Αλέξανδρος των Μεδίκων
Ο Αλέξανδρος ο Μαυριτανός, ιταλ. Alessandro il Moro, (22 Ιουνίου 1510 – 6 Ιανουαρίου 1537) από τον Οίκο των Μεδίκων ήταν κυβερνήτης της Φλωρεντίας το διάστημα 1523 ως 1527 και 1530 ως 1532 και μετά δούκας από το 1532 μέχρι (τον θάνατό του) το 1537.
| Αλέξανδρος των Μεδίκων | |
|---|---|
 Ο Αλέξανδρος σε πορτραίτο του Τζάκοπο Ποντόρμο. | |
| Περίοδος | 1 Μαΐου 1532 - 6 Ιανουαρίου 1537 |
| Διάδοχος | Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων |
| Γέννηση | 22 Ιουλίου 1510 Φλωρεντία, Δημοκρατία της Φλωρεντίας |
| Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1537 (26 ετών) Φλωρεντία, Δουκάτο της Φλωρεντίας |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα της Πάρμας |
| Επίγονοι | (νόθος) Ιούλιος (νόθη) Ιουλία (νόθη) Πόρτσια |
| Οίκος | Μεδίκων |
| Πατέρας | Λαυρέντιος Β΄ δούκας του Ουρμπίνο (ή ίσως ο Πάπας Κλήμης Ζ΄) |
| Μητέρα | Σιμονέτα ντα Κολεβέκιο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στη Φλωρεντία και αναγνωρίστηκε από την πλειονότητα των συγχρόνων του ως ο μόνος γιος του Λαυρέντιου Β΄ δούκα του Ουρμπίνο (εγγονού τού Λαυρέντιου Α΄ του Μεγαλοπρεπή).[1] Λιγότεροι θεώρησαν ότι στην πραγματικότητα ήταν ο νόθος γιος του Ιουλίου των Μεδίκων, μετέπειτα πάπα Κλήμη Ζ΄ (ανιψιού του Λαυρέντιου Α΄ του Μεγαλοπρεπή).[2]
Ιστορικοί, όπως ο Κρίστοφερ Χίμπερτ, υποστήριξαν ότι μητέρα του ήταν μια υπηρέτρια αφρικανικής καταγωγής, η Σιμονέτα ντα Κολεβέκιο, που εργαζόταν για την οικογένεια των Μεδίκων. Το παρωνύμιο του «ο Μαυριτανός» (il Moro), θεωρείται ότι προέρχεται από το σκουρόχρωμο δέρμα του.[3][4][5][6]
Όταν ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε΄ λεηλάτησε τη Ρώμη το 1527, οι Φλωρεντιανοί εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός προκειμένου να επανιδρύσουν τη Δημοκρατία τους. Έτσι, τόσο ο Αλέξανδρος όσο και ο 2ος εξάδελφός του Ιππόλυτος εγκατέλειψαν την Φλωρεντία μαζί με υποστηρικτές τους. Ο πάπας Κλήμης Ζ΄ τελικώς σύναψε ειρήνη με τον αυτοκράτορα και, με την υποστήριξη των αυτοκρατορικών στρατευμάτων, κατόρθωσε να καταλάβει τη Φλωρεντία το καλοκαίρι του 1530 και να επαναφέρει στην εξουσία τους Μεδίκους.[7]
Ο Κλήμης Ζ΄ ανέθεσε τη διακυβέρνηση της Φλωρεντίας στον δεκαεννιάχρονο τότε Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος έφτασε στην πόλη για να αναλάβει την εξουσία στις 5 Ιουλίου 1531 και εννέα μήνες αργότερα απέκτησε τον τίτλο του δούκα της Φλωρεντίας, κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄.[8][9]
Από τον αριθμό των εχθρών του και των εξορίστων συμπεραίνεται ότι η διακυβέρνησή του ήταν σκληρή, διεφθαρμένη και ακατάλληλη, μία θεώρηση όπου έχει προκαλέσει διαφωνίες ανάμεσα στους μεταγενέστερους ιστορικούς. Ένα κτίσμα της περιόδου του, που μερικές φορές επισημαίνεται ως ένα σύμβολο της καταπίεσης από τους Μεδίκους, είναι η επιβλητική Φορτέτσα ντα Μπάσο.
