Αστέρας του Μπάρναρντ
Συντεταγμένες: 
17h 57m 48.5s, +04° 41′ 36″
O Αστέρας του Μπάρναρντ (Barnard's Star) είναι πολύ χαμηλής μάζας ερυθρός νάνος αστέρας σε απόσταση περίπου έξι ετών φωτός από τη Γη ο οποίος εμφανίζεται στον αστερισμό Οφιούχο. Είναι ο τέταρτος κοντινότερος αστέρας στον Ήλιο, μετά από τους τρεις αστέρες του συστήματος του Άλφα Κενταύρου.[4]. Παρά την εγγύτητά του στη Γη, το φαινόμενο μέγεθος του είναι 9, δηλαδή δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ είναι περισσότερο φωτεινός στο υπέρυθρο από ό,τι στο ορατό φως. O αστέρας πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό αστρονόμο Έντουαρντ Έμερσον Μπάρναρντ, ωστόσο δεν ήταν ο πρώτος που τον παρατήρησε καθώς εμφανιζόταν στους αστρονομικούς πίνακες του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1888 και το 1890. Το 1916 μετρήθηκε από τον Μπάρναρντ η ιδία κίνηση του στα 10,3 arcseconds ανά έτος, γεγονός που τον κατατάσσει μέχρι και σήμερα τον αστέρα με τη μεγαλύτερη κίνηση σε σχέση με τον Ήλιο. [5] Ο Αστέρας του Μπάρναρντ είναι μεταξύ των πλέον μελετημένων άστρων λόγω της εγγύτητας του και της ιδανικής του θέσης για παρατήρηση κοντά στον Ουράνιο Ισημερινό.[6] Ιστορικά η έρευνα του αστέρα έχει εστιαστεί στη μέτρηση των χαρακτηριστικών του και της αστρομετρίας του και για να διερευνηθεί η πιθανότητα να έχει εξωπλανήτες.
 Η θέση του Αστέρα του Μπάρναρντ ( ο νότος είναι προς τα πάνω) | |
| Αστερισμός | Οφιούχος |
|---|---|
| Συντεταγμένες (εποχή ): | 17h 57m 48.49803s[1] |
| Φαινόμενο μέγεθος | 9,511[2] |
| Φασματικός τύπος | M4.0V[3] |
| Απόσταση από τη Γη | 5,978 έτη φωτός |
Χαρακτηριστικά
ΕπεξεργασίαΟ Αστέρας του Μπάρναρντ είναι ένας ερυθρός νάνος τύπου M4, πολύ αμυδρός για να παρατηρηθεί χωρίς τηλεσκόπιο. Το φαινόμενο μέγεθός του είναι 9,5. Η ηλικία του πιθανολογείται από 7 έως 12 δισεκατομμύρια χρόνια ως εκ τούτου είναι πολύ γηραιότερος του Ήλιου και πρέπει να είναι από τα παλιότερα αστέρια του Γαλαξία.[7] O Αστέρας του Μπάρναρντ έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος της περιστροφικής του ενέργειας καθώς οι περιοδικές μικρές αλλαγές της φωτεινότητας του δείχνουν ότι περιστρέφεται μία φορά ανά 130 ημέρες [8](ο Ήλιος περιστρέφεται κάθε 25 ημέρες).
Σχέδιο Δαίδαλος
ΕπεξεργασίαΟ Αστέρας του Μπάρναρντ μελετήθηκε ως μέρος του σχεδίου Δαίδαλος. Μεταξύ του 1973 και του 1978 η μελέτη αυτή πρότεινε το μη επανδρωμένο διαστρικό ταξίδι στον αστέρα με τεχνολογία του κοντινού μέλλοντος που τοποθετούνταν στις αρχές του 21ου αιώνα[9] Ο Αστέρας του Μπάρναρντ επιλέχθηκε με βάση την υψηλή πιθανότητα να διαθέτει εξωπλανήτες.[10]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Van Leeuwen, F. (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction». Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653. doi:. Bibcode: 2007A&A...474..653V.
- ↑ Koen, C.; Kilkenny, D.; Van Wyk, F.; Marang, F. (2010). «UBV(RI)C JHK observations of Hipparcos-selected nearby stars». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 403 (4): 1949. doi:. Bibcode: 2010MNRAS.403.1949K.
- ↑ Gizis, John E. (1997). «M-Subdwarfs: Spectroscopic Classification and the Metallicity Scale». Astronomical Journal 113: 806. doi:. Bibcode: 1997AJ....113..806G. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_1997-02_113_1694/page/806.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2017.
- ↑ Barnard, E. E. (1916). «A small star with large proper motion». Astronomical Journal 29 (695): 181. doi:. Bibcode: 1916AJ.....29..181B.
- ↑ Dawson, P. C.; De Robertis, M. M. (2004). «Barnard's Star and the M Dwarf Temperature Scale». The Astronomical Journal 127 (5): 2909. doi:. Bibcode: 2004AJ....127.2909D. http://iopscience.iop.org/1538-3881/127/5/2909/203416.text.html.
- ↑ Riedel, A. R.; Guinan, E. F.; DeWarf, L. E.; Engle, S. G.; McCook, G. P. (May 2005). «Barnard's Star as a Proxy for Old Disk dM Stars: Magnetic Activity, Light Variations, XUV Irradiances, and Planetary Habitable Zones». Bulletin of the American Astronomical Society 37: 442. Bibcode: 2005AAS...206.0904R.
- ↑ Benedict, G. Fritz; McArthur, Barbara; Nelan, E.; Story, D.; Whipple, A. L.; Shelus, P. J.; Jefferys, W. H.; Hemenway, P. D. και άλλοι. (1998). «Photometry of Proxima Centauri and Barnard's star using Hubble Space Telescope fine guidance senso 3». The Astronomical Journal 116 (1): 429. doi:. Bibcode: 1998AJ....116..429B. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_1998-07_116_1/page/429.
- ↑ Bond, A.; Martin, A.R. (1976). «Project Daedalus — The mission profile». Journal of the British Interplanetary Society 29 (2): 101. Bibcode: 1976JBIS...29..101B. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-10-20. https://web.archive.org/web/20071020144727/http://md1.csa.com/partners/viewrecord.php?requester=gs&collection=TRD&recid=A7618970AH&q=project+daedalus&uid=788304424&setcookie=yes. Ανακτήθηκε στις August 15, 2006.
- ↑ Darling, David (Ιουλίου 2005). «Daedalus, Project». The Encyclopedia of Astrobiology, Astronomy, and Spaceflight. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2006.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΕξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- «Barnard's Star». SolStation. (αγγλικά)
- Darling, David. «Barnard's Star». The Encyclopedia of Astrobiology, Astronomy, and Spaceflight. (αγγλικά)
- Schmidling, Jack. «Barnard's Star». Jack Schmidling Productions, Inc. Amateur work showing Barnard's Star movement over time. (αγγλικά)
- Johnson, Rick. «Barnard's Star».[νεκρός σύνδεσμος] Animated image with frames approx. one year apart, beginning in 2007, showing the movement of Barnard's Star. (αγγλικά)
