Βικιπαίδεια

Όλγκα Βίσινγκερ-Φλόριαν

Η Όλγκα Bίσινγκερ Φλόριαν (1 Νοεμβρίου 1844 - 27 Φεβρουαρίου 1926) ήταν Αυστριακή ιμπρεσιονιστής ζωγράφος κυρίως τοπίων και λουλουδιών. Ήταν εκπρόσωπος του αυστριακού «Stimmungsimpressionismus» (Ιμπρεσιονισμός διάθεσης), μιας χαλαρής ομάδας αυστριακών ιμπρεσιονιστών ζωγράφων που θεωρήθηκε πρωτοποριακή τη δεκαετία του 1870 και του 1880.

Όλγκα Βίσινγκερ-Φλόριαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Olga Wisinger-Florian (Γερμανικά)
Γέννηση1  Νοεμβρίου 1844[1][2][3]
Βιέννη[4][5][6]
Θάνατος27  Φεβρουαρίου 1926[1][2][3]
Γκράφενεγκ[7]
Τόπος ταφήςΚεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Αυστριακή Αυτοκρατορία
Κισλεϊθανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[5][8]
τοπιογράφος
still life painter
flower painter
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βίος

Επεξεργασία

Η Βίσινγκερ-Φλόριαν γεννήθηκε και έζησε όλη της τη ζωή στη Βιέννη. Ξεκίνησε ιδιωτικά μαθήματα τέχνης στην ηλικία των 19 ετών. Απογοητευμένη με την πρόοδο και την ποιότητα της διδασκαλίας, ακολούθησε τις επιθυμίες των γονιών της και εκπαιδεύτηκε ως πιανίστας συναυλιών με τον Τζούλιους Έπσταϊν. Από το 1868 έως το 1873 είχε κάποια επιτυχία ως πιανίστας, έως ότου ένας τραυματισμός στο χέρι την ανάγκασε να αποχωρήσει από την σκηνή του πιάνου.[9]

Στην ηλικία των 30 ετών, η Βίσινγκερ-Φλόριαν επέστρεψε στη ζωγραφική και αφιερώθηκε πλήρως στη μελέτη της. Σπούδασε πρώτα με τον Ώγκαστ Σάεφερ και μετά με τον Έμιλ Τζακόμπ Σίντλερ. Όταν ήταν 35 συμμετείχε σε έκθεση του Βιεννέζικου Καλλιτεχνικού Συλλόγου. Ήταν μία από τις εννέα γυναίκες που της ζητήθηκε να συνεισφέρει στην Die österreichisch-Ungarische Monarchie, μια εγκυκλοπαίδεια 24 τμημάτων των εδαφών και των λαών της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Από τις άλλες γυναίκες, η Βίσινγκερ-Φλόριαν ήταν η μόνη Αυστριακή.[9]

Από το 1881 παρουσίαζε τακτικά πίνακες ζωγραφικής στις ετήσιες εκθέσεις που τοποθετήθηκαν στο σπίτι της καλλιτέχνη και αργότερα παρουσίαζε συχνά έργα της στις εκθέσεις Secession της Βιέννης. Το έργο που έδειξε στις διεθνείς εκθέσεις του Παρισιού και του Σικάγου κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση. Η Βίσινγκερ-Φλόριαν παρουσίασε το έργο της στο Παλάτι των Καλών Τεχνών και στο Κτήριο των Γυναικών στην κολομβιανή έκθεση του 1893 στο Σικάγο του Ιλλινόι.[10] Στην καλλιτέχνη, η οποία ήταν επίσης ενεργή στις γυναικείες κινήσεις της μεσαίας τάξης της εποχής, απονεμήθηκαν πολλές διακρίσεις και βραβεία. Οι πρώτοι πίνακες της Βίσινγκερ-Φλόριαν μπορούν να αποδοθούν σε αυτό που είναι γνωστό ως Αυστριακός Ιμπρεσιονισμός Διάθεσης. Στα τοπία της υιοθέτησε την πανέμορφη προσέγγιση του Σίντλερ στη φύση. Τα μοτίβα που χρησιμοποίησε, όπως θέα σε δεντρόφυτες λεωφόρους, κήπους και χωράφια, θυμίζουν έντονα το έργο του δασκάλου της. Αφού χωρίστηκε από την διδασκαλία του Σίντλερ, το 1884, η καλλιτέχνης χάραξε τον δικό της δρόμο. Η αντίληψή της για τοπία έγινε πιο ρεαλιστική. Το ύσερο έργο της είναι αξιοσημείωτο, με διακριτούς τόνους του εξπρεσιονισμού. Με εικόνες τοπίων και λουλουδιών που θα γίνονταν εξπρεσιονιστικές μέχρι το 1890, ήταν χρόνια μπροστά από την εποχή της.[11][12]

