Αθανάσιος Συρόπουλος
Ο Αθανάσιος Συρόπουλος ή Σύρος (; - 1856)[1] ήταν οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 από τη Μπόστιανη (Ριζώματα) Ημαθίας.
| Αθανάσιος Συρόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ος αιώνας Ριζώματα Ημαθίας |
| Θάνατος | 1856 Αταλάντη Φθιώτιδας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Αθανάσιος Συρόπουλος γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Μπόστιανη (Ριζώματα) Ημαθίας. Ήταν γιος του αρματολού Σπυρίδωνα Συρόπουλου και αδελφός του οπλαρχηγού Γεωργίου Συρόπουλου και κατάγονταν από παλιά Βυζαντινή οικογένεια της Ημαθίας[2][3]. Στις αρχές του 19ου αιώνα ήταν αρματολός των Χασίων με έδρα την Σκούλιαρη (Αγία Κυριακή) Σερβίων & Βελβεντού Κοζάνης (το αρματολίκι των Συραίων χρονολογείται από το 1760) και της περιοχής Μακεδονίδας με έδρα την Κόκκοβα (Πολύδενδρο).[2] Το 1812 μετά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1806–1812), ένωσε τις δυνάμεις με άλλους κλεφταρματωλούς της περιοχής, στον Όλυμπο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον Αλή πασά. Οι Συραίοι τότε, κατάφεραν να ξεφύγουν και να καταφύγουν στη Θεσσαλονίκη. Οι επιχειρήσεις αυτές κατέληξαν τελικά στην καταστροφή των Λαζαίων. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Το 1821 ξεσήκωσε την περιοχή των Πιερίων σε επανάσταση, κατόπιν συνεννόησης με τον Δημήτριο Υψηλάντη[2]. Συμμετείχε στις επιχειρήσεις της Νάουσας και μετά την καταστροφή της πόλης, δημεύτηκε η περιουσία του και αιχμαλωτίστηκε η οικογένειά του. Η αδελφή του Αριστέρα, φυλακίστηκε στην Παλαιά Ζαγορά της Ανατολικής Ρωμυλίας (έως το 1865).[2] Προσέφυγε κατόπιν, στις Σποράδες. Στη συνέχεια πολέμησε καθ' όλη τη διάρκεια της επανάστασης σε διάφορες επιχειρήσεις στην Εύβοια, τη Στερεά Ελλάδα και αλλού.[3] Το 1823 ανακηρύχτηκε χιλίαρχος[1]. Το 1827 επέστρεψε στη Μακεδονία και μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο και τους οπλαρχηγούς Διαμαντή Νικολάου, τον αδελφό του, Κώστα, τον Τόλιο Λάζο και Θεόδωρο Ζιάκα, ζήτησαν από την Ελληνική κυβέρνηση υλική υποστήριξη και έμψυχο δυναμικό, προκειμένου να εξεγερθούν εκ νέου κατά των Οθωμανών, στην περιοχή. Ζήτησαν μάλιστα από τον Δημήτριο Υψηλάντη, να μεταβεί στον Όλυμπο, χωρίς όμως κάποια θετική ανταπόκριση.[4] Πέθανε το 1856 στην Αταλάντη, όπου ζούσε ο γιος του Σπύρος (γεννηθείς το 1830).[2]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Οι εις τα μητρώα των αγωνιστών του 1821, αναγραφόμενοι Μακεδόνες, Γεώργιος Χ. Χιονίδης, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2012.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Ανέκδοτα έγγραφα και άγνωστα στοιχεία για κλεφταρματολούς και για την επανάσταση (1821-1822) στη Μακεδονία και ιδιαίτερα στον Όλυμπο, Γεώργιος Χ. Χιονίδης, Βέροια 1979» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2012.
- ↑ 3,0 3,1 Τα Σέρβια κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας - σημαίνοντα πρόσωπα και γεγονότα, Χρυσάνθη Καραγιαννίδου, ομιλία στο δημοτικό συμβούλιο Σερβίων, 29 Μαρτίου 2009
- ↑ History of Macedonia 1354-1833, Apostolos Vacalopoulos, σελ. 670
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης (1821) χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |