες της Ουγγαρίας στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα, είκοσι χρόνια πριν από την εμφάνιση της χρυσής ομάδας των Φέρεντς Πούσκας, Σάντορ Κότσις, Γιόζεφ Μπόζικ στη δεκαετία του 1950.[39] Κατά τη διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 511 τέρματα σε 607 επίσημους αγώνες και 1.098 συμπεριλαμβανομένων και των φιλικών.[40][41]

Προπονητής

Επεξεργασία

Μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, ακολούθησε καριέρα προπονητή. Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, εγκατέλειψε την Ουγγαρία (όπως και ορισμένοι επιτυχημένοι του αθλήματος) στις αρχές του 1948 και πήγε στην Ιταλία. Αρχικά συμμετείχε σε δύο φιλικούς αγώνες με τη Ρόμα αλλά ήταν ήδη στα 35 του και αποφάσισε να μην συνέχισει το ποδόσφαιρο.[14] Ξεκίνησε ως προπονητής με πρώτη την Μπάρι από την ερχόμενη σεζόν, και ακολούθησεαν η Γιουβέντους, η Τζένοα και η Ρόμα.[7] Στη Γιουβέντους προσλήφθηκε το 1951 και κατέκτησε το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, ενώ την επόμενη σεζόν ήταν δεύτερη. Η Γιουβέντους κατέκτησε το ένατο σκουντέτο της, με τρεις αγωνιστικές να απομένουν, επτά βαθμούς μπροστά από τη Μίλαν. Οι μπιανκονέρι είχαν την καλύτερη επίθεση (98 γκολ) και την καλύτερη άμυνα (δέχθηκαν 34 γκολ). Και τις δύο χρονιές η ομάδα είχε την καλύτερη επίθεση με διαφορά από τη δεύτερη σημειώνοντας συνολικά 171 γκολ.[12][42] Ακολούθησαν αρκετές ακόμα σεζόν στην Ιταλία, όπου ασχολήθηκε περισσότερο με την ανακάλυψη νέων ταλέντων προτού δοκιμάσει την πρόκληση στην Ελβετία στη Λουγκάνο το 1962. Έκλεισε την προπονητική του σταδιοδρομία στην Ιταλία το 1974.[42]

Τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του έμενε στη Γένοβα, όπου και απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς, λίγες ημέρες πριν συμπληρώσει τα 81 του χρόνια σε οίκο ευγηρίας, όπου διέμενε με τη σύζυγό του. Ετάφη στο νεκροταφείο του Staglieno. Αγνοήθηκε επί δεκαετίες από τους Ούγγρους. Τον Αύγουστο του 2012, ενόψει της επετείου της γέννησής του, η Φερεντσβάρος τοποθέτησε ένα αναμνηστικό μετάλλιο προς τιμήν του στην ταφόπλακά του στο νεκροταφείο της Γένοβας.[42] Το 1999 επιλέχθηκε από το περιοδικό World Soccer στην 89η θέση των καλύτερων ποδοσφαιριστών του 20ού αιώνα.[43] Η IFFHS τον ψήφισε ως πέμπτο καλύτερο Ούγγρο ποδοσφαιριστή του αιώνα.[44]

Στατιστικά στοιχεία καριέρας

Επεξεργασία

Γενικά στατιστικά

Επεξεργασία
Ομάδα Περίοδος Επίσημοι
αγώνες 		Φιλικοί
αγώνες 		Σύνολο
αγώνες γκολ αγώνες γκολ αγώνες γκολ
Φερεντσβάρος (ερασ) 1929–1930 18 0 7 1 25 1
Φερεντσβάρος 1930–1948 469 438 353 504 822 942
Άλλες ομάδες 1933–1947 - - 5 4 5 4
Ουγγαρία 1931–1943 62 42 63 70 125 112
Ουγγαρία Β 1936–1946 3 0 3 1 6 1
Ουγγαρία (ερασ) 1929–1930 6 0 6 3 12 3
Ουγγαρία (άλλα) 1933 9 6 1 0 10 6
Επιλογή Βουδαπέστης 1931–1946 29 20 5 1 34 21
Επιλογή Βουδαπέστης (στρατού) 1943–1944 2 2 - - 2 2
Επιλογή Βουδαπέστης (ερασ) 1929–1930 5 3 - - 5 3
Μικτή Κεντρικής Ευρώπης 1937 1 0 1 3 2 3
Σχολική επιλογή 1928–1929 3 0 - - 3 0
Σύνολα 607 511 444 587 1.051 1.098

Πηγή: RSSSF - Gyorgy Sarosi (2024)

Στατιστικά στοιχεία διεθνούς σταδιοδρομίας

Επεξεργασία
Εθνική ομάδα Έτος Συμμ. Γκολ
Ουγγαρία 1931 5 0
1932 5 0
1933 8 1
1934 7 10
1935 6 8
1936 5 3
1937 6 10
1938 5 6
1939 7 1
1940 7 3
1941 0 0
1942 0 0
1943 1 0
Σύνολο 62 42

Τίτλοι και διακρίσεις

Επεξεργασία

Φερεντσβάρος

  • Πρωτάθλημα Ουγγαρίας (5) : 1932, 1934, 1938, 1940, 1941
  • Κύπελλο Ουγγαρίας (4) : 1933, 1942, 1943, 1944
  • Κύπελλο Μιτρόπα : 1937

