Α.Ο. Άρης Σύρου

Α.Ο. Άρης Σύρου
Όνομα	Αθλητικός Όμιλος "Άρης" Σύρου
Ίδρυση	1928 ως Π.Α.Σ. Άρης Σύρου; 1987 ως Α.Ο. Άρης Σύρου
Χρώματα	Κίτρινο, Μαύρο

Ο Π.Α.Σ. Άρης Σύρου υπήρξε ο πιο ιστορικός αθλητικός σύλλογος της Σύρου. Ιδρύθηκε το 1928 σαν αποκλειστικά ποδοσφαιρικός σύλλογος αλλά αναγνωρίστηκε ως επίσημο σωματείο από την ΕΠΟ μεταπολεμικά. Το 1968 συγχωνεύτηκε με την ομάδα Ελλάς Σύρου και δημιουργήθηκε ο Α.Ο. Σύρου. Επανιδρύθηκε το 1987 ως Α.Ο. "Άρης" και διατηρεί τμήματα μπάσκετ, που έχει αγωνιστεί στη Γ΄ Εθνική ανδρών και βόλεϊ, επίσης με παρουσίες στη Γ΄ Εθνική.

Τμήμα Ποδοσφαίρου

Ίδρυση και πρώτα φιλικά

Ο Άρης Σύρου το 1932.

Ο "ΠΑΣ Άρης Σύρου" ιδρύθηκε το 1928 ως ποδοσφαιρικό σωματείο από τους Μηνά Διακάκη, Κων. Αραγιάννη και Κων. Βελισσαρόπουλο αλλά αναγνωρίστηκε από το πρωτοδικείο τον Ιούλιο του 1946.^[1] Προπολεμικά αναφέρεται πως τα Χριστούγεννα του 1934 επιβλήθηκε με 3-2 (ημίχρονο 0-0) του πρωταθλητή Σύρου "Ερμή" με σκόρερ τον Λιάβαρη. Ο αγώνας έγινε στο γήπεδο της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών με διαιτητή τον Δ. Βελισσαρόπουλο, ενώπιον εκατοντάδων φιλάθλων :

" Σήμερον ημέραν των Χριστουγέννων οι φίλαθλοι της νήσου μας παρηκολούθησαν τον μετ' αγωνίας αναμενόμενον ποδοσφαιρικόν αγώνα μεταξύ της πρωταθλητρίας της πόλεώς μας "Ερμής" και της διεκδικητρίας του πρωταθλήματος "Άρης".^[2]

Μεταπολεμικά πρωτοαναφέρεται στις 4 Αυγούστου 1946, όταν φιλοξένησε τον Ολυμπιακό Ταμπουρίων από τον οποίο ηττήθηκε με 2-5 σε φιλικό αγώνα.^[3] Στις 8 Σεπτεμβρίου φιλοξένησε την Υπεροχή Νεαπόλεως (σημερινός Αστέρας Εξαρχείων). Δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα αλλά η Υπεροχή δημοσίευσε ευχαριστήρια επιστολή για τη φιλοξενία:

"Το Δ.Σ. και οι ποδοσφαιρισταί της Υπεροχής Νεαπόλεως ευχαριστούν θερμώς το Δ.Σ., ποδοσφαιριστάς και φιλάθλους του Άρεως Σύρου δια τας πολλαπλάς των περιποιήσεις. Συγκινητικαί και αλησμόνητοι θα μείνουν εις όλους αι εξαιρετικαί περιποιήσεις των κ.κ. Δεσύπρη, Κορφιάτου και Αλέκου."^[4]

Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους από κοινού με την Ελλάς Σύρου "εζήτησαν να εγγραφούν εις την δύναμιν της ΕΠΟ και εις την Ένωσιν Αιγαίου".^[5] Όμως, η αίτηση του Άρη δεν έγινε δεκτή, η δε Ελλάς έγινε μέλος της ΕΠΟ αλλά χωρίς να ενταχθεί σε κάποια Ένωση.^[6] Έτσι ο Άρης βρέθηκε εκτός επίσημων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων. Συνέχισε να δίνει μόνο φιλικά ματς και να ενισχύει με παίκτες του τη "Μικτή Σύρου", όταν αγωνιζόταν με αντιπάλους ισχυρές ομάδες του κέντρου ή κλιμάκια της Εθνικής Ενόπλων.

