Βικιπαίδεια

Αποκαλύψεις (ταινία)

Δραματική ταινία του Μπάρι Λέβινσον

Οι Αποκαλύψεις (Πρωτότυπος τίτλος: Disclosure) είναι αμερικανική δραματική ταινία του 1994 σε σκηνοθεσία Μπάρι Λέβινσον και σενάριο των Μάικλ Κράιτον και Πωλ Ατανάσιο, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Κράιτον. [10] Πρωταγωνιστούν οι Μάικλ Ντάγκλας, Ντέμι Μουρ, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Καρολίν Γκουντόλ και Ντένις Μίλερ.

Αποκαλύψεις
(Disclosure)
ΣκηνοθεσίαΜπάρι Λέβινσον[1][2][3]
ΠαραγωγήΜάικλ Κράιτον και Μπάρι Λέβινσον
ΣενάριοΜάικλ Κράιτον και Παύλος Ατανάσιο
Βασισμένο σεDisclosure
ΠρωταγωνιστέςΜάικλ Ντάγκλας[2][3][4], Ντέμι Μουρ[2][3][5], Ντόναλντ Σάδερλαντ[3][4][6], Καρολάιν Γκούντολ[2][4], Roma Maffia[7][4], Ντίλαν Μπέικερ[7][4], Dennis Miller[7][4], Suzie Plakson[4], Rosemary Forsyth[4], Anneliza Scott[8], Ντόναλ Λογκ[8], Φαρά Φορκ[8], Jacqueline Kim[8], Wayne Duvall[8], Νίκολας Σάντλερ[8] και Allan Rich
ΜουσικήΈννιο Μορρικόνε
ΦωτογραφίαΤόνι Πιρς Ρόμπερτς
ΜοντάζStu Linder
Εταιρεία παραγωγήςWarner Bros.
ΔιανομήWarner Bros. και Netflix
Πρώτη προβολή1994 και 5  Ιανουαρίου 1995 (Γερμανία)[9]
Διάρκεια123 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία είναι ένας συνδυασμός θρίλερ και μικρού μυστηρίου σε ένα περιβάλλον γραφείου στη βιομηχανία των υπολογιστών στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η κύρια εστίαση της ιστορίας, από την οποία παίρνουν τους τίτλους η ταινία και το βιβλίο, είναι το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης και η δομή της εξουσίας της. Η ταινία έλαβε μικτές κριτικές από τους κριτικούς, αλλά γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο box office με εισπράξεις 214 εκατομμυρίων δολαρίων έναντι προϋπολογισμού παραγωγής 50 εκατομμυρίων δολαρίων.

Πλοκή

Επεξεργασία

Η DigiCom, μια εταιρεία λογισμικού στο Σιάτλ, σχεδιάζει μια συγχώνευση 100 εκατομμυρίων δολαρίων με μια άλλη εταιρεία, την Κόνλεϊ-Γουάιτ. Πολλά από τα εύσημα για την επίτευξη της συγχώνευσης ανήκουν στο στέλεχος επιχειρήσεων Μέρεντιθ Τζόνσον, έτσι ο Μπόμπ Γκάρβιν, ιδρυτής και πρόεδρος της DigiCom, σχεδιάζει να ορίσει τη Μέρεντιθ ως τη νέα αντιπρόεδρο της εταιρείας. Η Μέρεντιθ, πρώην φίλη του διευθυντή παραγωγής Τομ Σάντερς, χρησιμοποιεί τη θέση της για να αναγκάσει τον Τομ να κάνει σεξ μαζί της. Τώρα η μοναδική επιλογή του Τομ είναι να τη μηνύσει για σεξουαλική παρενόχληση. Αναζητώντας βοήθεια, εκμυστηρεύεται το περιστατικό σε μερικούς συναδέλφους του, όμως η αντίδραση, που συναντά, είναι απογοητευτική, καθώς όλοι πιστεύουν πως συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Παρόλα αυτά ο Τομ καταθέτει μήνυση κατά της Μέρεντιθ και ο Γκάρβιν που φοβάται ότι αυτό θα οδηγήσει στην αποχώρηση της Κόνλεϊ-Γουάιτ από τη συγχώνευση, αποφασίζει να μεταθέσει τον Τομ σε άλλο τμήμα, με στόχο να τον απολύσει.

Ο Τομ έχει μόλις τέσσερις μέρες στη διάθεση του για να σώσει τη δουλειά του, την υπόληψή του και την οικογενειακή του ζωή.

Διανομή ρόλων

Επεξεργασία
  • Ντέμι Μουρ ως Μέρεντιθ Τζόνσον
  • Μάικλ Ντάγκλας ως Τομ Σάντερς
  • Ντόναλντ Σάδερλαντ ως Μπόμπ Γκάρβιν
  • Ντένις Μίλερ ως Μαρκ Λιούιν
  • Καρολάιν Γκούντολ ως Σούζαν Χέντλερ
  • Ρόμα Μάφια ως Κάθριν Άλβαρες
  • Ρόζμαρι Φορσάιθ ως Στεφανί Κάπλαν
  • Τζακ Σίρερ ως Φρεντ Πράις
  • Μάικλ Λάσκιν ως Άρθουρ Καν
  • Φάριν Άινχορν ως Ελίζα Σάντερς
  • Ντέιβιντ Ντρου Γκάλαχερ ως Σπένσερ Κάπλαν
  • Τζέσι Ντίζον ως Μοχάμεντ Τζαφάρ

Παραγωγή

Επεξεργασία

Η Ανέτ Μπένινγκ αρχικά επρόκειτο να πάρει τον ρόλο της Μέρεντιθ μέχρι που έμεινε έγκυος και σύντομα τα παράτησε. [11] Η Τζίνα Ντέιβις και η Μισέλ Φάιφερ πέρασαν από οντισιόν στη συνέχεια πριν ο Λέβινσον αποφασίσει να δώσει τον ρόλο στη Ντέμι Μουρ. Ο Κράιτον έγραψε τον χαρακτήρα Μαρκ Λιούιν για την ταινία ειδικά έχοντας κατά νου τον Ντένις Μίλερ. Ο χαρακτήρας από το βιβλίο τροποποιήθηκε κάπως για το σενάριο ώστε να ταιριάζει στην προσωπικότητα του Μίλερ.

Τα οπτικά εφέ και τα κινούμενα σχέδια για την ταινία, συμπεριλαμβανομένης ειδικότερα της ακολουθίας του διαδρόμου εικονικής πραγματικότητας, δημιουργήθηκαν και σχεδιάστηκαν από τους τεχνικούς οπτικών εφέ στο Industrial Light & Magic. [12]

Τοποθεσίες γυρισμάτων

Επεξεργασία

Η ταινία γυρίστηκε μέσα και γύρω από το Σιάτλ της Ουάσιγκτον. [13] Η φανταστική εταιρεία DigiCom βρίσκεται στην πλατεία Pioneer, σε ένα πλατό που κατασκευάστηκε για την ταινία. Ο σχεδιαστής παραγωγής Νηλ Σπίσακ ανέφερε: Η DigiCom χρειαζόταν να έχει μια σκληρή άκρη, με πολλά γυαλιά και μια μοντέρνα εμφάνιση που αντιπαρατίθεται στο παλιό κόκκινο τούβλο που είναι ιθαγενές στην περιοχή Pioneer Square του Σιάτλ. Στον Μπάρι άρεσε η ιδέα της χρήσης γυαλιού, ώστε όπου κι αν κοιτάξεις να βλέπεις εργαζομένους στα γραφεία τους ή να σταματούν για να συνομιλήσουν. Αυτό φαινόταν να ταιριάζει με τη δυσοίωνη αίσθηση που έψαχνε ο Μπάρι, ένα είδος εφέ πίσω παραθύρου, όπου κοιτάζεις ανθρώπους στους ιδιωτικούς τους χώρους.[12]

Εμφανίζονται επίσης τα πορθμεία Washington State Ferries και το Δημοτικό Σχολείο Johnston Blakely στο νησί Bainbridge, όπου ζει η οικογένεια του χαρακτήρα του Ντάγκλας. Άλλες τοποθεσίες περιλαμβάνουν το Washington Park Arboretum, το Volunteer Park, το Four Seasons Hotel στο University St., την Pike Place Market και τον Smith Tower (δικηγορικό γραφείο του Alvarez). [14] Διευθυντής φωτογραφίας ήταν ο Βρετανός κινηματογραφιστής Τόνι Πιρς-Ρόμπερτς.

Μάρκετινγκ

Επεξεργασία

Το μάρκετινγκ της ταινίας την ανέδειξε ως την πρώτη ταινία του Χόλιγουντ με μεγάλους αστέρες που ασχολείται με το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης. [11] [15]

Μουσική

Επεξεργασία

Την μουσική της ταινίας συνέθεσε, ενορχήστρωσε και διεύθυνε ο Ένιο Μορικόνε . Το πρωτότυπο Soundtrack της ταινίας κυκλοφόρησε από τη Virgin Records στις 24 Ιανουαρίου 1995. [16]

Κυκλοφορία

Επεξεργασία

Οι "Αποκαλύψεις" ήταν μια οικονομική επιτυχία, με εισπράξεις 214 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως (83 εκατομμύρια δολάρια σε πωλήσεις εισιτηρίων στις ΗΠΑ και στον Καναδά και 131 εκατομμύρια δολάρια σε άλλες περιοχές), έναντι προϋπολογισμού περίπου 55 εκατομμυρίων δολαρίων. [17] [18] Έγινε μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες του σκηνοθέτη Μπάρι Λέβινσον μετά τις αρχικές του επιτυχίες με το Καλημέρα Βιετνάμ και Ο Άνθρωπος της Βροχής . [19]

Υποδοχή

Επεξεργασία

Κριτικές

Επεξεργασία

Οι κριτικές ήταν ανάμεικτες, με κάποιους να επαινούν την άποψη της ταινίας για τη σεξουαλική παρενόχληση και άλλους να επικρίνουν την πλοκή, την ανάπτυξη των χαρακτήρων και το απίθανο. Ο Μικ Λασάλ της San Francisco Chronicle επαίνεσε την ταινία και ανέφερε ότι ο Ντάγκλας κάνει "έναν περίπλοκο και συμπαθητικό τύπο", προσθέτοντας, "ότι στην πορεία ζωγραφίζει μια εικόνα της εταιρικής Αμερικής που από μόνη της είναι ένα είδος ιστορίας τρόμου". [20] Ο Ιαν Νάθαν του περιοδικού Empire της έδωσε τέσσερα αστέρια από τα πέντε και τη χαρακτήρισε «πραγματικά συναρπαστική», δηλώνοντας περαιτέρω ότι «η Ντέμι Μουρ κάνει μια φοβερή μοιραία γυναίκα ». [21]

Ο κριτικός Ρότζερ Ίμπερτ χαρακτήρισε το θέμα της ταινίας βασικά ένα σημείο εκκίνησης για σεξουαλικές σκηνές και είπε περαιτέρω πως, η ταινία είναι τόσο κομψή, τόσο γυαλιστερή, τόσο γεμάτη Possessoporn (παιχνίδια τόσο ακριβά που είναι ερωτικά), που μπορείτε να την απολαύσετε σαν ένας κατάλογος Sharper Image που περπατάει και μιλάει. [15] Ωστόσο επέκρινε την περίπλοκη πλοκή της, για την οποία είπε: Αψηφώ οποιονδήποτε να εξηγήσω [15] και πρόσθεσε: Καθώς ξεκίνησε η ταινία, περίμενα ένα σέξι ντοκιμαντέρ για τη σεξουαλική παρενόχληση. Αυτό που πήρα ήταν περισσότερο ένα θρίλερ, στο οποίο το θέμα της παρενόχλησης είναι λάθος. Κρίμα, αφού οι καλύτερες σκηνές αφορούν τους δικηγόρους της Μουρ και του Ντάγκλας, και ειδικά οι σκηνές όπου ο δικηγόρος του Ντάγκλας εκθέτει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τι είναι πιθανό να κάνει μια αγωγή στη ζωή του. Υπάρχει επίσης μια ενδιαφέρουσα υποπλοκή που αφορά τη σχέση του Ντάγκλας με τη σύζυγό του. Θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολλά από αυτό το υλικό και πολλά έχουν γίνει. Αλλά όχι το ίδιο πολύ. [15]

Ορισμένοι κριτικοί περιέγραψαν τους χαρακτήρες ως επίπεδους και χωρίς διάσταση. [22] [23] [24] Ο Ντέσον Τόμσον της Washington Post θεώρησε ότι το σενάριο άφησε έξω βασικά τμήματα του μυθιστορήματος. [24] Άλλοι παρατήρησαν ότι τα κίνητρα της Μέρεντιθ παρέμειναν ανεξερεύνητα, [25] [26] [10] με κάποιους να πιστεύουν ότι η Μουρ έχει κολλήσει να παίζει έναν άχαρο ρόλο γυναίκας. [27] [25] [28] Ο Κένεθ Τουράν των Los Angeles Times είπε ότι ενώ η ταινία είναι επαρκώς διασκεδαστική, στερείται δημιουργικού πάθους. [10] Πρόσθεσε ότι ο σεναριογράφος Ατανάσιο, ο οποίος αντιμετώπισε στοχαστικά ηθικά διλήμματα στο « Quiz Show», εργάζεται σε μια πιο περιορισμένη ηθική παλέτα, όπου τα ερωτήματα για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο είναι ξεκάθαρα προφανείς. Η ιδέα ότι η σεξουαλική παρενόχληση αφορά την εξουσία, όχι το σεξ, και ότι μια γυναίκα στην εξουσία μπορεί δυνητικά να συμπεριφέρεται άσχημα όπως ένας άντρας μπορεί να είναι είδηση για ορισμένα τμήματα του πληθυσμού, αλλά δεν είναι αρκετά νέα για να ανάψει μια τόσο αναγκαία φωτιά κάτω από αυτό." [10] Η κορυφαία σκηνή εικονικής πραγματικότητας έχει από τότε ξεχωρίσει για την χρονολόγηση της. [29] [30] [22]

Πολλοί παρατήρησαν ότι η ταινία ήταν μια σαφής ενθυλάκωση του ανδρικού πολιτισμικού φόβου του φεμινισμού και των ισχυρών γυναικών στο χώρο εργασίας. [25] [26] [31] Ορισμένοι κριτικοί εξέφρασαν την απογοήτευσή τους που αν και η ταινία υποτίθεται ότι αφορά τη σεξουαλική παρενόχληση, το θέμα χρησιμοποιείται απλώς ως πλοκή ως μέρος μιας ευρύτερης εταιρικής ιστορίας θρίλερ. [28] [23] [10] [19] Στην Chicago Tribune, ο Μάικλ Γουίλμινγκτον έγραψε πως, υπάρχει μια παραμυθένια ιδιότητα σχετικά με την ανάλυση του Κράιτον. Υποτίθεται ότι οι «Αποκαλύψεις» αφορά τη σεξουαλική παρενόχληση ως παγκόσμιο πρόβλημα. Αλλά, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, είναι πιθανώς ο φόβος των ανδρών στον σύγχρονο εταιρικό κόσμο ότι οι γυναίκες τους έχουν σε μειονεκτική θέση. Υποδηλώνει ότι μια πραγματικά κακιά, χωρίς συνείδηση και σέξι γυναίκα μπορεί να χειραγωγήσει αυτό το αλλαγμένο κλίμα για να καταστρέψει έναν αξιοπρεπή αλλά μη πολιτικό άνδρα (γιατί θα γίνει πιστευτός όταν δεν το κάνει). [22] Στη The Baltimore Sun, ο Μάικ Λίτβιν έγραψε ότι το μήνυμα της ταινίας φαίνεται να είναι: Οι γυναίκες, αν και όχι όλες οι γυναίκες, μπορεί να είναι κακές. Και όταν είναι κακές (που σημαίνει ότι κυνηγούν τη δουλειά ενός λευκού άνδρα), είναι συνήθως εξαιρετικά σέξι. Οι λιγότερο σέξι γυναίκες, ωστόσο, μπορούν να βοηθήσουν τους άνδρες. Και οι υπολογιστές μπορούν επίσης.[23]

Οι υποστηρικτικοί ρόλοι, ιδιαίτερα του Ρόμα Μάφια και του Ντόναλντ Σάδερλαντ, έλαβαν θετικές κριτικές. [32] [27] [28] [33] Έπαινος δόθηκε και στον σχεδιασμό παραγωγής της ταινίας, ιδιαίτερα στα γραφεία της DigiCom. [33] [23] [10] [22]

Η ταινία έχει βαθμολογία έγκρισης 59% στο Rotten Tomatoes με βάση 63 κριτικές. [34]

Λίστες τέλους έτους

Επεξεργασία
  • Τιμητική αναφορά – Jeff Simon, The Buffalo News [35]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0109635/. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 stopklatka.pl/film/w-sieci. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=28245.html. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 www.imdb.com/title/tt0109635/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  5. ↑ www.filmaffinity.com/es/film549239.html. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  6. ↑ www.adorocinema.com/filmes/filme-28245/. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 www.virtual-history.com/movie/film/1610/disclosure. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2016.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  9. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0109635/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2017.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Turan, Kenneth (December 9, 1994). «MOVIE REVIEW : 'Disclosure': The Plot Thickens . . . : Douglas, Moore Star in Adaptation of Crichton's Novel on Harassment Reversal». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 4, 2019. https://web.archive.org/web/20190704075445/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-09-ca-14310-story.html. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Weinraub, Bernard (1994-12-06). «A Man. A Woman. Just a Movie. Not a Polemic.» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1994/12/06/movies/a-man-a-woman-just-a-movie-not-a-polemic.html. Ανακτήθηκε στις 2022-07-27. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Disclosure (DVD). Warner Home Video. 2000. 
  13. ↑ Lyke, M.L. (August 10, 1994). «Crichton's 'Disclosure' filming in Seattle». Spokesman-Review. (Seattle Post-Intelligencer) ((Spokane, Washington)): σελ. F5. https://news.google.com/newspapers?id=-j0xAAAAIBAJ&pg=6827%2C6038079. 
  14. ↑ «Film Map». City of Seattle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2010. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Ebert, Roger (9 Δεκεμβρίου 1994). «Disclosure movie review & film summary (1994)». rogerebert.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  16. ↑ «Amazon.com: Disclosure (1994 Film): Music». Amazon. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2014. 
  17. ↑ «Weekend Box Office Disclosure' Is Hot on a Slow Weekend». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1994-12-13/entertainment/ca-8547_1_weekend-box-office. Ανακτήθηκε στις 2010-11-12. 
  18. ↑ «'Disclosure' Edges Out 'Santa' at the Box Office Movies: Much-hyped sexual-harassment drama pushes aside the Tim Allen heavyweight.». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1994-12-12/entertainment/ca-8096_1_tim-allen. Ανακτήθηκε στις 2010-11-12. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Berardinelli, James. «Disclosure». Reelviews Movie Reviews (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2023. 
  20. ↑ LaSalle, Mick (June 16, 1995). «FILM REVIEW -- 'Disclosure' Features Sexual Harassment With a Twist». San Francisco Chronicle. https://www.sfgate.com/movies/article/FILM-REVIEW-Disclosure-Features-Sexual-3030256.php. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  21. ↑ Nathan, Ian. «Disclosure». Empire. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Wilmington, Michael (December 9, 1994). «False Alarm: Shallow 'Disclosure' Reveals Little About War Between The Sexes». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 9, 2015. https://web.archive.org/web/20150409112542/http://articles.chicagotribune.com/1994-12-09/entertainment/9412090079_1_sexual-harassment-disclosure-false-alarm. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 Littwin, Mike (December 12, 1994). «Harassment isn't what's revealed in 'Disclosure'». The Baltimore Sun. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-06-20. https://web.archive.org/web/20210620122142/https://www.baltimoresun.com/news/bs-xpm-1994-12-12-1994346114-story.html. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Thomson, Desson (December 9, 1994). «'Disclosure'». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/disclosurerhowe_a0253f.htm. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Rosenbaum, Jonathan (December 6, 1994). «Disclosure». Chicago Reader. https://chicagoreader.com/film/disclosure/. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Revisiting "Disclosure", 25 years on». The Economist. December 9, 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 4, 2022. https://web.archive.org/web/20221204141507/https://www.economist.com/prospero/2019/12/09/revisiting-disclosure-25-years-on. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Siskel, Gene (December 9, 1994). «'Disclosure' Reveals Moore But Very Little Plot Coherence». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 9, 2015. https://web.archive.org/web/20150409112356/http://articles.chicagotribune.com/1994-12-09/entertainment/9412090080_1_demi-moore-star-drop-zone. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Martin, Adrian (January 1995). «Disclosure». filmcritic.com.au. http://www.filmcritic.com.au/reviews/d/disclosure.html. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  29. ↑ Singer, Matt (June 7, 2021). «Can We Talk About How 'Disclosure' Has the Single Silliest Scene of Any '90s Movie?». ScreenCrush. https://screencrush.com/disclosure-virtual-reality-scene/. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  30. ↑ Ryan, Kyle (July 27, 2016). «Much of Disclosure is dated, but its white-male paranoia sadly isn’t». The A.V. Club. https://www.avclub.com/much-of-disclosure-is-dated-but-its-white-male-paranoi-1798249920. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  31. ↑ Moyer, Justin Wm. (December 22, 2017). «A look back at 'Disclosure': Does Hollywood prefer films about women sexually harassing men?». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-12-23. https://web.archive.org/web/20171223081644/https://www.washingtonpost.com/entertainment/a-look-back-at-disclosure-does-hollywood-prefer-films-about-women-sexually-harassing-men/2017/12/21/cb52df6e-d156-11e7-9129-83c7078d23cb_story.html. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  32. ↑ Baumgarten, Marjorie (December 9, 1994). «Disclosure». The Austin Chronicle. https://www.austinchronicle.com/events/film/1994-12-09/138379/. Ανακτήθηκε στις 21 June 2023. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Maslin, Janet (December 9, 1994). «FILM REVIEW: DISCLOSURE; Doing Business In a Manner Most Unbusinesslike». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 26, 2015. https://web.archive.org/web/20150526102449/https://www.nytimes.com/1994/12/09/movies/film-review-disclosure-doing-business-in-a-manner-most-unbusinesslike.html. Ανακτήθηκε στις June 21, 2023. 
  34. ↑ «Disclosure (1994)». Rotten Tomatoes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2023. 
  35. ↑ Simon, Jeff (1 Ιανουαρίου 1995). «Movies: Once More, with Feeling». The Buffalo News. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Αποκαλύψεις_(ταινία)&oldid=10378697"