Αναγωγισμός

Ο Αναγωγισμός είναι μια από τις πολλές φιλοσοφικές ιδέες που σχετίζονται με τους συσχετισμούς μεταξύ φαινομένων, τα οποία μπορούν να περιγραφούν με όρους άλλων απλούστερων ή πιο θεμελιωδών φαινομένων. Περιγράφεται επίσης ως μια πνευματική και φιλοσοφική θέση που ερμηνεύει ένα σύνθετο ζήτημα ως το άθροισμα των μερών του.

Ο Καρτέσιος ισχυρίστηκε ότι τα ζώα εκτός του ανθρώπου θα μπορούσαν να περιγραφούν αναγωγικά ως αυτόματα· γεγονός που σημαίνει ότι αποτελούν μηχανικά πιο πολύπλοκες εκδοχές αυτής της πάπιας.

Το Oxford Companion to Philosophy αναφέρει ότι ο "αναγωγισμός είναι ένας από τους πιο χρησιμοποιούμενους και καταχρηστικούς όρους στο φιλοσοφικό λεξικό" και προτείνει μια διαίρεση σε τρία μέρη :

• Οντολογικός αναγωγισμός: η θεώρηση ότι το σύνολο της πραγματικότητας αποτελείται από έναν πεπερασμένο αριθμό τμημάτων.
• Μεθοδολογικός αναγωγισμός: η επιστημονική προσπάθεια παροχής εξηγήσεων με όρους μικρότερων οντοτήτων/ υποστάσεων.
• Θεωρία του αναγωγισμού : η πεποίθηση ότι μια νεότερη θεωρία δεν αντικαθιστά ούτε απορροφά μια παλαιότερη αλλά την μειώνει στους βασικότερους όρους. Η μείωση της θεωρίας χωρίζεται σε τρία μέρη : μετάφραση, παραγώγηση, εξήγηση.

Ο αναγωγισμός μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε φαινόμενο, συμπεριλαμβανομένων των αντικειμένων, των προβλημάτων, των θεωριών και των εννοιών.

Προβλήματα εντός του ορθολογισμού

Η κβαντική πραγματικότητα δεν ανάγεται σε συγκεκριμένη καταστάλαξη παρά σε εύρος πιθανών εκβάσεων (Steven Weinberg, Dreams of a Final Theory). Πχ τα νουκλεόνια δεν αποτελούνται από τρία κουάρκ, αλλά από ισοδύναμο νέφος πιθανοτήτων που κατασταλάζει διαφορετικά ανά ενέργεια κρούσης διάσπασης. Επίσης η κβαντική απροσδιοριστία δεν επιτρέπει την πλήρη καταστάλαξη όλων των ιδιοτήτων ενός σωματιδίου. Η κβαντική απροσδιοριστία δεν θεωρείται θεμελιώδης σε πεπερασμένο Σύμπαν διότι η συνολική κυματοσυνάρτηση εμπεριέχει όλες τις εκβάσεις, όμως στην αστρονομία δεν δείχνει να υπάρχει τερματικό τείχος στο Σύμπαν οπότε η αρχή της απροσδιοριστίας παραμένει σημαντική. Η άπειρη υπόσταση δεν μπορεί ποτέ να εκδηλωθεί τοπικά. Ένα άλλο ζητούμενο είναι η απειροσειρά φίλων του Wigner (infinite series of Wigner's friends). Επίσης αρκετοί φυσικοί θεωρούν τις αυταλληλεπιδράσεις (self-interactions) απαραίτητο τμήμα της φυσικής αλγοριθμικής αξιωματικότητας και υπολογισιμότητας χωρίς λογικά κενά. Ο αναγωγισμός δεν ακυρώνεται, απλώς δεν αποτελεί πάντα την καλύτερη προσέγγιση.

Περαιτέρω μελέτη

• Churchland, Patricia (1986), Neurophilosophy: Toward a Unified Science of the Mind-Brain. MIT Press.
• Dawkins, Richard (1976), The Selfish Gene. Oxford University Press; 2nd edition, December 1989.
• Dennett, Daniel C. (1995) Darwin's Dangerous Idea. Simon & Schuster.
• Descartes (1637), Discourses, Part V.
• Dupre, John (1993), The Disorder of Things. Harvard University Press.
• Galison, Peter and David J. Stump, eds. (1996), The Disunity of the Sciences: Boundaries, Contexts, and Power. Stanford University Press.
• Jones, Richard H. (2013), Analysis & the Fullness of Reality: An Introduction to Reductionism & Emergence. Jackson Square Books.
• Laughlin, Robert (2005), A Different Universe: Reinventing Physics from the Bottom Down. Basic Books.
• Nagel, Ernest (1961), The Structure of Science. New York.
• Pinker, Steven (2002), The Blank Slate: The Modern Denial of Human Nature. Viking Penguin.
• Ruse, Michael (1988), Philosophy of Biology. Albany, NY.
• Rosenberg, Alexander (2006), Darwinian Reductionism or How to Stop Worrying and Love Molecular Biology. University of Chicago Press.
• Eric Scerri The reduction of chemistry to physics has become a central aspect of the philosophy of chemistry. See several articles by this author.
• Weinberg, Steven (1992), Dreams of a Final Theory: The Scientist's Search for the Ultimate Laws of Nature, Pantheon Books.
• Weinberg, Steven (2002) describes what he terms the culture war among physicists in his review of A New Kind of Science.
• Capra, Fritjof (1982), The Turning Point.
• Lopez, F., Il pensiero olistico di Ippocrate. Riduzionismo, antiriduzionismo, scienza della complessità nel trattato sull'Antica Medicina, vol. IIA, Ed. Pubblisfera, Cosenza Italy 2008.
• Maureen L Pope, Personal construction of formal knowledge, Humanities Social Science and Law, 13.4, December, 1982, pp. 3–14
• Tara W. Lumpkin, Perceptual Diversity: Is Polyphasic Consciousness Necessary for Global Survival? December 28, 2006, http://www.bioregionalanimism.com/2006/12/is-polyphasic-consciousness-necessary.html Αρχειοθετήθηκε 2016-04-10 στο Wayback Machine.
• Vandana Shiva, 1995, Monocultures, Monopolies and the Masculinisation of Knowledge. International Development Research Centre (IDRC) Reports: Gender Equity. 23: 15–17. https://web.archive.org/web/20051015164356/http://idrinfo.idrc.ca/archive/ReportsINTRA/pdfs/v23n2e/109174.htm
• The Anti-Realist Side of the Debate: A Theory's Predictive Success does not Warrant Belief in the Unobservable Entities it Postulates Andre Kukla and Joel Walmsley.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Alyssa Ney, "Reductionism" in: Internet Encyclopedia of Philosophy.
• Ingo Brigandt and Alan Love, "Reductionism in Biology" in: The Stanford Encyclopedia of Philosophy.
• John Dupré: The Disunity of Science—an interview at the Galilean Library covering criticisms of reductionism.
• Monica Anderson: Reductionism Considered Harmful Αρχειοθετήθηκε 2019-04-16 στο Wayback Machine.
• Reduction and Emergence in Chemistry, Internet Encyclopedia of Philosophy.