Ουγγαρία

  • Παγκόσμιο Κύπελλο Φιναλίστ : 1938

Ατομικές διακρίσεις

  • Παγκόσμιο Κύπελλο μπρούτζινη μπάλα : 1938
  • Παγκόσμιο Κύπελλο αργυρό παπούτσι : 1938
  • Παγκόσμιο Κύπελλο καλύτερη ομάδα : 1938
  • World Soccer περιοδικό : Οι 100 καλύτεροι όλων των εποχών
  • Καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ουγγαρία : 1939–40
  • Πρωτάθλημα Ουγγαρίας πρώτος σκόρερ (4): 1935–36 (36 γκολ), 1939–40 (23 γκολ), 1940–41 (29 γκολ), ανεπίσημα : 1944 (13 γκολ)
  • Κύπελλο Μιτρόπα πρώτος σκόρερ (3) : 1935 (9 γκολ), 1937 (12 γκολ), 1940 (6 γκολ)
  • Διεθνές Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης πρώτος σκόρερ (2) : 1933–35 (7 γκολ), 1936–38 (10 γκολ)
  • IFFHS : 5ος καλύτερος Ούγγρος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «The best ever Eastern European players». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2024. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Gyorgy Sárosi: l'avvocato magiaro con il vizio del gol». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Györgi Sárosi, "El buque insignia de las Águilas Verdes"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2020. 
  4. ↑ «HUNGARY NATIONAL TEAM ALL-TIME GREATEST SQUAD». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Mennyi? 15 ezer! – a 18 esztendős Sárosi György szárazon és vízen is vezér». Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Györgi Sárosi, el primer goleador europeo de la historia». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «GYURKA, A BÁLVÁNY – ÜGYVÉDI VIZSGÁT TETT A FRADI VB-EZÜSTÉRMES IKONJA, SÁROSI GYÖRGY». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2024. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 «FIFA : Sarosi, el virtuoso húngaro». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2014. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «Prolific Scorers Data - Gyorgy Sarosi - Additional Data». Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2024. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «"r. György Sárosi - Handwritten remembrance"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2023. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Dr. György Sárosi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2024. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «El primer polifuncional». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «György Sàrosi». Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «GYORGY SAROSI». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  15. ↑ «Unbeaten». Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023. 
  16. ↑ «FRADI-ÚJPEST: KÖZTE MÓCSING A KUPADÖNTŐBEN». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. 
  17. ↑ «NAGY KUPAMENETELÉSEK – I. RÉSZ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2024. 
  18. ↑ «Mitropa Cup 1937». Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2024. 
  19. ↑ «PUSKÁS-REMEKEK – IKONIKUS MAGYAR GÓLOK, 12. RÉSZ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. 
  20. ↑ «Mitropa Cup 1927-1940 Statistics». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 «Dr. Gyorgy Sarosi : Goals in international matches». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  22. ↑ «MITROPA CUP (4) – RECORDS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2021. 
  23. ↑ «Hungary - Topscorers». Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2021. 
  24. ↑ «Players with most goals in a year». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2020. 
  25. ↑ «A Magyar Nemzeti Labdarúgó Bajnokság gólkirályai (1926-1950)». Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2021. 
  26. ↑ «A TOPLIGÁKBAN KUBALA SZERZETT LEGUTÓBB HÉT GÓLT; ZSENGELLÉR LÉGIÓSREKORDER» (στα Ουγγρικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2024. 
  27. ↑ «A NAP, AMIKOR FUTBALLVÁLOGATOTTUNK ELŐSZÖR LEGYŐZTE ANGLIÁT». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. 
  28. ↑ 28,0 28,1 «A look back at Hungary's World Cup summers : part 1». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  29. ↑ «DERBI ELŐTT: CSEVEJ A FRADI-LEGENDÁVAL». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2024. 
  30. ↑ «LAST RAYS OF SUNSHINE BEFORE THE CLOUDS OF WAR». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2016. 
  31. ↑ «FIFA : World Cup 1938, dominant Azzurri retain their crown». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  32. ↑ «World Cup golden boot: What are the tiebreakers for top goalscorer award?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022. 
  33. ↑ «SÁROSI GYÖRGY MESTERHETESÉVEL „ÖZÖNGÓL-GYÁROS" LETT». Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2024. 
  34. ↑ «Ebből vita lesz: összeállítottuk a 34-szeres bajnok Ferencváros». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2024. 
  35. ↑ «CENTRAL EUROPEAN INTERNATIONAL CUP - Part 4». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021. 
  36. ↑ «CENTRAL EUROPEAN INTERNATIONAL CUP - Part 7». Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021. 
  37. ↑ «CENTRAL EUROPE - WESTERN EUROPE 3-1». Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2024. 
  38. ↑ «NÉPSPORT: ELŐBB A SZILVÁS GOMBÓC, AZTÁN A „FERTŐZŐ" HÓBORT». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. 
  39. ↑ «Györgi Sárosi: Existiu vida antes de Puskás». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2021. 
  40. ↑ «RSSSF : Prolific Scorers Data». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  41. ↑ «Maiores artilheiros do mundo: top 20 da história e da atualidade». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2024. 
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 «Settembre 1912: nasceva György Sárosi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2021. 
  43. ↑ «World Soccer player of the Century». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  44. ↑ «Hungary - Player of the Century». Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Γκιόργκι_Σάροσι&oldid=10822641"