Αλάθητο του Πάπα
Παπικό αλάθητο ή Αλάθητο του Πάπα είναι ένα δόγμα της Καθολικής Εκκλησίας που αναφέρει ότι, σύμφωνα με την υπόσχεση του Ιησού προς τον Πέτρο, ο Πάπας προστατεύεται από την πιθανότητα λάθους «όταν, κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως ποιμένας και διδάσκαλος όλων των Χριστιανών, δυνάμει της ανωτάτης αποστολικής του εξουσίας, καθορίζει ένα δόγμα σχετικά με την πίστη ή την ηθική που πρέπει να τηρείται από όλη την Εκκλησία.»[1]
Το δόγμα αυτό διαμορφώθηκε στην Πρώτη Σύνοδο του Βατικανού των ετών 1869-1870, αλλά είχε υποστηριχθεί και πριν από αυτήν, καθώς υπήρχε ήδη στην μεσαιωνική θεολογία και ήταν γνώμη της πλειοψηφίας την εποχή της αντιμεταρρύθμισης.[2]
Σύμφωνα με την Καθολική θεολογία, υπάρχουν αρκετές έννοιες σημαντικές για την κατανόηση της αλάθητης, θείας αποκάλυψη: Η Αγία Γραφή, η Ιερά Παράδοση, και η Διδασκαλία της Εκκλησίας. Οι αλάνθαστες διδασκαλίες του Πάπα είναι μέρος της Ιεράς Διδασκαλίας, η οποία επίσης αποτελείται από τις Οικουμενικές Συνόδους και την «συνήθη και γενική διδασκαλία». Στην Καθολική θεολογία, το παπικό αλάθητο είναι ένα από τα κανάλια του αλάθητου της Εκκλησίας. Οι αλάνθαστες διδασκαλίες του Πάπα πρέπει να βασίζονται σε, ή τουλάχιστον να μην έρχονται σε αντίθεση με την Ιερά Παράδοση ή την Αγία Γραφή.
Το δόγμα του αλάθητου βασίζεται σε έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του Καθολικού δόγματος: Αυτό της υπεροχής του Πέτρου, που κληρονομεί ο εκάστοτε Πάπας, καθώς και στην εξουσία του ως αρμόδιου οργάνου να κρίνει για το τι είναι αποδεκτό ως επίσημη πίστη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας[3] . Η χρήση αυτής της εξουσίας αναφέρεται συχνά ως ομιλία από καθέδρας.[4] Η επίσημη ανακήρυξη του παπικού αλάθητου από την Πρώτη Σύνοδο του Βατικανού πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιουλίου 1870. Από εκείνη τη στιγμή, το μόνο παράδειγμα διατάγματος από καθέδρας πραγματοποιήθηκε το 1950, όταν ο Πάπας Πίος ΙΒ΄ όρισε την Κοίμηση της Θεοτόκου ως άρθρο της πίστης.[5] Πριν την επίσημη ανακήρυξη του 1870, υπήρχαν και άλλα διατάγματα που ταιριάζουν με τον ορισμό των από καθέδρας,όπως για παράδειγμα, του Πάπα Βονιφάτιου Η΄ στο δελτίο Unam Sanctam του 1302,[6][7][8] και του Πάπα Πίου Θ΄ στο Παπικό σύνταγμα Ineffabilis Deus του 1854.[9][10]
Αναφορές και σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ "Infallibility means more than exemption from actual error; it means exemption from the possibility of error," P. J. Toner, Infallibility, Catholic Encyclopedia, 1910
- ↑ Brian Gogan. «The Common Corps of Christendom: Ecclesiological Themes in the Writings of ...». Books.google.com. σελ. 33. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ Erwin Fahlbusch et al.
- ↑ Wilhelm, Joseph and Thomas Scannell.
- ↑ Encyclopedia of Catholicism by Frank K. Flinn, J. Gordon Melton 207 (ISBN 0-8160-5455-X) page 267
- ↑ "We declare, say, define, and pronounce that it is absolutely necessary for the salvation of every human creature to be subject to the Roman Pontiff."
- ↑ Manning, Henry Cardinal.
- ↑ Fisher, George Parker.
- ↑ "We declare, pronounce, and define that the doctrine which holds that the most Blessed Virgin Mary, in the first instance of her conception, by a singular grace and privilege granted by Almighty God, in view of the merits of Jesus Christ, the Savior of the human race, was preserved free from all stain of original sin, is a doctrine revealed by God and therefore to be believed firmly and constantly by all the faithful."
- ↑ MacArthur, John F., Jr. Charismatic Chaos.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Papal infallibility στο Wikimedia Commons