Επίσης, από κοινού με την "Ελλάδα Σύρου" διοργάνωναν φιλικά τουρνουά, καλύπτοντας τα έξοδα φιλοξενίας των αντιπάλων. Τη σεζόν 1946-47 είναι γνωστά τα φιλικά του Άρη με: Άτλαντα Δραπετσώνας (2-2), Άρη Αγ. Διονυσίου Πειραιά (1-0), Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών (1-4) κ.ά. Στις 26 Φεβρουαρίου 1947 με τη "Μικτή Σύρου" που νίκησε 3-1 τη Σχολή Εφέδρων μετείχαν έξι παίκτες του Άρεως, οι: Δεναξάς (τερμ.), Στυνάκης, Σκορδής, Βασιλικός, Κορφιάτης, Ρούσος.^[7]

Οι αγώνες με την Ελλάδα

Στις 2 Μαρτίου 1947 δόθηκε ένας αγώνας μεταξύ των παικτών των δύο συριανών ομάδων, οι οποίοι δεν αγωνίστηκαν με τα χρώματα των ομάδων τους αλλά ως Μικτές Σύρου Α΄ και Β΄, αποτελούμενες από παίκτες και των δυο ομάδων ώστε να είναι περίπου ισοδύναμες. Το αποτέλεσμα 6-5 υπέρ της Μικτής Β΄. Οι συριανοί παίκτες που αγωνίστηκαν ήταν:^[8]

Μικτή Α΄: Δεναξάς, Στυνάκης, Σκαρόπουλος, Σκορδής, Βασιλικός, Κουμπής, Μπαλτάς, Κορφιάτης, Λιγνός, Ρούσσος, Αγιωτάκης.
Μικτή Β΄: Κουκουδάκης, Μπούρμπουλης,), Θεοδώρου Ι & ΙΙ, Χαλκιάς Ι & ΙΙ, Διαμαντίδης, Μηλιώτης, Αργουδέλης, Παπαδάτος, Ξαγοράρης.

Το πρώτο γνωστό ματς μεταξύ των δύο συριανών συλλόγων διεξήχθη στις 30 Ιανουαρίου 1948 παρουσία 6.000 θεατών και των επισήμων αρχών. Νικήτρια ανδείχθηκε η "Ελλάς" με 2-0 (0-0) με γκολ των Ξαγοράρη 70΄ και Λιγνού 85΄.^[9]

Αν και ανεπίσημο σωματείο, ο Άρης ήταν γνωστός και εκτός Σύρου, όπως αποδεικνύει ένα δημοψήφισμα για το δημοφιλέστερο επαρχιακό σωματείο που διοργάνωσε το 1949 η "Αθλητική Ηχώ" μεταξύ των αναγνωστών της, στο οποίο ο Άρης πήρε 91 ψήφους (27η θέση), αφήνοντας πίσω του γνωστούς συλλόγους, όπως: Παναρκαδικός, Δόξα Δράμας, Παναιγιάλειος, Ολυμπιακός Χαλκίδας κλπ.^[10]

Αναγνώριση και ένταξη στην ΕΠΟ

Ο "Άρης Ερμουπόλεως" αναγνωρίστηκε ως νόμιμος σύλλογος από το Υπ. Παιδείας τον Μάιο του 1951.^[11] Το 1952 εντάχθηκε και στην ΕΠΟ χωρίς να ενταχθεί σε συγκεκριμένη Ένωση. Έτσι, μετείχε μόνο στο Κύπελλο Ελλάδος και στο άτυπο πρωτάθλημα Σύρου με αντιπάλους την Ελλάδα Σύρου και τον Κεραυνό Άνω Σύρου (που νομιμοποιήθηκε επίσης το 1951 από το Υπ. Παιδείας). Στις αρχές της δεκαετίας του '50 στον Άρη αγωνίζονταν οι: Θεοδώρου, Δαφνάς, Τζουβελέκης, Αγωιτάκης, Δαμίγος, Βαπτισμάς, Δούναβης, Γαβαλάς, Καλαφάτης, Γεράρδης, Τορνάρης, Λαιμός, Κρεατσούλας.

Εκτός από ποδοσφαιρική δράση, το Νοέμβριο του 1950 ο Άρης διοργάνωσε αγώνες στίβου στο στάδιο της Σχολής Εφέδρων με τη συμμετοχή μαθητών του Γυμνασίου, εφέδρων της Σχολής και μαθητριών του Γυμνασίου Θηλέων.^[12]

Πορεία στο Κύπελλο Ελλάδος

Στην πρώτη συμμετοχή του, τη σεζόν 1952-53, απέκλεισε την συμπολίτισσα Ελλάδα με 2-1 στις 19 Οκτωβρίου 1952.^[13]^[14] Στον επόμενο γύρο αρχικά είχε κληρωθεί με τον Πολυκράτη Σάμου, ο οποίος αποσύρθηκε διότι δεν μπορούσε να καλύψει τα έξοδα μετάβασης του Άρη στη Σάμο, όπως προέβλεπε ο κανονισμός του Κυπέλλου. Τότε ο Άρης ζήτησε να αγωνιστεί με αθηναϊκή ομάδα για περισσότερες εισπράξεις. Όμως, ένα λάθος των άπειρων παραγόντων του, τού στοίχισε τον αποκλεισμό. Ένα παιχνίδι που έδωσαν με μια μικτή ομάδα του Λιμενικού χωρίς την άδεια της ΕΠΟ, επέφερε μια 45ήμερη τιμωρία από κάθε αγώνα και φυσικά τον αποκλεισμό από τη συνέχεια του Κυπέλλου.

Τη σεζόν 1953-54 ξεκίνησε αποκλείοντας την Ελλάδα με 3-2 στην παράταση (προηγήθηκε 0-2 η Ελλάς με τον Χατζηνιάν 10΄, 15΄) με γκολ των Δαφνά (30΄), Δαμίγου (85΄) και (104΄).^[15] Στη συνέχεια υποδέχτηκε τον Ατρόμητο Πειραιά, σε έναν επεισοδιακό αγώνα που διεκόπη στο 86΄, όταν φίλαθλοι εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο θεωρώντας πως το νικητήριο γκολ που μόλις είχε πετύχει ο Ατρομήτος ήταν οφσάιντ (σκορ 2-1).^[16]

Τη σεζόν 1954-55, αφού απέκλεισε την Ελλάδα, παρά λίγο να πετύχει τη μεγάλη έκπληξη με αντίπαλο την Προοδευτική, με την οποία έπαιξε τρεις φορές. Ο αγώνας διεξήχθη στη Σύρο με σφοδρή κακοκαιρία αλλά διεκόπη στο ημίχρονο λόγω ακαταλληλότητας του γηπέδου, ενώ ο Άρης προηγείτο στο σκορ με 1-0.^[17] Ξανάγινε ένα μήνα αργότερα στη Νίκαια, όπου ο Άρης απέσπασε ισοπαλία 0-0, έπειτα από ημίωρη παράταση με πρωταγωνιστή τον τερματοφύλακα Λαιμό, ενώπιον 3.000 θεατών.^[18] Ο αγώνας επαναλήφθηκε την επόμενη ημέρα, οπότε αποκλείστηκε από ένα γκολ στο 75΄, αφού προηγουμένως ο Λαιμός είχε αποκρούσει πέναλτι.^[19] Στην επιστροφή του στη Σύρο γνώρισε αποθεωτική υποδοχή από χιλιάδες φιλάθλους που έσπευσαν στο λιμάνι.

