Ναι, αγαπάμε αυτή τη χώρα

To Ναι, αγαπάμε αυτή τη χώρα ή Για, βι έλσκερ ντέτε λάνε είναι ο εθνικός ύμνος της Νορβηγίας. Στην πρώτη στροφή παρουσιάζει το φυσικό -κυρίως- περιβάλλον της χώρας. Στη δεύτερη, ξεκινά μια ιστορική αναδρομή σε προσωπικότητες χρονικά μέχρι και τον Σβέρε Σίγκουρντσον, γνωστό για την εναντίωσή του στον Πάπα της Ρώμης, εντασσόμενο πιθανώς στην αντικληρικαλιστική περίοδο του Μπιόρνσον. Στην τρίτη μιλάει για στρατιωτικά κατορθώματα αγροτών και γυναικών (μεταξύ άλλων). Στην τέταρτη παρουσιάζει τους χωρικούς να προτιμούν να καίνε τις περιουσίες τους παρά να τις παραδίδουν σε εισβολείς. Στην πέμπτη υμνεί την ελευθερία που γεννήθηκε επιτέλους γι' αυτούς μετά από δύσκολους καιρούς, καθώς εκείνη την εποχή η χώρα τελούσε σε καθεστώς προσωπικής ένωσης με το θρόνο της Σουηδίας. Στην έκτη ισχυρίζεται πως ο εχθρός πέταξε μόνος του το όπλο διότι ήταν αδελφός τους και ότι τώρα πλέον τα τρία αδέλφια στέκουν ενωμένα. Τα τρία αδέλφια είναι η Δανία, η Σουηδία και η Νορβηγία. Πρόκειται για αναφορά στο κίνημα πανσκανδιναβισμού που καλλιεργήθηκε ανάμεσα στους δύο πολέμους των δουκάτων, αν και επισήμως η Σουηδία μάλλον κρατούσε απομονωτική πολιτική. Το κίνημα ήταν πιο πολύ ισχυρό στους κύκλους των φοιτητών και διανοουμένων. Στην προτελευταία στροφή καλεί τους Νορβηγούς/Βόρειους Άνδρες να ευχαριστούν τον Μεγάλο Θεό τους που απομάκρυνε τις συγκρούσεις του παρελθόντος. Στην τελευταία, αφού αρχίζει με τους πρώτους στίχους που απαντώνται και στην πρώτη, διακηρύττει ότι ο αγώνας των προγόνων τους, τούς έδωσε τη νίκη και ο δικός τους θα διασφαλίσει την ειρήνη.

Βασιλικός ύμνος της Νορβηγίας είναι ο Κονγκεσάνγκεν.

Σύγχρονη γλωσσικά απόδοση του εθνικού ύμνου (επίσημος ύμνος):

