Αλτκίρς
Συντεταγμένες: 47°37′23″N 7°14′22″E / 47.62306°N 7.23944°E
Το Αλτκίρς (Γαλλικά: Altkirch) (σημαίνει παλιά εκκλησία στα γερμανικά) είναι γαλλική κοινότητα του νομού Άνω Ρήνου, υπονομαρχία του νομού, στη διοικητική περιοχή Γκραντ Εστ, στη βορειοανατολική Γαλλία.
| Αλτκίρς | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Διοίκηση | |||
| Χώρα | Γαλλία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Άνω Ρήνος, Άνω Αλσατία και διαμέρισμα του Αλτκίρς | ||
| • Δήμαρχος του Αλτκίρς | Jean-Luc Reitzer (1983–2017) και Nicolas Jander (από 2017) | ||
| Ταχυδρομικός κώδικας | 68130[1] | ||
| Κωδικός Κοινότητας | 68004[2] | ||
| Πληθυσμός | 5.608 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | ||
| Έκταση | 9,54 km²[4] | ||
| Υψόμετρο | 310 μέτρα, 274 μέτρα[5] και 392 μέτρα[5] | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
  Αλτκίρς | |||
| Ιστότοπος | http://altkirch-alsace.fr/ και http://www.mairie-altkirch.fr[6] | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
 | |||
| δεδομένα | |||
Βρίσκεται στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Αλσατίας. Ο πληθυσμός της κοινότητας ανέρχεται σε 5.737 κατοίκους (2017).[7]
Οι κάτοικοι ονομάζονται Αλτκιρσουά (ζ).[8]
Περιγραφή
Επεξεργασία
Η κοινότητα Αλτκίρς βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νομού Άνω Ρήνου, στη διοικητική περιοχή Γκραντ-Εστ, κοντά στα σύνορα με την Ελβετία και τη Γερμανία. Βρίσκεται στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Αλσατίας και είναι η πρωτεύουσα της Νότιας Αλσατίας (Sundgau).
Είναι η μία από τις υπονομαρχίες του νομού, οι άλλες είναι οι κοινότητες Μυλούζ και Ταν, και έχει πληθυσμό 5.737 κατοίκους (2017).[7]
Η πόλη διασχίζεται από τον ποταμό Ιλλ του οποίου η μικρή κοιλάδα της επιτρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμη. Περιβάλλεται από δάση και εύφορους λόφους που φθάνουν τους πρόποδες στο βόρειο άκρο της οροσειράς Ζυρά (Ιούρας).
Το Αλτίρς αναπτύχθηκε κοντά σε ένα σταυροδρόμι δρόμων. Οι αποστάσεις που το χωρίζουν από γειτονικές πόλεις:
- Μυλούζ: 20 χλμ.
- Βασιλεία (Ελβετία): 30 χλμ.
- Ταν: 25 χλμ.
- Μπελφόρ και Μονμπελιάρ: 35-40 χλμ.
- Κολμάρ: 60 χλμ.
Η έκταση της κοινότητας είναι 9,54 χμ². Βρίσκεται σε υψόμετρο 274 έως 392 μέτρων.
Το κλίμα είναι ζεστό και εύκρατο. Παρατηρούνται σημαντικές βροχοπτώσεις καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους, ακόμη και στον πιο ξηρό μήνα. Στην κλιματική ταξινόμηση Κέππεν το κλίμα της κοινότητας ταξινομείται ως Cfb. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 658 mm.
Ιστορικά στοιχεία
Επεξεργασία
- Το Αλτκίρς ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα και ήταν τμήμα της κομητείας της Φερέτ. Το όνομα της κοινότητας πιστοποιείται με τη μορφή Aldechiarcum τον 11ο αιώνα και Altckirch το 1102.[9]
- Από το 1215, η πόλη οχυρώθηκε με τείχη με πύργους και 3 πύλες. Ένας πύργος και η πύλη του Μπελφόρ, που ονομάζονται επίσης Παλαιά Πύλη, είναι ό,τι έχει απομείνει στο πέρασμα των αιώνων.
