Αργυρότοπος Θεσπρωτίας
Συντεταγμένες: 39°25′0.8″N 20°18′52.9″E / 39.416889°N 20.314694°E
Ο Αργυρότοπος (πρώην Αρβενίτσα[1][2]) είναι χωριό του δήμου Ηγουμενίτσας στον νομό Θεσπρωτίας της Ηπείρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 144 κατοίκους.
| Αργυρότοπος Θεσπρωτίας | |
|---|---|
  Αργυρότοπος Θεσπρωτίας | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Ηγουμενίτσας |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Ήπειρος |
| Πληθυσμός | 144 (2021) |
Γενικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Αργυρότοπος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 60 μέτρων[1]. Βρίσκεται περίπου 20 χλμ[3] νότια της Ηγουμενίτσας, εντός των ορίων της πρώην επαρχίας Θυάμιδος. Η κτηνοτροφία αποτελεί την κύρια ασχολία των κατοίκων του.
Εκκλησιαστικά υπάγεται στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας. Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1895, επρόκειτο για ελεύθερο χωριό (όχι τσιφλίκι) και είχε 379 κατοίκους, κατανεμημένους σε 86 φορολογικούς χανέδες[4]. Παραδοσιακά αποτελούσε αλβανόφωνο[2][5] χωριό, με τους χριστιανούς κατοίκους του να αναφέρονται ως Αρβανίτες[2]. Παράλληλα, μέχρι και τον Μεσοπόλεμο, στον Αργυρότοπο ζούσαν και μουσουλμάνοι Τσάμηδες[6], ενώ στον οικισμό είχε συσταθεί εκείνη την περίοδο και μια από τις τρεις επιτροπές διαχείρισης των βακουφικών περιουσιών, με επικεφαλής τον μουφτή της Ηγουμενίτσας[7]. Ο πληθυσμός των Τσάμηδων του χωριού, μειωνόταν σταδιακά από το 1913 (έτος ενσωμάτωσης της Θεσπρωτίας στην Ελλάδα) και εντεύθεν και απουσίαζε παντελώς από τα επίσημα στατιστικά της απογραφής του 1940[8]. Ενδιάμεσα, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, εγκαταστάθηκαν προσωρινά στον Αργυρότοπο 30 Έλληνες πρόσφυγες[9].
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Αργυρότοπος λεηλατήθηκε από Γερμανούς στρατιώτες και ένοπλους συνεργάτες προερχόμενους από τη μειονότητα των Τσάμηδων[10], ενώ δύο[11] ή έξι κάτοικοί του έχασαν τη ζωή τους[10]. Μεταπολεμικά, εγκαταστάθηκαν στο χωριό και λίγες οικογένειες Σαρακατσάνων[2].
Απογραφές πληθυσμού
Επεξεργασία| Απογραφή | 1895 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 379[4] | 406[1] | 448[8] | 200[1] | 316[1] | 265[1] | 202[1] | 331[1] | 293[3] | 164[12] |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 96.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Αργυρότοπος». repository.academyofathens.gr. Ακαδημία Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 «Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ 4,0 4,1 Κοκολάκης, Μιχάλης (2003). «Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895». Στο: Παναγιωτόπουλος, Βασίλης, επιμ. Πληθυσμοί και οικισμοί του ελληνικού χώρου. Ιστορικά μελετήματα (PDF). Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. σελ. 310.
- ↑ Λάμπρος Μπαλτσιώτης, Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες από την είσοδό τους στο ελληνικό κράτος μέχρι την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου (1913-1940). Η ιστορία μιας κοινότητας από το millet στο έθνος, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών-Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 2009, σελ. 103.
- ↑ Μπαλτσιώτης, 2009, σελ. 189.
- ↑ Μπαλτσιώτης, 2009, σελ. 197.
- ↑ 8,0 8,1 Αθανάσιος Γκότοβος, Τσαμουριά. Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016, σελ. 90.
- ↑ Μπαλτσιώτης, 2009, σελ. 253.
- ↑ 10,0 10,1 Έκθεσις των γενομένων ζημιών εν γένει Ηπείρου από της κηρύξεως του Ελληνο-ιταλικού πολέμου (28-10-40) μέχρι της τελικής απελευθερώσεώς της, Οκτώβριος 1944, Βιβλιοθήκη Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, Αθήνα 1987, σελ. 136 και 140.
- ↑ Γκότοβος, 2016, σελ. 110.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2013.