Αικατερίνη Παρ
Η Κάθριν Παρ (αγγλικά: Catherine Parr, 1512 - 7 Σεπτεμβρίου 1548), επίσης γνωστή ως Αικατερίνη Παρ, ήταν η έκτη και τελευταία σύζυγος του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας.
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΗ Αικατερίνη γεννήθηκε το 1512, πιθανότατα τον Αύγουστο[12]. Η αρχική της εκπαίδευση έμοιαζε με όλων των πλούσιων γυναικών, αλλά ανέπτυξε ένα πάθος για τη μάθηση, το οποίο θα συνεχιζόταν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της. Μιλούσε άπταιστα τα ιταλικά, τα γαλλικά και τα λατινικά, και άρχισε να μαθαίνει ισπανικά αφού έγινε βασίλισσα.[13] Υπάρχει μια ιστορία στην οποία η νεαρή Αικατερίνη δεν μπορούσε να ανεχτεί το ράψιμο και συχνά έλεγε στη μητέρα της: "τα χέρια μου έχουν φτιαχτεί για να αγγίζουν στέμματα και σκήπτρα, όχι για κλωστές και βελόνες". Σύμφωνα με την Λίντα Πόρτερ, αυτή η ιστορία είναι σχεδόν σίγουρα απόκρυφη.[14]Παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα τον Σερ Έντουαρντ Μπόρω και μετά τον Τζον Νέβιλ, Βαρόνο Λάτιμερ.
Βασίλισσα της Αγγλίας
ΕπεξεργασίαΜετά τον θάνατο και των δύο πρώτων συζύγων της, η Αικατερίνη παντρεύτηκε τον Ερρίκο Η΄ της Αγγλίας στις 12 Ιουλίου 1543. Όταν έγινε βασίλισσα, η Αικατερίνη έκανε την πρώην προγονή της και κόρη του δεύτερου άντρα της, την Μάργκαρετ Νέβιλ, κυρία επί των τιμών.[15] Η Αικατερίνη ήταν εν μέρει υπεύθυνη για το συμβιβασμό του Ερρίκου Η' με τις κόρες του από τους δύο πρώτους γάμους του και ανέπτυξε επίσης μια καλή σχέση με τον γιο τού Ερρίκου, Εδουάρδο ΣΤ΄. Θεωρείται ότι οι πράξεις της ως αντιβασίλισσας, μαζί με τη δύναμη τού χαρακτήρα και την αξιοσημείωτη αξιοπρέπειά της και αργότερα τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της, επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την προγονή της Ελισάβετ[16].
Το 1546 ο Στήβεν Γκάρντινερ, Επίσκοπος του Ουίντσεστερ, και ο Λόρδος Ράιεθσλυ προσπάθησαν να στρέψουν τον Ερρίκο Η' εναντίον της. Εντούτοις, η Αικατερίνη κατάφερε να συμφιλιωθεί με τον Βασιλιά. Την επόμενη ημέρα ένας ένοπλος φρουρός που αγνοούσε τη συμφιλίωση, προσπάθησε να τη συλλάβει ενώ αυτή περπατούσε με τον Βασιλιά[17].
Μετέπειτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΜετά τον θάνατο τού Ερρίκου, η Αικατερίνη και ο Τόμας Σύμουρ, θείος του Εδουάρδου ΣΤ΄, παντρεύτηκαν μυστικά. Ο Εδουάρδος ΣΤ΄ και το συμβούλιο δεν ενημερώθηκαν για την ένωση για αρκετούς μήνες. Όταν η ένωσή τους έγινε γνωστή, προκάλεσε ένα μικρό σκάνδαλο. Ο Βασιλιάς και η αδελφή του, Μαρία, ήταν πολύ απογοητευμένοι από την ένωση. Η Μαρία μάλιστα έφτασε στο σημείο να ζητήσει από την αδελφή της, Ελισάβετ, να μην έρθει ξανά σε επαφή με την Αικατερίνη.[18] Τον Νοέμβριο του 1547, η Αικατερίνη δημοσίευσε το δεύτερο βιβλίο της, "Lamentations of a Sinner". Το βιβλίο είχε μεγάλη επιτυχία. Στις αρχές του 1548, η Αικατερίνη είπε στη λαίδη Ελισάβετ και την ξαδέλφη της, Τζέην Γκρέυ, να μείνουν στο σπίτι της. Το σπίτι της βασίλισσας Αικατερίνης έγινε γνωστό ως ένας αξιοσέβαστος τόπος εκμάθησης για τις νέες γυναίκες.