Το 1535 η Φλωρεντιανή αντιπολίτευση έστειλε τον Ιππόλυτο να απευθύνει έκκληση προς τον Κάρολο Ε΄ εναντίον ορισμένων δράσεων του δούκα, όμως ο Ιππόλυτος πέθανε καθ΄ οδόν. Φήμες αργότερα ήθελαν να δηλητηριάστηκε με εντολή του Αλεξάνδρου.[10]
Ο αυτοκράτορας υποστήριξε τον Αλέξανδρο εναντίον των δημοκρατικών και το 1536 πάντρεψε την νόθη κόρη του Μαργαρίτα με τον δούκα της Φλωρεντίας. Ο Αλέξανδρος φαίνεται να έμεινε όμως πιστός σε μία ερωμένη του, την Ταντέα Μαλασπίνα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Απέκτησε επίσης μία κόρη λίγο μετά το τέλος του, της οποίας η μητέρα δεν είναι γνωστή.[11]
Το 1537 ο 4ος εξάδελφός του, Λορεντσίνο των Μεδίκων, τον δολοφόνησε. Εξαιτίας φόβων πιθανής εξέγερσης, αξιωματούχοι των Μεδίκων τύλιξαν το πτώμα του Αλέξανδρου σε ένα χαλί και το έθαψαν βιαστικά στο ταφικό παρεκκλήσιο των Μεδίκων, στο ναό του Αγίου Λαυρεντίου. Ο Λορεντσίνο αργότερα δήλωσε ότι σκότωσε τον Αλέξανδρο υπέρ της δημοκρατίας.[12] Όταν αυτοί που εναντιωνόταν στους Μεδίκους απέτυχαν να επαναφέρουν τη Δημοκρατία, ο Λορεντσίνο διέφυγε στη Βενετία, όπου δολοφονήθηκε με επιθυμία του Καρόλου Ε΄. Ο Αλέξανδρος ήταν ο τελευταίος άρρην απόγονος του κύριου κλάδου των Μεδίκων. Οι υποστηρικτές των Μεδίκων έκαναν επόμενο δούκα τον 4ο εξάδελφο του φονευθέντος, τον Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων, από έναν πλάγιο κλάδο του Οίκου.
Η δολοφονία του δούκα και η δράση του Λορεντζίνο των Μεδίκων ενέπνευσαν το ρομαντικό δράμα του Αλφρέ ντε Μυσσέ Λορεντζάτσιο (1834).
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΤο 1536 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Αψβούργων, νόθη κόρη του Καρόλου Ε΄ της Γερμανίας και αρχιδούκα της Αυστρίας. Δεν απέκτησαν παιδιά.
Ο Αλέξανδρος, ακολουθώντας τη δική του κλίση, έμεινε πιστός στην ερωμένη του Ταντέα Μαλασπίνα, και είχαν τα εξής φυσικά τέκνα:
- (νόθος) Ιούλιος π. 1533/7-1600, ιππότης του Τάγματος του Σάντο Στέφανο.
- (νόθη) Ιουλία π. 1535-π. 1588, παντρεύτηκε πρώτα τον Φραντσέσκο Καντέλμο δούκα του Πόπολι, και έπειτα τον Μπερναντέτο των Μεδίκων, γιο και κληρονόμο του Οτταβιάνο κυρίου του Οτταϊάνο και αδελφό του πάπα Λέοντα ΙΑ΄.
Από μία άγνωστη ερωμένη είχε κόρη την:
- (νόθη) Πόρτσια 1538-1565, απεβίωσε 27 ετών.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ A. London Fell (Σεπτέμβριος 1993). Origins of legislative sovereignty and the legislative state: Modern origins,developments, and perspectives against the Background of "Machiavelism".Book I: Pre-Modern "Machiavelism". Praeger. ISBN 978-0-275-93975-5. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουάριος 2012.
- ↑ Catherine Fletcher, The Black Prince of Florence: The Spectacular Life and Treacherous World of Alessandro de' Medici (London: Bodley Head, 2016), σελ. 16, 280-81.
- ↑ George L. Williams (Ιανουάριος 2004). Papal Genealogy: The Families And Descendants Of The Popes. McFarland. σελίδες 74–. ISBN 978-0-7864-2071-1. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουάριος 2012.
- ↑ Hibbert 1999: 236
- ↑ Rogers, J.A., World's Great Men of Color, Volume 2, σελ 31 (Touchstone, 1996) ISBN 0684815826
- ↑ Caroline P. Murphy, Murder of a Medici Princess, σελ 9 (Oxford University Press, 2008) ISBN 978-0-19-531439-7
- ↑ "Africans in Medieval & Renaissance Art: Duke Alessandro de' Medici", Victoria and Albert Museum
- ↑ Hibbert 1999: 250–252;
- ↑ Schevill 1936: 482, 513–514
- ↑ Hibbert 1999: 254
- ↑ Baker, Nicholas Scott. 2010. "Power and Passion in Sixteenth-century Florence: The Sexual and Political Reputations of Alessandro and Cosimo I De' Medici". Journal of the History of Sexuality 19 (3). University of Texas Press: 432–57.
- ↑ Cfr. PASCUAL MOLINA, Jesús F. (2009). "Alexander Florentiae Dux: el primer duque de Florencia y el Imperio. Muerte, política y arte" en Parrado del Olmo, J. M.ª y GUTIÉRREZ BAÑOS, F. (coords.), Estudios de historia del arte. Homenaje al profesor De la Plaza Santiago. Valladolid: Universidad de Valladolid. σελ. 161-166. ISBN 978-84-8448-521-6.
Πηγές
Επεξεργασία- Hibbert, Christopher (1999). The House of Medici, Its Rise and Fall.
- Schevill, Ferdinand (1936). History of Florence.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Alessandro de Medici PBS Αναθεωρημένο στο A View on Race and the Art World.
- [1]Victoria & Albert Museum Ο Αλέξανδρος των Μεδίκων στη μεσαιωνική και αναγεννησιακή τέχνη.