- Το 1589 πραγματοποιήθηκε στο Αλτκίρς η δίκη της Ανέλ Μπαλταζάρ ντε Βιλέρ, στα πλαίσια του μεγάλου κυνηγιού μαγισσών, το οποίο, από τις αρχές του 15ου αιώνα έως τις αρχές του 18ου, σκότωσε δεκάδες χιλιάδες γυναίκες κατηγορούμενες για μαγεία. Ο Αλσατός ποιητής Νατάν Κατς (1892-1981) απαθανάτισε την ιστορία στο έργο του Ανέλ Μπαλταζάρ.[10]
- Με τη συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648, το Αλτκίρς έγινε γαλλικό έδαφος.
- Μέχρι το 1789, το Αλτκίρς και η περιοχή του ήταν απαγορευμένος τόπος κατοικίας για τους Προτεστάντες. Ωστόσο, μετά τη Γαλλική Επανάσταση, οι Προτεστάντες βιομήχανοι εγκαταστάθηκαν στην πόλη με εργατικό δυναμικό προερχόμενο κυρίως από την Ελβετία.
- Στις αρχές του 16ου αιώνα, απαγορεύτηκε επίσης στους Εβραίους να κατοικούν στο Αλτκίρς και την περιοχή του. Ωστόσο, είχαν το δικαίωμα να περνούν την ημέρα τους στην πόλη και να εμπορεύονται. Το βράδυ, όμως, επέστρεφαν στην κατοικία τους σε γειτονικά χωριά.
- Κατά τη διάρκεια του πογκρόμ του 1848, η συναγωγή λεηλατήθηκε και καταστράφηκε. Αποκαταστάθηκε το 1850. Μετά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1871, με την προσάρτηση της Αλσατίας στη Γερμανία, ο προτεσταντικός πληθυσμός αυξήθηκε. Στη συνέχεια χτίστηκε ένας ναός το 1879.
- Κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, το πρωί της 7ης Αυγούστου 1914, ο γαλλικός στρατός ανακατέλαβε την πόλη Αλτκίρς και προχώρησε βόρεια την επόμενη μέρα, αποκτώντας τον έλεγχο της Μυλούζ. Ένα όνομα δρόμου (Rue du 7 August) θυμίζει αυτό το γεγονός. Στις 2 Νοεμβρίου 1921, η πόλη τιμήθηκε με τον Πολεμικό σταυρό 1914-1918.[11]
- Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η 1η Γαλλική Στρατιά, δοκιμασμένη στην Αφρική και την Ιταλία, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ζαν ντε Λατρ ντε Τασινύ, μετά την απόβαση στην Προβηγκία και μαζί με τις στρατιωτικές γαλλικές δυνάμεις του εσωτερικού, απελευθέρωσε το Αλτκίρς στις 21 Νοεμβρίου 1944 στη νικηφόρα πορεία τους προς τον Ρήνο και τον Δούναβη.
