Βίκους Λόνγκους
Βίκους Λόνγκους (λατινικά: Vicus Longus), δηλαδή Μακρά Οδός,[1] ήταν ονομασία δρόμου στην Περιοχή VI της αρχαίας Ρώμης, που ένωνε τη Σουβούρα με την κορυφή του Κυρινάλιου λόφου κατά μήκος της κοιλάδας μεταξύ του Κυρινάλιου και του Βιμινάλιου λόφου.
| Βίκους Λόνγκους | |
|---|---|
| Είδος | οδός |
| Χώρα | Ιταλία |
| δεδομένα (π) | |
Ο Τ. Λίβιος (Χ.23.6.) τον αναφέρει σε σχέση με την αφιέρωση ενός βωμού στην Aιδώ Πληβεία (Pudicitia Plebeia) το 296 π.Χ.: αναφέρει ότι επάνω στον δρόμο υπήρχαν ιερά στη θεά του Πυρετού (Febris) και την Τύχη (Fortuna). Το όνομά του επιβεβαιώνεται από δύο επιγραφές της αυτοκρατορικής εποχής (CIL VI, 9736, CIL VI 10023). Ένα μεγάλο τμήμα του άκρου του δρόμου καταστράφηκε, για να κτιστούν οι Θέρμες του Διοκλητιανού.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- L Richardson Junior, A New Topographical Dictionary of Ancient Rome, σελ 425
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Βλ. χάρτη Αρχαίας Ρώμης, στο: «Ρώμη». Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν. 11. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Ελευθερουδάκη. 1931. σελ. 213.