Παρά την καθυστερημένη αρχή της ως ζωγράφος, η Όλγκα Βίσινγκερ-Φλόριαν απολάμβανε τη φήμη της στη fin de siècle Βιέννη (γαλλικός όρος που σημαίνει "τέλος του αιώνα"). Το έργο της συμπεριλήφθηκε στην έκθεση City Of Women (Πόλη Γυναικών) του 2019: Γυναίκες καλλιτέχνες στη Βιέννη από το 1900 έως το 1938 στην Österreichische Galerie Belvedere.[13]

Επιλεγμένα έργα

Επεξεργασία
  •  
    Τοπίο
  •  
    Εσωτερικός χώρος με διακοσμημένο τραπέζι
  •  
    Φάρμα στο Έτζοντορφ
  •  
    Στον κήπο

Πηγές και περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία
  • M. Schwab, "Olga Wisinger-Florian", master's thesis, Vienna, 1991 [1]
  • P. Müller, Die Schule von Plankenberg, exhibition guide, Vienna, 1991
  • A(dalbert). F(ranz). Seligmann (1862–1945), Olga Wisinger-Florian, Neue Freie Presse, 3.11.1924
  • Bärbel Holaus, "Olga Wisinger-Florian (1844–1926): Arrangement mit dem "Männlichen" in der Kunst", in: Jahrhundert der Frauen: vom Impressionismus zur Gegenwart; Österreich 1870 bis heute, (born 1960, Zell am See), Wien: Kunstforum, 1999, σελ. 84‒103
  • Eisenberg, Ludwig (1858–1910), Künstler- und Schriftstellerlexikon "Das geistige Wien", 1891, σελ. 406, Wien, Heinrich Brockhausen
  • Edith Futscher Αρχειοθετήθηκε 2018-05-21 στο Wayback Machine., "Olga Wisinger-Florian". In: exhibition catalogue from das "Natürliche Natur. Österreichische Malerei des Stimmungsimpressionismus"., 1994, 250 S. σελ. 214‒17, Mürzzuschlag
  • Die großen Österreicherinnen. 90 außergewöhnliche Frauen im Porträt. 2001, Wien, Ueberreuter
  • Peter Weninger, Olga Wisinger-Florian, Katalog zur Ausstellung im. Die Schule von Plankenberg, Emil Jakob Schindler und der österreichische Stimmungsimpressionismus., 1991, σελ. 45‒47, 148, Graz
  • H. Zeman (born 1940, Pernitz), Die Porträtmalerin Marie Müller 1847‒1935. Leben und Werk. Samt ihrem Briefwechsel mit der Dichterin Marie v. Ebner-Eschenbach und unter Berücks. d. Porträtmalerin Bertha Müller 1848‒1937., 2002, p. 124, Wien, self-published

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Olga Wisinger-Florian». (Ολλανδικά) RKDartists. 85056.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00198122. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Wiesinger, Olga» (Γερμανικά) σελ. 77.
  6. ↑ Karoline Murau: «Wiener Malerinnen». (Γερμανικά) Wiener Malerinnen. σελ. 120-124.
  7. ↑ 00160758.
  8. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/143457. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 Harriman, Helga H. (1989). «Olga Wisinger-Florian and Tina Blau: Painters in "Fin de Siècle" Vienna». Woman's Art Journal 10 (2): 23–28. doi:10.2307/1358208. ISSN 0270-7993. https://www.jstor.org/stable/1358208. 
  10. ↑ «Austrian Women Painters: 1893 Exposition--page 3». arcadiasystems.org. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  11. ↑ «Olga Wisinger-Florian ~ Austrian Mood Impressionism». Tutt'Art@ | Pittura • Scultura • Poesia • Musica (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  12. ↑ «Florian, Olga - Sophie Drinker Institut». www.sophie-drinker-institut.de. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  13. ↑ «City of Women | Belvedere Museum Vienna». www.belvedere.at. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Όλγκα_Βίσινγκερ-Φλόριαν&oldid=10399016"