Τη σεζόν 1955-56, αφού απέκλεισε την Ελλάδα με 1-0 (Δαμίγος 32), στη συνέχεια απέκλεισε την Παλαιά Κοκκινιά με 2-1 (Παπουτσάκης, Δαμίγος) αλλά δεν είναι γνωστός ο επόμενος αντίπαλος.^[20]

Τη σεζόν 1956-57 απέκλεισε την Ελλάδα (η οποία προηγουμένως είχε αποκλείσει τη νέα ομάδα "Α.Ο. Ερμούπολις") και στη συνέχεια αποκλείστηκε από τους "Φιλάθλους Πειραιά" αλλά δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα.^[21]

Τη σεζόν 1957-58 μπήκε στην ιστορία του θεσμού, όταν κληρώθηκε με τον Εθνικό Πειραιά και ηττήθηκε με 0-10, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκορ στην ιστορία του Κυπέλλου Ελλάδος.^[22]

Τέλος, τη σεζόν 1958-59 στον αγώνα "Άρη-Ελλάδος" υπήρξε υπερβολικός φανατισμός, με αποτέλεσμα ο διαιτητής να διακόψει τον αγώνα στο 22΄ της παράτασης ενώ το σκορ ήταν 2-1 υπέρ της Ελλάδος, όταν του επιτέθηκε ο Γαλαίος του Άρη. Ο Άρης μηδενίστηκε, ο παίκτης τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενός έτους, ενώ με ένα μήνα τιμωρήθηκαν οι Δούναβης (Άρη) και Ιωσηφίδης (Ελλάδος) που συνεπλάκησαν μεταξύ τους. Τελικά, μηδενίστηκε και η Ελλάς διότι ο παίκτης της Μιχάλοβιτς δεν είχε έγκυρο δελτίο.^[23]

Συγχώνευση με Ελλάδα

Το 1968 η δικτατορία επέβαλε τη συγχώνευση του Άρη Σύρου με την Ελλάδα Σύρου, από την οποία δημιουργήθηκε ο Α.Ο. Σύρου. Το αντάλλαγμα ήταν η ένταξη του νεού συλλόγου στην Ε.Π.Σ. Πειραιώς, όπου ανέβηκε αμέσως τις κατηγορίες και έφτασε στη Β΄ Εθνική. Παρά την ίδρυση του ΑΟ Σύρου, φαίνεται πως ο Άρης συνέχισε να υπάρχει για κάποιο διάστημα, διότι τον Ιούνιο του 1971 υπέβαλε αίτηση ένταξης στην ΕΠΣ Πειραιά.^[24] Όμως, στην Ένωση εντάχθηκε ο Αστήρ Σύρου.

Επανίδρυση

Το 1997 παλιοί παράγοντες του συλλόγου, σε συνεργασία με νεώτερους φιλάθλους, ίδρυσαν ξανά το σύλλογο χρησιμοποιώντας το καταστατικό του συλλόγου "Α.Ο. ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΣΥΡΟΥ", τον οποίο μετονόμασαν σε "Α.Ο. Άρης Σύρου".

Τμήμα Καλαθοσφαίρισης

Το 1997 ο Α.Ο. "Άρης" ίδρυσε το Τμήμα και εντάχθηκε στην Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Κυκλάδων. Έχει κατακτήσει μια φορά τον τίτλο στο πρωτάθλημα ανδρών Κυκλάδων και Αιγαίου και τη σεζόν 2000-01 αγωνίστηκε στη Γ΄ Εθνική. Επίσης, διατηρεί τμήμα γυναικών και τμήματα υποδομής παίδων και εφήβων. Το 2002 κατέκτησε το πρωτάθλημα Εφήβων και έφτασε ως τα προημιτελικά του πανελληνίου πρωταθλήματος.

