Αντράνο

Το Αντράνο (Σιτσιλιάνικα : Adranu) είναι πόλη στη Μητροπολιτική Πόλη της Κατάνιας στην Ιταλική Περιφέρεια της Σικελίας στη νότια Ιταλία. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 41 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την πρωτεύουσα της Μητροπολιτικής Πόλης Κατάνια, στους πρόποδες του Όρους Αίτνα. Είναι μεγάλο εμπορικό κέντρο με ελαιώνες και εκτάσεις με εσπεριδοειδή.

Αντράνο
Αντράνο 37°39′45″N 14°50′8″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Μητροπολιτικός δήμος της Κατάνια
Προστάτης	Nicolò Politi
Έκταση	83,22 km²
Υψόμετρο	560 μέτρα
Πληθυσμός	33.899 (1  Ιανουαρίου 2023)
Ταχ. κωδ.	95031
Τηλ. κωδ.	095
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Αρχαιότητα

Το αρχαίο Αντράνον ίδρυσε ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος (400 π.Χ.) με στόχο να επεκτείνει την εξουσία που είχαν οι Συρακούσες στην περιοχή, πήρε το όνομα προς τιμή του θεού Αδρανού Φοινικικής καταγωγής. Τα στρατεύματα του Κορίνθιου στρατηγού Τιμολέων πολέμησαν με τις δυνάμεις του Συρακούσιου στρατηγού Ικέτα του Λεοντίνου κοντά στο Αντράνον. Τα επόμενα χρόνια το Αντράνον χρεώθηκε με μισθοφόρους από την Καμπανία, ονομάστηκαν Μαμερτίνοι. Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία κατέκτησε την ευημερούσα πόλη (263 π.Χ.) και της επέβαλλε να πληρώνει φόρο υποτέλειας. Ο Σύμβουλος Βαλέριος κατέστρεψε την πόλη, αιχμαλώτισε τους κατοίκους και τους πούλησε δούλους στους αγρότες της γειτονικής πόλης Κεντόριπα. Ο Εύνους προκάλεσε μία ανεπιτυχή εξέγερση (137 π.Χ.), από τότε το Αντράνον παρέμεινε μονάχα μία δορυφορική πόλη της Κεντόριπα. Οι Ρωμαίοι πολλές φορές ανέφεραν την πόλη σαν "Αντράνουμ". Όταν έπεσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η πόλη λεηλατήθηκε από τα Γερμανικά φύλλα, μονάχα ο Θεοδώριχος ο Μέγας βελτίωσε την κατάσταση όταν διόρισε διοικητή της τον Κασσιόδωρο. Το Αντράνον κατακτήθηκε στα μέσα του 6ου αιώνα από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Μεσαίωνας

Οι Άραβες κατέλαβαν την Κεντόριπα και τα περίχωρα της, το Αντράνο ενσωματώθηκε στο Εμιράτο της Σικελίας. Την εποχή εκείνη ήταν μιά μικρή κατεστραμμένη πόλη δούλων αλλά οι Άραβες που ήταν αρκετά ανεκτικοί στους Σικελούς βοήθησαν την ανάπτυξη του, κτίστηκαν πολλά κτίρια και κατασκευές όπως η "Γέφυρα των Σαρακηνών" που σώζεται μέχρι σήμερα. Οι Νορμανδοί κατέκτησαν το Αντράνο από τους Άραβες και την παρέδωσαν στην επισκοπή της Κατάνης, η οικονομική και εμπορική ανάπτυξη που είχαν ξεκινήσει οι Άραβες συνεχίστηκε. Τη Νορμανδική εποχή αναπτύχθηκαν σημαντικά η αμπελουργία, η παραγωγή δερμάτων και η μεταξουργεία. Η άφιξη των Χοενστάουφεν στα τέλη του 12ου αιώνα προκάλεσε πολλές συγκρούσεις στη Σικελία και τους κατοίκους της. Οι ελάχιστοι Άραβες που είχαν απομείνει συγκεντρώθηκαν σε κάστρα όπως της Εντέλα και της Κεντόριπα, ξεκίνησαν ένοπλη αντίσταση, τελικά ηττήθηκαν και σφαγιάστηκαν ή πουλήθηκαν δούλοι.

Ο Πάπας Κλήμης Δ΄ ανακήρυξε τον Κάρολο τον Ανδεγαυό βασιλιά της Σικελίας (1265), η βασιλεία των Χοενστάουφεν στη Σικελία έληξε. Την ίδια εποχή το Αντράνο ήταν ένα μικρό οικιστικό κέντρο κυνηγών, ο πληθυσμός του μειώθηκε από τους 1000 στους 300 κατοίκους. Ο Σικελικός Εσπερινός (1282) τερμάτισε την κυριαρχία των Γάλλων στη Σικελία, ο Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας έγινε νέος βασιλιάς. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν συνεχείς συγκρούσεις με τους αγρότες και τους οπαδούς των Γάλλων, το Αντράνο ολόκληρο τον 15ο αιώνα διεκδικήθηκε και έγινε μήλο της έριδας πολλών γαιοκτημόνων από την Κατάνια. Τον 15ο αιώνα η Σικελία κυβερνήθηκε από αντιβασιλείς, το Αντράνο πέρασε στα χέρια της Οικογένειας Μονκάντα, ο Τζιοβάνι Τόμμασο Μονκάντα (1466 - 1501) οχύρωσε και εξόπλισε το Νορμανδικό κάστρο. Πολλοί Έλληνες δραπέτες ιδιαίτερα από την Ήπειρο εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Αντράνο, οι Μονκάντα έκτισαν πολλά ανάκτορα στο κέντρο της πόλης και τη μετέτρεψαν σε μεγάλο εμπορικό κέντρο με 6.000 κατοίκους. Την ίδια εποχή οικοδομήθηκε το μοναστήρι της Αγίας Λουκίας αλλά ένας δυνατός σεισμός κατέστρεψε την πόλη (1693).

Νεώτερα χρόνια

Στις αρχές του 18ου αιώνα το Αντράνο έγινε επίκεντρο ταραχών που ξέσπασαν στη Σικελία και έδρα δικαστηρίου (1819). Ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι στρατοπέδευσε στη Σικελία και ίδρυσε ένα τοπικό συμβούλιο στο Αντράνο (1 Ιουλίου 1860), το διάσημο "Θέατρο Μπελίνι" πιστοποιεί τη μεγάλη ευημερία, ιδρύθηκε νοσοκομείο και έγινε η πλουσιότερη πόλη της περιοχής. Τη δεκαετία του 1920 έγινε κέντρο αντίστασης απέναντι στον Φασισμό, την ίδια εποχή πολλές άγονες εγκαταστάσεις μετατράπηκαν με ελαιώνες και καλλιέργειες. Όταν έγινε η Εισβολή των Συμμάχων στη Σικελία οι Συμμαχικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν το Αντράνο σαν επίκεντρο της δράσης τους. Οι Ναζί προσπάθησαν να διατηρήσουν το βορειοανατολικό άκρο του νησιού με την ελπίδα να το ανακαταλάβουν ολόκληρο. Το 30ο Βρετανικό Σώμα Στρατού κατέλαβε το Αντράνο και το 13ο Βρετανικό Σώμα Στρατού το Ραντάτσο. Οι ελπίδες των Γερμανών εξανεμίστηκαν και αποσύρθηκαν στη Μεσσήνη.

Πηγές

• Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΚΓ
• Bitter Victory: The Battle for Sicily, 1943 by Carlo D'Este