Τον Μάρτιο του 1548, στην ηλικία των 35 ετών, η Αικατερίνη έμεινε έγκυος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Σύμουρ είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται για τη λαίδη Ελισάβετ. Δεν είναι σίγουρο τι συνέβη πραγματικά, όμως η Ελισάβετ αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι τον Μάιο τού ίδιου έτους, και δεν είδε ξανά την αγαπημένη της μητριά, αν και αλληλογραφούσαν. Η Ελισάβετ έγραψε αμέσως μια επιστολή στη Βασίλισσα και στον Σύμουρ. Το γράμμα έδειχνε ένα είδος τύψης.
Γέννηση της κόρης της και θάνατος
ΕπεξεργασίαΗ Αικατερίνη γέννησε μια κόρη, τη Μαίρυ Σύμουρ, που πήρε το όνομά της από την προγονή της Μαρία στις 30 Αυγούστου 1548. Η Αικατερίνη πέθανε οκτώ ημέρες αργότερα, στις 7 Σεπτεμβρίου 1548. Τάφηκε στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Μαρίας στο Κάστρο Σάντλεϋ στο Γκλώστερσιρ.
Ο Τόμας Σύμουρ αποκεφαλίστηκε για προδοσία στις 20 Μαρτίου 1549 και η μικρή Μαίρυ αναγκάστηκε να ζήσει με τη στενή φίλη τής Αικατερίνης, τη Φράνσες Μπράντον, Δούκισσα του Σάφφοκ. Η τελευταία καταγραφή της Μαίρυ Σύμουρ ήταν στα δεύτερα γενέθλιά της. Οι περισσότεροι ιστορικοί πιστεύουν ότι πέθανε όταν ήταν παιδί.[19]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 104045108. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14523985d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «A Historical Dictionary of British Women» (Αγγλικά) Routledge. 17 Δεκεμβρίου 2003. ISBN-13 978-1-85743-228-2.
- ↑ biography/Catherine-Parr.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2019.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00007040.
- ↑ «Encyclopædia Britannica». (Αγγλικά) Encyclopædia Britannica Online. biography/Catherine-Parr.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 p10151.htm#i101504. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 10,8 «Kindred Britain»
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ James 2012.
- ↑ Starkey 2004, σελ. 690.
- ↑ Porter 2011, σελ. 37.
- ↑ James 2009, σελ. 61-73.
- ↑ Porter 2011, σελ. 348.
- ↑ Starkey 2002, σελ. 129.
- ↑ James 2009, σελ. 268-276.
- ↑ James 2009, σελ. 299-300.
Πηγές
Επεξεργασία- (Αγγλικά) Martienssen, Anthony (1973). Queen Catherine Parr. Λονδίνο: Secker & Warburg. ISBN 0-436-27328-4.
- (Αγγλικά) Parr, Katherine (2011). Mueller, Janel, επιμ. Katherine Parr: Complete Works and Correspondence. Σικάγο: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-64724-1.
- (Αγγλικά) Norton, Elizabeth (2011). Catherine Parr. Τσάλφορντ: Amberley. ISBN 1445603837.
- (Αγγλικά) Withrow, Brandon (2009). Katherine Parr: The Life and Thought of a Reformation Queen. Φίλιπσμπεργκ: P&R. ISBN 1-59638-117-5.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Catherine Parr στο Wikimedia Commons