Τίτλοι-Διακρίσεις

Πρωτάθλημα Κυκλάδων ανδρών (1): 2000
Πρωτάθλημα Αιγαίου ανδρών (1): 2000
Πρωτάθλημα Κυκλάδων εφήβων (1): 2002
Πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων: 2002 (Προημιτελικά)
Στη Γ΄ Εθνική
- 2000-01 (2ος όμιλος Νότου): 13η θέση/14 ομ., 30 β. (4 ν.-22 ήτ.) (υποβιβασμός)

Τμήμα Πετοσφαίρισης

Τον Μάϊο του 1988 εγγράφεται η "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ" Α.Ο. στην ΕΟΠΕ. Από το 1997 με την μετονομασία σε "Α.Ο. ΑΡΗΣ ΣΥΡΟΥ" η ομάδα ανήκει στην Τοπική Επιτροπή Κυκλάδων της Ζ’ Περιφέρειας (Νήσων) της Ε.Ο.ΠΕ. Έχει ανδρικό τμήμα και τμήματα υποδομής. Το 2003 πήρε τον τίτλο και τις σεζόν 2004 έως 2006 αγωνίστηκε στη Γ΄ Εθνική. Το Τμήμα σήμερα δεν υπάρχει.

Τίτλοι-Διακρίσεις

Πρωταθλητής Νήσων: 2004
Γ΄ Εθνική: σεζόν 2004-05 και 2005-06

Παραπομπές

Πηγές

[1] "Τα δύο Σωματεία της Σύρου", "Αθλητική Ηχώ", 12/4/1951, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[2] «"Αθλητικός Χρόνος", 2/1/1935, ψηφ. σελ. 221, ανταπόκριση του Γ. Χρ. Θανόπουλου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2012.

[3] "Αθλητική Ηχώ", 8/8/1946, σ. 2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[4] "Αθλητική Ηχώ", 12/9/1946, σ. 2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[5] "Η Ελλάς και ο Άρης Σύρου επισημοποιούνται", "Αθλητική Ηχώ", 17/10/1946, σ. 2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[6] "Ενεκρίθη η εγγραφή εις την ΕΠΟ των κάτωθι σωματείων... ποδοσφαιρικό σύλλογος "Ελλάς" Σύρου απ' ευθείας εις την ΕΠΟ", "Αθλητική Ηχώ", 7/11/1946, σ. 2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[7] "Αθλητική Ηχώ", 27/2/1947, σ. 2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[8] "Αθλητική Ηχώ", 3/3/1947, σ. 2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[9] "Αθλητική Ηχώ", 31/1/1948, σ. 2^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[10] "Αθλητική Ηχώ", 3/9/1949, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[11] "Ο νέος κατάλογος των νομιμοποιηθέντων Σωματείων", "Αθλητική Ηχώ", 19/5/1951, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[12] "Αθλητική Ηχώ", 15/11/1950, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[13] "Αθλητική Ηχώ", 15/10/1952, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[14] "Αθλητική Ηχώ", 21/10/1952, σ. 1.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[15] "Αθλητική Ηχώ", 21/10/1953, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[16] "Αθλητική Ηχώ", 4/11/1953, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[17] "Αθλητική Ηχώ", 5/1/1955, σ. 1.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[18] "Ο Άρης Σύρου υπεχρέωσε χθες σε ισοπαλία 0-0 την Προοδευτική", "Αθλητική Ηχώ", 7/1/1955, σσ. 1-2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[19] "4 ώρας και 15΄ λεπτά εχρειάσθη η Προοδευτική δια να αποκλείσει τον Άρη Σύρου με 1-0", "Αθλητική Ηχώ", 8/1/1955, σσ. 1-2.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[20] "Αθλητική Ηχώ", 27/12/1955^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[21] "Αθλητική Ηχώ", 10/2/1957^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[22] Οι μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του Κυπέλλου Ελλάδος

[23] "Αθλητική Ηχώ", 14/11/1958, σ. 4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[24] Αθλητική Ηχώ, 13/6/1971, σ.4.^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]