Μνημεία -Αξιοθέατα
Επεξεργασία
Το Αλτκίρς είναι μια μικρή μεσαιωνική πόλη που βρίσκεται σε μια βραχώδη προεξοχή. Η αρχιτεκτονική κληρονομιά της σχετίζεται με την ιστορία της πόλης, από όταν το Αλτκίρς ήταν τόπος προσκυνήματος και οχυρωμένη πόλη. Από τον Μεσαίωνα η πόλη έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος της ρυμοτομίας (στενά δρομάκια) και σπίτια 2 ή 3 ορόφων. Τα παλαιότερα κτήρια χρονολογούνται από την Αναγέννηση. Βρίσκονται κυρίως στο ιστορικό κέντρο της παλιάς πόλης, γύρω από αυτό που κάποτε ήταν η πλατεία της Εκκλησίας. Κατά τον 18ο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε εντός των τειχών της. Η σημαντική διεύρυνση της περιμέτρου της παλιάς πόλης έγινε τον 19ο αιώνα και αυτή η επέκταση συνεχίστηκε ταχύτατα και τον 20ό αιώνα. Μερικά από τα αξιοθέατα:
- Η μονή Σαιν-Μοράν, ιδρύθηκε το 1105, σήμερα στεγάζει το Νοσοκομείο της πόλης. Αρχικά ανήκε στους Βενεδικτίνους του Κλυνύ. Μετά τη Γαλλική επανάσταση πωλήθηκε ως Εθνικό αγαθό και το 1827 αγοράστηκε από την πόλη του Αλτκίρς, η οποία εγκατέστησε εκεί, το 1829, το Νοσοκομείο της και, λίγο μετά, ένα ορφανοτροφείο και άσυλο για ηλικιωμένους. Το κεντρικό κτίριο ξαναχτίστηκε από τους Ιησουίτες γύρω στα μέσα του 18ου αιώνα. Διακρίνεται από μια όμορφη πύλη. Στον πρώτο όροφο διατηρείται το παλαιό παρεκκλήσι.[12]
- Η εκκλησία Σαιν-Μοράν, τόπος προσκυνήματος από τον 12ο αιώνα, ιστορικό μνημείο.[13]
- Το Μουσείο της Νότιας Αλσατίας ανιχνεύει την ιστορία της πόλης και της περιοχής. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο δημαρχείο, σε ένα υπέροχο αναγεννησιακό κτίριο, ιστορικό μνημείο, παρουσιάζει μακέτες του Αλτκίρς κατά τη διάρκεια των αιώνων, κοστούμια εποχής, έργα τέχνης από διάσημους ντόπιους καλλιτέχνες κ.λπ.
- Η Κρήνη της Παναγίας στην πλατεία της Δημοκρατίας (Place de la République), στη θέση της παλαιάς εκκλησίας της πόλης που καταστράφηκε το1844, απέναντι από τα δύο αναγεννησιακά κτίρια του Δημαρχείου και το μουσείο. Στο κέντρο της κρήνης, υπάρχει άγαλμα της Παναγίας που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα.[14] Αυτό το άγαλμα ήταν λαξευμένο προς τιμή της εμφάνισης της Παναγίας που έκανε τους επιτιθέμενους να φύγουν από την πόλη.
- Η Πύλη του Μπελφόρ, που είναι μια από τις πύλες της παλιάς πόλης πάνω στην οποία το παλαιότερο σπίτι χτίστηκε το 1560, και αργότερα, όταν η πύλη διευρύνθηκε τον 18ο αιώνα, προστέθηκε το σπίτι με ξυλοδεσιές.
- Το Μαγεμένο Δάσος του Αλτκίρς - Πολιτιστικό δρώμενο από τις αρχές Δεκεμβρίου έως τις αρχές Ιανουαρίου. Διαδραματίζεται σε μεγάλο τμήμα της πόλης και παρουσιάζει τους διάφορους θρύλους της Νότιας Αλσατίας. Οι παραστάσεις συνδυάζουν φωτιστικά εφέ που βελτιώνουν τα σκηνικά και παρουσιάζονται σε πολλές γλώσσες. Το θέαμα είναι ιδιαίτερα υπέροχο το βράδυ.[15]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η ιστοσελίδα του Δημαρχείου του Αλτκίρς (γαλλικά)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement
.ign .fr /83edtfdyqte031y0ra49d2e3 /telechargement /inspire /RGC-2015-01$RGC2015 /file /RGC2015 .7z. - ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 . «insee.fr/fr/statistiques».
- ↑ . «habitants.fr/altkirch/services-publics».
- ↑ Albert Dauzat et Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des noms de lieu en France, Librairie Guénégaud, Paris, 1989(ISBN 2-85023-076-6), p. 12b sous Altenbach
- ↑ . «profession-spectacle.com/annele-balthasar-de-nathan-katz-un-chant-damour-au-tribunal-des-malefices/».
- ↑ . «memorialdormans.free.fr/AlbumCeremonies11-11-2009/CommunesCroixDeGuerre14-18.pdf» (PDF).
- ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/PA00085317».
- ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/PA00085315».
- ↑ . «alsace-passion.com/altkirch.htm».
- ↑ . «visit.alsace/la-foret-enchantee/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2020.