Αριαράμνης Β΄ της Καππαδοκίας

(Ανακατεύθυνση από Αριαράμνης Β' της Καππαδοκίας)

Ο Αριαράμνης Β', γνωστός επίσης ως Αριάμνης, Αριαμένης, Αρταμένης και Αριάμναιος, ήταν ηγεμόνας του βασιλείου της Καππαδοκίας κατά την ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Αριαραθιδών. Πατέρας του ήταν ο προκάτοχός του, Αριαράθης Β'. Τα νομίσματα του Αριαράμνη είναι οι πρώτες ασφαλώς ταυτισμένες νομισματικές εκδόσεις των Αριαραθιδών όπου χρησιμοποιείται η ελληνική γλώσσα. Επίσης, στον ίδιο ηγεμόνα αποδίδεται η ίδρυση της ομώνυμης πόλης Αριαράμνειας.[1]

Αριαράμνης Β' της Καππαδοκίας
Νόμισμα με παράσταση του Αριαράμνη Β΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος2ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΑριαράθης Γ' της Καππαδοκίας
ΓονείςΑριαράθης Β' της Καππαδοκίας
ΟικογένειαΔυναστεία των Αριαραθιδών
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Οι νεότεροι ερευνητές δεν συμφωνούν αναφορικά με τη χρονολόγηση της ηγεμονίας του Αριαράμνη. Όσοι υιοθετούν τη μαρτυρία του Διοδώρου του Σικελιώτη υποστηρίζουν ότι ο Αριαράμνης ηγήθηκε της Μεγάλης Καππαδοκίας την περίοδο 280-230 π.Χ. περίπου. Επικρατέστερη όμως είναι η άποψη που, απορρίπτοντας τη γενεαλογία αυτή, χρονολογεί την ηγεμονία του την περίοδο 250-225 π.Χ. Επίσης είναι άγνωστο κατά πόσο έφερε επίσημα τον τίτλο του «βασιλέως», καθώς στα νομίσματά του δε φέρει βασιλικά διακριτικά.[1]

Από τους τρεις γιους του Αριαράθη Β', διάδοχός του ορίστηκε ο Αριαράμνης ως πρωτότοκος. Ο τελευταίος επεδίωξε τη δημιουργία συγγενικών δεσμών με τον Οίκο των Σελευκιδών, ηγεμόνων της Συρίας.[2] Συγκεκριμένα πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με τον ιστορικό Διόδωρο, γάμος ανάμεσα στην πριγκίπισσα της Συρίας, τη Στρατονίκη, και το διάδοχο της Καππαδοκίας, τον Αριαράθη Γ'.[1][2] Κατά μια εκδοχή η προσάρτηση της Καταονίας στην Καππαδοκία πραγματοποιήθηκε τη συγκεκριμένη περίοδο, με την περιοχή αυτή να μεταβιβάζεται ως προίκα.[1] Επίσης κάποια κόρη του Αριαράμνη παντρεύτηκε τον Αντίοχο Ιέρακα (242-228/7 π.Χ.), πρίγκιπα τον Σελευκιδών που μαχόταν τον αδερφό του, Σέλευκο Β'. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ιουστίνου ο Αντίοχος φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα από τον πεθερό του, ωστόσο αναγκάστηκε να διαφύγει διακρίνοντας πως κινδύνευε.[3]

Τον Αριαράμνη, σύμφωνα με τις πηγές, χαρακτήριζε μεγάλη αφοσίωση στα παιδιά του. Έτσι, όρισε συμβασιλιά το γιο του μοιραζόμενος μαζί του την εξουσία επί ίσοις όροις. Μετά το θάνατό του, ο Αριαράθης Γ' συνέχισε να κυβερνά μοναχός του.[2]

Χρονολόγιο

Επεξεργασία
Έτος (π.Χ.) Γεγονός
Γέννηση του Αριαράμνη Β', γιου του ηγεμόνα της Καππαδοκίας, Αριαράθη Β'.
280 π.Χ. Ο Αριαράμνης Β' διαδέχεται τον πατέρα του μετά το θάνατό του.
π. 255 π.Χ. Η Καππαδοκία ανεξαρτητοποιείται οριστικά από τους Σελευκίδες.
250 π.Χ. Έτερη πιθανή ημερομήνία έναρξης της βασιλείας του Αριαράμνη Β'.
230 π.Χ. Πιθανή χρονολογία λήξης της βασιλείας του Αριαράμνη Β'.
π. 227 π.Χ. Ο Αντίοχος Ιέραξ καταφεύγει στην αυλή του πεθερού του, Αριαράμνη Β'.
225 π.Χ. Έτερη πιθανή χρονολογία λήξης της βασιλείας του Αριαράμνη Β'.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Σοφού, Αθανασία (30 Μαΐου 2002). «Αριαράμνης». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού - Μικρά Ασία. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2009. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Διόδωρος ο Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», §31.19
  3. Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή του Πομπήιου Τρόγου», 27.3

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Beloch K.J., «Griechische Geschichte», 4. Bd. 2. Die Griechische Weltherrschaft, Berlin – Leipzig 1927
  • Ritter H.W., «Diadem und Königsherrschaft. Untersuchungen zu Zeremonien und Rechtsgrundlagen des Herrschaftsantritts bei den Persern, bei Alexander dem Grossen und im Hellenismus», München – Berlin 1965, Vestigia 7
  • Seibert J., «Historische Beiträge zu den dynastischen Verbindungen in hellenistischer Zeit», Wiesbaden 1967, Historia Einzelschriften 10
  • Simonetta Β., «The Coinage of the Cappadocian Kings», Fribourg 1977, Typos Monographien zur antiken Numismatik 2
  • Will E., «Histoire Politique du Monde Hellénistique». 320-30 av. J.-C., 2, Nancy 1983

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία