Αποικισμός

Ο αποικισμός είναι μια διαδικασία με την οποία ένα κεντρικό σύστημα εξουσίας κυριαρχεί στη γειτονική γη και τα συστατικά της. Ο αποικισμός αναφέρεται αυστηρά στη μετανάστευση (ενδεικτικά παραδειγματικά είναι οι αποικίες εποίκων στην Αμερική ή την Αυστραλία, οι εμπορικοί σταθμοί και οι φυτείες), ενώ η αποικιοκρατία αναφέρεται στην εξάπλωση ενός κράτους σε μια νέα περιοχή που κατοικείται από άλλους αυτοχθόνους λαούς.

Ο αποικισμός συνδέεται με την εκτεταμένη μετανάστευση Ευρωπαίων σε όλα τα μέρη του κόσμου. Σε πολλές αποικίες ευρωπαϊκών κρατών ανά τον κόσμο, οι ευρωπαίοι άποικοι αποτελούν την πλειοψηφία.

Παραδείγματα αποικιών με ευρωπαϊκή πλειοψηφία είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, ο Νότιος Κώνος στη Νότια Αμερική, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Οι αποικίες αυτές αναφέρονται περιστασιακά και ως "Νέες Ευρώπες".

Όταν η Βρετανία άρχισε να κατακτά την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και άλλα μικρότερα νησιά, συχνά αναφέρονταν στις νεοαποκτηθέντες βρετανικές κτήσεις με τον λατινικό όρο terra nullius (= άδεια γη). Λόγω της απουσίας κάποιας οργανωμένης, υπό τα σημερινά πρότυπα, κυβέρνησης, η νέα γη θεωρούταν μη κατειλημμένη. Τον 19ο αιώνα, διάφοροι νόμοι (όπως ο Γενικός Νόμος Αποικισμού του Μεξικού και το Μανιφέστο του Πεπρωμένου των Ηνωμένων Πολιτειών) ενθάρρυναν την επέκταση του αποικισμού της Αμερικής, ο οποίος είχε ξεκινήσει από τα τέλη του 15ου αιώνα.