Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου
Οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου (αλβανικά: Shqiptarët e Kosovës), οι οποίοι συνήθως αποκαλούνται και Κοσσοβάροι Αλβανοί, αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στο Κοσσυφοπέδιο.
Σύμφωνα με τη γιουγκοσλαβική απογραφή του 1991, την οποία μποϊκοτάραν οι Αλβανοί, υπήρχαν 1.596.072 Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο ή το 81,6% του πληθυσμού. Σύμφωνα με την εκτίμηση το έτος 2000, υπήρχαν μεταξύ 1.584.000 και 1.733.600 Αλβανοί στο Κοσσυφοπέδιο ή το 88% του πληθυσμού· από το 2011, το μερίδιο πληθυσμού τους είναι 92,93%. Οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου είναι Γκέγκηδες.[1] Ομιλούν τα γκεγκικά αλβανικά, πιο συγκεκριμένα τις βορειοδυτικές και βορειοανατολικές γκεγκικές παραλλαγές.
Δημογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΈτος | Αλβανοί |
Σέρβοι |
Άλλοι |
Πηγή και σημειώσεις |
---|---|---|---|---|
1921 | 61% | 33% | 6% | |
1931 | 58% | 29% | 13% | |
1948 | 65% | 26% | 9% | ICTY[2] |
1953 | 65% | 24% | 10% | |
1961 | 67% | 23% | 9% | |
1971 | 73% | 19% | 7% | |
1981 | 76% | 16% | 8% | |
1991 | 80% | 13% | 7% | Απογραφή 1991[3] |
2000 | 87% | 9% | 4% | Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΑΣΕ[4] |
2007 | 92% | 5% | 3% | ΟΑΣΕ[4] |
2011 | 92,9% | 1,5% | 5,4% | Απογραφή 2011 [5] |
-
Χάρτης του 1877 της εθνοτικής σύνθεσης των Βαλκανίων από τον ελληνιστή Γάλλο Αλεξάντρ Συνβέ[6]
-
Εθνογραφικός χάρτης του 1880 των Βαλκανίων
-
Χάρτης του 1898 της εθνοτικής σύνθεσης των Βαλκανίων σύμφωνα με γαλλική πηγή
-
Εθνογραφικός χάρτης του 1922 της Ευρώπης
-
Εθνογραφικός χάρτης του 1923 των Βαλκανίων και της Τουρκίας.
Διασπορά
ΕπεξεργασίαΣημαντική μετανάστευση από το Κοσσυφοπέδιο έλαβε χώρα σε διάφορες φάσεις κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Υπολογίζεται ότι περίπου το ένα τρίτο των ατόμων που γεννήθηκαν στο Κοσσυφοπέδιο ζουν σήμερα εκτός Κοσσυφοπεδίου. Η μετανάστευση έχει πραγματοποιηθεί σε χωριστά κύματα με κίνητρο κυρίως τους οικονομικούς λόγους, αλλά και ως αποτέλεσμα του πολέμου του Κοσσυφοπεδίου. Η διασπορά του Κοσσυφοπεδίου περιλαμβάνεται συνήθως στην ευρύτερη αλβανική διασπορά με Αλβανούς από την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Simon Broughton· Mark Ellingham· Richard Trillo (1999). World music: the rough guide. Africa, Europe and the Middle East . Rough Guides. σελ. 5. ISBN 978-1-85828-635-8. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2013.
Οι περισσότεροι από τους Αλβανούς που ζουν εκτός της χώρας είναι Γκέγκηδες, αν και υπάρχει ένας μικρός πληθυσμός Τόσκηδων συγκεντρωμένος γύρω από τις όχθες των λιμνών Πρέσπη και Οχρίδα στα νότια της Βόρειας Μακεδονίας.
- ↑ «Report on the size and ethnic composition of the population of Kosovo» (PDF). International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY). 14 Αυγούστου 2002.
- ↑ Bugajski, Janusz (2002). Political Parties of Eastern Europe: A Guide to Politics in the Post-Communist Era. New York: The Center for Strategic and International Studies. σελ. 479. ISBN 978-1563246760.
- ↑ 4,0 4,1 Statistics Office of Kosovo, World Bank (2000), OSCE (2007)
- ↑ «ECMI: Minority figures in Kosovo census to be used with reservations». ECMI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-05-28. https://web.archive.org/web/20170528122213/http://www.infoecmi.eu/index.php/ecmi-minority-figures-in-kosovo-census-to-be-used-with-reservations/. Ανακτήθηκε στις 2019-04-15.
- ↑ Robert Shannan Peckham, Map mania: nationalism and the politics of place in Greece, 1870–1922, Political Geography, 2000, p. 4: «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2010. "Other maps by among others the Frenchman F. Bianconi [1877], who was the chief architect and engineer of the Ottoman railways, A. Synvet [1877] and Karl Sax [1878], a former Austrian consul in Adrianople, were similarly favourable to the Greek cause."