	Νορβηγικά	Μετάφραση
Πρώτη Στροφή	Ja, vi elsker dette landet, som det stiger frem, furet, værbitt over vannet, med de tusen hjem. Elsker, elsker det og tenker på vår far og mor og den saganatt som senker drømme på vår jord. Og den saganatt som senker, senker drømme på vår jord.	Ναί,αγαπάμε αυτή τη χώρα όπως ξεπροβάλλει ρωμαλέα,περίοπτη πάνω απ'τη θάλασσα, με τα χιλιάδες σπίτια Την αγαπάμε,την αγαπάμε και σκεφτόμαστε τον πατέρα και την μητέρα μας και την θρυλική νύχτα που στέλνει όνειρα στη γη μας και την θρυλική νύχτα που στέλνει όνειρα στη γη μας
Δεύτερη Στροφή	Dette landet Harald berget med sin kjemperad, dette landet Håkon verget medens Øyvind kvad; Olav på det landet malte korset med sitt blod, fra dets høye Sverre talte Roma midt imot..	Αυτή τη χώρα την ένωσε ο Χάραλ μαζί με τον στρατό των ηρώων του αυτήν την χώρα την προστάτεψε ο Χόκον ενώ ο Έιβιν (εδώ)τραγούδησε σε αυτή τη χώρα ο Όλαβ ζωγράφισε με το αίμα του το σταυρό, στα βουνά της ο Σβέρε τάχθηκε(μίλησε) εναντίον της Ρώμης.
Τρίτη στροφή	Bønder sine økser brynte hvor en hær dro frem, Tordenskiold langs kysten lynte, så den lystes hjem. Kvinner selv stod opp og strede som de vare menn; andre kunne bare grede, men det kom igjen!	Οι αγρότες τρόχιζαν τα τσεκούρια τους όταν ένας στρατός προέλαυνε, ο Τόρντενσιολ κατά μήκος των ακτών βροντούσε για να τον δούμε(τον στρατό) από το σπίτι μας Ακόμα και οι γυναίκες σηκώθηκαν και πολέμησαν σαν να ήταν άντρες άλλοι θα έκλαιγαν αλλά αυτό σύντομα θα τελείωνε!
Τέταρτη Στροφή	Visstnok var vi ikke mange, men vi strakk dog til, da vi prøvdes noen gange, og det stod på spill; ti vi heller landet brente enn det kom til fall; husker bare hva som hendte ned på Fredrikshald!!	Σίγουρα δεν ήμασταν πολλοί, αλλά ήμασταν αρκετοί όταν μας δοκίμαζαν μερικές φορές και υπήρχε στοίχημα, προτιμούσαμε να κάψουμε τη γη μας από το να δεχθούμε την ήττα απλά θυμηθείτε τι έγινε κάτω στο Φρέντρικσαλ!
Πέμπτη Στροφή	Hårde tider har vi døyet, ble til sist forstøtt; men i verste nød blåøyet frihet ble oss født. Det gav faderkraft å bære hungersnød og krig, det gav døden selv sin ære – og det gav forlik.!	Αντιμετωπίσαμε σκληρούς καιρούς που τώρα τέλειωσαν αλλά και στη χειρότερη συμφορά,μια ελευθερία με γαλάζια μάτια (μας)γεννήθηκε Έδωσε δύναμη πατρική να αντεξούμε την πείνα και τον πόλεμο μας έδωσε ο ίδιος ο θάνατος τιμή και (στο τέλος) συμφιλίωση.
Έκτη Στροφή	Fienden sitt våpen kastet, opp visiret for, vi med undren mot ham hastet, ti han var vår bror. Drevne frem på stand av skammen gikk vi søderpå; nu vi står tre brødre sammen, og skal sådan stå!	Ο εχθρός πέταξε το όπλο του ο γείσος σηκώθηκε εμείς,με έκπληξη,σπεύσαμε γιατί ήταν αδερφός μας. Σταθήκαμε μπροστά,με ντροπή πήγαμε στο νότο τώρα τα τρία αδέρφια στεκόμαστε ενωμένα και έτσι θα στεκόμαστε για πάντα.
Έβδομη Στροφή	Norske mann i hus og hytte, takk din store Gud! Landet ville han beskytte, skjønt det mørkt så ut. Alt hva fedrene har kjempet, mødrene har grett, har den Herre stille lempet så vi vant vår rett.	Νορβηγοί στα σπίτια και τις καλύβες σας, ευχαριστήστε τον μεγάλο σας Θεό! Ήθελε την χώρα να προστατεύσει παρ'όλο που οι καιροί ήταν σκληροί. (Πάνω από)Όλες τις μάχες που πολέμησαν οι πατέρες και κλάψαν οι μάνες ο Κύριος σιωπηλά κινήθηκε για να κερδίσουμε τα δικαιώματά μας.
Όγδοη Στροφή	Ja, vi elsker dette landet, som det stiger frem, furet, værbitt over vannet, med de tusen hjem. Og som fedres kamp har hevet det av nød til seir, også vi, når det blir krevet, for dets fred slår leir.	Ναί,αγαπάμε αυτή τη χώρα όπως ξεπροβάλλει ρωμαλέα,περίοπτη πάνω απ'τη θάλασσα, με τα χιλιάδες σπίτια Και όπως ο μόχθος των πατέρων την σήκωσε από ανάγκη για νίκη έτσι και μεις,όταν ζητηθεί για την ειρήνη της(ελευθερία) θα πολεμήσουμε.

Το αυθεντικό ποίημα του Bjørnstjerne Bjørnson:

Ja, vi elsker dette landet,
som det stiger frem
furet, vejrbidt over vandet
med de tusen hjem, -
elsker, elsker det og tænker
på vor far og mor
og den saganat, som sænker
drømme på vor jord.

Dette landet Harald bjerged
med sin kjæmperad,
dette landet Haakon værged,
medens Øjvind kvad;
Olav på det landet malte
korset med sit blod,
fra dets høje Sverre talte
Roma midt imot.

Bønder sine økser brynte,
der en hær drog frem;
Tordenskjold langs kysten lynte,
så den lystes hjem.
Kvinder selv stod op og strede,
som de vare mænd;
andre kunde bare græde;
men det kom igjen!

Visstnok var vi ikke mange;
men vi strak dog til,
da vi prøvdes nogle gange,
og det stod på spil;
ti vi heller landet brændte,
end det kom til fald;
husker bare, hvad som hændte
ned på Fredrikshald!

Hårde tider har vi døjet,
blev tilsist forstødt;
men i værste nød blåøjet
frihed blev os født.
Det gav faderkraft at bære
hungersnød og krig,
det gav døden selv sin ære -
og det gav forlig.

Fienden sit våben kasted,
op visiret for,
vi med undren mod ham hasted;
ti han var vor bror.
Drevne frem på stand af skammen
gik vi søderpå;
nu vi står tre brødre sammen
og skal sådan stå!

Norske mand i hus og hytte,
tak din store gud!
landet vilde han beskytte,
skjønt det mørkt så ud.
Alt, hvad fædrene har kjæmpet,
mødrene har grædt,
har den Herre stille læmpet,
så vi vandt vor ret.

Ja, vi elsker dette landet,
som det stiger frem
furet, vejrbidt over vandet
med de tusen hjem.
Og som fædres kamp har hævet
det af nød til sejr,
også vi når det blir krævet,
for dets fred slår lejr.