Γκιγιέρμο Βίλας
Ο Γκιγιέρμο Βίλας (αγγλικά : Guillermo Vilas), γεννημένος στις 17 Αυγούστου 1952, είναι πρώην Αργεντινός πρωταθλητής της αντισφαίρισης. Ήταν Νο 1 στον κόσμο το 1974, 1975 και το 1977. Κέρδισε επτά Grand Prix τίτλους Super Series και 62 τίτλους της ATP. Εισήχθη στην Διεθνή αίθουσα της φήμης της αντισφαίρισης το 1991. Ήταν ο δεύτερος αντισφαιριστής που κέρδισε πάνω από 900 αγώνες και έχοντας επιτυχίες ιδιαίτερα σε χωμάτινα γήπεδα. Το 2005, το περιοδικό "Tennis magazine" τον κατέταξε ως το 15ο καλύτερο παίκτη των προηγούμενων 40 ετών. .
| Γκιγιέρμο Βίλας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Guillermo Vilas (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 17 Αυγούστου 1952[1][2] Μαρ ντελ Πλάτα[1] |
| Κατοικία | Μπουένος Άιρες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή |
| Ύψος | 180 cm  |
| Βάρος | 75 kg |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντισφαιριστής[1] ποιητής[3] |
| Περίοδος ακμής | 1969 - 1992 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Διεθνής Αίθουσα Φήμης της Αντισφαίρισης (1991)[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Καριέρα
ΕπεξεργασίαΟ Βίλας μεγάλωσε στο παραθαλάσσιο θέρετρο του Μαρ ντελ Πλάτα και έπαιξε το πρώτο του τουρνουά το 1969[4]. Ήταν ειδικός σε χωμάτινα γήπεδα αλλά έπαιζε εξίσου καλά σε γήπεδα με γρασίδι και σκληρά.
Κέρδισε τέσσερις τίτλους Γκραντ σλαμ: το Γαλλικό Όπεν το 1977, το Αμερικανικό όπεν το 1977, το Αυστραλιανό Όπεν του 1978 και το 1979[5]. Ήταν επίσης φιναλίστ στο γαλλικό όπεν τρεις φορές το 1975, 1978 και 1982, και στο Αυστραλιανό όπεν το 1977. Το 1974 κέρδισε το "Masters Grand Prix", επιπλέον κέρδισε επτά τίτλους "Grand Prix Super Series" (1975-80) οι πρόδρομοι των σημερινών Masters 1000.
Το καλύτερο έτος της καριέρας του ήταν το 1977, όταν κέρδισε δύο από τα τέσσερα πρωταθλήματα Γκραντ σλαμ στο απλό και 16 από τους 31 τουρνουά της ΑΤΡ[5]. Το ρεκόρ του για το 1977 ήταν 145 νίκες έναντι 14 ηττών[5]. Με εξαίρεση το πρωτάθλημα του Masters στο τέλος του έτους[5], κέρδισε 72 από τους τελευταίους 73 αγώνες του ATP το 1977. Η υψηλότερη επιτυχία του αυτή την χρονιά ήταν η νίκη του στον τελικό του αμερικανικού όπεν επί του Τζίμι Κόνορςε με 2-6, 6-3, 7 -6 (7-4), 6-0[5].
Παρόλο που κέρδισε 16 ατομικούς τίτλους ATP, μεταξύ των οποίων το Γαλλικό όπεν και το Αμερικανικό όπεν και ήταν φιναλίστ στο Αυστραλιανό όπεν το 1977 ποτέ δεν του δόθηκε από την ATP το Νο 1 στον κόσμο κατά τη διάρκεια του 1977, λόγω του γεγονότος ότι οι βαθμολογίες κατά το χρόνο αυτό βασίστηκαν στον μέσο όρο των αποτελεσμάτων ενός παίκτη[6]. Αντίθετα ήταν Νο 2 πίσω από τον Τζίμι Κόνορς ο οποίος κέρδισε το Masters και έξι άλλους τίτλους και ήταν φιναλίστ στο Γουίμπλεντον και το Αμερικανικό όπεν το 1977[7]. Ο Αργεντινός δημοσιογράφος Eduardo Puppo και ο Ρουμάνος μαθηματικός Marian Ciulpan[8] διερεύνησαν τα αρχεία των τουρνουά του Βίλας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Βίλας έπρεπε να κατατάσσεται στην πρώτη θέση για πέντε εβδομάδες το 1975 καθώς και κατά τις δύο πρώτες εβδομάδες του 1976. Τον Μάιο του 2015 η ATP ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να μην χορηγήσει στον Βίλας τη θέση Νο 1, επειδή συνέβη στο διάστημα μεταξύ της δημοσίευσης των επίσημων βαθμολογιών[9].
Ο Βίλας αποχώρησε από την περιοδεία του ATP το 1989, αλλά εξακολουθούσε να παίζει στο ATP Challenger Series μέχρι το 1992[10]. Εισήχθη στη Διεθνή αίθουσα της φήμης το 1991[11].
Στο κύπελλο Ντέιβις αγωνίστηκε σε 14 διοργανώσεις από το 1970 έως το 1984 με ρεκόρ 57 νίκκες και 24 ήττες, με την Αργεντινή το 1981 ήταν φιναλίστ στον τελικό[12].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bud Collins: «The Bud Collins History of Tennis» (Αγγλικά) New Chapter Press. Νέα Υόρκη. 2010. σελ. 655. ISBN-13 978-0-942257-70-0.
- ↑ 2,0 2,1 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001. 147409.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Sports Network bio». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2015.(Αγγλικά)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Η Ταραμπίνι στην wta tennis
- ↑ Dicker, Ron (30 Αυγούστου 2004). «With Few Exceptions, the String Remains the Same». The New York Times. The New York Times Company. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2008.(Αγγλικά)
- ↑ Perry, Douglas (27 Μαΐου 2015). «Guillermo Vilas got robbed: Why the ATP made the wrong call about controversial No. 1 ranking». The Oregonian/OregonLive.com. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2016.(Αγγλικά)
- ↑ Diego Amuy (26 May 2015). «Guillermo Vilas has been number one in the world». BATennis World. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-08-05. https://web.archive.org/web/20170805093100/http://www.batennisworld.com/guillermo-vilas-has-been-number-one-in-the-world/?_r=1. Ανακτήθηκε στις 2017-11-25.(Αγγλικά)
- ↑ Clarey, Christopher (27 Μαΐου 2015). «Years Later for Guillermo Vilas, He's Still Not the One». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2016.(Αγγλικά)
- ↑ «Player activity – Guillermo Vilas». ATP World Tour. 1992. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2015.(Αγγλικά)
- ↑ Howard Fendrich (1 Ιανουαρίου 2009). «Federer stunned by del Potro in US Open final». USTA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2017.(Αγγλικά)
- ↑ ο Βίλας στο κύπελλο Ντέιβις